Rorin Neere เขาหาว่าข้าหล่อ

เชื่อว่าเดือนนี้ น้องๆ ชาวเด็กดีจะต้องสนุกสนานกับ
Book of the Month ที่พี่ตินและพี่ปัดช่วยกันเลือกมาแน่ๆ
เพราะแค่ฟังชื่อ ‘Rorin Neere เขาหาว่าข้าหล่อ’ ก็น่าสนใจมากแล้ว
ยิ่งได้สำนักพิมพ์ ‘happy banana’ ที่มีจุดแข็งคือเรื่องแนวแฟนตาซีมารับรองอีก
ยิ่งรับประกันได้ว่าเจ๋งที่สุดแน่ๆ เรื่องนี้
และถ้าไปอ่านบทสัมภาษณ์ของนักเขียนหนุ่มอารมณ์ดีเจ้าของผลงานของเรา
ก็จะยิ่งประทับใจ อยากอ่านให้เร็วขึ้น...

ผลงานเรื่องนี้เขียนโดยน้องคะเน หนุ่มน้อยอายุ 17
เขาสร้างสรรค์ตัวละครหนุ่ม โรริเนล เทพแห่งสายรุ้งสุดหล่อ
ที่มีความหล่อมากเกินพิกัด จนตัดสินใจยกมันให้กับเด็กชายขาวมนุษย์
ผู้ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายไปครึ่งนึง... หนุ่มน้อยคนนี้ก็คือ “โรริน เนียร์” ตัวละครเอกของเรื่อง
ตั้งแต่เล็กจนอายุ 18 เขามีชีวิตที่น่าเบื่อมาตลอด แต่แล้วจู่ๆ เขากลับพบว่า
หน้าตาของตัวเองเปลี่ยนไปเป็นหล่อเหลา อย่างไรก็ตาม
ปัญหาของเรื่องก็คือ หน้าตาหล่อๆ นี้จะใช้ได้ผลเฉพาะกับผู้หญิงเท่านั้น
แต่กับผู้ชาย จะกลายเป็นเรียกความหมั่นไส้ รังเกียจ พร้อมเข้าทำร้าย (อ้าวววว)

เพราะเหตุผลนี้แหละ ทำให้หนุ่มน้อยของเราต้องหนีออกจากบ้านไปหาที่อยู่ใหม่
ก็อยู่ไม่ได้แล้วนี่นา ระหว่างทาง โรรินได้พบ อลีเซีย โจแนนซ์
และได้ช่วยเธอไว้ แต่อย่างน่าแปลกใจที่เธอไม่ได้หลงใหลหน้าตาของเขาเช่นผู้หญิงอื่นๆ
แถมเธอยังเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องคำสาปเป็นอย่างดี และรู้วิธีแก้คำสาปด้วย...

ระหว่างทางการผจญภัยนั้น มีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นมากมาย
โรรินได้พบเพื่อนดีๆ อย่าง เอลว์ ดีวลีน และโซนาร์ด วินเชีย
สองหนุ่มผู้ไม่ได้อิจฉาใบหน้าของเขา
แล้วจู่ๆ หนุ่มน้อยของเราก็เกิดถูกพระราชาหมั่นไส้ใบหน้า
เลยสร้างกองทัพเพื่อตามไล่ล่า... (โอย จะซวยอะไรขนาดนั้น)
แต่ผลจะลงเอยอย่างไร ยุ่งยากแค่ไหน เอายังงี้ ไปอ่านในเล่มดีกว่า
บอกหมดก็สปอยล์งานน้องคะเนหมดพอดี อิอิ
แต่บอกอีกนิดว่า ระหว่างเดินทางครั้งนี้ โรรินมีคนคอยแอบช่วยอยู่ลับๆ ด้วยแหละ
แต่ว่าจะเป็นใคร ก็ลองตามหากันได้เองในเล่มนะ ^ ^

อตินวิจารณ์
เรื่องนี้แค่อ่านเรื่องย่อก็สนุกแล้ว บอกตรงๆ เลยนะ
เป็นนิยายที่แม้พล็อตจะไม่ได้แตกต่าง...
แต่ก็ชวนให้พี่ตินนึกถึงบทสนทนาตอนสุดท้ายของหนังสไปเดอร์แมนที่ไปดูมา
อาจารย์พูดกับพระเอก ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ว่า
“มีคนบอกว่าพล็อตนิยายในโลกนี้มีด้วยกัน 7 แบบ...
แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ พล็อตมีอยู่แค่แบบเดียว
คือเรื่องของตัวละครเอก ที่เดินทางค้นหาตัวเอง...” ต่างหาก
และนั่นแหละ คือข้อใหญ่ใจความของนิยายเรื่องนี้
การค้นหาตัวเอง และการได้เรียนรู้ถึงความรักและมิตรภาพของตัวละครเอก
ซึ่งพี่ตินจะไม่วิจารณ์การเขียน หรืออะไรก็ตาม
เพราะถือว่าเมื่อแก่นหลักของเรื่องมันดี หนังสือเล่มนั้นย่อมคุ้มค่าที่จะซื้อหามาอ่าน 

อยากบอกอีกนิดว่าตอนพี่ตินถามน้องคะเนว่า สร้างพล็อตเจ๋งๆ ได้ยังไง
น้องเค้าตอบว่า “แตกต่าง” อย่างชัดถ้อยชัดคำ
แล้วบอกว่า ฟังคนอื่นๆ ตามกันมา งานของเขายังไม่ได้ขนาดนั้น
แต่รู้อะไรไหม งานของน้องนี่แหละ “แตกต่าง” ของจริงเลยล่ะ
เพราะงั้น รีบไปหา “ความแตกต่าง” มาอ่านกันซะนะจ๊ะ เด็กๆ ^ ^

อตินเอง