“Lucia & ลูเซีย” ทุบไหดองแตก
ด้วยการสร้างรายได้จากนิยายที่ยังเขียนไม่จบ!

 

            หากพูดถึงนักเขียนนามปากกา Lucia & ลูเซีย หรือ ไหน้อยลูเซีย ชาวเด็กดีน่าจะรู้จักหรือคุ้นเคยกับนักเขียนสาวคนนี้เป็นอย่างดี เพราะเธอเป็นทั้งนักเขียน และนักอ่านที่ชอบวิจารณ์นิยายบนเว็บเด็กดีมานานกว่า 13 ปีแล้วค่ะ ซึ่งพี่แนนนี่เพนก็ได้ติดตามผลงานของลูเซียมาแล้วหลายเรื่อง ทำให้เห็นว่าที่ผ่านมา ผลงานของลูเซียมีทั้งเรื่องที่ตีพิมพ์แล้ว และกำลังเขียนอยู่ เช่น Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง, แรดฤทัยมังกร, พลิกรักสลับใจ : Love trick และยังรวมถึงนิยายแฟนตาซีผจญภัยเรื่อง Girls with the guns ซึ่งเป็นนิยายเรื่องแรกที่ลูเซียเขียนในอีกมายไอดีหนึ่งด้วย

            ทั้งหมดนี้ เป็นเพียงด้านหนึ่งของลูเซียที่เรามองเห็นกันเท่านั้นค่ะ ในอีกด้านหนึ่งที่พี่แนนนี่เพนมองเห็นก็คือด้านที่เรารู้จักกันในชื่อ ‘ประสบการณ์’ ซึ่งเป็นด้านที่น่าค้นหา และน่าเอามาแบ่งปันชาวเด็กดีทุกคนมากๆ เลยค่ะ เพราะช่วงที่ผ่านมา ลูเซียได้ห่างหายจากการเขียนนิยายไปอยู่หลายครั้งจนกลายเป็นที่มาของชื่อ ‘ไหน้อยลูเซีย’ อย่างที่เราเห็นกันนี่แหละค่ะ แต่ ณ ปัจจุบันนี้ ลูเซียสามารถกลับมาเขียนนิยายจดติดท็อปได้อีกครั้ง ทั้งยังทุบไหน้อยลูเซียจนแตกละเอียดด้วยสิ่งที่เรียกว่า ‘ตอนอ่านล่วงหน้า’ ได้อีกด้วย งานนี้พี่ก็ไม่พลาดที่จะชวนลูเซียมารำลึกความหลัง พูดคุยถึงการเติบโต และล้วงวิธีทุบไหน้อยจนแตกว่าเธอทำได้อย่างไร เผื่อจะเป็นไอเดียดีๆ ให้เราได้เอาไปลองใช้กันดูบ้าง ถ้าพร้อมกันแล้วก็มาลุยกันเลยค่ะ! 
 

            อ่านผลงานของ    Lucia & ลูเซีย 

• Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง
• แรดฤทัยมังกร
•  พลิกรักสลับใจ : Love trick 
•  Girls with the guns 
   

จุดเริ่มต้นของ ‘Lucia & ลูเซีย’ จนถึงวันที่กลายเป็น ‘ไหน้อยลูเซีย’

            สวัสดีค่ะ ลูเซียนะคะ นามปากกา Lucia & ลูเซีย และ ไหน้อยลูเซียค่ะ ปีนี้ก็อายุ 27 ปีแล้ว ปัจจุบันกำลังเขียนเรื่อง Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง ค่ะ 

            ช่วงโควิดนี้ไม่ได้เขียนนิยายเพิ่มขึ้นเลยค่ะ ไม่ได้ work from home เหมือนคนอื่นเขาด้วย ;-; ก็มีเวลาเขียนเท่าๆ เดิมนั่นเอง เรื่องนักอ่านเพิ่มขึ้นไหมก็แอบตอบยากนิดหนึ่ง เพราะก่อนกลับมาเขียนเรื่องนี้ เรื่องเก่าก็ดองอยู่...แค่กๆ! แล้วมันก็คนละแนวกับที่เคยเขียนด้วย เรื่องเพิ่มขึ้นหรือน้อยลงก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันค่ะ

            เล่าถึงวันที่กลายเป็น ‘ไหน้อยลูเซีย’ หน่อยค่ะ

            สมัยก่อนลงนิยายเรื่องแรกเลยจริงๆ ใช้ WoRth ซึ่งไอดีนั้นก็ยังอยู่นะคะแต่ไม่ได้เคลื่อนไหวมาก แล้วก็แอบมาลงในไอดีนี้ (หัวเราะ) ตอนแรกเป็นนามปากกา Lucia อย่างเดียวค่ะ ต่อมามีปัญหาซ้ำช่วงกำลังจะออกเล่มนิยายพอดี เลยปรึกษาพี่บรรณาธิการ เขาก็แนะนำว่าใช้ Lucia & ลูเซีย สิ เราก็แบบ...ไม่มีพรสวรรค์ด้านการคิดชื่ออยู่แล้ว ก็เลยโอเคไป 

            ส่วนไหน้อยลูเซีย...อะแฮ่ม ตอนแรกมันเป็นแค่ชื่อเรียกเล่นๆ กันในกลุ่มเพื่อนนักเขียนน่ะค่ะ เรามีกันหลายไหนะคะ! อาทิเช่น ไหโกะ ไหหมิง ไหใกล้ม่อง ไหอมตะ ส่วนเราก็ไหน้อย...มาจากไหน้อยๆ แค่ร้อยใบเอง ดองไว้ไม่เยอะหรอกค่ะ (หัวเราะ)
 

จากนิยายเรื่องแรกจนถึงตอนนี้ “กล้าพูดว่าดีกว่าเดิมในทุกด้าน”

            นิยายเรื่องแรกเหรอ.. จำได้แน่นอน เป็นประวัติศาสตร์เลย เราจะลืมเรื่องไหนก็ได้แต่ลืมเรื่องแรกไม่ได้ค่ะ ย้อนกลับไปตอนนี้ก็นับถือความหัวดื้อของตัวเองเหมือนกันนะ เรื่องแรกของเราเป็นแนวสงครามเลย ซึ่งอย่างที่รู้กันดีว่าหมวดนี้แต่ไหนแต่ไรนักอ่านก็น้อยเป็นทุน แล้วฝีมือก็ไม่เอาไหน (หัวเราะ) เขียนออกมาก้ำกึ่งระหว่างดราม่าเด็กน้อย กับความลูกกวาดหน่อยๆ ผ่านธีมสงคราม พล็อตที่เคยคิดว่ามีในตอนนั้น แท้จริงแล้วมันไม่มี (หัวเราะ)

            ตอนนั้นคนกดเข้ามาอ่านตอนหนึ่งไม่ถึงสิบคน คอมเมนต์ก็ร้างมาก เขียนไป 20 กว่าตอน แฟนคลับไม่ถึง 50 คน ต้องดื้อขนาดไหนถึงเขียนไปเรื่อยๆ ได้นานขนาดนั้น แต่สุดท้ายเราก็ลองเปลี่ยนแนวก่อนจะจบสักหน่อย ไปจับแฟนตาซีโรงเรียนที่นักอ่านเยอะกว่ากันมาก บางทีการอยู่ในแนวกระแสก็เป็นกำลังใจด้านหนึ่งของนักเขียนนะคะว่าจริงๆ เราก็ไม่ถึงกับเขียนไม่เอาไหนขนาดนั้น แค่แนวเริ่มต้นมันไม่แมสจริงๆ แต่สุดท้ายเราก็กลับมาทำต่อจนจบ กว่าจะกลับมาทำให้มันจบภาคได้ แก้เกิน 10 รอบเลยค่ะ แล้วก็พิมพ์เล่มเก็บเป็น limited edition ไปอีก

            เทียบกับตอนนี้แล้วกล้าพูดว่าดีกว่าเดิมในทุกด้าน บางด้านระหว่างทางที่ผ่านมาเราอาจทำได้ดีกว่าปัจจุบัน อายุที่มากขึ้นบางครั้งก็จำกัดจินตนาการ แต่ก็ทดแทนด้วยความสมเหตุสมผลที่มากขึ้น โดยรวมแล้วบอกได้แค่ว่าดีขึ้นค่ะ 

            เวลาทำให้คนเราเติบโตขึ้นแน่นอน ความคิดของนักเขียนมักจะส่งผลกระทบต่อตัวละครที่สร้างขึ้นด้วยเช่นกัน เดิมทีเราก็ชอบเขียนตัวละครที่ออกจะเทาๆ อยู่แล้ว คิดว่าเวลาผ่านไปก็สามารถเขียนให้บุคลิกของตัวละครซับซ้อนขึ้น แต่ส่วนที่ก้าวหน้าที่สุดของเราคงเป็นพล็อตเรื่องค่ะ แต่ไหนแต่ไรเราไม่ชำนาญเรื่องพล็อตมากนัก เขียนอะไรซับซ้อนวุ่นวายไม่ค่อยได้ ตอนนี้ก็...คิดว่าทำได้ดีขึ้นหน่อยหนึ่งนะคะ  
 

Girls with the guns ที่พิมพ์เล่มเก็บเป็น limited edition
 

ถึงอย่างนั้นก็ยังมีด้านที่อยากทำและแก้ไขให้ดียิ่งขึ้น

            ถ้าให้บอกว่าถนัดแนวไหนคงพูดยากเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมาไม่ได้คิดว่าจะเขียนแนวอะไร แต่คิดตลอดว่าอยากเขียนเรื่องไหน ยังไงบ้าง แล้วค่อยมาจัดหมวดก็ตอนจะลงเว็บนี่แหละค่ะ ซึ่งพอมาคิดจริงๆ แล้ว อาจถนัดแฟนตาซีก็ได้นะคะ ดูจากพล็อตแต่ละเรื่องที่คิดและเขียนไว้มักมีความแฟนตาซีอยู่ด้วยเสมอ ส่วนที่เขียนหลายแนว...เป็นเพราะอ่านหลายแนวมั้งคะ อ่านแล้วบางทีก็คันไม้คันมืออยากเขียนมาก ที่จริงวายก็อยากเขียนมาหลายรอบแล้ว แค่เพิ่งได้โอกาสเขียนจริงๆ จังๆ รอบนี้

            ส่วนอุปสรรค แน่นอนว่าคือการ “ดอง” ค่ะ เหตุผลในการดองนั้นมีเยอะมากจนสาธยายไม่หมด แต่หลักๆ ที่เราโดนบ่อยคือ พล็อตมีช่องโหว่ ตัน ไปจนถึงเรื่องช่วงที่เขียนมันเนือยจนกระทั่งคนเขียนเองก็ไม่อยากเขียนแล้ว จุดนี้เราก็เรียนรู้จากเรื่องที่ผ่านๆ มา ให้วางพล็อตดีๆ รอบคอบหน่อยเพื่อป้องกันไว้ก่อนค่ะ แต่บางครั้งปัญหาก็หาทางแก้ไม่ได้ อย่างงานยุ่งไม่มีเวลาเขียน ก็ทำได้แค่พักไว้ก่อน แล้วค่อยกลับมารื้อค่ะ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ 
 

กลับมาทุบไหดองด้วยนิยายวายเรื่อง ‘Killer star ซุป'ตาร์นักฆ่าคือผมเอง’ 

            นิยายเรื่องที่เขียนอยู่ตอนนี้ ได้แรงบันดาลใจมาจากการหวีดอูรีหรงหรง~ เรื่องซูเปอร์สตาร์ชิงบัลลังก์ค่ะ นิยายวายจีนแปลที่ยังแปลได้ครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือยังไม่ออกเล่ม แล้วเกิดอาการค้างหนักมาก ;w; อ่านไปอ่านมาเลยได้พล็อตมาเขียนเองซะงั้น

            สำหรับ Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง เป็นเรื่องของควินน์ เฮย์เดน นักฆ่าอันดับหนึ่งที่หลังจากรับงานฆ่านักธุรกิจคนหนึ่ง แต่กลับถูกองค์กรนักฆ่าของตัวเองไล่เก็บโดยไม่ทราบสาเหตุ มาฟื้นอีกทีในร่างของควินน์ รามิเลซ หนุ่มน้อยวัยรุ่นนายแบบตกอับคนหนึ่งแทน แล้วที่บ้านของน้องควินน์ก็ยังจนม๊ากกก มาก เฮียควินน์ก็เลยตั้งเป้าหมายใหม่จะเบนสายไปเป็นซูเปอร์สตาร์แทนค่ะ แต่เส้นทางสู่ดาวของควินน์ก็ขรุขระหน่อย ไม่ทันไรก็ถูกคีธ แคมป์เบลล์ ซูเปอร์โมเดลสุดหล่อจับโป๊ะได้...แล้วก็โป๊ะแล้วโป๊ะอีก (ปิดหน้าไม่กล้ามองแล้ว) ส่วนจะโป๊ะไปถึงขั้นไหน ติดตามต่อได้ในเรื่องเลยค่ะ (สปอยล์ให้ตามต่ออีกนิดได้ไหม) น่าจะเป็นความหักมุม ปริศนาให้ติดตามเรื่อยๆ นะคะ เพราะผ่านมา 20 กว่าตอนยังเหลือความลับซ่อนเอาไว้อีกเยอะเลย นอกจากนี้...ก็คงเป็นความหล่อเท่ของน้องควินน์แล้วค่ะ .///. 
 

ผลตอบรับที่ได้ทุบทั้งไหดองและได้ลองระบบขายใหม่

            แรกเริ่มไม่ได้คาดหวังเลยค่ะ อันที่จริงเราอยากลองใช้ฟีเจอร์ระบบตอนอ่านล่วงหน้ามานานแล้ว เห็นเพื่อนคนหนึ่งใช้อยู่แล้วรีวิวว่าดี แฮปปี้มาก พอมีพล็อตอยากเขียนพอดีก็เลยจัดเลย ช่วงแรกก็ตามประสาเรื่องใหม่ที่ไม่ได้มีฐานแฟนเดิมมาก่อน ยอดต่างๆ ขึ้นช้ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากลงไป 11 ตอนแล้วเราประกาศว่ามีตอนล่วงหน้านะ คอมเมนต์ลดฮวบลงเกินครึ่งเลยค่ะ แต่ผ่านไปสักพักก็ค่อยๆ เพิ่มกลับมา เหมือนผ่านระยะช็อกไปแล้ว ตอนนี้กลายเป็นยอดต่างๆ ออกมาค่อนข้างดีแล้ว
 

‘ระบบตอนอ่านล่วงหน้า’ ช่วยทุบไหดอง และมีรายได้โดยที่นิยายยังเขียนไม่จบ

            ตอบอย่างตรงไปตรงมาเลยว่า การขายตอนล่วงหน้าเป็นการสร้างรายได้โดยที่นิยายยังเขียนไม่จบค่ะ นักเขียนทุกคนต่างรู้ดีว่า การเขียนตั้งแต่ต้นจนจบเนี่ย มันยาก และใช้เวลามาก ยิ่งของเราเฉลี่ยแล้วตั้งสามปีแน่ะกว่าจะจบเรื่องหนึ่ง การมีระบบอ่านล่วงหน้าก็เหมือนได้ผลตอบแทนที่เป็นชิ้นเป็นอัน จับต้องได้ระหว่างทาง เป็นกำลังใจชั้นยอดอย่างหนึ่งเลยนะคะ อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าเรามีปัญหาเรื่องการดองมาก พอมีระบบอ่านล่วงหน้าขึ้นมา ตอนที่เราเริ่มตันขึ้นมาก็จะแบบ...ไม่ได้นะ เกือบถึงเวลาลงตอนต่อไปแล้ว ยังไงก็ต้องเขียนให้จบเพื่อมีตอนล่วงหน้าลงในวันที่นัดกันไว้ให้ได้ เป็นแรงฮึดให้เขียนต่ออย่างหนึ่ง ประมาณนี้น่ะค่ะ ได้ทั้งเขียนคืบหน้าไว ได้ทั้งค่าขนมมากินระหว่างเขียนด้วย เริ่มต้นด้วยค่าชานมไข่มุกค่ะ ต่อมาก็เป็นค่าฟาสต์ฟู้ด มาจนถึงตอนนี้ก็เป็นค่าบุฟเฟ่ต์สักมื้อได้แล้ว ;w; 

            จริงๆ เรารู้สึกปลื้มปริ่มมากค่ะ รู้สึกเหมือนผลงานเรามีคุณค่ามากพอนะ สนุกมากพอจะให้เขาสนับสนุน ให้กำลังใจเรา ทำให้เรามีแรงพยายามมากยิ่งขึ้นไปอีก ต่อให้ตันอยู่ก็จะหาทางทลายทางตันไปให้ได้ (กำหมัดมุ่งมั่น!) 
 

 

เปิดขายตอนล่วงหน้าคนอ่านน้อยลงจริง แต่ผ่านไปสักพักนักอ่านจะปรับตัวได้เอง

            คนอ่านมีลดลงจริงๆ ค่ะในช่วงแรกที่เปิดขาย แต่ผ่านไปสักพักก็จะกลายเป็น new normal ไปมั้งคะ เพราะอันที่จริงเราก็ยังลงอ่านฟรีปกตินะ แค่มีให้อ่านล่วงหน้าเท่านั้น ทุกสามวันก็จะมีตอนใหม่ลงอยู่แล้ว แต่ตอนล่วงหน้าเรากำหนดไว้เร็วกว่าหน่อย เป็นสองวัน ประมาณนี้ค่ะ นักอ่านของเราก็มีทั้งสองกลุ่มเหมือนเดิม พอตอนเปิดให้อ่านฟรีก็มีนักอ่านกลุ่มที่รออยู่ตามมาอ่านเหมือนเดิม เรื่องนี้ต้องใช้เวลาให้นักอ่านเขาปรับตัวเหมือนกันค่ะ

            สำหรับเรา เราถือว่าระบบอ่านล่วงหน้านี้คล้ายๆ ระบบโดเนท เราตั้งราคาไว้ 3 คอยน์ คือ 1.5 บาทสำหรับนักอ่าน และ 1 บาทของเรา เป็นราคาที่ไม่ทำให้นักอ่านลำบากใจจะสนับสนุน และเราก็พอจะได้ชานมไข่มุกสักแก้วสองแก้ว ประมาณนั้นค่ะ ไม่ได้ทดลองมาก่อนเรื่องราคา ปัจจัยความสนุก ความค้างก็มีส่วนเหมือนกัน แต่นักอ่านส่วนใหญ่ที่สนับสนุนแล้วก็มักจะสนับสนุนเรื่อยๆ นะคะ ต่อให้บางตอนตัดจบไม่ค้างก็ตามมา เหมือนความเคยชินอย่างหนึ่ง
 

ยังไม่เหมาะจะเป็นนักเขียนมืออาชีพเพราะยังสร้างไหดองอยู่เป็นประจำ

            อาชีพนักเขียน สำหรับเราก็ต้องได้เงินเลี้ยงชีพจากงานเขียน แต่ถ้าให้เป็นนักเขียนมืออาชีพเลยคงรับไว้ไม่ไหวค่ะ รายได้จากงานเขียนของเราเลี้ยงชีพไม่ไหว (หัวเราะ) กินเยอะด้วยส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งก็ต้องยอมรับว่าปั่นงานช้ามาก .__. อัตราเฉลี่ยแล้วเขียนเล่มหนึ่งใช้เวลาเกิน 3 ปี ไม่พอยาไส้จริงๆ ค่ะ 

            แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว เป้าหมายในอนาคตก็คงจะตั้งใจเขียนเรื่องที่อยากเขียนต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ ปัจจุบันอยากเขียนเรื่อง Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง ให้จบก่อน จากนั้นถ้ายังไม่มีไอเดียใหม่ก็จะกลับไปเขียน Human’s empire แฟนตาซีไซไฟที่เหลืออีก 3 ภาคกว่าจะจบ แล้วก็มีอีกหลายเรื่องให้ทุบไหค่ะ แค่อาจจะหลายแนวหน่อย นักอ่านส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยตาม เราฉีกแนวไปด้วย ลำบากตรงนี้ แต่ก็มีความสุขดีที่ได้เขียนสิ่งที่อยากเขียน
 

เรื่องเด็ดๆ ของไหน้อยลูเซียที่อยากส่งต่อถึงนักเขียนเด็กดี 

            ประโยคเด็ดประจำบอร์ดนักเขียนนะคะ “กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว”​ นักเขียนเราก็ต้องฝึกปรือฝีมือไปเรื่อยๆ สะสมนักอ่านไปเรื่อยๆ เหมือนกัน แค่ต้องเปิดรับข้อบกพร่องของตัวเองและนำมาแก้ไข ถ้าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ผ่านไปสิบปีก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ กาลเวลาจะคัดกรองแยกคนที่ตั้งใจจริงกับคนที่เขียนแค่ฉาบฉวยออกจากกัน

            ที่จริงนิยายทุกเรื่องที่กำลังเขียนล้วนแต่เป็นแบบฝึกหัดของนักเขียนทั้งนั้นค่ะ แต่ละคนก็มักจะมีจุดบกพร่องต่างกันไปคนละแบบ ส่วนตัวเรากลับไม่รู้สึกว่าการมีแบบฝึกหัดเป็นข้อๆ จะได้ประสบการณ์เท่ากับการลงสนามจริง เขียนนิยายของเราเองจริงๆ เลย ถ้าให้แบบฝึกหัดที่ใช้ได้ทั่วไป คงต้องบอกว่า กลับไปอ่านนิยายที่ตัวเองเขียนแล้วหาข้อบกพร่องออกมา แจกแจงแล้วหาวิธีแก้ แล้วแก้ไข เกลาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอใจค่ะ แลกกับการคืบหน้าช้าๆ วนไปวนมาอยู่บ้างในเรื่องแรก แต่ฝีมือสำนวนเราจะไปไกลแน่นอนค่ะ
 

ความในใจถึงนักอ่านชาวเด็กดีทุกคน

            ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามสนับสนุนผลงานมาโดยตลอดนะคะ จะพยายามต่อไปเรื่อยๆ เขียนเรื่องสนุกๆ ให้ทุกคนได้ร่วมสนุกไปด้วยกัน :) ฝากเพจที่ไม่ค่อยได้อัพไว้ด้วยค่ะ FB: Lucia-WoRth

           ชอบตรงที่ลูเซียบอกว่า “ต่อให้ตันอยู่ก็จะหาทางทลายทางตันไปให้ได้” พี่ว่าแนวคิดนี้ดีเลยค่ะ นักเขียนคนไหนที่ชอบสร้างไหหลายๆ ใบน่าจะลองเอาวิธีของลูเซียไปใช้กันนะคะ เพราะนอกจากจะช่วยให้เรามี ‘รายได้’ จากนิยายที่กำลังเขียนอยู่แล้ว ยังช่วยให้เรา ‘มีแรงผลักดัน’ มาเขียนนิยายต่อจนจบได้อีกด้วย เพราะกำลังใจที่ได้มาจากการสนับสนุนของนักอ่าน เป็นแรงใจที่แสดงให้เห็นว่าผลงานของเรามีค่าพอให้สนับสนุน และนักอ่านก็หวังเอาไว้ว่าเราจะกลับมาเขียนนิยายเรื่องนี้ต่อจนจบ ซึ่งการขายตอนอ่านล่วงหน้าเป็นวิธีการทุบไหดองที่ลูเซียทำแล้วเห็นผลจริง และนำมาบอกต่อชาวเด็กดีทุกคนในวันนี้ค่ะ ^^

          สำหรับใครที่สนใจในงานเขียน มาเริ่มลงมือเขียนนิยาย และศึกษาการขายได้ง่ายๆ ที่ลิงก์นี้เลยค่ะ : bit.ly/writer-howto

พี่แนนนี่เพน
 

            อ่านผลงานของ    Lucia & ลูเซีย 

• Killer star ซุป’ตาร์นักฆ่าคือผมเอง
• แรดฤทัยมังกร
•  พลิกรักสลับใจ : Love trick 
•  Girls with the guns