สวัสดีค่ะชาว Dek-D เรามีโอกาสได้พูดคุยกับนักเรียนทุนไต้หวันมาหลายรูปแบบมากๆ และวันนี้เราก็มีอีกรีวิวสนุกๆ จาก "พี่ธีร์ — ธีรพงษ์ พรมปัญญา” เจ้าของเพจและช่องยูทูบ ที่ไต้หวัน TeeTaiwan 在台灣 ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงนักเรียนทุนรัฐบาลไต้หวัน (MOE) ทั้งระดับ ป.โท และ ป.เอก โดยได้เรียนต่อหลักสูตรอินเตอร์ “สาขาเทคโนโลยีชีวภาพ” หรือ Biotechnology ที่ Taipei Medical University (TMU)
บอกเลยว่าคนทำงานด้านนี้คืออีกเบื้องหลังสำคัญของความสำเร็จในวงการแพทย์ อีกทั้ง TMU ยังเป็นมหาวิทยาลัยที่คณะทางด้านแพทย์โดดเด่นด้วยค่ะ ในนี้จะเล่าให้ฟังตั้งแต่การสมัครทุน, การเรียน, คุณภาพชีวิต และเกร็ดวัฒนธรรมน่ารักๆ ของผู้คน จะน่าสนใจขนาดไหน ตามมาอ่านกันเลย!
*บทความนี้อิงเรตค่าเงิน 1 New Taiwan dollar (TWD) = 1.18 บาท
“งานสาย Biotechnology มักจะเป็นเบื้องหลัง เช่น เก็บเลือด ปัสสาวะ น้ำลาย ฯลฯ เพื่อมาวิเคราะห์ เป้าหมายหลักมี 2 อย่างคือ ‘ป้องกันหรือทำนายอนาคต’ โดยการพยายามค้นหายีนบางอย่างที่จะป้องกันไม่ให้เกิดโรคนั้นๆ และอีกเป้าหมายคือ ‘การรักษา’ พยายามค้นหาตัวยาอะไรก็ตามเพื่อใช้รักษาโรคที่เกิดขึ้นมาแล้ว”
— ธีรพงษ์ พรมปัญญา
เจ้าของเพจและช่องยูทูบ ที่ไต้หวัน TeeTaiwan 在台灣
บัณฑิตคณะสัตวแพทย์
มุ่งหน้าสู่ ม.สายแพทย์ในไต้หวัน
ผมเรียนจบปริญญาตรีจากคณะสัตวแพทย์ที่จุฬาฯ เป็นหลักสูตรเดียวกับสายการแพทย์เลยครับ ก็เลยอยากหามหาวิทยาลัยด้านนี้โดยเฉพาะ ซึ่งทุน MOE กำหนดให้สมัคร 2 แห่ง ผมเลยเลือกที่ Taipei Medical University (TMU) กับ Kaohsiung Medical University (เกาสง) ทั้งคู่เป็น ม.ด้านการแพทย์หมด และมีโรงพยาบาลของตัวเอง ทำให้สะดวกเวลาต้องเก็บตัวอย่างจากคนไข้มาวิเคราะห์ // ปกติแล้วเราจะต้องได้รับความยินยอมจากตัวบุคคลก่อน พอเป็นโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัย คนไข้ก็จะไว้ใจและเซ็นยินยอมให้ใช้ข้อมูล เป็นเหตุผลที่มหา’ลัยเหล่านี้มีข้อมูลเยอะ
Q: ทำไมต้องไต้หวัน?
- ค่าครองชีพสูงกว่าในกรุงเทพฯ เพียงเล็กน้อย
- เดินทางกลับไทยก็ง่าย ใช้เวลาแค่ 3.5 ชั่วโมงเท่านั้น
- คะแนนภาษาเปิดกว้างกว่าแถบยุโรปหรืออเมริกา ใช้ได้ทั้ง TOEIC, TOEFL, IELTS เลือกได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ต้องใช้คะแนนภาษาจีนหรือไม่มีพื้นฐานเลยก็สมัครเรียนหลักสูตรอินเตอร์ได้ *หลักสูตรอินเตอร์เยอะ
- ไต้หวันมีงบสนับสนุนวิจัยเยอะมาก แล้วยังเป็นเบอร์ 1 ในเอเชียที่นักวิจัยมีเสรีภาพในการทำวิจัย ไม่มีกรอบบางอย่างมาคอยจำกัดไว้
ได้ทุนไต้หวันทั้งป.โทและเอก
สมัคร 2 ระดับต่างกันตรงไหน?
การจะสมัครเรียนต่อคณะอินเตอร์ เราสามารถยื่นคะแนนภาษาอังกฤษได้ครับ (ผมยื่นคะแนน TOEIC 900) แต่เราต้องเช็กดีๆ ว่าคะแนนภาษาของเราผ่านเกณฑ์ที่ทางทุนและมหาวิทยาลัยกำหนดไว้ทั้งคู่ ยกตัวอย่างเช่นทุน MOE ปีที่ผมสมัครกำหนด TOEIC 750 หรือ IELTS 6.0 ส่วนมหาวิทยาลัยก็อาจกำหนดสูงหรอต่ำกว่านี้ก็ได้
ทุนรัฐบาลไต้หวัน MOE เขาจะพิจารณาจากใบสมัครทั้งหมด และคัดเลือกคนมาเพื่อสัมภาษณ์เป็นจำนวน 2 เท่าจากโควตาที่รับ เช่น ปีผมมีให้ 17 ทุน (ทุกระดับรวมกัน) สถานทูตก็จะคัดมาสัมภาษณ์ 34 คน (เขาไม่มีกำหนดว่าระดับไหนได้กี่คน เค้ารวม ป.ตรี-เอกในตะกร้าเดียว แต่เขาจะพยายามกระจายสาขากัน)
และในการเรียน ป.โทและเอก มีข้อแตกต่างกันคือ
- ปริญญาโท (หลักสูตร 2 ปี) ปีแรกจะได้เรียน Coursework กับวิชาที่อยากเรียน พอปี 2 เน้นทำวิจัยและธีสิส ในภาพรวมคือหลักสูตรกว้างๆ
- ปริญญาเอก (หลักสูตร 4 ปี) ยังมี Coursework เหมือนกัน แต่จะเรียนและทำวิจัยที่เจาะหัวข้อใดหัวข้อหนึ่งให้ลึกที่สุด
ดังนั้นการเขียน Statement of Purpose (SoP) และ Study Plan ต่างแน่นอน ถ้า ป.โท เราต้องเขียนแนะนำตัว แล้วโยงเข้าแพสชันว่าเราสนใจด้านนี้ เช่น ผมสนใจเรื่องโรคมะเร็งทุกชนิดที่มีโอกาสเกิดขึ้นในชีวิตคนได้ แต่พอขยับมาเป็นระดับ ป.เอก ผมอาจเจาะลึกไปเลยว่าสนใจเรื่องมะเร็งต่อมน้ำเหลือง เล่าหัวข้อวิจัยที่อยากทำ อารมณ์เหมือนเขียน Proposal วิจัย มีหา Reference และวางแผนว่าจะทำอะไรบ้าง แสดงให้เห็นว่าเป้าหมายเราชัด ซึ่งพอเข้า ป.เอกจริงๆ ก็อาจปรับเปลี่ยนจากนี้ได้
ถ้าเล่าในกรณี Study Plan ของ ป.โท จะแบ่งเป็น 3 พาร์ต กำหนดความยาว 1 หน้า A4 ซึ่งมันยากมาก 5555 ต้องเอาทุกอย่างในชีวิตใปใส่ในกระดาษหน้าเดียว
- ประสบการณ์เรียน กิจกรรม ทำงานในด้านไหน มีจุดเด่นอะไรบ้าง ควรเกี่ยวกับด้านที่จะไปเรียน
- เป้าหมายที่จะมาศึกษาต่อหลักสูตรนี้ ต้องชัดและเห็นภาพเลยว่าเราอยากเจาะลึกหัวข้อนี้จริงๆ
- เป้าหมายในอนาคต เราคาดหวังว่าจะได้ความรู้อะไรจากหลักสูตรนี้ และนำไปทำอะไรต่อในอนาคต สำคัญมาก ต้องให้คนอ่านเห็นภาพเราว่าเรียนแล้วนำไปใช้ประโยชน์ได้จริง
ส่องจุดเด่น ม.ดังสายการแพทย์
ตั้งอยู่ย่านแพงสุดในไต้หวัน!
ผมตัดสินใจเลือกเรียนที่ Taipei Medical University ครับ เป็นมหาวิทยาลัยเล็กๆ ในไทเป (เล็กพอๆ กับโรงเรียนมัธยม) และมีความเป็นอินเตอร์สูงมากกก คณะเด่นเป็นสายแพทย์ทั้งหมด เช่น แพทย์, ทันตแพทย์, กฎหมายการแพทย์ ฯลฯ และด้วยความที่เป็น ม.เอกชนที่มีเงินทุนเยอะ ทำให้พวกเครื่องมืออุปกรณ์พร้อม และตั้งอยู่ติดโรงพยาบาลของมหาลัยเอง ถ้าใครจะมาเรียนแพทย์ พยาบาล ทันตแพทย์ ฯลฯ ก็อาจได้ขึ้นคลินิกด้วย (*แต่ในส่วนนี้ต้องได้ภาษาจีนนะครับ)
ไม่ใช่แค่มหาวิทยาลัยที่รวยนะครับ แต่ยังตั้งอยู่ใน "ย่านซินอี้" (Xinyi Shopping District ,信義區) ใกล้ TAIPEI 101 ซึ่งเป็นแหล่งชอปปิงที่รวยจัดๆ และค่าครองชีพแพงกว่าโซนอื่นในไต้หวัน ขนาดหอในนักศึกษาก็ยังราคาสูง (หอในมหา’ลัยของเด็กไต้หวันกับเด็กอินเตอร์จะแยกกันด้วย)
ส่วนตัวผมเคยอยู่หอใน อยู่ได้ 2 คน หารกันเหลือคนละ 7,000 บาทต่อเดือน แต่ถ้ามาอยู่หอนอกคนเดียวก็จะสะดวกสบายกว่า อาจมีห้องสวีท ห้องนอนกับห้องน้ำส่วนตัว ราคาประมาณ 8,500 บาท หรืออีกแบบที่คนไทยฮิตกันคือรวมกลุ่มแชร์อพาร์ตเมนต์ มีห้องนอน 3-4 ห้อง มีพื้นที่ส่วนกลาง ถูกลงมาหน่อยสักคนละ 6,000-7,000 บาทได้
เล่าการเรียนคณะ Biotech ที่ TMU
อีกเบื้องหลังความสำเร็จในวงการแพทย์
เล่าก่อนว่างานสายเทคโนโลยีชีวภาพ (Biotechnology) มักจะอยู่เบื้องหลัง เช่น เก็บเลือด ปัสสาวะ น้ำลาย ฯลฯ เช่น หลังจากเราได้ตัวอย่างที่ทางโรงพยาบาลเก็บมาให้แล้ว เราก็จะหาขั้นตอนทางห้องปฏิบัติการเพื่อตรวจหาเชื้อที่สามารถก่อโรคในคนและสัตว์ได้ อย่างสมมติเราไม่รู้ว่า นาย A มีโอกาสเป็นมะเร็งมั้ย เราก็ต้องหาว่าจะตรวจเจออะไรก่อน เช่น ตรวจยีนตัวนี้ มี DNA นี้ มีโอกาสเกิดมะเร็ง 50% หรือยกตัวอย่างง่ายๆ ยุคนี้ก็คืองานตรวจ PRT-PCR (Real Time PCR) ในคนไข้เพื่อตรวจหาเชื้อโควิดนั่นเองครับ
สรุปว่าเป้าหมายหลักของเราจะมี 2 อย่างคือ
- ป้องกันหรือทำนายอนาคต พยายามค้นหายีนบางอย่างที่จะป้องกันการเกิดโรคนั้นๆ
- รักษา ค้นหาตัวยาอะไรก็ตามเพื่อใช้รักษาโรคที่เกิดขึ้นมาแล้ว
ถ้าจะเรียนสายนี้ควรมีพื้นความรู้เรื่องการทำแล็บมาก่อน เพราะคณะนี้แทบจะเรียนทำแล็บกันตลอดเวลา และไม่ได้ขึ้นไปที่โรงพยาบาลเหมือนกับบางคณะ เพราะเราจะได้ตัวอย่างที่โรงพยาบาลเก็บมาให้เรียบร้อยแล้ว *ทุกคนที่เรียนจะผ่านการอบรมและฝึกปฏิบัติเพื่อให้ตัวเองปลอดภัยจากการทำงานกับตัวอย่างเหล่านี้ด้วย
ช่วง ป.โท ปีแรกจะเรียน Coursework พื้นฐานที่จำเป็นต้องรู้เพื่อเตรียมทำวิจัย เช่น วิธีและเทคนิคทำวิจัย เครื่องมือที่มีเป็น 100-200 อย่าง รวมถึงเรื่องโรค อย่างเช่น สาเหตุและความเสี่ยงในการเกิดมะเร็ง ฯลฯ (เนื้อหาจะลึกกว่า ป.ตรี ที่เรียนครอบคลุมทุกอย่าง)
ส่วนเรื่องการสอบ ไม่ต้องกังวลเพราะไม่มีครับ ป.โทที่ผมเรียนจะวัดผลในรูปแบบ Assignment และ Discussion แทน ส่วนตัวคิดว่าง่ายและสนุกกว่าการสอบเยอะเลย เพราะเราได้ดิสคัสกับเพื่อร่วมคลาสที่มาแชร์ประสบการณ์กันอย่างเปิดกว้าง และไม่มีถูกผิด สำคัญคือต้องหาเหตุผลมาสนับสนุนความคิดเห็น ถึงแม้ว่าเราจะเตรียมข้อมูลมาไม่ดีพอ เราก็มีโอกาสแก้ตัวโดยการกลับไปเตรียมตัวมาเพิ่ม
ทั้งนี้ การจะจบ ป.โท ได้ต้องเก็บรายวิชา Coursework ให้ครบ และทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จสมบูรณ์ (ไม่ต้องมีการตีพิมพ์) แต่การจะจบ ป.เอก ผลงานวิจัยของเราจะต้องผ่านการตีพิมพ์ลงวารสารต่างประเทศด้วยครับ
แชร์เรื่องโจ๊กๆ ในห้องแล็บ
ขนมซองเขียวที่ไม่ได้มีไว้ให้คนกิน!?
เวลาไปไต้หวัน บางคนอาจแปลกใจเวลาเห็นขนมถุงสีเขียวๆ ถูกวางแปะไว้ตามคอมพิวเตอร์ในออฟฟิศ เครื่องกดเงิน ตู้เย็น แผงวงจร เครื่องมือต่างๆ ในโรงพยาบาล หรืออุปกรณ์ในห้องแล็บของมหาวิทยาลัย ขนมที่ว่านี้เรียกว่า 乖乖 ‘Kuai Kuai’ ('Guai Guai' ‘ไกว ไกว’) แปลว่า “เชื่อฟัง” ครับ เป็นขนมข้าวโพดอบกรอบรสมะพร้าวที่ไม่ได้ให้คนกิน คนไต้หวันเห็นว่าขนมนี้เหมือนเครื่องรางที่นำพาความโชคดี เพื่อให้เครื่องมือต่างๆ ทำงานได้อย่างปกติ เชื่อฟัง ไม่ดื้อไม่ซน หรือบางทีก็อยากให้ผลแล็บออกมาน่าพอใจด้วย
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องไม่แปลกที่เวลาเราเดินเข้าไปในออฟฟิศของคนไต้หวันจะเจอขนมนี้วางไปทั่ว ถ้าใครเห็นก็อย่าเผลอหยิบกินนะครับ
ชวนมารีวิวไต้หวันใน 10 ข้อ
ทั้งด้านที่ปลื้มและไม่ปลื้ม
1 — คนไทยอาจไม่ต้องปรับตัวอะไรมากเพราะอากาศและวัฒนธรรมใกล้เคียงกัน แต่ถ้าเป็นเรื่องอาหารที่ไทเปคือทำใจเลยว่าจะจืดและมันมาก ต่างจากไต้หวันทางตอนใต้ที่อาหารรสชาติเข้มข้นกว่า แต่ไม่ต้องกลัวโฮมซิกนะครับ เพราะร้านอาหารไทยหรือร้านที่วางขายวัตถุดิบอาหารไทยมีเยอะ ไม่จำเป็นต้องแบกจากบ้านมาก็ได้
2 — ประทับใจสุดคือเรื่องความปลอดภัย เพราะมีกล้องวงจรปิดเยอะแทบทุกหัวมุมถนน กฎหมายเข้มงวด และเจ้าหน้าที่ตำรวจแอคทีฟมากกกถึงมากที่สุด (ตำรวจที่ดูแลเรื่องอุบัติเหตุบนถนนคือไฟแรง 20+ ทั้งนั้น) ถ้าใครขี่มอเตอร์ไซค์ จะซอยเล็กหรือซอยที่แทบไม่มีคนก็ต้องสวมหมวกกันน็อก เวลาของหายก็แค่ไปสถานีตำรวจแล้วบอกว่าของหายจุดไหนเวลาไหน เค้าก็สามารถตามให้จากกล้องวงจรปิดตำแหน่งนั้นได้
3 — เดินทางสะดวกสบาย รถไฟ MRT ไปได้ทั่วในราคาเริ่มต้น 20 บาท รถเมล์ก็สะดวก ในแอปฯ และป้ายรถเมล์มีเวลาบอกว่าอีกกี่นาทีรถจะมาถึง ซึ่งก็มาตรงเวลามากครับ หรือถ้าจะปั่นจักรยาน เค้าก็มีจุดให้ยืมแล้วไปคืนอีกสถานีนึง (มีแบบนี้รอบเมืองเลย) หรือถ้าจะเดินทางระหว่างเมือง ก็มีทั้งรถไฟความเร็วสูงและรถบัส แม้ในต่างจังหวัดก็มีเริ่มมีรถไฟฟ้าของตัวเองแล้ว เช่น เมืองไทจงมีรถเมล์ ขึ้นฟรี 10 กิโลเมตรแรก
*พื้นที่ทั้งไต้หวันน่าจะประมาณจังหวัดเชียงใหม่กับตากของไทยมารวมกัน เราสามารถนั่งรถไฟความเร็วสูงเดินทางจากเหนือจรดใต้โดยใช้เวลาแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น
4 — มีส่วนลดคุ้มๆ สำหรับคนที่ต้องใช้บริการรถสาธารณะหลายต่อ เช่น ขึ้นรถบัสแล้วต่อ MRT ก็จะได้ส่วนลดต่อที่ 2 ในราคา 50% และข้อดีของ MRT ไทเปคือยิ่งใช้เยอะยิ่งลดเยอะ เค้าจะคิดเป็นรายเดือน เช่น ใช้ 50 ครั้ง ลด 20%
5 — มอเตอร์ไซค์เยอะมากกกก (ใครจะมาไต้หวันแล้วขับมอเตอร์ไซค์ สามารถนำใบขับขี่จากไทยมาเปลี่ยนที่ไต้หวันได้นะครับ)
6 — ข้อควรระวัง!! ในบางจุดที่เป็นสี่แยก ถึงแม้จะขึ้นสัญญาณไฟจราจรเป็นสีเขียวให้คนข้ามได้ ก็ยังไม่ควรเดินข้ามทันที เพราะรถทางซ้ายมือก็สามารถขับได้เหมือนกัน // จริงๆ รถก็มักจะให้คนข้ามก่อนแหละ แต่แนะนำให้ระวังอยู่ดีครับ
7 — เมืองและผู้คนที่ไต้หวัน เฟรนด์ลี่กับคนต่างชาติมาก ตามสถานที่ท่องเที่ยวจะมีภาษาอังกฤษรองรับ และคนรุ่นใหม่พูดภาษาอังกฤษได้เยอะและดีมากครับ (คนไต้หวันไปอเมริกาได้โดยไม่ต้องมีวีซ่า คนเลยส่งลูกไปเรียนกันเยอะ)
อย่างไรก็ตาม เวลาไปกินอาหารร้าน Local คิดว่าจำเป็นต้องได้ภาษาจีนบ้าง เพราะยังมีผู้สูงอายุที่สื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้ เลยยังมีกำแพงเรื่องภาษาอยู่ แต่ปัจจุบันนี้ก็ง่ายตรงมี Google Translate ทำให้แทบไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตเลย
8 — ที่ไทเปฝนตกบ่อยมาก แต่ถ้าวันเสาร์อาทิตย์ที่อากาศดีๆ คนมักจะไปทะเล ปีนเขา ใช้ชีวิตนอกบ้าน ซึ่งการไปเที่ยวสะดวกและปลอดภัยนะครับ แต่ถ้าอยู่ไปนานๆ บางคนอาจเบื่อไต้หวันเพราะพื้นที่เล็ก วิวทิวทัศน์หน้าตาคล้ายกันไปหมด ส่วนตัวผมชอบที่เที่ยวในประเทศไทยมากกว่า
9 — ไต้หวันบ้านแพง คอนโดราคา 20-30 ล้าน ไม่มีบ้านเดี่ยว ไม่มีส่วนกลาง ไม่มีสวนของตัวเองเลย ทำให้รัฐบาลพยายามชดเชยข้อจำกัดนี้โดยการสร้างพื้นที่สาธารณะให้ตอบโจทย์ที่สุด (คนที่นี่รักสุขภาพมาก ชอบเล่นกีฬาและออกกำลังกาย outdoor)
10 — แนะนำว่าอย่าคาดหวังกับงานอีเวนต์ที่ไต้หวัน จากประสบการณ์ส่วนตัวรู้สึกค่อนข้างกร่อยเลยครับ อย่างเช่นผมเคยส่งงาน VDO ประกวดที่งานนึง ปกติเราคิดว่าถ้าเป็นรอบ Final Round ต้องมีฉายวิดีโอของคนที่เข้ารอบให้ดู มีกิจกรรมให้คนเข้าร่วม และให้ผู้ชนะขึ้นมาพูดอะไรสักอย่างบนเวที แต่ที่นี่คือเชิญเจ้าของบริษัทมมาประกาศและมอบถ้วย จบ 55555 คือเค้าเชิญแบบยิ่งใหญ่มากแต่อีเวนต์อาจมีแค่ 10 นาทีครับ
...........
"ที่ไต้หวัน TeeTaiwan 在台灣"
อีกเพจดีที่อยากชวนไปฟอล!
ผมตั้งใจเปิดเพจกับช่องยูทูบเพื่อแชร์ประสบการณ์แบบฟรีๆ ทั้งเรื่องเรียน การใช้ชีวิต และวัฒนธรรม สำหรับคิดอยากลองมาอยู่ไต้หวันครับ ผมมองว่ามีโอกาสเยอะกว่ามากถ้าเทียบกับญี่ปุ่น อเมริกา หรือประเทศแถบยุโรป ถึงจะไม่ได้โพรไฟล์เลิศหรือถึงขั้นเป็นตัวท็อปห้อง การจะไปเรียนต่อต่างประเทศก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย (บางแห่งใช้ TOEIC 500-600 เอง) จริงอยู่อาหารการกินอาจไม่ได้ถูกปากเท่าในไทยแต่เดี๋ยวก็ปรับตัวได้แหละ 5555 ผู้คนก็เป็นมิตร เค้าเฟรนด์ลี่กับต่างชาติมากก และคนใช้ภาษาอังกฤษได้ก็เยอะครับ
นอกจากนี้การศึกษาที่ไต้หวันยังมีคุณภาพ ค่าเทอมของ ม.รัฐและเอกชนไม่ต่างกันมาก อยู่ที่ราวๆ 50,000-60,000 TWD แต่การจะมาเรียนไต้หวันไม่ได้ใช้เงินเยอะขนาดนั้น เพราะแต่ละแห่งมีทุนให้แน่นอน และอาจมีค่าใช้จ่ายรายเดือนให้อีก เช่น 5,000, 6,000, 10,000 TWD ด้วยข้อดีทั้งหมดเลยอยากแนะนำให้ไต้หวันเป็นอีกทางเลือกนึง ถ้าใครสนใจไต้หวัน ขอชวนมาเดินเล่นที่เพจก่อนได้นะครับ ^^
ช่องทางหลักของ Taipei Medical University
Website: https://oge.tmu.edu.tw
FacebooK: https://www.facebook.com/TaipeiMedicalU
2 ความคิดเห็น