6 ขั้นตอนในการสวมบทบาทเป็นตัวละครให้แนบเนียนที่สุด!
สวัสดีน้องๆ นักอ่านนักเขียนชาวเด็กดีทุกคน โดยเฉพาะน้องๆ นักเขียนทั้งหลาย จะบอกว่าวันนี้พี่นัทตี้มีบทความสาระดีๆ มาฝากทุกคนกันด้วย สำหรับคนที่เป็นนักเขียนมือใหม่ที่ไม่รู้จะสวมบทบาทเป็นตัวละครที่เรากำลังเขียนอยู่กันยังไง หรือบางคนสวมบทบาทเป็นตัวละครหลายตัวจนทำให้สับสนหรือเบลอไปเลยก็มี วันนี้พี่เลยมีทริคดีๆ 6 ข้อที่จะทำให้เราสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นได้แนบเนียนที่สุดมาฝากกันค่ะ ส่วนจะมีขั้นตอนอย่างไรกันบ้าง เราไปอ่านต่อกันเลยดีกว่า!
เชื่อว่าเวลาที่เราสร้างสรรค์ตัวละครขึ้นมาแต่ละตัวนั้น เราจะต้องมีภาพขึ้นมาในหัวกันก่อน แต่จะทำยังไงให้เราเข้าใจและรู้จักกับตัวละครตัวนั้นให้ดียิ่งขึ้นกันล่ะ? วันนี้พี่เลยไปสรรหาเคล็ดลับดีๆ มาฝากน้องๆ นักเขียนทุกคนกัน ซึ่งเคล็ดลับเหล่านี้อาจจะได้ผล หรือไม่ได้ผลกับน้องๆ บางคน อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับวิธีการนำไปปรับใช้และนำไปประยุกต์กัน แต่เชื่อว่าคงจะไม่ยากเกินความสามารถของพวกเรากันอย่างแน่นอน ถ้าอยากรู้แล้วไปดูกันดีกว่า!
ข้อแรก : จำอารมณ์ความรู้สึกกันให้แม่น!
สมมติว่าตัวละครของเราสูญเสียคนในครอบครัวและกำลังเศร้าหนักมาก เราจะถ่ายทอดความรู้สึกนั้นกันอย่างไร นอกจากความรู้สึกแล้วเราต้องระบุรายละเอียดเพิ่มเติมให้กับตัวละครตัวนั้นกันด้วย ยกตัวอย่างเช่น ระยะเวลาของการสูญเสียนั้นผ่านไปนานแล้วหรือยัง สาเหตุของการสูญเสียเกิดมาจากอะไร ถ้านักเขียนคนไหนเคยมีประสบการณ์การสูญเสียมาก่อนจะเข้าใจความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้กันได้ดี แต่ถ้าใครยังไม่เคยมีประสบการณ์เหล่านี้มาก่อนในชีวิต อาจจะเปลี่ยนไปคิดถึงการสูญเสียสิ่งอื่นแทน ยกตัวอย่างเช่น สัตว์เลี้ยง เป็นต้น
ซึ่งถ้าเราเคยมีประสบการณ์ อารมณ์ หรือความรู้สึกในสิ่งที่เรากำลังจะเขียนถึงกันมาก่อน มันจะช่วยเราได้มากๆ เลยแหละ และถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิตก็ตาม หรือถ้าใครคิดว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้มันไกลตัวเกินไปก็ลองหาสิ่งที่มันใกล้ตัวอื่นๆ มาสร้างสรรค์เป็นตัวละครกันดูนะ!
ข้อที่สอง : เราต้องระบุให้ได้ว่าเขาและเธอคนนั้นอาศัยอยู่ที่ไหน!
นักเขียนบางคนเลือกที่จะหยิบสถานที่ใกล้ตัวมาเขียนอ้างอิงในเนื้อหาของพวกเขา หรืออย่างบางคนก็เลือกที่จะหยิบสถานที่ที่ตัวเองเคยเดินทางผ่าน หรือนั่งรถระหว่างทางแล้วเจอมาใช้ประกอบการเขียนเองก็มี ซึ่งวิธีในการหาที่พักอาศัยให้กับตัวละครก็มีสารพัดวิธีเลย เอาง่ายๆ เลยเพียงแค่เราเปิดหารูปภาพจากอินเตอร์เน็ต หรือจะส่องจาก Google Map เพื่อสัมผัสกับชีวิตของผู้คนบริเวณนั้นก็ยังได้ แต่ถึงแม้จะมีวิธีในการค้นหาที่ง่ายแสนง่าย สิ่งสำคัญที่สุดน่าจะเป็นการไม่วอกแวก ไม่จับสถานที่นู้นมาปนกับสถานที่นี้ หรือถ้าสถานที่แห่งนั้นมีรายละเอียดเพิ่มเติมที่เราสามารถค้นคว้าหาข้อมูลมาประกอบเพิ่มเติมเพื่อความสมจริงได้มันคงจะวิเศษสุดๆ ไปเลยล่ะ!
ข้อที่สาม : ตกแต่งรายละเอียดเพิ่มเติมของตัวละครกันเถอะ
สำหรับข้อนี้เป็นขั้นตอนที่เราจะสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ที่อยากให้ตัวละครมี ตัวละครเป็นกันได้เต็มที่เลยจ้ะ (แต่มีข้อแม้ว่าต้องอยู่ในขอบเขตที่วางไว้เท่านั้นนะ) ยกตัวอย่างเช่น ถ้าตัวละครที่เรากำลังเขียนนั้นเป็นคุณหนูไฮโซ เราคิดว่าเธอคนนั้นควรมีองค์ประกอบอะไรบ้าง จะเป็นกระเป๋าแพงๆ สักใบ แว่นตาหรูๆ สักอัน หรือจะเป็นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายราคาเหยียบหมื่นดี? ฟังแล้วดูเหมือนเรากำลังเล่นเกมแต่งตัวตุ๊กตากันอยู่ แต่ทว่ามันสำคัญมากๆ เลยนะ เพราะมันจะทำให้เรารู้จักกับตัวละครตัวนั้นได้มากขึ้น และจะทำให้เราสามารถเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ดูเหมือนจะไม่สำคัญ แต่จริงๆ แล้วสำคัญกันไปพร้อมๆ กันด้วย
ข้อที่สี่ : อยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนๆ นั้น โทรหาเขาเลยสิ!
นักเขียนบางคนเลือกที่จะหยิบเอาคนใกล้ตัวมาเขียนเป็นตัวละคร ซึ่งบางทีเราอาจจะคิดว่าเรารู้จักกับคนๆ นั้นมากพออยู่แล้ว แต่พอมาเขียนจริงๆ เรากลับต้องการทราบข้อมูลรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนๆ นั้นอยู่พอสมควร ถ้าปัญหาต่างๆ เหล่านี้กำลังเกิดขึ้นกับน้องๆ อย่ามโนต่อเองเด็ดขาด! เพราะมันอาจจะทำให้ตัวละครของเราออกทะเลได้ ทางแก้ง่ายๆ เลยก็คือ ลองทักไปหาบุคคลต้นแบบคนนั้นดูสิ แล้วถามรายละเอียดเกี่ยวกับเขาหรือเธอคนนั้นเพิ่มเติมกันดู มันจะยิ่งทำให้เราสัมผัสและรู้จักกับคนๆ นั้นได้มากขึ้น เช่น งานอดิเรกชอบทำอะไร หรือชอบทานอาหารประเภทไหน เป็นต้น
ข้อที่ห้า : ลองสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นกันดูสิ
วิธีการที่จะทำให้เรารู้จักกับตัวละครให้ดีที่สุดก็คือการสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นจ้ะ! แต่บางคนอาจจะเขียนถึงตัวละครที่เป็นนักฆ่า เอ่อ อันนั้นไม่ต้องสวมบทบาทก็ได้นะ แหะๆ ซึ่งการสวมบทบาทที่กำลังพูดถึงอยู่นี้ เป็นการเลียนแบบพฤติกรรมของตัวละคร เพื่อที่จะทำให้เราเข้าใจตัวละครตัวนั้นได้ดียิ่งขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ถ้าตัวละครตัวนั้นชอบกินช็อกโกแลต เวลาเข้าร้านอาหารก็มักจะชอบสั่งแต่เมนูช็อกโกแลต ถึงแม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้กินช็อกโกแลตเท่าไหร่นัก ก็ลองหันมากินดูสิ บางทีเราอาจจะพบเหตุผลที่ตัวละครตัวนั้นชอบกินช็อกโกแลตขึ้นมาก็ได้นะ แต่พี่เชื่อว่าตัวละครที่เราเขียนส่วนใหญ่ก็มาจากตัวตนของเราทั้งนั้นแหละ หรือถ้าอยากเขียนให้แตกต่างแล้วอยากลองทำความรู้จักกับตัวละครตัวนั้นให้มากขึ้นก็อย่างที่พี่บอกเลยจ้ะ สวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นมันซะเลย!
ข้อที่หก : หัดเรียนรู้อะไรใหม่ๆ
ตัวละครบางตัวก็ช่างเหินห่างจากความเป็นตัวเราไปซะเหลือเกิน ตัวละครที่เราเขียนถึงบางตัวอาจจะมีอาชีพเป็นนักกีฬาทีมชาติ ชอบเล่นสเก็ตบอร์ด หรือชอบแต่งตัวเปรี้ยวๆ จัดๆ วิธีการที่จะทำให้เราเข้าถึงตัวละครตัวนั้นให้ดีที่สุดก็คือการลองสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นดู ถ้าไม่อยากทำคนเดียวลองชวนเพื่อนในกลุ่มดูสิ คิดแล้วก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ บางทีความชอบของตัวละครตัวนั้นอาจจะกลายเป็นความชอบของเราขึ้นมาเลยก็ได้ เป็นการหาประสบการณ์และเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่ถือว่าเป็นสีสันในชีวิตไปในตัว
และทั้งหมดนี้ก็เป็นขั้นตอนง่ายๆ ที่จะทำให้เรารู้จักกับตัวละครที่กำลังเขียนอยู่ให้ได้มากยิ่งขึ้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับการนำไปปรับใช้และวิธีการเฉพาะตัวของแต่ละคนว่าจะสร้างสรรค์ออกมากันยังไง และสำหรับน้องๆ นักเขียนคนไหนที่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงก็สามารถนำวิธีที่พี่แนะนำไปทดลองใช้กันดูได้ หรือถ้าใครมีเคล็ดลับที่อยากจะแบ่งปันก็สามารถคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะจ๊ะ เอาล่ะ ได้รู้เคล็ดลับดีๆ กันไปแล้ว ก็จงใช้มันกับการแต่งนิยายของตัวเองกันได้เลย ลุยยย!!
พี่นัทตี้ :)
3 ความคิดเห็น
ข้อสี่นี่ เราชอบเอามาใส่มากๆเลยค่ะ มันค่อนข้างดีมากเลยค่ะ
ในสมัยเรียผมโดนล้อเป็นผู้หญิงบ่อยๆ โดนรังแกเพราะอ่อนแอ
...เลยเขียนสวมบทบาทเขียนเป็นผู้หญิงเลยเข้าใจความรู้สึกเล็กๆน้อยๆบางเรื่อง
คนอื่นไม่สามารถเป็นแบบเรา แต่เราเป็นแบบคนอื่นได้
จากเริ่มต้นค่อยๆเก็บประสบการณ์ ตัวผมเองก็พึ่งเริ่มเขียนนิยายเองเหมือนกัน
ท้ายสุดนี้ฝากนิยายเรื่อง ซูซาน โลกมิติลับแดนมายา แฮร่ๆๆๆๆๆ
ขอบคุณ