เขียนให้เข้าใจง่าย และเขียนให้มีพลัง, ท้องฟ้า

ท้องฟ้า: อ่านว่า “ลาส อัลกิมิสต้า” เป็นภาษาสเปน alquimista ผมเชื่อว่าหลายคนคงเดาออกอยู่แล้วว่ามันคือ “นักเล่นแร่แปรธาตุ” หรือ “alchemist” นั่นเอง คำว่า LAS บอกตรง ๆ ว่าคือชื่อตัวละคร แต่คนที่รู้ภาษาสเปนจะเห็นว่าผมพยายามเขียนคำว่า “the alchemist” ซึ่งมีความหมายเจาะจงถึง “นักแปรธาตุคนนั้นแหละ” (ถ้าจะมองลงลึกไปอีกว่า las = the ในแง่ไวยากรณ์ เขียนผิดนะขอบอก...) หรือว่าใครเอาไปอิงภาษาอังกฤษ ก็อาจมองว่ามีความหมายแฝงถึง last alchemist หรือนักแปรธาตุคนสุดท้าย (ก็ว่ากันไป พอจะโยงกับเนื้อเรื่องได้ไหมครับ ^^)
 

ลึกซึ้งมากเลยค่ะ ว่าแต่ทำไมต้องเป็นภาษาสเปนด้วยล่ะคะ?

ท้องฟ้า: คนใช้ภาษาอังกฤษกันเยอะแล้วครับ ประกอบกับผมพอรู้ภาษาสเปนอยู่บ้าง เนื่องจากเคยเรียนมาและเคยไปอยู่มาราว ๆ 2-3 เดือนตอนเด็ก เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างประทับใจ... ที่สำคัญธีมและฉากของเรื่องส่วนหนึ่งก็มีรากมาจากสเปนด้วยเช่นกัน (ในแง่สัญลักษณ์ สเปนเป็นประเทศแห่งไฟครับ)

 

ภาพปกของนิยายเรื่องนี้เองค่ะ ดูละมุนมากๆ เลยนะคะว่ามั้ย?

 

ได้แรงบันดาลใจมาจากไหนคะ?

ท้องฟ้า: การ์ตูนเรื่อง... Full metal alchemist (แขนกลคนแปรธาตุ), Hikaru no go และนิยายเชิงปรัชญาเรื่อง The Alchemist ของ Paulo Coelho โดยส่วนตัวผมชอบงานเขียนที่อบอุ่นนะ อ่านแล้วมันรู้สึกเติมเต็มชีวิต ความรู้สึกแปลกใจ สะใจ มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ กลับกันความประทับใจต่างหากคือความรู้สึกที่อยู่นานกว่า แถมช่วงนั้นนิยาย/การ์ตูนมาธีมดาร์ค เข่นฆ่ากันเอาสะใจเต็มไปหมด จึงอยากเขียนอะไรที่มาคานกับอารมณ์ด้านลบพวกนั้นบ้าง
 

ตอนที่ลงเด็กดีครั้งแรกรู้สึกยังไงบ้างคะ?

ท้องฟ้า: จะไปรอดมั้ย... คือเป็นนิยายที่สวนกระแสตลาดโดยสิ้นเชิง (ทำตัวไม่สมกับจบโทการตลาดมาเลย) ผลตอบรับเริ่มต้นก็ไม่ดีเท่าไหร่ เทียบกับเรื่องอื่นที่ลงไว้ดูเชิงจัดว่าแย่ แต่สุดท้ายก็เลิกฟุ้งซ่าน เป็นช่วงที่ไม่อ่านอะไรเลยครับ เขียนอย่างเดียว (ฮา ๆ)
 

น้องๆ เด็กดีบางคนท้อใจเวลาอัพแล้วไม่มีคนเมนต์ ทำยังไงดีคะ

ท้องฟ้า: อย่าไปท้อครับ (พูดง่ายเนอะ) มานั่งคิดดีกว่าว่าเขียนอย่างไรให้คนอ่านอยากพูดอยากคุย มองย้อนกลับในฐานะคนอ่านดูสิครับ ถ้าเป็นเราอ่านเจอถ้อยคำแบบไหนถึงอยากคุยกันต่อ สำหรับเรื่อง LAS นี่ในแต่ละตอนผมจะใส่จุดชวนคันปากไปไม่ต่ำกว่าตอนละ 3 จุดนะ (แน่นอนว่ามันอาจจะแป้กหมด หรืออาจบูมหมดก็ได้ทั้งนั้น อันนี้เราตอบไม่ได้) แต่มันก็น่าสนุกกว่านั่งจมอยู่กับตัวเอง แถมงานก็ยังเดินหน้าต่อไปได้ด้วยครับ :D
 

เขียนนิยายไปด้วย ทำงานไปด้วยแบบนี้ แบ่งเวลายังไงคะ?

ท้องฟ้า: งานหลักต้องมาก่อนครับ ส่วนงานอดิเรกอย่างงานเขียน มีเวลาว่างค่อยมาลง ถ้าอยากเขียนจริง ๆ ก็ต้องยอมสละเวลานอนกันบ้าง... (ไม่แนะนำอย่างแรงขอบอก)

 

ถ้าอยากเขียนจริงๆ ก็ต้องยอมสละเวลานอนกันบ้าง...

 

คิดว่าอะไรคืออุปสรรคในการเขียนนิยายคะ

ท้องฟ้า: สมาธิครับ หลายคนอาจจะรู้สึกว่าเวลาคือสิ่งสำคัญที่สุด แต่สำหรับผมคิดว่าเวลาน่ะมีเยอะอยู่แล้วหากบริหารดี ๆ แต่ถึงมีเวลา บางทีนั่งหน้าเวิร์ดตั้งนานก็เขียนไม่ได้ นักเขียนส่วนใหญ่จะเป็นอย่างนั้นนะ การสลับโหมดทำงานนู้นที ทำงานนี้ที ทำให้ต่องานเขียนตัวเองไม่ติด ดังนั้นหากรู้จักการคุมสมาธิของตัวเองได้ดีแล้ว นอกจากงานจะพัฒนาแล้ว ยังสามารถเขียนได้เร็วขึ้นด้วย (อย่างตอนผมเขียนจริง ๆ จะปิดเน็ต ไม่ดูไลน์ ไม่สนเฟซบุค โยนโทรศัพท์ทิ้ง ไม่ให้อะไรมากวนอีกเลย)
 

ภาษาสวยมาก มีเทคนิคอะไรคะ

ท้องฟ้า: ..จะเป็นอะไรมั้ยถ้าจะตอบว่าไม่มีครับ ฝึก ฝึก ฝึก แล้วก็ฝึก นิยายเรื่องแรก ๆ ผมเขียนภาษาแย่มากนะ เด็กสมัยนี้พื้นฐานดีกว่าผมในตอนแรกเยอะเลยล่ะ มีอยู่ช่วงนึงที่ผมก็พยายามศึกษาเรื่องเทคนิคการเขียนมากมาย พยายามทำโครงเรื่องให้ซับซ้อนจนคนอ่านเดาไม่ถูก การใส่อะไรเยอะแยะนั่น พอมาถึงจุดนี้ผมมองว่าบางทีมันก็เยอะไป ปัจจุบันผมเน้นแค่... เขียนให้เข้าใจง่าย และเขียนให้มีพลังเท่านั้น 
 

ที่ว่าเขียนให้มีพลังนั้น ทำอย่างไรถึงมีพลังคะ?

ท้องฟ้า: ผมมองว่างานเขียนเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์นะ เรียกว่าเป็นงานที่มีทั้งเหตุผลและอารมณ์ซ้อนกันอยู่ในเนื้องาน และมันคือความยากของงานเขียนด้วยครับ

เปรียบกับเพลงต่าง ๆ น่าจะเข้าใจง่ายสุด เพราะเรื่องราวของเรามันจะมีลำดับขั้นตอนของมัน ซึ่งเราก็ต้องค่อย ๆ เร้าอารมณ์ของคนอ่านขึ้นไปเรื่อย ๆ จนถึงจังหวะที่จะสร้างอิมแพคให้คนอ่านได้ เรื่องบางเรื่องต้องเร้าขึ้นมาด้วยตรรกะเหตุผล ใช้ความจำเป็นชักจูงอารมณ์ เรื่องบางเรื่องก็ต้องเร้าขึ้นมาด้วยความรู้สึก น้ำหนักก็ย่อมแตกต่างกันไป ซึ่งเป็นหน้าที่ของนักเขียนที่จะร้อยเรียงมันขึ้นมาตามจินตนาการ ไม่ได้มีกฎตายตัวหรอกครับ
 

ถ้าเลือกไปรับประทานอาหารเย็นกับตัวละครในเรื่อง อยากไปกับใครคะ

ท้องฟ้า: ...โฮคานอสล่ะมั้ง อยากจะถามว่ากระบองเพชรอร่อยมั้ย (แต่ผมจะรอดชีวิตกลับมาเขียนต่อหรือเปล่าไม่รู้นะ)
 

เคยตันมั้ยคะ ถ้าเคยมีวิธีแก้ตันยังไงคะ?

ท้องฟ้า: โดยส่วนตัวผมเป็นพวกที่วางโครงหลักเอาไว้ก่อนเสมอ โดยโครงนั้นค่อนข้างยืดหยุ่นไม่ตายตัว ดังนั้นการตันด้วยเนื้อเรื่องจึงไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่ปัญหาที่ทำให้เขียนช้าคือไม่พอใจในงานที่เขียนขึ้นมามากกว่า เหมือนอารมณ์มันตัน ๆ เร้าได้ไม่เต็มที่ ทางแก้คือลบทิ้ง... แล้วเปลี่ยนมุมมองการเขียนใหม่จนกว่าจะพอใจครับ... (เหมือนตัวเองเป็นนักอ่านคนแรกแหละ ตัดตอนกันดื้อ ๆ)
 

สุดท้ายแล้ว มีอะไรอยากฝากถึงน้องๆ ชาวเด็กดีมั้ยคะ?

ท้องฟ้า: สนุกกับงานเขียนของตัวเองให้ได้ก่อนครับ แล้วมันจะดีเอง

 

จบไปแล้วนะคะกับบทสัมภาษณ์ดีๆ จากท้องฟ้า เจ้าของนิยายแฟนตาซีที่ใครๆ ก็พูดถึง แอบกระซิบเลยว่านิยายเรื่องนี้สนุกมากกกกกกก พี่น้ำผึ้งชอบมากเลยคะ รู้สึกว่านี่เป็นนิยายแฟนตาซีที่อบอุ่น ฟีลกู๊ด อ่านแล้วไม่เครียด ที่สำคัญสอดแทรกข้อคิดด้วยค่ะ ใครที่ยังไม่เคยอ่าน สามารถลองอ่านได้ที่ ศาสตร์ลับหลอมวิญญาณ LAS Alquimistal เลยค่ะ แล้วพี่ก็หวังว่าบทสัมภาษณ์นี้จะเป็นกำลังใจให้น้องๆ ฮึดสู้ต่อไปและไม่ท้อแท้ในเส้นทางนักเขียนนะคะ สู้ๆ ค่ะ