POV (Point of View) หรือมุมมองการเล่าเรื่อง ถือเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับนิยาย การเลือกใช้ POV ที่เหมาะสมกับแนวเรื่อง จะทำให้นิยายที่เขียนมีความสนใจมากขึ้น แต่จะใช้ POV แบบไหนให้เข้ากับนิยายของน้องดี วันนี้พี่แบงค์จะมาแนะนำว่า POV นั้นมีอะไรกันบ้าง 1. บุคคลที่หนึ่ง : เป็นการเล่าเรื่องด้วยการใช้บุรุษสรรพนามที่หนึ่ง คือ ผม ฉัน ข้า เหมาะสำหรับนิยายที่ต้องการเล่าเรื่องจากมุมมองของตัวละครหลัก ข้อดีคือทำให้ผู้อ่านเข้าใจความรู้สึกของตัวละครได้ลึกขึ้น เพราะมีการแสดงทัศนคติและอุปนิสัยของตัวละครที่ถูกใช้เป็น POV ได้เต็มที่ แต่ด้วยข้อจำกัดของบุคคลที่หนึ่ง ทำให้ไม่สามารถรับรู้ความคิดและมุมมองของตัวละครอื่นได้นอกจากสีหน้าและท่าทาง (ยกเว้นวางบทไว้ว่าผู้เล่ามีความสามารถอ่านใจได้) อีกทั้งยังจำกัดถึงสติปัญญาของตัวผู้เล่าด้วย (ประมาณว่าถ้าผู้เล่าเป็นคนจน ไม่ค่อยฉลาด ก็ไม่สามารถใช้คำพรรณาที่เริดหรูหลากหลายได้มากเท่าPOVบุคคลที่สาม) แนวเรื่องที่ใช่ : เรื่องที่เน้นอารมณ์ ความคิด และความรู้สึกของตัวละคร 2. บุคคลที่สอง : เป็นการเล่าเรื่องด้วยการใช้บุรุษสรรพนามที่สอง คือ คุณ เธอ เจ้า แก ท่าน เป็นวิธีการเล่าเรื่องที่เห็นได้น้อยมากในวงการนิยาย พวกหนังสือเกมผจญภัยตามใจนึกหรือแนว CYOA (Choose your own adventure) ของต่างประเทศนิยมใช้กัน เพราะต้องการสมมติให้ผู้อ่านเป็นตัวละครเอกของเรื่อง แต่วิธีนี้พี่แบงค์ไม่อยากแนะนำให้เขียน เพราะการจะบังคับให้ผู้อ่านเชื่อว่าตัวเองเป็นตัวละครในเรื่อง จะต้องใช้ศิลปะการเล่าเรื่องที่ดีเยี่ยมมากๆ ถ้ามือไม่ถึง คนอ่านไม่อินตาม เรื่องจะแป้กทันที แนวเรื่องที่ใช่ : เรื่องที่แบบว่าอินดี้ไม่เน้นขาย 3. บุคคลที่สาม : เป็นการเล่าเรื่องด้วยการใช้บุรุษสรรพนามที่สาม คือ เขา เธอ ท่าน ชื่อตัวละคร หรือสรรพนามแทนตัวละคร (ชายหนุ่ม หญิงสาว รางบาง ร่างสูงใหญ่ เจ้าของเรือนผม... ฯลฯ) เป็นวิธีที่เห็นในนิยายหลายๆ เรื่อง เนื่องจากมีความง่ายต่อการเล่าเรื่องและมีความยืดหยุ่นสูง เพราะผู้เขียนคือผู้เล่าเรื่อง จึงรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ข้อเสียคือหากผู้เล่าเปิดเผยเรื่องราวแบบรู้ทิ้งสิ่งทุกอย่าง มันอาจจะไม่ทำให้น่าตื่นเต้นเท่าไรนัก ยิ่งถ้าใช้สำนวนการเล่าเรื่องแบบพื้นๆ เหมือนเล่านิทาน อาจทำให้เรื่องน่าเบื่อขึ้นมาได้ POV บุคคลที่สาม สามารถแยกได้อีก 2 แบบ ดังนี้ - บุคคลที่สามแบบเห็นมุมกว้าง : คือผู้เล่า (ผู้เขียน) รู้หมดว่าเหตุการณ์ในเรื่องจะเป็นยังไง ตัวละครแต่ละคนคิดอย่างไร (สอดแทรกความคิดส่วนตัวของผู้เขียนเหน็บแนมตัวละครก็ยังได้) แนวเรื่องที่ใช่ : เรื่องที่เน้นการหักเหลี่ยมเฉือนคมหรือแอคชั่นต่อสู้ - บุคคลที่สามแบบเห็นมุมแคบ : คล้ายกับการเล่าเรื่องแบบบุคคลที่หนึ่ง คือมีข้อจำกัดในด้านการเล่าเรื่อง แต่แทนที่ผู้เล่าจะเป็นตัวละครก็เป็นตัวผู้เขียน โดยเล่าผ่านการสังเกตพฤติกรรมของตัวละครที่ต้องการโฟกัส (ประมาณว่าถ่ายวิดีโอสารคดีแล้วมีผู้บรรยายเล่าตาม) แต่มีข้อดีคือสามารถสลับไปยังตัวละครอื่นเพื่อให้ผู้อ่านได้รับรู้มุมมองอีกมุมมองหนึ่งได้ แนวเรื่องที่ใช่ : เรื่องที่เน้นความลึกลับซับซ้อนของพล็อต หรือแนวสืบสวนสอบสวน 
 |
เลือก POV แบบไหนถึงจะใช่สำหรับนิยายของเรา
พี่แบงค์
- Community Master
Community Master ประจำเว็บไซต์ Dek-D.com
35 ความคิดเห็น
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 27 พฤษภาคม 2554 / 18:24
ความรู้ใหม่เลย ^ ^
ไม่รู้สึกอะไรฮะ ! แต่ภาพบนนี่ทำตะลึงได้อีก วิถีของ บอมบอม โยโย่ 555
ทางหนูคงต้องปรับอีกมาก เอิ๊กกกๆ
ส่วนหใญ่จะใช้แบบบุคคลที่หนึ่ง
บุคคลที่สามมีประปราย
เพิ่งรู้ว่ามีเล่าแบบบุคคลที่สองด้วย!
แบบเรื่องหมาเน่าลอยน้ำใช่มั้ยคะ
หนูใช้แบบบุคคลที่ 3 ถ้าใช้แบบบุคคลที่ 1 แล้วเพื่อนหมั่นใส้ (เพราะหนูเป็นตัวเอกของเรื่อง เพื่อนอิจฉา)
ขอบคุณค่า เลยต้องกลับไปแก้ไขการเล่าเรื่องซะหน่อยแล้ว
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 29 พฤษภาคม 2554 / 09:32
thx ka^^
จะรับไปปรับปรุงคะ