Warning! 5+1 พฤติกรรมที่นักอ่าน (ที่ดี) ไม่ควรทำ!!
สวัสดีค่ะ ชาวเด็กดีทุกคน หลังจากที่พี่หญิงเคยมาชวนทุกคนพูดคุยเกี่ยวกับ “ 7 ความรู้สึกที่นักอ่านเด็กดีเท่านั้นถึงเข้าใจ” ไปแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ (ถ้าใครจำไม่ได้หรือยังไม่เคยเห็นบทความนี้ก็คลิกอ่าน => ที่นี่ เลยจ้า) วันนี้พี่หญิงจึงอยากชวนนักอ่านชาวเด็กดีมาแชร์ความคิดเห็นกันบ้าง ว่ามีพฤติกรรมไหนบ้างนะ ที่นักอ่านนิยายออนไลน์ไม่ควรทำ หรือควรหลีกเลี่ยงที่จะแสดงออกมา เพราะหลังจากที่พี่หญิงได้ติดตามนิยายในเว็บเด็กดี รวมถึงสถานการณ์ในบอร์ดนักเขียนก็จะสังเกตได้อย่างชัดเจนเลยว่า... การกระทำบางอย่างของนักอ่าน (รวมไปถึงนักเขียนด้วย) บางครั้งก็อาจนำพาไปสู่ความเข้าใจผิด ตลอดจนไปสร้างความกดดันให้กับนักเขียนโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย
เอาล่ะ มาเช็คลิสต์ 7 พฤติกรรมไหนบ้างที่นักอ่านอย่างเราๆ ไม่ควรทำและควรหลีกเลี่ยงสุดๆ
1. เรียกร้องให้เนื้อหานิยายเป็นไปตามต้องการ
เวลาอ่านนิยายเชื่อว่าหลายๆ คนจะต้องมีอาการประมาณ… ทำไมตัวละครไม่ทำอย่างนั้น ทำไมนางเอกไม่เลือกอย่างนี้ ไม่เอาพระเอกคนนี้ได้ไหม ขอเป็นอีกคนแทน… และเมื่อถึงจุดที่เนื้อหานิยายไม่เป็นไปตามที่ต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ เข้า ก็จะมีนักอ่านบางรายที่ออกมาแสดงความคิดเห็นตรงหน้านิยายในเชิงเรียกร้องให้เนื้อหานิยายเดินไปทางที่ตนเองพอใจ เช่น ขอเปลี่ยนพระเอก ถ้าคนนี้เป็นพระเอกขอเลิกอ่านนะ หรือ ต้องเขียนให้เนื้อเรื่องเป็นแบบ… สิ! ซึ่งการเรียกร้องในแบบนี้นี่ก็อาจทำให้เรามีภาพลักษณ์ที่ไม่น่ารักสักเท่าไหร่ทั้งสำหรับตัวนักเขียนเองและในสายตาของนักอ่านคนอื่นๆ เนื่องจากจะต้องคำนึงอยู่เสมอว่า…
• เนื้อหาในแบบที่เราชอบใช่ว่านักอ่านคนอื่นๆ จะ “ชอบ” เหมือนเราเสมอไป
• การเปลี่ยนแปลงเนื้อหาบางจุดอาจทำให้กระทบกับพล็อตนิยายทั้งเรื่อง
ซึ่งนั่นเองก็เป็นเหตุผลว่าทำไมนักเขียนถึงแก้ไขเนื้อหาให้เป็นไปในแบบที่เราต้องการไม่ได้ (ลองคิดดูสิถ้ามีนักอ่าน 100 คนเรียกร้องให้เนื้อหานิยายเปลี่ยนแปลงไปตามต้องการอยู่ตลอดเวลาแล้วล่ะก็สถานการณ์ของนิยายเรื่องนั้นจะเป็นแบบไหน นักเขียนคงจะปวดหัวน่าดู แต่ถ้าในกรณีที่นักเขียนออกมาสอบถามความคิดเห็นของนักอ่านเพื่อเอาไปแก้ไขเนื้อหานิยายเอง อันนี้ก็สามารถแสดงความคิดเห็นได้ตามสบายเลยค่ะ) ทั้งนี้การที่เราไม่ไปก้าวก่ายเนื้อหาของนิยายมากจนเกินไปยังเป็นการให้เกียรติและเคารพสิทธิ์ในการเขียนนิยายของนักเขียนด้วยค่ะ
แต่ก็ใช่ว่าเราจะไม่สามารถแสดงความคิดเห็นในเนื้อหาของนิยายได้เลยนะคะ เรายังสามารถคอมเมนต์นิยายได้ตามปกติ (ถ้านักเขียนไม่ปิดคอมเมนต์อะนะ) เพียงแต่ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขของ “ความพอดี” เท่านั้นเอง
2. แยกให้ออกว่าอันไหนคือ “นิยาย” อะไรคือ “เรื่องจริง”
ประเด็นนี้สามารถแบ่งออกได้ 2 ข้อย่อยสำคัญๆ เลยนะคะ คือ
• หนึ่ง คำนึงอยู่เสมอว่า… สิ่งที่เกิดขึ้นในนิยายคือเรื่องแต่ง ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ อย่าเอามาเชื่อมโยงถึงกันเด็ดขาด การที่เราเห็นตัวละครในนิยายทำอะไรเสี่ยงๆ แล้วผลลัพธ์ออกมาดี ไม่ได้แปลว่าถ้าเราเอามาทำตามจริงๆ แล้วเรื่องจะเป็นแบบในนิยาย (แบบว่า… นางเอกกระโดดตัดหน้ารถ ทำให้ได้เจอพระเอก เราก็ไปทำแบบนั้นบ้าง เผื่อจะได้เจอผู้ชาย แบบพระเอกนิยายบ้าง... อันนี้ก็ไม่ได้นะเธอ!) จุดนี้ก็ไม่ใช่นะคะ อันนี้ต้องระวังไว้ดีๆ โดยเพราะน้องๆ หนูๆ ทั้งหลายที่ชอบอ่านนิยายเลย
• สอง คืออย่าเอาตรรกะความเป็นจริงไปตัดสินสิ่งที่เกิดขึ้นในนิยาย! นั่นก็เพราะ “นิยาย” คือสิ่งที่เขียนขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนทุกคน ดังนั้นตรรกะบางอย่างในเรื่องอาจเป็นสิ่งที่นักเขียนสร้างขึ้นเพื่อเสริมให้เนื้อหานิยายสมเหตุสมผล ดังนั้นอะไรที่ในความเป็นจริงไม่สามารถเป็นได้ก็ไม่ได้แปลว่าในนิยายจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ซะหน่อย
3. เร่งให้ลงนิยายอยู่ตลอดเวลา
สำหรับใครที่อ่านนิยายออนไลน์ พี่หญิงว่าจะต้องเคยเจอประสบการณ์อ่านนิยาย “ค้าง” เป็นแน่แท้ ก็แหมนักเขียนอัปนิยายนิดเดียวเอง อ่านยังไม่ทันเต็มอิ่มก็หมดตอนซะแล้ว แบบนี้จึงต้องคอมเมนต์ตามรัวๆ ว่าเมื่อไหร่จะมาอัปสักที รอนานแล้วนะ!! ซึ่งตอนคอมเมนต์เนี่ย นักอ่านก็ไม่ได้คิดอะไรกันมากมาย คิดเพียงแค่ว่าอยากให้มาอัปจะได้อ่านเร็วๆ และหายค้างสักที แต่การคอมเมนต์เร่งให้นักเขียนมาลงนิยายกันเยอะๆ แบบนี้ บางทีมันก็ทำให้นักเขียนกดดัน แล้วก็เครียดเหมือนกันนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเขียนคนไหนที่เขียนนิยายเป็นเพียงงานอดิเรก ไม่ได้เขียนเป็นอาชีพ เขียนทีละตอนๆ แล้วลงให้อ่านกันเลยโดยไม่มีการตุนเนื้อหานิยายเอาไว้
การที่มีนักอ่านไปคอมเมนต์เร่งมากๆ มันก็อาจกลายเป็นแรงกดดันจนทำให้นักเขียนเครียด คิดไม่ออก ตันก็เป็นไปได้ ดังนั้นเวลาอ่านนิยายก็คิดถึงใจเขาใจเราเนอะ อ่าน เราอ่านใช้เวลาอ่านนิยายเพียงไม่กี่นาทีก็จริง แต่เวลาที่นักเขียนจะแต่งนิยายได้หนึ่งตอนเนี่ย ไม่ง่ายเลย
4. หยาบคายใส่นักเขียน
อันนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะมี แต่ก็มีจริงๆ นะคะ คอมเมนต์แรงๆ ใส่นักเขียนเวลาที่อ่านนิยายแล้วไม่พอใจเนี่ย เป็นพฤติกรรมที่ควรลด ละ เลิก จริงๆ เพราะนอกจากจะทำให้นักเขียนเครียดไปจนถึงกดดันแล้ว ยังทำให้นักอ่านคนอื่นๆ มีทัศนคติที่ไม่ดีกับเราได้อีกด้วยนะคะ
5. คิดว่านิยายที่ไม่ถูกใจคือนิยายขยะ
เพราะสิ่งที่เราไม่ชอบก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นๆ จะไม่ชอบเสมอไป อะไรที่เราอ่านแล้วคิดว่าน่าปวดหัว ในทางกลับกันแล้วอาจจะเป็นสิ่งคลายเครียดของใครอีกหลายคนก็เป็นได้ นิยายทุกเรื่องล้วนมีคุณค่าในตัวเอง ดังนั้นถ้าเราไม่ชอบนิยายเรื่องไหน ทางเลือกที่ดีที่สุดก็คือแค่กดปิดออกไปเงียบๆ นั่นเอง
6. (ไม่) คอมเมนต์เป็นกำลังใจนักเขียนสักนิด
ถ้า “ตอนใหม่” ของนิยายคือสิ่งที่นักอ่านทุกคนต้องการ “คอมเมนต์” ก็เป็นเหมือนแหล่งโอเอซิส และกำลังใจที่ดีมากๆ ของนักเขียนเลยล่ะ ดังนั้นเวลาเราอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วก็แวะให้กำลังใจนักเขียนเล็กๆ ด้วยการคอมเมนต์นิยายก็จะดีงามมากเลยค่ะ (ถ้าไม่รู้จะคอมเมนต์อะไร ก็เขียนสั้นๆ ว่า “รออยู่นะ” หรือ “เป็นกำลังใจให้” ก็ได้นะคะ^^)
************************
หลังจากอ่านทั้งสิ่งที่ไม่ควรทำทั้ง 6 ข้อที่เอามาฝากในวันนี้แล้ว มีข้อไหนที่เราทำบ่อยๆ บ้างไหมคะ สำหรับพี่หญิงเองก็ต้องยอมรับเหมือนกันนะคะ ว่าบางทีเวลาอ่านนิยายค้างๆ ก็แอบคอมเมนต์กดดันนักเขียนไปแบบไม่รู้ตัวเหมือนนะ เวลาแอบไปเห็นกระทู้ที่พูดถึงความรู้สึกกดดันของนักเขียนทีไร เป็นต้องแอบรู้สึกผิดในใจทุกที โถวๆ แต่เอาจริงๆ แล้วเนี่ยถ้าใครจะสังเกตดูเนี่ยจุดสำคัญของทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่ “การคอมเมนต์” เลยนะคะ ถ้าเราแสดงความคิดเห็นกันให้อยู่ภายใต้เงื่อนไขของ “ความพอดี” และมีเจตนาดีให้นักเขียนเจ้าของนิยายที่เราอ่านแล้วล่ะก็เชื่อได้เลยค่ะสถานการณ์ทุกอย่างจะเป็นไปในทางบวกเอง ^^
สุดท้ายนี้พี่หญิงต้องขอลาไปก่อน เจอกันใหม่โอกาสหน้า สวัสดีค่ะ
พี่หญิง
9 ความคิดเห็น
บทความนี้ดี ขอแชร์
เราเป็นนักเขียนที่โดนนักอ่านหยาบคายใส่ค่ะ ขอบอกเลยว่าหมดไฟในการเขียนมากเลย เสียใจมากๆด้วย เพราะฉะนั้นทุกท่านได้โปรดอย่าทำแบบนั้นกับนักเขียนท่านอื่นๆนะคะ เพราะมันทำให้เขารู้สึกแย่มากจริงๆค่ะ นี่เราไม่อัพนิยายมาหลายเดือนแล้วเหมือนกัน พอเห็นเ้นนั้นที่ไรมันเสียใจอ่ะ คิดเนื้อเรื่องไม่ออกโดยอัตโนมัติเลย ฮือออออ...
สู้ๆนะค้า กลับมาเขียนนิยายต่อเร็ววว อาจจะมีคนส่วนมากชอบนิยายเธออยู่ก็ได้น้าา เอาใจช่วยยๆ
ฮืออออ เป็นกระทู้แทนใจนักเขียนออนไลน์ทุกคนจริงๆ ค่ะ
อยากจะร้องไห้ คอมเม้นต์ดีๆ คือสิ่งนักเขียนทุกคนโหยหามากจริงๆ
ในฐานะนักอ่านและนักเขียนก็มีแนวคิอย่างงี้นะ พูดน่ะพูดได้แต่ก็ต้องให้เกียรติกันหน่อย อยากให้เป็นแบบไหนพูดได้แต่ก็ต้องยอมรับในสิทธิส่วนตัวของผู้รังสรรค์งาน คือรออยู่นะเจอเยอะๆก็ไม่ไหวเหมือนกันไม่ต่างจากการเร่ง ถ้าคอมเม้นก็บวกความรู้สึกหรือการวิจารณ์การกระทำตัวละครก็ได้ แล้วคนเขียนต้องใจแข็งนะ แต่งนิยายคือตามใจตัวเองไม่ใช่เขียนตามใจผู้อื่นอยู่แล้ว เราเองก็แบบต้องมีจุดยืนตัวเอง ส่วนนักอา่นเงาคือเข้าใจว่าขี้เกียจเม้นอ่ะ แบบอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆแต่คอมเมนท์แค่คอมเม้นท์เดียวใจเราฟูมากบอกเลย เจอแค่รอนะก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลยจริงๆนะ /เขียนวกไปวนมาขออภัยอธิบายสิ่งที่อยู่ในใจไม่ถูก;w;
คอมเม้นนี้ก็ปัญหาหนักเลย ถ้าเเต่งไป ไม่มีใครคอมเม้นก็เหมือนเราเป็นผู้เเต่งไร้ตัวตนในสายตาของเขา
#อย่าเป็นนักอ่านไร้เงาเลย หนึ่งคอมเม้นเท่ากับ วิวมากมาย เเละกำลังใจที่ล้นเหลือ
ในฐานะที่้เป็นทั้งนักเขียนและนักอ่าน เข้าใจความรู้สึกมากเลยค่ะ
ส่วนมากในฐานะนักเขียนจะเจออยู่สามแบบค่ะ คือ ให้กำลังใจ อินกับนิยาย และ บรรดานักอ่านสายขอให้มาอัพต่อนั่นแหละค่ะ
1.มันควรหาแนวที่คุณชอบ ไม่ใช่นิยายที่ชอบแล้วไม่เป็นแนว แล้วไปพิมพ์ว่าต้องเป็นแบบนี้นะ...
ส่วนกรณีนิยายเรา ก็...ใครจะอ่านก็อ่าน เม้นต์ไม่เม้นต์แล้วแต่
2.มันต้องแยกให้ออกอยู่แล้ว เพราะนิยายก็คือนิยาย มันคือเรื่องที่แต่ง(อาจจะมาจากเหตุการณ์จริงหรือไม่ก็ได้)
เราแยกออกค่ะ
3.เร่งให้ลง อืม...เฉยๆ
ส่วนเรา จะเม้นต์อะไรก็เรื่องของคุณ แต่ถึงจะบอกให้อัพ นี่ก็ไม่อัพ เพราะถือว่า เราแต่งสนองความต้องการตัวเอง และดองไว้ประมาณเดือน-ปี เป็นปกติ ตอนจะอัพต้องเป็นตอนที่ไม่ค้างคาเท่านั้น
4.ไม่ทำ เพราะการใช้โซเชียล มันไม่ได้เหมือนกับเราพูดคุยกับเพื่อนสนิท มันคือการมีคนเห็นทั่วเลย
แต่ถ้ามีแบบนี้ในนิยาย ก็จะเมิน
5.อืม...ไม่ คนเรามันชอบแตกต่างกัน ถ้าไม่ชอบก็ไปหานิยายเรื่องอื่น แนวอื่นอ่าน แค่นั้น
6.ส่วนใหญ่ล่ะนะ
ไม่ได้บอกให้คอมเม้นต์ ไม่โหยหากำลังใจ จะกดออก แนะนำ ติชมอะไรก็มาเถอะ วิวไม่สน ยอดเฟบช่างมัน พูดง่ายๆ จะแต่ง/อ่านนิยายอย่างเดียว ที่เหลือปล่อยมันไป
เขียนแฟนฟิคนี่เจอพอสมควรเลยค่ะสำหรับข้อแรก ก็เข้าใจนะว่าแฟนฟิคมันต้องเน้นที่ตัวละครจากออริ ต้องชิปคู่รักจากออริเยอะๆ แต่บางครั้งพอเราเขียนคู่หลักน้อยไปนักอ่านก็ไม่พอใจ จนเราต้องยอม 555+ ก็อาจจะผิดที่เราเองที่แคร์ว่าจะมีคนอ่านไหม มากกว่าว่าพล็อตเรื่องจะโอเคไหม หรือเราแต่งแล้วจะมีความสุขไหม
อีกเคสที่หนักเลยคือ นักอ่านขอให้ใส่ตัวละครของตัวเอง ที่นิสัยเหมือนตัวเองเข้ามา พยายามให้เราชิปผู้หญิงคนนั้นกับผู้ชายอีกคนและเขียนฉาก เขียนบทพูดตามที่เขาต้องการ คือ self-insert ประมาณนั้น
แต่พอเราเขียนไปเรื่อยๆ แล้วพล็อต เซตติ้งมันบังคับ เราต้องปรับนิสัยตัวละครตัวนั้น ปรับเรื่องของเราตาม ต้องเอาไปให้เขาอ่านก่อนว่าอยู่ในคาแรคเตอร์ไหม แต่สุดท้ายเราก็ทนอึดอัดไม่ไหว เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากเขียน (มันไม่ใช่พล็อตหลัก) เพราะบางอย่างเราเปลี่ยนไม่ได้ในเมื่อมันเป็นแค่แฟนฟิค เราต้องอิงนิยายออริ แล้วพอเราเขียนให้ผู้ชายคนนั้นไปหลงรักผู้หญิงคนอื่น เขาก็พาลเกลียดผู้ชายคนนั้น (ทั้งๆ ที่นั่นมันตัวละครออริ 555+) แล้วก็เลิกอ่านไปเลย เขาบอกว่าตั้งใจสร้างตัวละครมาก พอเราเขียนให้ไม่ลงเอยกัน เลยเหมือนถูกหักหลัง ตบแสกหน้า
ทำเอานักเขียนเสียกำลังใจไปพักใหญ่เลยค่ะเพราะสนิทกับนักอ่านคนนี้มาก 555+ รู้สึกผิดมากว่าเราไปทำลายความประทับใจที่เขาเคยมีต่อนิยายออริด้วย ต่อมาเราก็ไปอ่านเวปที่มีบทความสอนนักเขียน เขาบอกเลยว่าสิ่งหนึ่งที่ห้ามทำคือ เอาคนใกล้ตัวมาเป็นตัวละครแบบเห็นชัดๆ หรือ เอาตัวละครของคนรู้จัก แฟนคลับใส่เข้ามา เพราะมันจะเกิดการเสียความรู้สึก เสียเพื่อน เสียแฟนคลับแบบนี้ได้
ดังนั้นพอเราเห็นนักเขียนเปิดรับสมัครตัวละครกันเกลื่อนกลาดทีไรเลยอดกังวลสงสัยไม่ได้ค่ะว่า นักเขียน คุณจะทนอึดอัด ให้เรื่องของคุณถูกตีกรอบด้วยความคาดหวังของนักอ่านไปได้สักแค่ไหน (นี่ขนาดเจ๊ดเจอแค่ตัวเดียวยังแทบจะบ้าตายเลย บางคนนี่รับสมัครทุกตัวละคร) และนักอ่าน คุณจะทนอ่านได้สักแค่ไหนถ้าตัวละครของคุณไม่ได้ออกมาเป็นอย่างที่ใจต้องการคะ 555+
ขอบคุณ