ขาดรักไม่ได้ ขาดใจ! Love addiction อาการเสพติดความรัก

คนมีแฟน อยากเจอกันบ่อยๆ คุยกันบ่อยๆ เห็นหน้ากันตลอดเวลาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ติดแค่ไหน ถึงจะเข้าขั้นเสพติดความรัก

Love Addiction หรือ Pathological Love การเสพติดความรัก หมายถึง รูปแบบของความรักที่ไม่พอดี ไม่เหมาะสม คือสนใจในตัวคนรักมากเกินไป มากจนไม่สามารถควบคุมได้ ไม่สนใจอย่างอื่น จนส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิต และไม่น่าเชื่อว่าคน 3 - 10% กำลังมีอาการเสพติดความรักอยู่ มาดูกันว่าต้องติดแค่ไหนถึงเรียกว่าเสพติด  

คิดกังวลบ่อยๆ ว่าจะโดนทิ้ง

คนที่เสพติดความรักทุกคนมักจะกลัวการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ถึงแม้ว่าความรักจะหวานชื่นมาก ดูรักใครกันดีสุดๆ แต่ลึกๆ เขาจะรู้สึกไม่ปลอดภัย รู้สึกไม่ไว้วางใจในตัวคนรัก และคิดอยู่เสมอว่าเขาต้องทิ้งเราไปแน่ๆ  

ติดหนักมาก หรือไม่ก็ หลีกเลี่ยงสุดๆ

การเสพติดความสามารถแสดงออกได้ 2 ทางที่เรียกว่าเป็นขั้วตรงกันข้ามเลยก็ว่าได้ อย่างแรกก็คือ 'ติดหนักมาก' หมกมุ่น ตามติด ใกล้ชิดเป็นเงาตามตัว ไม่ปล่อยให้หายไปไหน และอีกฝั่งก็คือ 'หลีกเลี่ยง' ก็คือปฏิเสธสุดๆ วิ่งหนี ไม่สนใจ จริงๆ จะบอกว่าเป็นขั้วตรงข้ามก็ไม่ใช่ซะทีเดียว แต่พฤติกรรมการหลีกเลี่ยง คือ ขั้นกว่าของการติด แต่ที่เลี่ยงที่จะติดก็เพราะกลัวถูกทอดทิ้งนั่นเอง  

หยุดคิดถึงเธอไม่ได้เลย

หายใจเข้าก็ เฮ้อ เธอ หายใจออกก็ เฮ้อ เธอ...หายใจเป็นเธอขนาดนี้ก็เรียกว่าติดแหละค่ะ แต่ถ้าเข้าขั้นติดเหมือนถูกสะกดจิต คิดถึงตลอดเวลา ไม่มีจิตใจไปทำอะไรอย่างอื่น หรือติดหนักเข้าขั้นมีพฤติกรรมอันตราย อย่าง สะกดรอยตาม สตอล์กเกอร์ ไล่ล่า แน่นอนว่าพฤติกรรมอย่างนี้ไม่ปกติอย่างแรง

คนรักคือสิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตรู้สึกดี

เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่คนรักกันจะพึ่งพาอาศัยกัน เอื้อเฟื้อ ใส่ใจ เอาใจเขามาใส่ใจเรา แชร์ชีวิตกันและกัน แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คนรักคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต อันนี้เริ่มน่ากลัวแล้วนะ เพราะคนที่เสพติดความรัก เวลามีความรัก ความภูมิใจในตัวเอง เป้าหมายในชีวิต ความรู้สึกดีๆ จะขึ้นอยู่กับคนรัก 100% เต็ม แต่เมื่อไหร่ที่ไร้ซึ่งความรัก สิ่งเหล่านั้นจะกลายเป็นศูนย์ ไม่มีความสุขอีกต่อไป เรียกง่ายๆ คือชีวิตจะเป็นยังไงขึ้นอยู่กับความรักล้วนๆ  

ขาดความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัว

เชื่อมั้ยว่าสาเหตุหลักๆ ของคนที่เสพติดความรักเกิดจากปมในวัยเด็ก ที่ขาดความรัก ความอบอุ่นจากพ่อแม่ พ่อแม่อาจจะไม่ได้เลี้ยงดู หรือต้องอยู่ห่างกัน หรือมีความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน เมื่อมีความรักก็เลยเสพติดแบบที่เรียกว่า 'mother hunger' คือต้องการความรักที่มาทดแทนความรู้สึกที่ขาดไปตอนเด็กๆ ต้องมีใครสักคนมาเติมช่องว่างที่ขาดหายไป

คนรักเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้มีชีวิต

อาการนี้เรียกได้ว่าคล้ายคนติดยาเสพติดเลยค่ะ เรียกได้ว่าต้องเสพ ต้องมี ไม่มีไม่ได้ขาดใจ หนักถึงขั้นชะตาขาดได้เลย ถึงแม้จะรู้ว่ายาเสพติดมันไม่ดี แต่ยังไงก็ต้องเสพถึงจะมีชีวิตต่อไปได้ คนที่เสพติดความรักก็เช่นกัน คือต้องมีคนรักไม่งั้นอยู่ไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะเป็นคนรักที่แย่มากๆ เป็นความสัมพันธ์แบบ toxic แต่ยังไงก็รัก และถ้าเลิกราเมื่อไหร่ ชีวิตถึงกับเสียศูนย์ ไร้จุดมุ่งหมาย ไร้เหตุผลในการมีชีวิตอยู่เลยทีเดียว

ติดคนรักมากแต่ก็มูฟออนเร็วมาก

ต่อเนื่องจากข้อข้างบนที่บอกว่าขาดความรักไม่ได้ ขาดใจ แต่ถ้ามันต้องขาดจริงๆ คนรักหายไป กลับมารักกันไม่ได้อย่างเด็ดขาด การที่จะทำให้มีชีวิตต่อไปได้ ก็คือย้ายไปเสพติดความรักจากคนใหม่ มูฟออนไวแต่ก็จะใช้ชีวิตแบบวนลูบเดิม  

อ่านมาถึงตรงนี้ก็อย่าเพิ่งกลัวการมีความรักนะคะ รักได้ไม่ผิด แต่ควรรักให้พอดี ถ้าเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเสพติดความรักมากเกินไป จนเริ่มใช้ชีวิตปกติไม่ได้ การปรึกษาจิตแพทย์ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ดีกว่าปล่อยให้เสพติดหนักจนมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น