จุดประกายนิยายแฟนตาซี ดาวดวงใหม่ 5 ตรีพันธ์

ขึ้นชื่อว่างานเขียน ไม่มีนักเขียนคนไหนสามารถสร้างผลงานของตัวเองให้เป็นที่รู้จักกว้างขวางได้ตั้งแต่ครั้งแรก ยิ่งเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงด้วยแล้ว ยิ่งต้องใช้เวลาข้ามผ่านความอดทนอดกลั้นต่ออุปสรรค และเจียรไนผลงานให้สวยงามและมีคุณค่าจนเป็นที่ประจักษ์ เช่นเดียวกับนักเขียนหน้าใหม่ไฟแรงคนนี้ “ตรีพันธ์” ผู้เขียน Half Twins นิยายแฟนตาซีเรื่องใหม่ที่ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สถาพรบุ๊ค เธอจะมาแบ่งปันมุมมองการเขียนหนังสือของเธอให้ฟังกันตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งได้ตีพมพ์ผลงานอย่างภาคภูมิใจ

อาศัยประสบการณ์การอ่านหนังสือการ์ตูนและนวนิยายหลากหลายแนว จนความคิดก่อรูปขึ้นมาเป็น
พลอตเรื่องในหัว ตรีพันธ์ เล่าว่าวิธีการเริ่มเรื่องแฟนตาซีของเธอมักเกิดจากมีภาพของนิยายแวบเข้ามา
ก่อนจะค่อยๆ ปะติดปะต่อให้เกิดโครงเรื่องคร่าวๆ ทั้งเรื่องจึงเริ่มลงมือเขียน

“คือเวลาที่เรื่องมันแวบเข้ามาในหัวน่ะค่ะ มันก็จะเห็นเหมือนเป็นภาพซึ่งมันก็จะรู้สึกว่ามันจะต้องเป็นแนวๆ นี้นะ บางทีมันก็จะมีแวบต่อๆ ไป หรือบางทีเราก็จะต้องมานั่งคิดต่อ คิดเพิ่ม แล้วก็พยายามคิดให้มันเป็นทั้งเรื่องก่อนถึงจะเริ่มเขียน คือให้เห็นว่าตัวละครมันจะเป็นยังไงต่อไปให้ครบทั้งเรื่อง เห็นตอนจบของมันก่อนแล้วถึงจะเริ่มเขียน”

แม้ว่าจะได้ภาพร่างขนาดใหญ่ของนิยายที่กำลังเขียนแล้ว แต่ก็มีหลายครั้งที่การวางโครงเรื่องของนักเขียนกับสิ่งที่ลงมือเขียนเริ่มแตกแถวเปลี่ยนไปคนละทิศละทาง จนในที่สุดก็เกิดทางตันทำให้เขียนต่อไปไม่ได้ สำหรับตัวเองก็ไม่มีข้อยกเว้น สิ่งที่นักเขียนพอจะทำได้ก่อนที่เรื่องราวจะเตลิดไปไกลเกินเยียวยาก็คือ จัดการตัดตอนและแก้ไขใหม่ให้ตรงตามที่วางแผนเอาไว้

“ตอนนั้นก็ต้องรื้อเขียนใหม่เหมือนกัน เวลาหลุดมันก็จะหลุดไปประมาณสองสามตอน ก็จะย้อนกลับมาเขียนตรงสองสามตอนนั้นใหม่...คือบางทีเขียนๆ แล้วมันก็ติดเหมือนกัน ตรงช่วงนั้นก็จะเว้นนาน หรือถ้าหากว่าวันไหนที่อารมณ์ไหลรื่นก็จะเขียนได้เร็ว ตอนนึงบางทีก็ใช้เวลาเป็นเดือน บางทีก็แค่วันเดียว”

ถือเป็นอุปสรรคที่หนีไม่พ้นสำหรับนักเขียนทุกคน เมื่อเขียนไปสักพักจะเริ่มมีอาการสะดุด บางคนอาจหยุดเขียนไปเลยก็มีซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ที่พบเห็นบ่อยๆ ในเหล่านักเขียนวัยใส สำหรับวิธีแก้อาการเขียนไม่ออกของเธอก็คือ พยายามออกไปหาแรงบันดาลใจ พยายามลืมเรื่องเขียนนิยายไปก่อน ไปทำอย่างอื่นเสร็จแล้วกลับมา ซึ่งบางครั้งก็ช่วยได้แต่บางครั้งก็ไม่ช่วยให้เขียนดีขึ้น นักเขียนจึงต้องหาอ่านข้อมูลเพิ่มเติม เพราะการไม่สามารถเขียนต่อได้อาจเกิดจากการไม่มีประสบการณ์ตรงจุดที่กำลังเขียนอยู่

“คือประสบการณ์น้อย แล้วเมื่อก่อนทำงานคนเดียว จะไม่ค่อยมีใครคอมเมนต์ว่าเรามีจุดเด่นจุดด้อยอะไร มันก็เลยทำให้พัฒนางานเขียนไปไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่าจะพัฒนาไปทางไหน แต่หลังจากที่เราเอาไปโพสต์ตามที่ต่างๆ ก็มีคนคอมเมนต์มา เราก็พัฒนากันต่อไปได้...แหล่งข้อมูลที่สำคัญเลยก็คืออินเทอร์เน็ต แต่ส่วนที่เป็นเรื่องแฟนตาซีเหนือจริงนี่อาศัยแวบเข้ามา บางทีคิดได้แล้วก็เอามารวมกับประสบการณ์ของเราอีกทีอะไรอย่างนี้”

ปัจจุบันนี้ ตรีพันธ์ กำลังเรียนปริญญาโท และยังคงทำงานเขียนที่เธอชื่นชอบไปด้วย แม้ว่าจะยุ่งกับการเรียนเธอก็ยังแบ่งเวลามาเขียนนิยายแฟนตาซีอยู่เป็นประจำ อะไรคือเสน่ห์ที่ทำให้เธอยังคงไม่ทิ้งการเขียนนิยายแบบนี้ไปนะ

“เสน่ห์ของแฟนตาซี คือจินตนาการที่ไม่รู้จบจริงๆ คือเป็นอะไรที่มันรู้สึกว่า ‘เฮ้ย! คิดได้ไง’ แล้วบางทีแฟนตาซีมันจะไปต่อยอดถึงนวัตกรรมใหม่ๆ ได้ด้วย เช่นสมัยก่อน เรานึกถึงว่าคนจะบินได้ยังไงใช่ไหมคะ แต่ว่าปัจจุบันเขาก็บินกันทั่วไป พวกนวัตกรรมใหม่ๆ มันก็จะเกิดมาจากจินตนาการเหล่านี้ด้วย”

สุดท้ายก่อนจะจบบทสนทนาสั้นๆ นี้ ตรีพันธ์ ได้ฝากข้อคิดเพื่อให้กำลังใจคนที่มีความฝันจะเป็นเจ้าของนิยายแฟนตาซีขายดีของตัวเองสักเล่มไว้อย่างน่าฟังว่า

“ถ้าอยากจะเป็นนักเขียนจริงๆ ต้องขยันแล้วก็อดทน เพราะว่าสำหรับตัวเอ๋เองนี่ เขียนมานานแล้วแต่ว่าไม่ได้ตีพิมพ์ แต่เราก็ยังเขียนด้วยความรู้สึกว่าฉันอยากเขียน พอมีความรู้สึกชอบปุ๊บมันก็จะขยัน ส่วนความอดทนก็คือ ถึงเราจะไม่ได้ตีพิมพ์ เราก็ยังอดทนเขียนต่อไป อดทนในการเขียนด้วย อดทนในการรอจังหวะเวลาของเราด้วย และอีกอย่างหนึ่งก็คือ อดทนในการเขียนให้จบ ไม่ท้อไปก่อน”