เล่าก่อนว่าผมเลือกเรียนสายวิทย์สุขภาพตั้งแต่  ป.ตรี เพราะสนใจเรื่องเทคโนโลยีที่จะเข้ามาช่วยอำนวยความสะดวกให้กลุ่มผู้สูงอายุและผู้พิการครับ (Assistive Device) ตอนนั้นทำโปรเจกต์เรื่อง  Manual Wheelchair  ตั้งต้นจากปัญหาที่ผู้ใช้งานมักปวดแขนปวดข้อ ก็เลยพยายามศึกษาการเคลื่อนที่ของแขน การออกแรงปั่นวีลแชร์ ซึ่งค่าที่ออกมาจะบอกว่าวิธีปั่นแบบนี้ได้ประสิทธิภาพมั้ย เสี่ยงต่อการบาดเจ็บรึเปล่า ถ้าค่าต่ำแปลว่าแขนเริ่มล้า ต้องพักแขนหรือทำอย่างอื่นแทนก่อน
 

            พอมา ป.โท ตอนแรกผมมีเป้าหมายว่าอยากทำ robot ที่ช่วยอำนวยความสะดวกให้ผู้พิการ แต่สุดท้ายได้มาทำเรื่องไม้เท้าแทน  เพราะอาจารย์สนใจเรื่องนี้พอดีครับ คือปกติแล้วเค้าจะมีเกณฑ์มาตรการเกี่ยวกับความยาวที่เหมาะสมกับความสูงของผู้ใช้งานไม้เท้า แต่ปัญหาคือ แล้วคนที่ไม่ได้ลำตัวตั้งตรงตลอดเวลาจะมีผลมั้ย?  เลยอยากได้ระบบมาช่วยซัพพอร์ตข้อจำกัดนี้ครับ

 

             ผมเริ่มมองหาทุนในโซนเอเชียเพราะเรื่องค่าครองชีพฝั่งยุโรปสูง และค่าสอบภาษาอังกฤษก็ถือว่าแพงสำหรับผมด้วย แต่ทุน MEXT ใช้ยื่นคะแนน TOEIC ได้ กำหนดขั้นต่ำ 785 หรือ B2 ส่วนเรื่องประเทศเราก็มองจากเรื่องความเจริญทางเทคโนโลยี บวกกับระเบียบวินัยกับความเคารพกฎหมายของบ้านเค้าด้วยครับ  จากนั้นเราก็มาดูต่อว่าเมืองไหนที่ค่าครองชีพดูไม่สูงมาก  แบบว่าใช้เงินของทุนแล้วอยู่ได้แบบสบายๆ สุดท้ายมาลงตัวที่ 'ฟุกุโอกะ' ทางตอนเหนือของคิวชูครับ
 

             ทุนที่ผมสมัครคือ   MEXT Scholarship: University Recommendation  เป็นทุนรัฐบาลญี่ปุ่น ถ้าเราสมัครกับมหาวิทยาลัยแล้วผ่าน เค้าจะส่งชื่อไปให้รัฐบาลญี่ปุ่นพิจารณาทุนให้ ขั้นตอนของ Track มหาลัยจะไม่ได้ยุ่งยากมากครับ แค่ต้องเขียน Research Plan, Study Plan, ส่งอีเมลแนะนำตัวกับอาจารย์ญี่ปุ่น

 

             ผมมาถึงตอนฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศหนาวสบายอยู่ครับ แต่มาตกใจอีกทีก็ฤดูร้อนช่วงเมษาที่พุ่งไป 35 องศา 5555 จากที่เตรียมเสื้อผ้าฮีทเทคมา แต่สุดท้ายก็ซื้อเสื้อแขนสั้นขาสั้นมาใส่ แต่งตัวสบายๆ

             อีกอย่างตอนแรกส่อง google map เข้าใจว่าฟุกุโอกะจะออกแนวชนบทๆ กว่านี้ ปรากฎว่าเป็นชานเมือง ถือเป็นเมืองเล็กที่สะอาดมากและมีครบทุกอย่างที่ควรจะมีเลยครับ เราสามารถปั่นจักรยานหรือนั่งรถเมล์ไปเรียนก็ได้ รถก็ไม่ติด ขยะไม่ค่อยเห็น คนตรงต่อเวลาและเคารพกฎมาก สิ่งที่ไม่ชินคือการที่รถหยุดเพื่อให้เราข้ามถนนนี่แหละ

(บรรยากาศเมืองแถวนี้)


(บรรยากาศเมืองแถวนี้)
 

             เรื่องการใช้ชีวิตช่วงแรกก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก เพราะเจ้าหน้าที่ดูแลให้เรียบร้อยเลยทั้งเรื่องเอกสาร ที่พัก ซิมมือถือ ฯลฯ ผมได้มาอยู่คนเดียวที่หอพักคล้ายๆ อพาร์ตเมนต์  มีทุกอย่างให้พร้อม เป็นอานิสงส์จากพี่คนไทยที่เค้าเรียนจบพอดี แล้วเค้ายกข้าวของในห้องให้ผมหมดเลยยย ><
 

             แต่แนะนำว่าถ้าใครจะมาควรเตรียมภาษาญี่ปุ่นไว้เยอะๆ นะครับ เพราะผมมาแบบนับหนึ่งหลังได้ทุนเลย ก็พอจะทักทายกับไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบได้บ้าง  (แล้วเวลาเค้าตอบกลับมาก็ค่อย ‘ฮะ?’ 5555) แล้วก็จะอึ้งๆ ตอนคนโทรมารัวภาษาญี่ปุ่นใส่เรา เพราะเมืองที่ผมอยู่เค้าแทบไม่พูดภาษาอังกฤษกันเลย โชคดีที่มหาลัยเค้าจะสนับสนุนค่าเรียนให้เราไปลงคอร์สเรียนภาษาได้ครับ

 

 

             ตอนเปิดเทอม ป.โท ก็เจอคลาสที่มีตั้งแต่ 4-5 คน ไปจนถึง 40-50 คน ถ้าคลาสใหญ่จะเป็นพวกวิชาพื้นฐานที่อาจารย์มาแนะนำงานวิจัยของตัวเอง เตรียมสไลด์มาเล่าว่าเค้าเป็นใคร พื้นฐานงานวิจัยหมวดไหน หมวดนี้มีอะไรบ้าง แล้วเราก็นั่งเลกเชอร์กันปกติครับ เพราะเป็นคณะทางวิทย์เลยไม่ได้เป็นแนว discuss แบบนั้น ยกเว้นคาบสุดท้ายที่ให้นำเสนอข้อมูล อาจารย์ก็เป็นแนวชิลล์ๆ ไม่ได้กดดันหรือมาจ้ำจี้จ้ำไชอะไร แต่คือเราต้องจดจ่อมากเพราะต้องสรุปลงฟอร์มทุกครั้งว่าเค้าพูดเรื่องอะไร หลักๆ ผมจะมีปัญหาเรื่องสำเนียง อย่างอินเดียเนี่ย ผมฟังไม่ออกเลย

ตัวอย่างวิชาเรียน
 

- Society and Technology
- Micro-Technology
- Introduction to AI and Robotics
- Basic Engineering
- Fundamental Machine Learning
- Machine Learning
- Mechatronics
- Biochemical Zero-Emission
- Measurement of Human Brain Function
 

             วิชาที่ชอบสุดคือ Bio Robotics ครับ เพราะอาจารย์พูดภาษาอังกฤษรู้เรื่องแล้วเราอยากฟัง 555 วิชานี้จะเรียนในห้องอย่างเดียวเลย นำหุ่นยนต์แขนงต่างๆ มาแนะนำการทำงานให้ฟังแบบเบสิกๆ แล้วให้เราเอาไปประยุกต์สร้าง Soft Robotics แบบง่ายๆ ใช้แรงลมในการทำให้ Robotic ที่ทำจากซิลิโคนสามารถขยับเขยื้อนได้ ประมาณนี้ แต่ถ้าวิชาหนักสุดสำหรับผมคือคณิตกับฟิสิกส์ ควรใช้ Excel ระดับพื้นฐานเพื่อวิเคราะห์ข้อมูลด้วยครับ
 

            (วัฒนธรรมนึงที่เห็นคือเวลาคนญี่ปุ่นเจอกันในห้องแล็บ เค้าจะชอบทักทายเราด้วยประโยคว่า   ‘ขอบคุณที่ทำงานหนัก’ お疲れ様です แต่มีครั้งนึงเข้าห้องน้ำแล้วเจอคนพูดคำนี้ใส่ ผมก็ เอ๊ะ? หรือผมฟังผิด? 55555)

 

             ถ้าพูดถึงตอนเรียนจะแบบเรื่อยๆ ไม่กดดัน ไม่ได้มีอะไรหนักเป็นพิเศษ แต่ดันมาหนักตอนเจอโควิดนี่แหละ เพราะอาจารย์จะต้องหาวิธีให้คะแนนเรา ดังนั้นเค้าเลยสั่งทำรีพอร์ตทุกสัปดาห์ครับ! อย่างช่วง 3 เดือนแรกผมลงไป 4 ตัว วิชานึงมี 2 รีพอร์ต/สัปดาห์ แปลว่าใน 1 สัปดาห์ผมต้องทำ 8 ชุด พร้อมกับทำวิจัยไปด้วย ความยาวรีพอร์ตนึงก็ 1-2 หน้า หรือไม่ก็มอบหมายงานมาให้เราตอบคำถาม เราต้องไปหาข้อมูลเพิ่ม เพราะเป็นสิ่งที่เราไม่ได้เข้าใจจากในคลาสเรียน ถือว่าหนักหน่วงมาก

 

             ถึงแม้ว่าเมืองนี้จะอาหารอร่อยเยอะมาก แต่พอเจอโควิดที่ออกไปไหนไม่ได้ ก็ต้องมาหัดทำอาหารเอาตัวรอด (โทรถามคุณแม่เอา เพราะเค้าเป็นเชฟ 5555) แต่ดันมีวันนึงผมทำไก่ทอดคาราเกะ พอจะสุก เราก็ยกไก่ออก แล้วน่าจะปิดเก๊สไม่สนิทมั้ง อยู่ๆ มาเห็นว่าทำไมข้างนอกมันมืดๆ น้าา พอมองดีๆ อ้าวเฮ้ย ไฟไหม้ว่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยครับตอนนั้น แต่พอตั้งสติได้ก็โทรหาตำรวจ ซึ่งเค้าจะมีล่ามให้ด้วย
 

             แล้วผ่านไปแค่ไม่ถึง 5 นาที มีรถตำรวจ รถดับเพลิง รถพยาบาลมาครบแก๊ง  เค้าจัดการอะไรเร็วมากกก แล้วหลังจากนั้น 1 ชั่วโมงเค้าจัดการเรื่องย้ายห้องให้เรียบร้อย แล้วทางมหาลัยก็จัดการเรื่องประกันให้อีก ( ล่าสุดค่าเสียหายจากไฟไหม้คือ 500,000 กว่าเยน แต่โชคดีที่มีทำประกันซึ่งต้องจ่ายเองปีละ 4,000 เยน)   ถึงเป็นเหตุการณ์ที่ระทึกพอตัว แต่ทำให้เห็นระบบจัดการที่ดีมากของเค้า 

(ฮือออออ)

 

            เอาเรื่องสดใสๆ บ้างเนอะ ก่อนช่วงโควิดผมมีโอกาสได้ไป เทศกาลบอลลูนด้วยครับ มันจะมีช่วงประมาณต้นเดือนพฤศจิกายนที่เมืองซากะ  ตอนนั้นผมนั่งรถไฟไปกับรุ่นพี่คนไทย ช่วงที่สวยกำลังดีคือตอนเค้าปล่อยขึ้นไปอีกที่นึง แล้วอีกทีคือตอนเย็นที่เค้าปล่อยบอลลูนกลับลงมา อากาศก็เย็นสบายมาก ผมเห็นทั้งนักท่องเที่ยวเอาเสื่อไปปูนั่งดูบอลลูนกับครูอนุบาลที่พาเด็กๆ มาด้วย ผมว่าบรรยากาศคล้ายๆ งานวัดบ้านเราเลย มีอาหาร ขนม ของฝากครบ

(เทศกาลบอลลูนที่เมืองซากะ)


(เทศกาลบอลลูนที่เมืองซากะ)

 

             แนะนำว่าถ้าใครที่ชอบใช้ชีวิตแบบชิลล์ๆ อยากหนีความพลุกพล่านจากคนจากรถติด จะเหมาะกับฟุกุโอกะมาก  หรือจะนั่ง 10-20 ก็เข้าเมืองได้เหมือนกัน มีครั้งนึงผมมีโอกาสได้ไปเที่ยว Osaka ให้ความรู้สึกแตกต่างคนละขั้วเลยครับ ที่นั่นคนจะพลุกพล่าน เวลาเดินนี่เผลอทำตัวรีบๆ ตามเค้าเลย
 

             ปิดท้ายด้วยข้อดีอีกอย่างนึงคือเมืองผมอยู่ในภูมิภาคคิวชูเหนือ จุดนี้ไม่ค่อยเจอภัยพิบัติทางธรรมชาติ เช่น ตอนต้นปีมีไต้ฝุ่นลูกใหญ่ที่ผ่านคิวชูไป แต่ละแวกนี้ไม่โดน หรือก่อนหน้านี้ที่มีฝนตกหนัก จังหวัดรอบๆ ท่วมหมดแต่ที่นี่รอด ตอนสึนามิก็ไม่โดนอีก อาจเป็นปัจจัยเรื่องภูมิประเทศที่อยู่สูงด้วยครับ ^^

"มีไปตลาดปลาด้วยครับ เพราะเป็นเมืองท่าติดทะเล"