สงสัยได้เสียตังซื้อหนังสืออีกแล้ว...

หลังจากที่หยิบๆ วางๆ เล่มนี้มาหลายรอบ

ต้องไปหามาดูแล้ว ชอบแนวนี้

เรื่องนี้เคยดูเป็นหนังก่อนแล้วมาเจอเป็นนิยายครับ ถ้าผมจำไม่ผิด นิยายนี่น่าจะถูกแปลมาหลังออกฉายไปนานแล้วนะครับ ผมอ่านเวอร์ชั่นนิยายจบเมื่อตอนที่มันพึ่งออกใหม่ๆเลย -0-

จริงๆอย่างที่พี่น้องว่าเลย เวอร์ชั่นหนังกับเวอร์ชั่นนิยายมันดูคนละเสน่ห์กันเลยอ่ะ เวอร์ชั่นหนังความกดดันมันดูมีเฉพาะช่วงแรกๆเท่านั้นนะและก็ไม่ได้มากอะไรด้วย ช่วงหลังๆมันดูมั่วๆตามแบบหนังฆ่ากันมากกว่า ไม่มีกลิ่นอายความเป็นเกมแห่งจิตวิทยาแบบในนิยายเลยสักนิดเดียว พระเอกกับพลพรรคในหนังก็ดูเป็นคนปกติจนเกินความจำเป็นไป จะกลัวก็กลัว จะสืบก็สืบแล้วชี้ฆาตกรแบบมั่วๆเหมือนโมริโคโกโร่ในโคนัน จะโกรธก็โกรธแล้วย่องดอดเอาอาวุธไปฟันหัวเขาแบะอะไรแบบนี้

ในนิยายผมชอบนะ พระเอกดูเป็นคนที่เป็นคนจริงๆไม่ได้เกินความจำเป็น ดูมีความรู้สึกของคนที่จับต้องได้จริงๆ เพราะไม่ได้ดีจนโอเวอร์และก็ไม่ได้ร้ายจนเกินไป เป็นตัวละครออกเทาๆ

เรื่องตัวละครผมว่าผมชอบของหนังมากกว่านะ ดูมีเสน่ห์และออร่าน่าจดจำมากกว่าในนิยาย ในนิยายตัวละครจะรุ่นราวคราวเดียวกันหมด(ยกเว้นคุณป้าฟูจิกับคุณน้านิชิโนะ) แถมความฉลาดและความคิดบางครั้งมันโทนเดียวกันหมดจนผมต้องย้อนกลับไปอ่านฉากที่ทยอยกันแนะนำตัว ผมคิดว่าผู้กำกับคงเล็งเห็นถึงส่วนนี้เลยต้องลดตัวละครลงและปรับเปลี่ยนบุคลิก (แต่ถ้าเป็นมุมมองคนอ่านมาก่อนแล้วค่อยดูหนัง ผมคิดว่ามันก็ดูไปมิกซ์ไปมิกซ์มาจนมั่วพิกล อย่างเช่นความจริงแล้วผมคิดว่า อันโด หนุ่มแว่นท่าทางฉลาด กับ นิชิโนะ คุณน้าวัยกลางคนที่ดูแก่เกินวัย ในหนังถูกมิกซ์รวมกลายเป็น อันโด คนใหม่ที่เป็นคุณลุงวัยกลางคนแถมฉลาด ประมาณนี้)

คือรวมๆแล้วผมชอบนิยายมากกว่าอ่ะ คนที่รอดมีเหตุผลที่สมควรจะรอดและได้พบจุดจบที่สมควรจะพบ ไม่ใช่รอดแล้วก็อวยๆเข้าไป

ในหนังผมไม่ค่อยเมคเซ้นส์ที่ฉากจบ...ตรงที่พระเอกโยนเงินทิ้งอ่ะ เพื่ออะไร? เสี่ยงตายมาถึงขนาดนี้เอ็งยังจะมาทำพระเอกโชว์กล้องหาพระแสงโยนเงินก้อนโตทิ้งเหรอ งั้นถ้าใครบังเอิญเดินมาแถวนั้นแล้วเก็บได้ก็คงเป็นมหาเศรษฐีแล้วสินะ =w=

ใครอ่านเม้นต์นี้มาถึงตรงนี้แล้ว ผมแนะนำให้อ่านนิยายก่อนจะดูหนังนะครับ เพราะนิยายนั้นมันมีหลากหลายอารมณ์และสนุก ลุ้นระทึกทั้งๆที่การเดินเรื่องก็ไม่ได้ออกแนวบ้าคลั่งเหมือนหนัง

อ่านแล้วค่ะะะะะะ แต่ยังไม่ได้ดูหนัง

อ่านแล้วเข้าใจมากสำหรับเด็กอายุ 12 คนนึงนะคะ เพราะเค้าเขียนดีหรือแปลดีก็ไม่รู้ #ฮา

ตอนจบหักมุมมาก คาดเดาต่อไปไม่ถูกเลย

แล้วยิ่งต้องคำนวณค่าเงินไปด้วยเพราะลุ้นมาก ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าจะชี้ตัวคนถูกรึปล่าว

[ต่อไปนี้เป็นสปอยล์ อยากทราบเนื้อหาโปรดคลุมดำ]

ตอนที่ยูกิบอกว่านิชิโนะฆ่าตัวตายฉันยังไม่เชื่อเลยเธอ!!!

แต่ชอบข้ามตอนที่เขาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องอาวุธ เพราะมันจริงอย่างยูกิพูด เขียนพล่ามอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากอ่าน #ฮา

เราอ่านนิยายแล้วไปดูหนัง ผิดหวังมากกว่าที่คิดเยอะเลยโดยเฉพาะตัวยูกิที่เป็นพระเอก ในนิยายดูสงบนิ่งกว่า แล้วก็ควบคุมอารมณ์อะไรได้ดีกว่าเยอะมาก แต่ในหนังดูน่ารำคาญมาก ฉากแรกๆที่นั่งบนโต๊ะจู่ๆก็ยืนขึ้นมาเหมือนอยากเด่นคือเกลียดมาก และอีกจุดคือการวางตัวกับสึวะนะ ในหนังเหมือนอยากสนิทสนมแบบไม่เก็บสีหน้าเลย ตีตัวสนิทกับเขาเฉยเลยอีกต่างหาก แต่ในนิยายรู้จักระดับตัวเองและเว้นระยะห่างพอดีด้วย

ผิดหวังกับสึวะนะพอควรเช่นกัน เพราะค่อนข้างคาดหวังกับตัวละครนี้ ในหนังสึวะนะดูไม่ค่อยสงบนิ่งและเก็บอารมณ์เหมือนในนิยาย ในหนังดูเป็นผู้หญิงเหยาะแหยะไม่ได้เรื่องมากกว่า คนที่แสดงเองก็ไม่ค่อยมีความเรียบนิ่งเท่า สุดท้ายก็ดูหนังไม่จบ ที่ดูเพราะแค่อยากเห็นบรรยากาศแค่นั้น

สงสัยได้เสียตังซื้อหนังสืออีกแล้ว...

หลังจากที่หยิบๆ วางๆ เล่มนี้มาหลายรอบ

ต้องไปหามาดูแล้ว ชอบแนวนี้

เรื่องนี้เคยดูเป็นหนังก่อนแล้วมาเจอเป็นนิยายครับ ถ้าผมจำไม่ผิด นิยายนี่น่าจะถูกแปลมาหลังออกฉายไปนานแล้วนะครับ ผมอ่านเวอร์ชั่นนิยายจบเมื่อตอนที่มันพึ่งออกใหม่ๆเลย -0-

จริงๆอย่างที่พี่น้องว่าเลย เวอร์ชั่นหนังกับเวอร์ชั่นนิยายมันดูคนละเสน่ห์กันเลยอ่ะ เวอร์ชั่นหนังความกดดันมันดูมีเฉพาะช่วงแรกๆเท่านั้นนะและก็ไม่ได้มากอะไรด้วย ช่วงหลังๆมันดูมั่วๆตามแบบหนังฆ่ากันมากกว่า ไม่มีกลิ่นอายความเป็นเกมแห่งจิตวิทยาแบบในนิยายเลยสักนิดเดียว พระเอกกับพลพรรคในหนังก็ดูเป็นคนปกติจนเกินความจำเป็นไป จะกลัวก็กลัว จะสืบก็สืบแล้วชี้ฆาตกรแบบมั่วๆเหมือนโมริโคโกโร่ในโคนัน จะโกรธก็โกรธแล้วย่องดอดเอาอาวุธไปฟันหัวเขาแบะอะไรแบบนี้

ในนิยายผมชอบนะ พระเอกดูเป็นคนที่เป็นคนจริงๆไม่ได้เกินความจำเป็น ดูมีความรู้สึกของคนที่จับต้องได้จริงๆ เพราะไม่ได้ดีจนโอเวอร์และก็ไม่ได้ร้ายจนเกินไป เป็นตัวละครออกเทาๆ

เรื่องตัวละครผมว่าผมชอบของหนังมากกว่านะ ดูมีเสน่ห์และออร่าน่าจดจำมากกว่าในนิยาย ในนิยายตัวละครจะรุ่นราวคราวเดียวกันหมด(ยกเว้นคุณป้าฟูจิกับคุณน้านิชิโนะ) แถมความฉลาดและความคิดบางครั้งมันโทนเดียวกันหมดจนผมต้องย้อนกลับไปอ่านฉากที่ทยอยกันแนะนำตัว ผมคิดว่าผู้กำกับคงเล็งเห็นถึงส่วนนี้เลยต้องลดตัวละครลงและปรับเปลี่ยนบุคลิก (แต่ถ้าเป็นมุมมองคนอ่านมาก่อนแล้วค่อยดูหนัง ผมคิดว่ามันก็ดูไปมิกซ์ไปมิกซ์มาจนมั่วพิกล อย่างเช่นความจริงแล้วผมคิดว่า อันโด หนุ่มแว่นท่าทางฉลาด กับ นิชิโนะ คุณน้าวัยกลางคนที่ดูแก่เกินวัย ในหนังถูกมิกซ์รวมกลายเป็น อันโด คนใหม่ที่เป็นคุณลุงวัยกลางคนแถมฉลาด ประมาณนี้)

คือรวมๆแล้วผมชอบนิยายมากกว่าอ่ะ คนที่รอดมีเหตุผลที่สมควรจะรอดและได้พบจุดจบที่สมควรจะพบ ไม่ใช่รอดแล้วก็อวยๆเข้าไป

ในหนังผมไม่ค่อยเมคเซ้นส์ที่ฉากจบ...ตรงที่พระเอกโยนเงินทิ้งอ่ะ เพื่ออะไร? เสี่ยงตายมาถึงขนาดนี้เอ็งยังจะมาทำพระเอกโชว์กล้องหาพระแสงโยนเงินก้อนโตทิ้งเหรอ งั้นถ้าใครบังเอิญเดินมาแถวนั้นแล้วเก็บได้ก็คงเป็นมหาเศรษฐีแล้วสินะ =w=

ใครอ่านเม้นต์นี้มาถึงตรงนี้แล้ว ผมแนะนำให้อ่านนิยายก่อนจะดูหนังนะครับ เพราะนิยายนั้นมันมีหลากหลายอารมณ์และสนุก ลุ้นระทึกทั้งๆที่การเดินเรื่องก็ไม่ได้ออกแนวบ้าคลั่งเหมือนหนัง

ไม่เคยดูหนัง ไปอ่านนิยายมาพระสะดุุดกับชื่อเรื่อง และงงกับฉากจบ 55555 เพิ่งรู้ว่ามีหนังด้วย อย่างนี้ต้องไปหามาดูน่าจะเข้าใจมากกว่า

เคยหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาดูผ่านๆ แต่ไม่ได้สนใจอะไร

พออ่านรีวิวนี้แล้วกระตุ้นต่อมอยากซื้อขึ้นมาทันที

จิตวิทยา กดดัน หลอกลวงคนอ่านแบบนี้แหละชอบนักแล 

ช่วงนี่เริ่มชอบอ่านแนวนี้เลย ดีจัง

เรื่องนี้เคยดูเป็นหนังด้วยความบังเอิญ เห็นนักแสดงดังๆเยอะเลยคิดว่าคงสนุก แต่เนื้อเรื่องก็เฉยๆถ้าไม่ใช่เพราะชอบแนวสืบสวนอยู่แล้วแบบต้องรู้ตอนจบและการคลี่คลายของปริศนาให้ เลยดูจนจบ เท่าที่อ่านบทวิจารณ์คิดว่าแบบหนังสือน่าจะสนุกกว่า จะไปลองหามาอ่านเปรียบเทียบ

อ่านแล้วค่ะะะะะะ แต่ยังไม่ได้ดูหนัง

อ่านแล้วเข้าใจมากสำหรับเด็กอายุ 12 คนนึงนะคะ เพราะเค้าเขียนดีหรือแปลดีก็ไม่รู้ #ฮา

ตอนจบหักมุมมาก คาดเดาต่อไปไม่ถูกเลย

แล้วยิ่งต้องคำนวณค่าเงินไปด้วยเพราะลุ้นมาก ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าจะชี้ตัวคนถูกรึปล่าว

[ต่อไปนี้เป็นสปอยล์ อยากทราบเนื้อหาโปรดคลุมดำ]

ตอนที่ยูกิบอกว่านิชิโนะฆ่าตัวตายฉันยังไม่เชื่อเลยเธอ!!!

แต่ชอบข้ามตอนที่เขาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องอาวุธ เพราะมันจริงอย่างยูกิพูด เขียนพล่ามอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากอ่าน #ฮา

สองคืนจบเหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะมีภาคต่อไหม เพราะพระเอกมันแปลกๆเลยไม่ค่อยน่าลุ้นชอบกล

เราอ่านนิยายแล้วไปดูหนัง ผิดหวังมากกว่าที่คิดเยอะเลยโดยเฉพาะตัวยูกิที่เป็นพระเอก ในนิยายดูสงบนิ่งกว่า แล้วก็ควบคุมอารมณ์อะไรได้ดีกว่าเยอะมาก แต่ในหนังดูน่ารำคาญมาก ฉากแรกๆที่นั่งบนโต๊ะจู่ๆก็ยืนขึ้นมาเหมือนอยากเด่นคือเกลียดมาก และอีกจุดคือการวางตัวกับสึวะนะ ในหนังเหมือนอยากสนิทสนมแบบไม่เก็บสีหน้าเลย ตีตัวสนิทกับเขาเฉยเลยอีกต่างหาก แต่ในนิยายรู้จักระดับตัวเองและเว้นระยะห่างพอดีด้วย

ผิดหวังกับสึวะนะพอควรเช่นกัน เพราะค่อนข้างคาดหวังกับตัวละครนี้ ในหนังสึวะนะดูไม่ค่อยสงบนิ่งและเก็บอารมณ์เหมือนในนิยาย ในหนังดูเป็นผู้หญิงเหยาะแหยะไม่ได้เรื่องมากกว่า คนที่แสดงเองก็ไม่ค่อยมีความเรียบนิ่งเท่า สุดท้ายก็ดูหนังไม่จบ ที่ดูเพราะแค่อยากเห็นบรรยากาศแค่นั้น