สวัสดีชาวนักเขียนนักอ่านเด็กดีทุกคนค่ะ วันนี้แอดมินนักเขียนเด็กดีเจ้าเก่ากลับมาอีกแล้ว พร้อมกับรีวิวนิยายแปลใหม่ล่าสุดจากแพรวสำนักพิมพ์ Red Queen ราชินีสีแดง นั่นเองค่ะ
 

ตัวแอดมินได้ยิน “เสียงลือเสียงเล่าอ้าง” เกี่ยวกับนิยายธีมดิสโธเปียเรื่อง Red Queen มานานมากแล้ว และมีความอยากอ่านมานานมากเช่นกัน แต่ด้วยความที่ความรู้ภาษาอังกฤษไม่ได้ดีงามสักเท่าไหร่ ก็เลยยั้งใจไว้ก่อน ไม่กล้าซื้อมาอ่าน เพราะกลัวไปต่อไม่ได้ เพราะฉะนั้น เมื่อรู้ข่าวว่า แพรวสำนักพิมพ์จะนำนิยายเรื่องนี้มาแปล แอดมินก็เลยตั้งหน้าตั้งตารอ และรีบตามล่าหามาอ่านทันทีที่วางแผงค่ะ
 

 

พล็อตคร่าวๆ ของ Red Queen เล่าถึงเรื่องของโลกที่แบ่งผู้คนด้วยเลือดสองสี กล่าวคือ เลือดสีแดงและเลือดสีเงิน พื้นฐานง่ายๆ คือ
 

เลือดสีเงิน = ผู้ปกครอง
 

โดยกลุ่มผู้ปกครองอย่างเลือดสีเงินนั้น มี “พลังและอำนาจ” มากกว่าชาวเลือดสีแดง และยังมีพรสวรรค์ที่โดดเด่น ในนิยายได้ใช้คำว่า เลือดสีเงินเหมือน “เทพเจ้า” พวกเขาครอบงำและปกครอง ส่วนเลือดสีแดงเหมือนทาสผู้รับใช้
 

แต่เรื่องทั้งหมดนี้ก็ถูกเปลี่ยนแปลงด้วยการปรากฎตัวของ “แมร์ แบร์เยอร์” นางเอกของเรื่อง ผู้แม้จะมีเลือดสีแดง แต่กลับมีพรสวรรค์ไม่แตกต่างจากชาวสีเงิน (และดูเหมือนพรสวรรค์ของเธอจะเหนือกว่าพวกสีเงินเสียด้วยซ้ำ) แมร์บังเอิญได้พบกับ “คาล” เจ้าชายสีเงินผู้สูงศักดิ์ ซึ่งยื่นมือมาช่วยเหลือเธอเพราะเป็นห่วงและหวังดี แต่การณ์กลับกลายเป็นว่า การช่วยเหลือนั้นสร้างความพลิกผัน และนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงอันไม่คาดคิด แมร์ได้รู้จักพลังของตน และได้ฉายาว่า “สาวน้อยสายฟ้า” (อันนี้แอดมินอ่านแล้วแอบนึกถึง สาวน้อยผู้มากับไฟ - - แคตนิสจากฮังเกอร์เกมตลอดเวลา) ในตอนแรก เธอหวาดกลัวและสับสน ไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น ทว่า ยิ่งเวลาผ่านไป แมร์เริ่มชัดเจนในตัวเองมากขึ้น และผู้เขียนก็ได้สร้างพล็อตรองรับ ทำให้เราได้รู้ว่า แมร์คือการเปลี่ยนแปลงสำคัญของระบบการปกครอง เมื่อเธอไม่ใช่ทั้งสีเงินและสีแดง แต่เธอคือคนพิเศษ ผู้จะมาเปลี่ยนโลก (ในส่วนของพล็อตนี้ จะคล้ายคลึงกับไดเวอร์เจนท์ ที่นางเอกไม่อยู่เผ่าไหนเลยนั่นเอง)
 

แน่นอนว่านิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในกลุ่ม YA (Young Adult) ซึ่งเป็นนิยายแนวที่มาแรงมากๆ และได้รับความนิยมอย่างสูงในสหรัฐฯ จุดเด่นของเรื่องคือ การพูดถึงราชวงศ์ การปกครอง การแบ่งแยกชนชั้น และการเปลี่ยนแปลง ในส่วนนี้ แอดมินคิดว่าพล็อตมีความคล้ายกับฮังเกอร์เกม (แต่ฮังเกอร์เกมไม่ได้ใช้เรื่องราชวงศ์) และนักเขียนได้เติมความเป็นแฟนตาซีที่น่าสนใจมาด้วย “พลัง” ของราชวงศ์แต่ละกลุ่ม เช่น พลังของการรักษา (บลัดฮีลเลอร์) หรือพลังของการเรียกไฟ (เบิร์นเนอร์) เป็นต้น ในส่วนนี้ พล็อตนั้นค่อนข้างจะคล้ายกับไดเวอร์เจนท์ และระหว่างที่อ่าน ก็ทำให้แอดมินนึกถึง X-Men ไปด้วย โดยเฉพาะราชวงศ์เชื้อสายที่มีพรสวรรค์แบบ “แมกนีตรอน” (ควบคุมเหล็ก) อันนี้อ่านแล้วนึกถึงแม็กนีโต้เลยค่ะ พรสวรรค์อื่นๆ ก็ค่อนข้างคล้ายกัน
 

เครดิตภาพ : goodread.com
 

นอกจากธีมการเมืองการปกครอง และการแบ่งแยกชนชั้นแล้ว อีกหนึ่งจุดเด่นของเรื่องนี้คือ รักสามเส้า (สังเกตว่านิยายธีม YA ระยะหลังๆ จะเน้นธีมนี้เป็นพิเศษ) แมร์ นางเอกของเรา ตกอยู่ระหว่างความสับสน ไม่รู้จะเลือก คาล (เจ้าชายสีเงินคนพี่) หรือ เมเวน (เจ้าชายสีเงินคนน้อง) ดี (และผู้เขียนยังใส่ตำแหน่ง “หนุ่มข้างบ้านสุดหล่อ” อย่าง “คิลอร์น” เข้ามาอีกคน เกือบจะกลายเป็นรักสี่เส้าแล้ว) ตอนอ่าน แอดมินเองยังสับสนตามแมร์เลยค่ะ ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอรักใครกันแน่ อารมณ์ของเธอเหมือน อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสามคนเลยค่ะ และระหว่างที่ความรักอีรุงตุงนังนี้ แมร์ก็ยังต้องต่อสู้กับคำถามที่ว่า “เพราะอะไรเธอจึงแตกต่าง” คำถามนี้ เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของเรื่อง เพราะแมร์ เป็นเหมือน ตัวแปรหลัก ที่จะบอกได้ว่าเนื้อเรื่องจะเดินไปทางไหน การตัดสินใจของเธอจึงส่งผลกระทบต่อเรื่องอย่างยิ่งใหญ่ (และเราอดสะเทือนใจไม่ได้เมื่อการตัดสินใจของเธอจบลง!)
 

เนื่องจากแมร์ในเรื่องอายุแค่ 17 หลังอ่านจบ เราจึงไม่อาจโกรธเธอได้ลง (เหลือแค่สะเทือนใจเบาๆ แล้วกันนะ) และเราเข้าใจความสับสนโลเลของเธอได้ดี จากเด็กสาวสามัญชนที่ต้องลำบากยากจน ถูกสถาปนาเป็นเจ้าหญิง คู่หมั้นของเจ้าชาย (จะองค์ไหนไปอ่านเอาเองนะคะ ไม่สปอยล์) ต้องเรียนเต้นรำ ต้องเรียนมารยาท และยังต้องรับมือกับพลังอำนาจที่ไม่เคยมี เราจะเห็นได้ว่า... แมร์มีปัญหากับการตัดสินใจอย่างหนัก หลายครั้งเธอโลเล หลายครั้งเธอไม่แน่ใจ และหลายครั้ง เธอเสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้ เหมือนปัญหาถาโถมเข้ามา และเธอต้องปรับตัวให้เข้ากับมันให้ได้ เพื่อเอาตัวรอดในสถานการณ์สำคัญๆ นางเอกคนนี้ เป็นตัวละครที่ค่อนข้าง “กลม” และมีความผิดพลาดเยอะมาก เธอก็คือเด็กสาวทั่วๆ ไปนั่นเอง และเพราะเหตุผลนี้ ทำให้ไม่แปลกอะไรที่นักอ่านวัยรุ่นจะรู้สึกมีอารมณ์ร่วม และเข้าใจการตัดสินใจของเธอ
 

อีกหนึ่งจุดที่แอดมินสังเกตเห็นและคิดว่าเป็นเสน่ห์ของเรื่องคือ “ความไม่ชัดเจนของตัวละคร” หลายคนทำหน้างง อ้าว ตัวละครไม่ชัดเจนแล้วเป็นเสน่ห์ได้หรือ สำหรับแอดมิน การได้อ่านนิยายเรื่องนี้ เหมือนได้เห็น “มนุษย์” จริงๆ ค่ะ แม้ว่าความไม่ชัดเจนของตัวละครจะทำให้คนอ่านหงุดหงิดขัดใจไปบ้าง ว่าทำไมไม่มีใครตัดสินใจกันแบบชัดๆ ไปเลย ทำไมต้องเปลี่ยนแปลง ทำไมไม่มีใครมุ่งมั่นไปเลย ทำไมไม่เลือกข้าง ทำไมต้องมาลังเล ทำไมต้องมาสับสน (ในหนังสือมีประโยคหนึ่งเขียนว่า แท้จริงแล้ว อาจไม่มีเลือดสีเงินหรือสีแดง มีแต่เลือดสีเทาก็เป็นได้ - - ประทับใจประโยคนี้นะคะ) แต่เมื่อมองอีกแง่หนึ่ง ความไม่ชัดเจนนี้ คือ “ความจริง” และคือ ตัวตนของมนุษย์ หลายครั้ง เราตัดสินใจแล้วแต่กลับเปลี่ยนใจ หลายครั้งเราคิดว่าทำแบบนี้จะดี แต่กลับไม่ดี และเราเสียใจ หลายครั้ง เราเกือบทำเรื่องเลวร้าย แต่ก็ไม่ได้ทำ เปลี่ยนใจในภายหลังเพราะกังวลกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น หรือหลายครั้ง เราเคยทำเรื่องที่ดี แต่ต่อมาก็ทำเรื่องเลวร้าย เพราะเราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี และเป็นเรื่องที่เราเชื่อมั่น... (มีประโยคที่ว่า สื่อสำคัญที่สุด เราจะสร้างเรื่องอย่างไรให้คนเชื่อก็ได้ - - เป็นเรื่องของการใช้อำนาจสื่อ - - ประเด็นนี้เหมือนในฮังเกอร์เกมค่ะ)
 

ก็ขอสรุปปิดท้ายว่า... นิยายเรื่องนี้ มีการเปลี่ยนแปลงทุกวินาทีค่ะ อย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่อ่าน เพราะเมื่อพลิกหน้าต่อไป คุณอาจจะงงว่า อ้าว ตัวละครเปลี่ยนความคิดอีกแล้วหรือนี่... ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ ไม่น่าทำเลย ผิดหวังจริงๆ อะไรกันนี่ อุตส่าห์หลงเชื่อใจว่าจะเป็นอีกแบบ... แต่ก็นั่นแหละ อย่างที่แอดมินบอก มันคือ เสน่ห์ของความเป็นมนุษย์ ค่ะ 
 

และสำหรับแอดมินแล้ว ถ้าให้รีวิวเรื่องนี้ด้วยประโยคเดียว ประโยคนั้นคือ “ใครๆ ก็หักหลังกันได้” นั่นเอง เป็นประโยคที่ประทับใจที่สุดในเรื่องเลยค่ะ