New 7 Stars Sataporn Fantasy ย่างก้าวสู่การเป็นนักเขียนหน้าใหม่
ดวงดาวดวงใหม่ ตอนที่ 7 Pakkie Davie
‘การเขียนงานแต่ละชิ้นล้วนทำด้วยใจ
และอยากให้นักอ่านได้ลิ้มลองรสชาติของแฟนตาซีแบบใหม่ๆ’
จากเด็กหญิงที่ชื่นชอบในการอ่านการ์ตูน ทั้งแนวรัก บู๊ และแฟนตาซี เธอได้นำสิ่งเหล่านี้มาต่อยอดกับเพื่อนๆ จนได้ไอเดียแปลกใหม่ ทำให้โลกจินตนาการที่เคยแคบนั้น กว้างมากขึ้น นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นให้ Pakkie Davie ชอบนิยายแฟนตาซีและจุดประกายให้เริ่มศึกษาและเขียนนิยายแนวนี้อย่างจริงจังตั้งแต่สมัยม.ต้น และวันนี้เธอก็ได้สร้างสรรค์ผลงานเล่มแรกที่มีชื่อว่า DonGuard ปริศนาแห่งดอนการ์ด
เธอบอกว่า ทันทีที่พูดถึงโลกแฟนตาซี สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวอันดับแรกเลยก็คือป่าที่เต็มไปด้วยนางไม้ สัตว์ประหลาดพูดได้ มนุษย์ยุคกลาง และเวทมนตร์ ซึ่งอันที่จริงแล้วนั่นเป็นคำจำกัดความที่ค่อนข้างแคบทีเดียว โลกแฟนตาซีไม่ได้มีเพียงแค่นั้น แต่มันอยู่ ‘สุดขอบจินตนาการ’ ซึ่งเธอเชื่อว่าความคิดของเราทุกอย่างสามารถทำให้เป็น ‘แฟนตาซี’ ได้ ทุกครั้งที่เราจินตนาการ โลกแฟนตาซีก็เกิดขึ้นมาแล้ว
Pakkie Davie เริ่มต้นจากการเป็นนักอ่านเมื่อได้มาเป็นนักเขียนเองเธอจึงได้รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับการเขียนหนังสือแต่ละเล่ม
“สำหรับมุมมองคนอ่าน ... การอ่านและวิเคราะห์ผลงานของนักเขียนก็นับว่าเป็นสิ่งที่ยากพอสมควร เพราะมันเป็นมุมมองของคนที่ต้องวิจารณ์งานเขียนโดยใช้ความรู้สึกชอบ เกลียด สนุกหรือเบื่อได้ตามอรรถรสการบริโภคมาเป็นตัวตัดสินผลงาน
แต่สำหรับมุมคนเขียน ... การเขียนมีอะไรที่มากกว่านั้นเยอะ หลายคนเข้าใจผิดคิดว่าแค่ลงมือเขียนเป็นเรื่องง่าย แต่หารู้ไม่ว่าการเขียนเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมาก การใช้คำ เล่นคำหรือพรรณนาต่างๆ เพื่อให้เกิดเรื่องราวนั้นเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความสามารถและประสบการณ์ไม่ต่างอะไรกับการฝึกฝนทักษะเลยค่ะ การเขียนจึงเป็นเรื่องที่ยากและต้องใช้ทั้งความอดทน ความตั้งใจและความพยายามค่ะจึงจะทำให้การเขียนประสบผลสำเร็จได้”
DonGuard ปริศนาแห่งดอนการ์ด เป็นนิยายแฟนตาซีภาคต่อที่มีความยาวถึง 5 เล่ม การวางพลอตและการวางเค้าโครงเรื่องจึงเป็นสิ่งสำคัญ
“วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้พลอตไม่ตันคือ ธีมหลักต้องมีเนื้อเรื่องจนถึงตอนจบค่ะ หมายความว่าเราต้องคิดเนื้อเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบได้เสียก่อนที่จะสร้างนิยายออกมาเป็นซีรีส์ ถ้าหากเราไม่สร้างตอนจบไว้ เชื่อได้เลยว่านิยายต้อง ‘ออกทะเล’ ซึ่งเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของมือใหม่หัดเขียนค่ะ
นิยายออกทะเลบางเรื่องจะมีการเกริ่นและเริ่มเรื่องได้น่าสนใจ แต่พอตอนกลางเรื่องเริ่มจับจุดความสำคัญไม่ได้หรือไม่ก็เขียนเอาใจแฟนๆ (ตามแรงอวย อย่างเช่นตัวละครนั้นเด่น ก็ให้ตัวละครนั้นออกมาบ่อยจนเบียดเนื้อเรื่องหลัก จนไม่เข้าประเด็น) เพราะหลายคนอาจจะคิดแค่ตอนต้นเรื่องเอาไว้ พอถึงตอนกลางก็เริ่มหมดแรงคิด ซึ่งคนที่อยากเป็นนักเขียนจะต้องพยายามเอาชนะการออกทะเลให้ได้ เพื่อทำให้เนื้อเรื่องของเรากลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว แล้วนิยายของเราจะโดดเด่นไม่เหมือนใครค่ะ”
หลักง่ายๆ ของ Pakkie Davie ในการเขียนนิยายที่เป็นภาคต่อ คือ
ควรจะคิดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบเอาไว้
สร้างเค้าโครง
กำหนดพลอตย่อยของแต่ละตอนว่าภายในแต่ละเล่มควรลำดับเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก่อนหลัง เล่มต่อไปควรใส่อะไรลงไปบ้าง และจะปิดท้ายซีรีส์อย่างไร
“นักเขียนแต่ละคนมีการสร้างโครงเรื่องแตกต่างกัน โดยส่วนตัวมักเริ่มคิดที่กลางเรื่องเลยค่ะ บางทีก็นึกอะไรไปเรื่อย ๆตั้งคำถามไปเรื่อยๆ จนมีไอเดียเกิดขึ้น กลายเป็นตอนกลางของเนื้อเรื่องเฉยเลยค่ะ ฮาๆ จากนั้นแล้วจะเริ่มสร้างปมให้กับตัวละคร มันเกิดอะไรขึ้น? ผลลัพธ์เป็นอย่างไร? ใคร? ทำอะไร? ที่ไหน? อย่างไร? ซึ่งการคิดเช่นนี้จะทำให้เห็นภาพรวมของเนื้อเรื่องทั้งหมด ต่อมาก็ตั้งคำถามว่าเรื่องควรจบแบบไหน ... เมื่อได้ตอนจบก็ต้องหาวิธีเริ่มเรื่องซึ่งจะต้องสอดคล้องเนื้อหาตอนกลางเรื่องที่คิดเอาไว้ ... เมื่อได้ไอเดียครบถ้วนทั้งสามส่วนก็จะเริ่มลงมือสร้างเค้าโครง สุดท้ายก็แทรกรายละเอียดตัวละครลงไปบ้างค่ะ”
“สำหรับคนที่ต้องการจะเขียนซีรีส์นั้น แต่ละภาคควรมีไคลแมกซ์ ซึ่งไคลแมกซ์อาจจะแตกต่างกันตามสถานการณ์ของตัวละคร วิธีจะทำให้มีเสน่ห์และน่าดึงดูดคิดว่าควรจะเข้าใจตัวละครแต่ละตัวให้ได้เป็นอย่างดีเสียก่อน เพราะการรู้จักตัวละครของเราดีพอ จะทำให้เราดึงความสามารถของตัวละครตัวนั้นมาเล่นในฉากไคลแมกซ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ส่วนการนำเรื่องไปจุดนั้นได้ต้องสร้างสถานการณ์ที่มีความแตกต่างจากฉากก่อนๆ ภายในเนื้อเรื่องอย่างเช่น ต้องมีความตื่นเต้น สับสน วุ่นวายและจบด้วยการต่อสู้สุดท้ายที่จะช่วยคลี่คลายปัญหาทุกอย่าง การนำเนื้อเรื่องไปยังไคลแมกซ์ลักษณะนี้มักใช้กับแนวแฟนตาซีเป็นส่วนใหญ่”
อีกหนึ่งสิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญให้ผู้อ่านสนใจอยากอ่านหนังสือแต่ละเรื่อง คือ ชื่อเรื่อง “การตั้งชื่อเรื่องจะต้องสั้น กระชับ และได้ใจความของเรื่องทั้งหมดค่ะ มักจะคิดทันทีที่เขียนโครงเรื่องเสร็จ เพราะช่วงที่เขียนโครงเรื่องจะมีความรู้เกี่ยวกับนิยายของตัวเองแบบองค์รวม ทำให้จับใจความสำคัญเนื้อเรื่องทุกส่วนได้และสามารถกลั่นกลองชื่อเรื่องได้”
“นักเขียนที่ชื่นชอบ คือ วินทร์ เลียววาริณ ซึ่งส่วนตัวแล้วชอบสไตล์การเขียนและการเล่าเรื่องที่ได้อรรถรสของเขา การันตีด้วยรางวัลซีไรต์และผลงานเรื่องสั้นเยอะแยะมากมาย อีกเรื่องที่ชอบตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้ก็คือเรื่อง ‘ปลาฉลามฟันหลอ’ ของบินหลา สันการาคีรี ซึ่งเป็นการเล่าเรื่องของปลาฉลามในสไตล์ที่น่ารัก อ่านแล้วอมยิ้มมีความสุขมาก เพื่อนๆที่อ่านเรื่องนี้ก็ชอบกันทั้งนั้น (ยกนิ้วให้เลย) ... ส่วนงานของต่างชาติก็จะเป็น J.R.R Tolkien และ J.K. Rowling ซึ่งเป็นผู้เขียน The Lord of the ring และ Harry Potter ค่ะ”
วันนี้ความฝันก้าวของแรกการเป็นนักเขียนของ Pakkie Davie สำเร็จแล้ว เธอยังฝากบอกน้องๆ ด้วยว่า
“อย่าทิ้งความฝันของตัวเอง อย่าละทิ้งความพยายาม ขอเพียงความตั้งใจที่จะทำงานของตนเองให้สำเร็จก็เพียงพอแล้วค่ะ ทุกคนต้องมีจุดเริ่มต้นและเริ่มจากก้าวที่ศูนย์ บางครั้งการเขียนก็อาจจะทำให้ท้อได้เหมือนกับสายงานอื่นๆ ก็อยากให้อดทนต่อไป พยายามเพิ่มพูนทักษะการเขียนโดยการอ่านเยอะๆ เพราะนักเขียนที่ดีคือนักอ่านที่ดีค่ะ ที่สำคัญคือ ‘เขียนให้จบ’ ผลงานที่เขียนจบแล้วนอกจากจะสามารถนำไปให้เพื่อนๆ อ่าน ติชมหรือส่งสำนักพิมพ์แล้ว ยังเป็นการฝึกวินัยของตัวเองและเพิ่มประสบการณ์การเขียนของเราให้มากขึ้นด้วยค่ะ”
6 ความคิดเห็น
น่าสนใจมากจ้าาา ว่าจะเริ่มเขียนสักเรื่องอยู่พอดีเลย ^^
จะเอาไปปรับปรุงค่ะ ตอนนี้เขียนเรื่องอะไร ก็ไปตามอารมณ์หมด บางทีตั้งปมไว้แต่ลืมแก้ก็มี ตอนนี้เขียนไม่จบสักเรื่องคะ แรงบรรดาลใจหมดก่อน