Fluffy.Bear : พี่หญิงแอบมานั่งอยู่ข้างๆ ตอนมุกตั้งนามปากกาใช่มั้ยคะ! สารภาพมา! ฮ่า ความจริงที่มาของนามปากกานี้ยาวยืดเลยค่ะ ขอเล่าสั้นๆ รวบรัดนะคะ บางคนอาจจะคุ้นๆหน้ามุกบ้าง เพราะตอนนั้นเคยได้รับเกียรติให้เป็น book of the month ของเด็กดี (บ่งบอกรุ่นถึงความแก่มาก) แต่ตอนนั้นยังเน้นเขียนนิยายรักโดยใช้นามปากกา WhitePearl และ B.pearl เป็นหลัก พอเรียนหนักก็หายหัวไปจากงานเขียนประมาณสี่ปีได้ เมื่อเรียนจบจึงอยากเขียนแนวงานที่ตัวเองใฝ่ฝันมานานคือแฟนตาซี จึงทำการเปลี่ยนนามปากกาและเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด Fluffy.Bear นั้นมาจากคนคนนึงที่เราเรียกแทนตัวเขาว่า ‘หมี’ เขาเป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้เขียนนิยายเรื่องนี้จนจบภาคได้ค่ะ แล้วมุกก็ชอบตุ๊กตาหมีขนปุยอย่างที่พี่หญิงแซวเป๊ะเลย แฮ่  
 

Fluffy.Bear : มุกเริ่มจากการเขียนแฟนฟิคชั่นแฮร์รี่ค่ะ เพราะชอบแฮร์รี่มากกกกกก ช่วงราวๆ ก่อนแฮร์รี่เล่ม 6 จะออก พอเขียนแฟนฟิคแฮร์รี่จนจบเลยอยากมีเรื่องราวอะไรเป็นของตัวเองบ้าง จึงเริ่มแต่งนิยายมานับตั้งแต่นั้นมา 
 

มาพูดถึงนิยายที่เพิ่งจะตีพิมพ์ล่าสุดกันบ้าง “Dragon nursery พี่เลี้ยงป่วนก๊วนมังกร” เรื่องนี้มีความเป็นมายังไงคะ

Fluffy.Bear : หนึ่ง มุกชอบมังกร สอง อยากเริ่มเขียนจากแฟนตาซีเบาๆ สบายๆ เลยเริ่มร่างพล็อตนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ อยากได้นิยายแฟนตาซีแบบที่เราชอบ ไม่เน้นอิงกระแส ไม่เน้นแนวตลาด (ก็เลยไม่มีคนอ่านไปด้วย ฮา) อยากให้เป็นนิยายที่คนเขียน คนอ่าน และตัวละครเติบโตไปด้วยกัน

เม้าถึงตัวเอกของเรื่องกันหน่อยสิ ‘ไทเลอร์’ ตัวละครนี้มีเสน่ห์ที่ตรงไหน

Fluffy.Bear : ความวุ่นวายค่ะ! (หัวเราะ) ไทเลอร์เป็นเด็กที่เหมือนจะเป็นผ้าขาวเลย เป็นคนดี รักความยุติธรรม โผงผาง ทำอะไรไม่คิดเลยทำให้เกิดเรื่องวุ่นๆ ตามมาเยอะแยะให้ไวล์ที่เป็นแม่ทัพมังกรคอยตามแก้ แต่จะเป็นตัวเรียกรอยยิ้มได้ตลอด

แล้วจุดเด่นของนิยายเรื่องนี้ล่ะ คืออะไรกันคะ

Fluffy.Bear : นิยายเบาสบายที่ไม่ไร้สาระ คนเขียน คนอ่าน และตัวละครเติบโตไปด้วยกันค่ะ 

เรื่องนี้เห็นว่าไม่ใช่นิยายวาย แต่สาววายที่เข้าไปอ่านจิ้นกันหนักมาก เรื่องนี้จริงไหม?

Fluffy.Bear : ไม่มี๊!! (ปฏิเสธเสียงสูงปรี้ด) อยากรู้ต้องอ่านกันดูเองเนอะ อิอิ

 

อะไรคือส่วนที่ยากที่สุดในการเขียนนิยายเรื่องนี้คะ

Fluffy.Bear : การจับมังกรใส่กระด้งค่ะ! ลูกมังกรทั้งห้ามีความวุ่นวายเอามากๆ และตัวพี่เลี้ยงเองก็วุ่นวายไม่แพ้กัน ทำเอานักเขียนปวดหัวสุดๆ 

คิดว่าสิ่งสำคัญในการเขียนนิยายคือ…

Fluffy.Bear : ความอยากที่จะเขียน ความตั้งใจที่จะเขียน และที่สำคัญที่สุดคือ กำลังใจจากผู้อ่านค่ะ (ฮูเร่)

ถ้าเปรียบ “Dragon nursery” กับอะไรสักอย่างในโลกใบนี้ จะเป็นอะไร และเพราะเหตุใดถึงเปรียบแบบนั้น

Fluffy.Bear : งืมมม.....ข้อนี้ยากแฮะ ขออนุญาตข้ามค่ะ (หืม?) หาตัวเปรียบไม่ได้จริงจริง เพราะ dragon nursery ก็คือ dragon nursery ค่ะ

คติประจำใจในการเขียนนิยายของ Fluffy.Bear คือ…

 

อยากบอกอะไรกับนักอ่านที่คอยติดตามผลงานของเรา

Fluffy.Bear : ดีใจมากนะคะ ที่ทุกๆ คนให้การต้อนรับลูกมังกรและไทเลอร์ดีมากขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ ส่วนภาค 2 รอเค้าก่อนน้า เดี๋ยวมีเวลาจะพยายามเขียนให้เรื่อยๆเลยค่ะ ฮืออออ ขอบคุณที่ยังรอกันเสมอนะคะ

ฝากอะไรถึงชาวเด็กดีที่อยากเป็นนักเขียนกันสักนิด

Fluffy.Bear : เขียนนิยายไม่ยาก แต่อยู่ที่ว่า เราจะเขียนจนจบได้หรือเปล่า นิยายที่เขียนไม่จบมันไม่ได้แย่นะคะ แต่มันไม่มีจุดหมายปลายทาง ถึงนิยายจะยาวมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้ว นักอ่านก็อยากเห็นจุดหมายปลายทางของเรื่องราวค่ะ  

มาถึงข้อสุดท้ายกันแล้ว ก่อนจากลากันไป มาฝากผลงานและบอกลาชาวเด็กดีกันหน่อย

Fluffy.Bear : ก็ขอฝาก dragon nursery ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยนะคะ แฮ่ เรื่องนี้ผู้ชายเยอะแยะ(?) ลูกมังกรก็น่าเอ็นดู คนเขียนก็น่าร้ากกก (เดี๋ยวๆ) สำหรับใครที่ตามหานิยายที่แหวกจากแนวตลาด อ่านเบาๆ ไม่ค่อยหนัก อ่านแล้วคลายเครียด นิยายนี้คือคำตอบของคุณค่า ไว้พบกันใหม่น้า /โบกมือบ้ายบาย 

************************************************

“เขียนนิยายไม่ยาก แต่อยู่ที่ว่า เราจะเขียนจนจบได้หรือเปล่า” หลังจากอ่านประโยคนี้ของมุก นักเขียนอารมณ์ดีของเราจบ พี่หญิงบอกเลยว่าเป็นเรื่องจริงสุดๆ ค่ะ การเขียนนิยายว่ายากแล้ว ที่ยากกว่าคือการแต่งให้จบนี่แหละ ไม่อย่างนั้นในรายชื่อนิยายที่ติดตามอยู่ของพี่หญิงคงไม่มีนิยายที่ถูกนักเขียนดองอยู่เป็นสิบหรอก... ฮ่าๆ ล้อเล่นค่ะ //พี่หญิงเป็นกำลังใจให้นักเขียนทุกคนสู้ต่อไปน้า 

สุดท้ายนี้ พี่หญิงขอลาไปก่อน เจอกันใหม่ครั้งหน้า สวัสดีค่ะ 

พี่หญิง