การได้สร้างรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะ
เป็นอะไรที่แสนวิเศษ
Vampire Rose
สวัสดีชาวไรเตอร์ทุกคนค่ะ เชื่อว่าทุกคนในที่นี้มีความฝันอยากเป็นนักเขียนใช่มั้ยล่ะคะ บางคนเดินได้แค่กลางทางก็ท้อซะแล้ว ขณะที่บางคนยังคงเดินต่อไปจนถึงปลายทางแห่งความสำเร็จ ใช่แล้วค่ะ ทุกคนมีความฝันเหมือนกัน รวมถึง "Vampire Rose" สาวน้อยนักเขียนคนนี้ที่พี่ชวนมาพูดคุยกับน้องๆ ชาวเด็กดีค่ะ สาวสวยในวัยยี่สิบต้นๆ ที่แจ้งเกิดจากเวทีการประกวดโครงการนักเขียนหน้าใสปี 9 ถึงแม้เธอจะไม่ได้มง แต่เธอก็มีความพยายามจนคลอดหนังสือวายหวานละมุนอย่างเรื่อง "เสร็จนายจนได้ผู้ชายสายรุก" ออกมา น่าภูมิใจมากๆ เลยค่ะ พี่ว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาทำความรู้จักสาวน้อยนักเขียน Vampire Rose กันเลยดีกว่าจ้า
Vampire Rose เองจ้า
อะไรเป็นสิ่งที่จุดประกายให้อยากเป็นนักเขียน
Vampire Rose: ตอนเด็กๆ เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายมากค่ะ ประมาณช่วงม.ต้นนี่อ่านเยอะอยู่เหมือนกัน โตมากับนิยายของแจ่มใสนี่แหละ >< แต่พอขึ้นม.ปลายมาก็ไม่ได้แตะหนังสือนิยายเลยค่ะ เนื่องจากโตแล้ว งานเยอะด้วย เลยได้แต่อ่านหนังสือเรียน ช่วงนั้นแอมป์เลยห่างนิยายไปเลย แต่สิ่งที่เคยทำประจำก็คือ เขียนนิยายเล่นในโน้ตบุ้ต (แต่ไม่เคยรู้จักวงการนักเขียนจริงๆ แบบเต็มตัวสักที) นักเขียนเป็นอาชีพในฝันที่คิดไว้ในใจตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ ว่าอยากเป็นนักเขียนนิยายมีนิยายเป็นของตัวเองเหมือนรุ่นพี่ที่มีนิยายหลายเล่ม ได้มีชื่อนามปากกาของตัวเองอยู่บนปก (ความฝันวัยเด็กที่แสนสดใส)
พอขึ้นมหาวิทยาลัยมา บอกเลยว่าโลกมันเปิดกว้างมากบวกกับเราโตแล้วก็เลยทำให้แอมป์ไม่ได้กลับไปอ่านนิยายแนวเดิม ช่วงนั้น Yaoi หรือที่ทุกคนรู้จักกันดี สาววาย นั่นแหละค่ะ >0< จำได้ว่าเสพงานมังงะการ์ตูนญี่ปุ่นหนักมาก (ต้องเรียกว่าเสพเลย เพราะอ่านมากกว่า 20 ต่อวัน แทบจะทุกวันที่ปิดเทอม ฮ่าๆ ถึงขั้นยอมอ่านซับญี่ปุ่นไปเลย ติดขนาดไหนคิดดู อร้ายยย)
แอมป์กับหมีตัวใหญ่ที่แจมคลับ
และสิ่งที่ทำให้แอมป์มาเขียนนิยายลงในเว็บจริงจัง แบบลงครั้งแรกเลย (ตื่นเต้นมากกกก) ก็คือตอนปิดเทอม ปี 1 เทอม 1 ค่ะ คาดว่าช่วงนั้นว่างมาก แถมนิยายที่จะเขียนยังเป็นแนว Y ด้วย ขนาดนิยายปกติตอนนั้นยังไม่เคยแต่งจริงจังแล้วนี่มาแต่งแนวที่ไม่เคยแต่งเลยสักครั้ง แต่ตอนนั้นมีไฟจุดประกายขึ้นมาว่า ยังไงก็อยากแต่ง มุ่งมั่นมาก คิดอย่างเดียวว่า “อยากเขียนนิยายให้คนอื่นได้อ่าน อยากสร้างตัวละครที่เป็นของเรา ทำให้เขาเข้ามาอยู่ในจิตนาการของเรา” พอลงตอนแรกแค่เห็นยอดคนอ่าน กับคอมเมนต์ที่บอกว่าจะติดตามอ่าน บอกเลยว่าคือดีใจมาก เพิ่งรู้ว่าความรู้สึกของการที่เราสื่อสารกับคนอ่านมันให้ความรู้สึกดีขนาดนี้ >< พอได้คอมเมนต์สองสามคอมเมนต์ก็อ่านวนอยู่ทั้งวันค่ะ เห่อๆ ก็เลยเริ่มแต่งมาเรื่อยๆ ลงมาเรื่อยๆ จนจบเรื่องแรก ไม่คิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะเขียนจบ ทึ่งมากๆ
หลังจากที่แต่งเรื่องแรกจบก็เริ่มรู้จักวงการนักเขียนมากขึ้น ข่าวสารต่างๆ กับความรู้และโครงการดีๆ ก็ติดตามจากเว็บเด็กดีนี่แหละค่ะที่คอยแจ้งข่าวสารดีๆ เสมอ ต้องขอบคุณเครือข่ายสำหรับนักเขียนที่กว้างขวางแบบนี้ ><
.png)
ชอบเขียนนิยายเวลาไหนคะ
Vampire Rose: ถ้าว่างไม่มีอะไรต้องเคลียร์ การบ้งการบ้านไม่มี ก็ลุยเลยค่ะ นั่งอยู่หน้าคอมพิมพ์แกรกๆ ลุกจากคอมก็ตอนที่มีคนเรียกไปกินข้าวเท่านั้น พอกินเสร็จก็กลับมาลุยต่อ แต่ก็ไม่ใช่ว่านั่งพิมพ์ทั้งวันนะคะ =3= ถ้าพิมพ์ทั้งวันมันก็คงเสร็จไปแล้ว ฮ่าๆ เปิดเพลงฟังคลอ หาอะไรดูไปด้วย (เดี๋ยวอันนู่นอันนี้ก็เด้งๆขึ้นมา >_<) อีกช่วงเวลาที่ชอบเขียนมาก หลังๆ มาเริ่มรู้ตัว คือตอนหลังจาก 21:00 น. ไปแล้วค่ะ อากาศตอนดึกๆ เงียบๆ กำลังสบายเลย แล้วก็ผล็อยหลับไป อ้าว...ไม่ใช่แล้ว >< แต่ถ้าวันไหนคึกหน่อยก็นั่นแหละค่ะ ตั้งแต่เช้ายันตี 1 ตี 2 ไปเลย (ตาจะเป็นหมีแพนด้าแล้ว T^T ขอที่มาร์คหน้าด่วน)
อุปสรรคที่พบในการเขียนมีอะไรบ้าง มีวิธีจัดการปัญหายังไง?
Vampire Rose: มีหลายอย่างเลยค่ะ ก็มีง่วง เกิดอาการขี้เกียจ การบ้านที่กองอยู่มุมโต๊ะ ไม่ว่าง ยิ่งช่วงเปิดเทอมเวลาปั่นก็จะน้อยลงมาก และความหิวก็ถือเป็นอุปสรรค คิกๆ >_< ส่วนมากที่เจอบ่อยสุดตอนเขียนนิยายคือ จะหลับค่ะ ตามันจะปิดแต่มือเราก็พิมพ์คอมอยู่ (ทำไมทำท่าทำทางเหมือนหุ่นยนต์) พอง่วงปั๊ปก็จะลุกจากคอมยืดเส้นยืดสายและล้มตัวลงนอน...ตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้ว สรุปวันนั้นก็ปั่นไม่ถึงไหน ฮ่าๆ เวลาที่สมองคิดอะไรไม่ออกแบบนั่งจ้องคอมไปมา ก็จะใช้วิธีนี้เลยค่ะ >> เป็นคนหนึ่งที่เวลาเขียนนิยายจะชอบเปิดเพลงไปด้วย (เพลงประกอบซีรีส์เกาหลี เพลงภาษาญี่ปุ่น) มันช่วยให้เราอารมณ์ดีมากๆ เขียนไปด้วยฟังไปด้วย ฟีลลิ่งมันได้มากเลยค่ะ แถมยังทำให้เราเขียนได้เร็วขึ้นอีก สมองแล่นมาก หรือเวลาเราจะเขียนฉากหวานๆ ก็จัดเพลงหวานๆ ไป ฉากดราม่าน้ำตาซึมก็เพลงดราม่ายาวๆ เลยค่ะ มันดึงอารมณ์ให้เราได้ (เป็นคนแยกโสตประสาทได้เป็นหมวดหมู่มาก)
แต่มันก็จะมีเวลาที่แบบเราไม่อยากเขียน (อู้ด้วยความที่สมองคิดยังไม่ออก) เราก็จะไปหาทำกิจกรรมส่วนตัวเพื่อผ่อนคลาย >3< ส่วนมากจะอ่านมังงะญี่ปุ่น กับดูอนิเมะค่ะ ดูซีรีส์ไทยบ้าง (ส่วนมากไม่ค่อยแตะซีรีส์เพราะมันยาว) ดูหนังเป็นเรื่องๆ ไป หนังแฟนตาซี หนังโรแมนติก คอมเมดี้ พอดูๆ ไปเราก็จะได้ฉากกับความคิดใหม่ๆ ที่ซึมซับเข้ามา
จากนักเขียนหน้าใส ทำไมอยู่ๆ เปลี่ยนมาเขียนแนววายล่ะ ได้แรงบันดาลใจมากจากที่ไหนเอ่ย?
Vampire Rose: อันนี้ต้องขอเท้าความมาตั้งแต่ตอนแรกเลยว่า ตอนที่ส่งแข่งนักเขียนหน้าใสปี 9 ไป ตอนนั้นแอมป์ก็เขียนแนววายควบไปด้วยค่ะ >< แถมเรื่องที่เอาลงในเว็บก็คือแนววาย แต่โครงการนักเขียนหน้าใสของแจ่มใสที่ทางเว็บเด็กดีแนะนำเด้งขึ้นมาให้ติดตาม จริงๆ รู้จักโครงการตั้งแต่ปี 8 แล้ว เห็นพี่ๆ แข่งกัน
สำหรับแอมป์ไม่ได้เกี่ยงแนวค่ะ เพราะความรักไม่ได้จำกัดเพศ เขียนได้ทุกแนว พอเห็นโครงการหน้าใสก็เลยอยากลองแข่งดู (มองอายุตัวเอง ถ้าไม่ลองแข่งดู เดี๋ยวจะอายุเกิน ฮ่าๆ) ก็เลยส่งไปแข่งและเข้ารอบ 20 คนสุดท้าย โอ๊ย บอกเลยว่าตอนนั้นตื่นเต้นมาก การแข่งครั้งนี้ได้ประสบการณ์ดีๆ เยอะเลยค่ะ ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ได้เจอกับนักเขียนที่มีความฝันเหมือนกัน ได้รู้จักเพื่อนที่ร่วมทางกัน สนิทกับทุกคน เลิฟยูว >< หลังจากแข่งจบความสัมพันธ์ทุกอย่างก็ยังแน่นแฟ้นเหมือนเดิม (คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคน)
.jpg)
ที่ถามว่าทำไมมาเขียนนิยายวาย...
คงเป็นเพราะแอมป์เริ่มลงนิยายในเว็บ แบบเขียนจริงๆ จังๆ เป็นนิยายวาย เลยรู้สึกผูกพันไปแล้วค่ะ แล้วตอนนั้นก็คือไม่ได้บอกใครเรื่องแต่งแนววาย (ปกติก็เป็นมนุษย์ไม่ค่อยพูดอะไรอยู่แล้ว ฮ่าๆ) พอจบการแข่งหน้าใสปีที่ 9 ปั๊ป หนังสือของเล่มแรกของแอมป์ก็ได้รับการตีพิมพ์ (กรี๊ดหนักมากตอนนั้น) เลยทำให้มีหนังสือเป็นเล่มจริงๆ จับต้องได้ ตอนนั้นพอมีคนรู้ว่าเขียนแนวนี้ บางคนก็ตกใจมาก ไม่คิดว่าเราแต่งแนวนี้อยู่ จริงๆ ยอมรับเลยค่ะว่าเป็นสาววาย ><
พอเราอยู่กับงานเขียนแนวนี้เข้าไปเรื่อยๆ บวกกับเป็นคนชอบอ่านมังงะสายนี้อยู่แล้ว ความผูกพันมันก็เลยเกิดขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถเขียนเรื่องราวแนววายออกมาได้ตามความคุ้นชิน เราสามารถเขียนไปได้อย่างไม่สะดุดเพราะยิ่งเขียน ก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่รัก...
แต่ถ้าถามว่ายังเขียนแนวรักโรแมนติกธรรมดาชายหญิงได้อยู่ไหม ได้ค่ะ อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย ฮ่าๆ เพราะช่วงนี้เราอยู่กับงานเขียนแนวนี้เป็นหลัก ก็เลยไม่ได้แตะพล็อตธรรมดาเลย แต่ก็อยากเขียนนะคะ มีเวลาว่างๆ เหมาะเจาะเมื่อไหร่อาจจะมีแนวรักโรแมนติกออกมาให้ติดตามก็ได้ค่ะ (เวลาค่อนข้างจำกัดมาก)
เสน่ห์ของนิยายของ Vampire Rose อยู่ตรงไหน?
Vampire Rose: อยู่ตรงที่อ่านแล้วไม่เครียดค่ะ เป็นคนที่ชอบเขียนนิยายแนว feel Good มาก กอไก่ล้านตัว (แบบว่าดราม่าไม่ได้หนักอะไรขนาดนั้น) เพราะไม่ใช่สายดราม่าหนักหน่วง (จิตใจอ่อนไหว น้ำตาไหลง่าย กระซิกๆ) ถ้ามีก็จะมีนิดหน่อยค่ะ แซมๆกันไป พอให้ลุ้น เสน่ห์ของนิยายแอมป์ก็เลยเป็นแนวอบอุ่น ละมุน เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หุบไม่ได้เวลาอ่าน เห็นคนอ่านบอกเสมอค่ะ ว่ารับรู้ถึงนิยาย Vampire Rose ว่าเป็นแนวละมุนหอมกรุ่นไปด้วยความรัก ทำให้คลายความเครียด และหายเหนื่อย
แนะนำผลงานเล่มแรกของ Vampire Rose หน่อยจ้า
Vampire Rose: ผลงานเล่มแรกก็คือเรื่อง “เสร็จนายจนได้ผู้ชายสายรุก” ค่ะ >__< ชูป้ายไฟรัวๆ พร้อมเสียงกรี๊ด เรื่องนี้เป็นนิยายที่ออกเป็นรูปเล่มของแอมป์เล่มแรกเลยค่ะ เย้ สำหรับเรื่องนี้ก็เป็นแนว Feel Good อ่านได้สบายๆ ไม่มีพิษไม่มีภัย (เหมือนคนแต่งนี่แหละค่ะ คิกๆ) เป็นความรักอึนๆ แสนกวน ของหนุ่มสุดหล่อเพอร์เฟค นิสัยกวน ขี้เล่น และยังเป็นผู้ชายสายรุกอีกด้วย! (รุกยังไงไปติดตามอ่านในเรื่องน๊า >< แอบขายของ ฮ่าๆ) กับ หนุ่มหน้าใส ขี้ดื้อ เจ้าของร้านกาแฟ >3< รับประกันความฟิน ความน่ารักของหนุ่มๆ ค่ะ พวกเขาจะมาทำให้ทุกคนยิ้มไม่หุบไปตามๆ กัน
ยังไงก็ขอฝากติดตามผลงานเล่มแรกที่แสนภูมิใจของแอมป์ด้วยนะคะ ใครสนใจอยากได้กลับไปนอนกอดที่บ้าน สามารถหาซื้อได้ตามร้านนายอินทร์ และ B2S อีกช่องทางก็คือทางเว็บของบ้านวายบุ๊คค่ะ
นิยายเล่มแรกของน้องแอมป์
กว่าจะมาถึงจุดนี้เคยท้อมั้ย
Vampire Rose: เอาจริงๆ แอมป์เพิ่งเริ่มเขียนนิยายจริงๆ จังๆ มาได้ 2 ปีกว่าค่ะ ถามว่าเคยท้อไหม...เคยค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ทุกคนต้องมีอยู่แล้ว มันอยู่ภายในจิตส่วนลึกของเรา (แลดูมีหลักการสุดๆ) บอกกับตัวเองไว้เสมอค่ะว่า ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ
ตอนที่เริ่มแต่งครั้งแรก แน่นอนว่าประสบการณ์อะไรเราก็ไม่มีเลยสักอย่าง ก็แอบคิดว่า เราจะแต่งไหวไหม จะมีคนเข้ามาอ่านของเราไหม จำความรู้สึกตอนที่เอาลงเว็บเรื่องแรกตอนที่ 1 ได้เลยค่ะว่า แค่เห็นว่ามียอดคนอ่านขึ้นมา 5 คน ก็รู้สึกหัวใจพองโตแล้ว (ความรู้สึกตอนนั้นเป็นแบบนี้จริงๆนะ ยิ่งเห็นเมนต์สองสามเมนต์ยิ่งดีใจ อ่านวนหลายรอบ ><)
แอมป์รักนิยายมากและก็อยากสร้างตัวละครของเราให้คนอ่านได้ฟิน รักตัวละครของเรา ก็เลยเป็นแรงบันดาลใจให้ตัดสินใจจะทำตามความฝันที่อยากเป็นนักเขียน และมีนิยายเป็นเล่มให้ได้
แต่อีกสิ่งที่เป็นกำลังใจสำคัญ คือ คนอ่านค่ะ กำลังใจดีๆ จากพวกเขาที่บอกว่าจะรอเรา จะติดตามเรา มันเหมือนเป็นแรงทำให้เราแต่งต่อไปเรื่อยๆ เพราะเรารู้ว่า มีคนรออ่านนิยายเราอยู่นะ (โอบกอดดด)
และคนสำคัญที่สุดที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ ครอบครัวค่ะ ที่คอยอยู่เป็นกำลังใจ สนับสนุนให้แอมป์ทำตามความฝันจนสำเร็จ ภูมิใจในสิ่งที่แอมป์ทำ วันที่บอกกับพ่อแม่ได้เต็มปากว่า ‘หนูได้เป็นนักเขียนแล้วนะ มีหนังสือเป็นของตัวเองแล้ว ทำตามความฝันได้แล้ว’ มันเป็นอะไรที่ตื้นตันมากค่ะ (พูดไปน้ำตาแอบคลอเบ้า) ในที่สุดก็มีหนังสือเป็นของตัวเอง ได้เห็นหนังสือตัวเองวางอยู่ในร้านหนังสือ เป็นความรู้สึกดีใจที่มันพูดไม่ออกเลย
ขอบคุณเว็บไซต์เด็กดีด้วยนะคะ ที่มีเว็บสำหรับนักเขียน ทำให้ได้รู้จักกับนักเขียนอีกหลายๆ คน โครงการนักเขียนหน้าใสดีๆ และขอบคุณพื้นที่สำหรับการลงนิยายดีๆ ด้วยค่ะ (ยิ้มกว้างและกระโดดกอด)
และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลย ต้องขอขอบคุณสำนักพิมพ์บ้านวายบุ๊ค ที่ให้โอกาสนักเขียนตัวน้อยคนนี้ได้มีนิยายเป็นเล่มของตัวเอง ขอบคุณที่รักและเอ็นดูนักเขียนคนนี้เสมอ
ขอบคุณครอบครัวที่คอยเป็นกำลังใจสำคัญให้เสมอ
และขอบคุณคนอ่านที่น่ารักที่คอยติดตามเสมอมาค่ะ :) จะตั้งใจเขียนนิยายน่ารัก Feel Good แบบนี้ตลอดไป เลิฟยูวออล * ชูป้ายไฟรูปหัวใจรัวๆ*
อยากฝากอะไรถึงน้องๆ ชาวเด็กดีบ้างคะ
Vampire Rose: ไม่มีอะไรจะฝากเลยค่ะ แต่ว่าอยากให้กำลังใจทุกๆ คน ที่อยากเป็นนักเขียน ให้ทำตามความฝันของตัวเองให้สำเร็จ และเขียนนิยายที่เรารักต่อไปเรื่อยๆ แน่นอนค่ะว่าไม่มีอะไรที่สำเร็จมาได้ง่ายๆ เราต้องทุ่มเทพยายามตั้งใจทำสิ่งที่รักให้ดีที่สุด แม้วันนี้จะไม่ใช่วันของเรา แต่เชื่อสิคะว่าสักวันต้องเป็นวันของเราแน่นอน แค่เราเชื่อมั่นในสิ่งที่เราทำ เราจะได้ไม่เสียใจทีหลังว่า เราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราทำ อย่างน้อย...เราก็ได้เริ่มต้นลงมือทำมันแล้ว
แค่เราเริ่มต้นก็ถือเป็นสิ่งที่ประสบความสำเร็จอย่างหนึ่งแล้วค่ะ :)
แอมป์เองก็เป็นนักเขียนที่ไม่ได้มีประสบการณ์การแต่งนิยายมากมาย ยังเป็นมือใหม่สำหรับวงการนักเขียน ยังมีอะไรอีกมากมายที่ต้องเรียนรู้ แต่สิ่งที่ตั้งใจไว้คือ ‘จะพัฒนาการเขียนไปเรื่อยๆ และเขียนนิยายด้วยความรัก เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดออกไปให้คนอ่านที่น่ารักได้รับรู้’
ได้เห็นคนอ่านยิ้มและรักตัวละครของเรา มันคือความสุขและกำลังใจสำคัญของนักเขียนตัวน้อยๆคนนี้เลยค่ะ ดีใจที่ได้สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ...
เอาล่ะค่ะ ก่อนจากกัน วันนี้น้องแอมป์เองก็มี หนังสือเสร็จนายจนได้ผู้ชายสายรุก มาแจกน้องๆ ชาวเด็กดีเป็นจำนวน 1 เล่มค่ะ ใครอยากได้มาเล่นเกมกับพี่นะคะ โดยเกมของเรามีง่ายๆ คือ...
ให้น้องๆ นึกย้อนไปยังตอนที่มีโมเมนต์แอบชอบใครสักคน แล้วตอบคำถามว่าทำไมน้องถึงชอบคนๆ นั้น สามารถตอบได้เต็มที่เลย
คำตอบไหนโดนใจ Vampire Rose จะได้รับหนังสือเสร็จนายจนได้ผู้ชายสายรุกไปครอบครองค่ะ
ประกาศผลแล้วนะคะ ผู้โชคดีได้แก่ Tamax0206 ค่ะ น้องผู้โชคดีอย่าลืมแจ้งชื่อ-ที่อยู่ที่แฟนเพจของ Vampire Rose ได้เลยค่ะ
นอกจากนี้น้องๆ ยังสามารถติดตามผลงานดีๆ จากน้องแอมป์ได้บน Facebook Fanpage Vampire Rose จิ้มเลยจ้า
จบแล้วนะคะสำหรับบทสัมภาษณ์ดีๆ จาก Vampire Rose จะเห็นได้ว่าสาวน้อยคนนี้มีความพยายามมากๆ เลยนะคะ และไม่เคยคิดที่จะเทความฝันตัวเองด้วย ช่างเป็นนักเขียนที่มีทัศนคติบวกมากๆๆๆ เลย พี่น้ำผึ้งค่อนข้างมั่นใจว่าน้องๆ ต้องได้แรงฮึดในการเขียนนิยายหลังจากอ่านบทสัมภาษณ์จบแน่นอนค่ะ เพราะขนาดพี่ยังมีพลังเลย ฮ่าๆ สำหรับครั้งหน้าจะพาไปคุยกับนักเขียนคนไหนนั้น อย่าลืมติดตามค่ะ!
เป็นป๊อปปี้เลิฟมากๆเลยค่ะ >< ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารักๆ นะคะ
16 ความคิดเห็น
โมเมนต์ที่แอบชอบใครสักคน...
อืม.....
จริง ๆ มีคนที่แอบชอบหลายคนนะ
ก็แบบใจง่าย ใครน่ารักก็ชอบไปเรื่อย 5555
แต่ที่หนักหน่วงที่สุดแบบชอบมากกกกกก (ก ไก่สิบล้านตัว)
เป็นรุ่นน้องคนหนึ่ง
ชอบเพราะรอยยิ้มเขา
แบบ.. เห็นแล้วใจเต้นแรง
เต้นแรงจนต้องเอามือกุมหน้าอกตัวเอง
แบบ เฮ้ย! จะตายมั้ยวะ
อย่ายิ้มได้ป้ะ มันรุนแรงมาก ๆ
มันคือความรู้สึกที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต
(นอกจากที่อ่านในนิยาย)
ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าอาการใจเต้นเวลาชอบใครมันเป็นไง
คิดว่าในนิยายก็แค่พูดให้มันโอเวอร์
แต่พอโดนกับตัวเอง ฮืออออ
แค่เขายิ้มเองนะ แค่ยิ้มเอง *เพ้อหนัก
จากนั้นก็ตามหาเฟสน้องเขาเลย
สืบจากเฟสเพื่อนน้องที่เป็นเพื่อนในเฟสเรา
(พยายามอยู่นานมาก)
พอได้ก็เข้าไปส่อง ฮืออออ
น่ารักมาก มีน้ำใจด้วย
(เห็นคนแท็กมาขอบคุณที่ช่วยนู่นนี่)
พอส่องเฟสก็ยิ่งคลั่งไคล้หนักกว่าเดิมอีก
คือตอนแรกกะว่าจะรุกน้องเค้าแบบหนัก ๆ
หมายถึงจีบนั้นแหละ จะไปดักเต๊าะทุกวันเลย (ด้านได้อายอด 555)
แต่เพราะส่องเฟสนั่นแหละ
.... เลยเห็นว่าเขามีแฟนแล้ว
T.T
การแย่งของรักของคนอื่นมันไม่ดีอ่ะ
ถึงจะชอบมาก ๆ แต่ก็จีบไม่ได้
อึดอัด ฮืิออออออ
ทุกวันนี้ก็ทดลองเป็นลำไย ไหทองคำอ่ะ
*ซอมเบิ่งอยู่เด้อถ้าหากว่าเธอนั้นเลิกกันกับเขา ~
บอกเลยพี่พร้อมเสียบมาก 555
(ยิ้มร้าย)
ตั้งค่าให้น้องขึ้นฟีดเป็นคนแรก
จุดประสงค์หลัก ๆ คือเผื่อน้องอัพรูป
รองมาคือ เผื่อน้องมาดราม่ากับแฟน พี่พร้อมปลอบมาก หึหึ
(พี่ไม่ใช่พระเอก พี่คือตัวโกง 555)
สรุปเนอะ ชอบเพราะเขายิ้ม
(ทำไมเรื่องของเรามันโคตรนิยายเลย 5555)
.
ถึงพี่แอมป์ เอาเรื่องของเค้าไปเป็นพล็อตได้นะ
แต่เค้าขอไม่นกเหมือนชีวิตจริงได้มั้ย
พี่แอมป์ต้องแต่งให้เค้าสมหวังนะ
ได้ในนิยายก็ยังดี
ถ้าพี่แต่งน่ะนะ T.T
.
ใครที่แอบชอบใครอยู่แล้วเค้าไม่มีใครก็จีบเถอะ
สู้ ๆ ^^
คำตอบของตัวเองน่ารักมาก ๆ เลยค่าาา ^___^ ขอบคุณสำหรับโมเมนต์จากตะเองน๊า ชอบจากรอยยิ้มเเค่คิดก็ฟินเเล้ว 5555 // ส่วนพล็อตที่ตะเองให้มาเเอมป์จดไว้เเพรบ จะเก็บไว้พิจารณานะคะ จุ๊บ >...<
คือเรื่องมีอยู่ว่าตอน ป.6 เราได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงขอใช้นามแฝงว่า B คือตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจ B เพราะเราไม่ได้สนิทเป็นการส่วนตัวแต่พอวันเวลาผ่านไปเราก็มีกลุ่มเพื่อนสนิทกลุ่มนึงในนั้นมีผู้ชาย3คน มี B,C,L นามสมมุตินะ มีผู้หญิง2คนคือ Mกับเรา พอเราสนิทกันได้คุยกันมากขึ้นทําให้เราเริ่มที่จะรัก B แต่ด้วยความที่กลัวเสียเพื่อนเลยไม่ได้บอกไปวันเวลาผ่านมาจนเทอม2กลุ่มที่เคยมีตอนนี้ไม่มีใครสนใจเลยจนคนในกลุ่มออกไปเรื่อยๆแต่เรายังคุยกันอยู่ด้วยความที่ B นะเป็นคนขี้แกล้งเลยแกล้งเราบวกกับที่เราชอบ B อยู่แล้วเลยทําให้ยิ่งหวั่นไหวแต่สุดท้าย B ก็มีแฟนเป็นเพื่อนห้องเดียวกันจนกระทั้ง ม.1 Bเลิกกับแฟนแล้วแต่เรายังตัดใจไม่ได้จน ม.1เทอม2เราถึงตัดใจได้
*เหตุผลที่ชอบ
เพราะBดูเป็นตัวของตัวเองจริงอยู่ที่Bอาจติดเกมดูเกเรแต่ก็ใช่ว่าจะไม่รักเรียนBทําให้เราทําในสิ่งที่ไม่ชอบไม่เคยทําBเป็นคนน่ารักเฟลลี่ขี้แกล้งจริงจัง
น่ารักกกก
เป็นป๊อปปี้เลิฟมากๆเลยค่ะ >< ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารักๆ นะคะ
โมเมนต์ที่แอบชอบใครสักคน แล้วทำไมถึงชอบ
คืออ่านแล้ว OH MY GOD!!
ถ้าถามว่าทำไมถึงชอบเค้า ส่วนตัวเลยนะคือเค้าเป็นคนที่คอยดูแลมาตั้งแต่เด็กๆเลนค่ะ เพื่อนแกล้งหรือเล่นกับเราแรงไปก็จะเข้ามาช่วยแต่กับคนอื่นนี่กวนตี_ จังเวลาจะไปไหนก็พาไปตลอด ตอนนั้นเลยตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลย ^_^ แต่ตอนนั้นก็เป็นการแอบชอบตอนสมัยเด็กๆ เด็กมากกกก อนุบาลนู่น (ถถถถถ ความมุ่งมิ้งของเด็กนี้) ชอบถึงขนาดจะเขียนจดหมายให้เลยตอนจะย้ายรร. แต่ตรงนี้เสือ_โง่ค่ะTT ลืมไปว่าตัวเองอยู่อนุบาลนะจ๊ะเขียนหนังสือไม่เป็นเลยเป็นอันจบข่าวค่ะ แต่ตอนนี้ก็เจอหน้ากันอยู่นะคะหลังจากไม่ได้เจอกันมานานแส๊นนนนนาน แต่ไม่กล้ามองหน้าเขานะ (อายมากกกก) เจอที่ไรก็แกล้งว่าลืมนั่น นู่น นี่ไปหมดแล้วก็โดดหลบออกไป แฮร่ๆ
เป็นไงหล่ะความโง่+อายนี้ไม่เจอกันมา 6 ปี พอกับมาเจอกันนี่อายมากไม่กล้ามองหน้า (ถถถถถ บ้าหรือเปล่า)
สุดท้ายนี้ขอให้ได้นิยายเถอะ พลีสสสส ความแกลบนี้ไม่มีอีกแล้ว *o* xxxx
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
เป็นป๊อปปี้เลิฟที่ดูอบอุ่นมากเลยตอนที่บอกว่าดูเเลกันมาตั้งเเต่เด็ก เเถมตัวติดกันด้วยยย ><
แอบชอบใครสักคน...
คนที่แอบชอบเค้าเป็นรุ่นพี่ค่ะ
ตอนเจอกับพี่เขาแรกๆ ไม่ได้ชอบ หรือมีอารมณ์แบบตกหลุมรักแรกพบ ไม่เลย 5555
ตอนรู้จักแรกๆ คือเขาเป็นคนเข้มอะ หน้าเข้มเหมือนเก๊กอะไรแบบนี้
แต่หลังจากนั้นพออยุ่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เพื่อนกลุ่มนี้สนิทกับพี่เขา
เลยได้เห็นพี่เขาในหลายๆมุม แบบ จริงๆเขาก็ไม่ได้เก๊กนะ แบบนี้
หน้าเขาเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว พอหน้านิ่งๆ ยิ้มทีนี่ทำเราสติไม่อยู่กับตัว ><
พอยิ้งรู้จักขึ้นเรื่อยๆ ได้ใกล้ชิด เขายิ่งเป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง วินัยดี
คือสำหรับเรา เขาเพอร์เฟคที่สุด ตอนนี้ได้เจอกันเป็นบางครั้ง
แต่เจอแต่ละครั้ง ทำให้ วันทั้งวันของเรานั้นมีความสุข
เขาเป็นดั่งดวงอาทิตย์ ทำให้โลกของเราสดใส
ความชอบของเรา คือขอแค่ได้มองเขาอยู่ตรงนี้
มองเขาที่ประสบความสำเร็จในชีวิต เห็นเขายิ้ม เห็นเขาหัวเราะ เห็นเขาในแบบที่เขาเป็น
อยู่ตรงนี้ที่ของเรา นั่นก็ทำให้เรามีความสุขแล้ว :)
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
โมเมนต์คนหน้านิ่ง ๆ เเต่ยิ้มทีนี่ใจละลาย เป็นอะไรที่ค่อนข้างฟินมากเลยค่ะ >< น่ารักกกก
โมเมนต์ที่เคยแอบชอบใครสักคน
เราเคยแอบชอบเพื่อนสนิทค่ะ ออกแนวเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ไม่รู้เพราะอะไรถึงชอบเขาอาจเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทเราและให้ความพิเศษกับเราจนเรารู้สึกเป็นคนพิเศษ บางครั้งก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาเองก็แอบมีใจแต่มันก็ใด้แค่เป็นการเข้าข้างตัวเอง เวลาเขามีแฟนก็จะหลบๆหน้ากันบ้างเพราะเรากลัว กลัวว่าถ้าเจอดเขากับแฟนน้ำตามันจะใหลออกมา เราคิดว่าแค่เป็นอยู่อย่างนี้ ไปโรงเรียนแล้วก็เจอรอยยิ้มของเขาก็ดีที่สุดแล้ว และนี่คือการแอบรักของเรารักที่ไม่เคยบอกไม่เคยพูดแค่อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยแอบรักใครสักคนเหมือนกัน
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
เป็นการเเอบรักที่ถึงเเม้จะรักโดยที่ไม่ได้บอก เเต่เราก็มีความสุขกับการเก็บไว้ในความทรงจำ งื้อออ น่ารักมากๆเลย
โมเมนต์การแอบรักของเราคือแอบรักเพื่อนค่ะ จะเรียกว่าเพื่อนดีใด้มั้ยก็ไม่รู้เพราะไม่เคยคุยกันเลย แค่เป็นเพื่อนร่วมห้องกันเฉยๆ เขาเท่มากแล้วก็น่ารักขี้เล่นด้วย(แต่ไม่เล่นขี้.ฮา)เขาใจดีมากเพราะครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยเรายกโต๊ะคือตอนนั้นดีใจมาก เขินจนมือไม้สั่นไปหมดเราจะรู้สึกว่าเวลาเขาเข้ามาไกล้ๆเราเราจะลุกลี้ลุกลน สุดๆ เรากลัวว่าเราจะทำผิดสังเกตแล้วเขาจะจับเราใด้ว่าเราชอบเขาเราเลยต้องอยู่ห่างๆ อยากบอกว่าตอนเขายิ้มเขาน่ารักมากแถมทุกวันนี้เรามีความสุขด้วยเราคิดว่าความรักก็ดีเหมือนกันมันทำให้เราอยากมาโรงเรียนนะ555อยากมาเห็นเขาทุกวันเลยแค่โดนผ่านเราก็มีความสุขมากปล้วและนี่ก็คือโมเม้นต์การแอบรักของเราจ้าาา
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
เป็นโมเมนต์ในรั้วโรงเรียนที่น่ารัก ฟรุ้งฟริ้งมากๆ เลย ><
โมเมนต์ที่แอบชอบใครสักคน คือ
หนูเคยเเอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่งค่ะ
ตอนนั้นเจอกันตอนกีฬาสีโรงเรียน น้องเขาลงแข่งฟุตบอลอยู่ แล้วเราก็บังเอิญสบตากัน หรือน้องเขามองคนอื่นอยู่ก็ไม่รู้
แล้วมีอยู่วันหนึ่งน้องเขาทะเลาะกับแฟน
แล้วมาขอคำปรึกษาจากหนู
แต่หนูไม่ได้ให้คำปรึกษาไป
น้องก็มาตามตื้อ พอตื้อไปเรื่อยๆหนูก็บอก
จนสุดท้ายก็กลับมาคืนดีกัน
โมเมนต์แอบชอบใครสักคน... ก็รุ่นพี่ข้างบ้านค่ะ แก่กว่าเราปีนึง รู้จักกันเพราะป้าของพี่เค้าช่วยเรื่องโรงเรียนให้เพราะย้ายแบบกระทันหัน ถือเป็นคนแรกที่รู้จักเลยก็ว่าได้ แต่พี่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว เราก็เลยไม่ค่อยได้ยุ่งอะไรมาก มีคุยบ้างเวลาที่เจอกันที่โรงเรียน ที่บ้าน พอพี่เค้าจบป.6 ก็ไปต่อมัธยมที่อื่นซึ่งเราไม่รู้ว่าที่ไหน ไม่ได้ถามไว้ พอเราจบป.6 เราก็ไปสอบเข้าที่โรงเรียนนึง ซึ่งไม่รู้ว่าบังเอิญหรืออะไร คือ...พี่เค้าก็เรียนที่นั่น5555555555555 ช่วงม.1ก็ไม่อะไรมากมาย แต่ช่วงม.2 ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเราก็จะชอบไปนั่งข้างสนามบอล แอบดูพี่เค้าเตะบอลไรงี้ จริงๆมันมีเหตุผลนะที่ไปนั่งแถวนั้น คือตอนเย็นเพื่อนเราจะมีซ้อมเดินขบวนอะไรซักอย่าง เราซึ่งไม่ได้เดินแต่ก็ต้องรอเพื่อนเพราะต้องกลับบ้านด้วยกัน ทางเดียวกันไรงี้ ก็เลยนั่งรอแถวๆนั้น ซึ่งพี่เค้าก็จะมาเตะบอลทุกวัน เราก็เจอทุกวัน ทำเป็นอ่านนิยายละแอบดูพี่เค้าก็มี ทำการบ้านก็ด้วย บางทีไม่รู้จะทำอะไรก็นั่งดูแบบโต้งๆเลย5555555555 แต่ตอนม.3เราย้ายโรงเรียน(อีกแล้ว) คราวนี้ย้ายมาไกลเลยไม่ค่อยได้กลับไปโรงเรียนซักเท่าไหร่ ตอนนี้พี่เค้าคงเรียนมหาลัยที่ไหนซักที่แหละ ^^
...ต่อมาที่ชอบก็เยอะนะ หยางหยาง อี้เฟิง TFBoys ฯลฯ บลาๆๆๆๆๆ 555555555555 เป็นคนที่ไม่ค่อยอินกับฝั่งเกาหลี จะอินกับฝั่งจีนมากกว่า ถึงขั้นลงเรียนภาษาจีนในวิชาเลือกเสรีเพื่อที่จะได้เข้าใจและรู้เรื่องมากขึ้นเวลาดูหนังดูซีรี่ย์แล้วขี้เกียจรอซับ555555555555 ปัจจุบันนี้ก็ไม่ค่อยไปแอบชอบใครเท่าไหร่ ทุ่มเวลาให้กับการหวีดผู้อย่างเดียวเลย ชีวิตวนเวียนอยู่กับนิยาย ซีรี่ย์ หนัง และ...การเรียน 555555555555555
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
มีความไปนั่งรอเเถว ๆ สนามบอลคือน่ารักอะ 5555555 >< เขาจะไม่รู้สึกตัวหน่อยเหรอว่าเราไปนั่งดูเขาอยู่ไรงี้
โมเม้นตอนแอบชอบใครคนหนึ่งนี่มันดีมากๆเลยอ่ะ555 ชอบตัวเองเวลาแอบชอบใครสักคน ได้เห็นตัวเองในมุมที่พยายามทำอะไรให้อยู่ในสายตาเค้า แบบแค่เดินผ่านก็ยังดีวะ555 มองเห็นเค้าเป็นคนแรกในโรงอาหารคนเยอะๆ โมเม้นแอบชอบล่าสุดของเราก็ตอนอยู่ม.2เลยค่ะ จากที่เป็นคนไม่ชอบเด็กเลยกลับกลายเป็นว่าไปแอบชอบเด็กรุ่นน้อง(ม.1) ซะงั้น ขำตัวเองมากๆ โมเม้นของเรานี่มันเหมือนนิยายเลยอ่ะค่ะ คือตอนแรกเราก็จิ้นเค้ากับเพื่อนสนิทเค้าที่เป็นผู้ชายตามประสาสาววายคนหนึ่ง5555 พอเค้ารู้ก็โวยวายบ่นบ่อยๆ แต่เราก็ยังแกล้งต่อไปเพราะเวลาเค้าโดนเราแกล้งเค้าน่ารักดี>< เราก็รู้จักกันเรื่อยๆในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้องที่เจอหน้าก็ทักกันบ่อยๆ มีเรื่องบังเอิญๆบ่อยๆเช่นแฟลชไดร์ฟเราหายในโรงเรียนแต่เค้าเป็นคนเจอมัน เราไปไหนเราก็เจอแต่เค้า จนเราก็รู้สึกว่าเออเค้าก็น่ารักดี จนถึงช่วงนึงก็คือกีฬาสีเรากับเค้าก็อยู่สีเดียวกันอ่ะค่ะ เค้าก็คอยมาช่วยงาน ให้เรายืมรองเท้าเค้า แต่ชอบโมเม้นหนึ่งคือตอนนั้นผมเรายาวประมาณนึง แล้วเราก็บ่นว่าร้อนมาก เค้าก็ยังอุส่าห์ไปหายางมัดผมกับกิ๊ฟมาให้เรา ตอนนั้นเราประทับใจมาก5555 ผ่านวันนั้นไปเราก็ยังเหมือนพี่เหมือนน้องปกติแต่ที่ไม่ปกติอ่ะเราเองง คอยมองหาแต่เค้า คอยไปแกล้ง คอยแบบหวงละที่เค้าอยู่กับผู้หญิง อยากอยู่ในสายตาเค้า เราอาจจะแสดงออกเยอะมั้งเพื่อนเลยเริ่มสงสัยเลยถามว่า "แกชอบน้องเค้าเปล่าวะ" เราก็เออว่ะ นี่เราชอบเด็กไปแล้วเหรอ เพิ่งมารู้ตัว5555 พอรู้ตัวเราก็คอยวาดรูปทำไดอารี่เรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกถึงน้องเค้า หลังจากนั้นก็ปิดเทอมพอเปิดเทอมมาเราอยู่ม.3 ก็ไม่ได้เริ่มคุยอะไรกันมาก จนถึงตอนนึงที่วิชาพละมีให้สอบแบดมินตัน แล้วเราอ่ะเป็นคนที่กีฬาห่วยมากกก ก็ไปซ้อมกับเพื่อนบ่อยๆแล้วมีวันนึงที่เค้าออกมาจากร้านเกมส์แล้วเจอเรากับเพื่อนซ้อมพอดี เขาก็บ่นว่าทำไมเรากากจังว้าา ก็เถียงกันง้องแง้งๆจนไปๆมาๆเพื่อนที่รู้ว่าเราชอบน้องเค้าไปพูดกันอีท่าไหนไม่รู้จนได้น้องเค้ามาช่วยเป็นโค้ชไรงี้ให้5555 เราก็ไปหาเฟซเค้าจนเจอแต่เราก็ยังไม่แอด จนเค้าแอดเรามาก่อนอ่ะคือแบบดีใจมากตอนนั้นนน หลังจากที่ซ้อมแบดกันบ่อยๆเค้าก็ขอเบอร์เราไปตอนนั้นนี่เรากลั้นยิ้มจนหน้ากระตุก55555 แล้วเขินมากตอนเค้าโทรมาเป็นครั้งแรก คือเคยมีแฟนมาแล้วก่อนชอบน้องเค้าประมาณ3คนก็ยังไม่เคยชอบใครก่อนแบบนี้ พอมาอยู่ในโมเม้นแบบนี้มันรู้สึกดีจริงๆนะ อีกโมเม้นที่ชอบแล้วก็ตลกก็คือเราก็เล่าเรื่องหนักใจที่มีรุ่นพี่สนิทมาแอบชอบแล้วเราก็ปฏิเสธใครไม่เป็น เค้าก็พูดแนวๆว่าอยากช่วย เอาแต่พูดว่าให้หาแฟนดิจะได้สบายใจ เราก็คิดในใจดังๆ ก็อยากได้แกไงเป็นแฟน555 คุยวนไปวนมาน้องเค้าไม่จบสักทีเราเลยเผลอพูดแหย่ๆว่า เออ ถ้าห่วงขนาดนั้นก็มาแกล้งเป็นแฟนกันตอนเจอพี่เค้าให้ทีดิ แต่ที่พีคคือน้องเค้าตกลงอ่ะ55555 จากนั้นเราก็รู้สึกดีต่อกันเรื่อยๆ จนมาถึงวันหนึ่งคุยโทรศัพท์กันเราก็คิดว่าเออ คงถึงเวลาแล้วล่ะ น้องเค้าก็รู้แหละว่าเราจะพูดอะไรน้องเค้าก็มีอะไรจะบอกแต่ลีลา สุดท้ายเราเลยชิงบอกก่อนซะเลย5555 จากโมเม้นการแอบรักคนอื่นเป็นครั้งแรก เรากับน้องเค้าก็คบกันได้3ปีแล้วว น้องเค้าก็ถามเหตุผลบ่อยๆว่าทำไมชอบน้องเค้า เราก็คิดว่าที่เราชอบน้องเค้าคงเพราะน้องเค้า ใจดี สบายใจเวลาได้อยู่ด้วย ไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ แต่คิดมาตั้งปีๆละเหตุผลที่สำคัญมากๆก็คงเป็นเพราะว่าเรารู้สึกชอบตัวเองมากกเวลาอยู่กับน้องเค้า ไม่ต้องคีพลุคใดๆทั้งสิ้น
*****สุดท้ายนี้อยากฝากถึงพี่แอมป์>< ดีใจจริงๆที่พี่ประสบความสำเร็จ น้องรู้สึกยินดีมากกก ตอนพี่ประกวดนิยายน้องไปโหวตให้พี่ทุกวันเลยน๊าา <3 พี่ไม่ท้อพี่ยังพยายามจนประสบความสำเร็จ ขอให้พี่ประสบความสำเร็จ ได้ทำสิ่งที่พี่รักและถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือให้นักอ่านได้มีความสุขและรอยยิ้มแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะค้าาา
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
เป็นโมเมนต์เเอบรักที่ได้เลื่อนขั้นเเบบน่ารักมากอ่าาา ความรักหวานฉ่ำมาก >< /// ขอบคุณมากๆเลยค่าาา ที่เป็นกำลังใจให้พี่ เลิฟ จุ๊บๆ ใครกันเนี่ยยย เเสดงตัวออกมาเดี๋ยวนี้ 55555555 กระโดดกอดดดด
แอบชอบใครสักคน... ย้อนคิดถึงช่วงเวลานั้น คือ เพื่อนรุ่นเดียวกันตอนฝึกงาน ไปถึงสำนักงานที่ฝึกงานครั้งแรก เจอเพื่อนร่วมรุ่นอีก 2 คน ชาย 1 หญิง 1
ด้วยความที่ไม่สนใจใคร ไม่ได้สนใจเรื่องความรักเลย ตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ของชีวิตมากกว่า
แต่พอร่วมงานกันไปถึงสะดุดใจ
เหตุผลเพราะเพื่อนร่วมงานชายคนนั้น ฉลาด กล้าหาญ เวลาคุยกันเรื่องงานโต้กันด้วยเหตุผลสนุกมาก ไปๆมาๆ รู้สึกตัวอีกทีก็ชอบคุยด้วยไปละ อยากอยู่ใกล้ ดูแล และใส่ใจเป็นพิเศษ
เวลาได้มองแล้วเพลินดี อดมองบ่อยๆ ไม่ได้ค่ะ
แอบรักแอบมองได้ไม่นานหรอก ฉันมันคนเปิดเผย และใกล้ชิดกันด้วยงานอยู่แล้ว ก็จีบล่ะค่ะ (-;-)/
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
โมเมนต์ดีมากๆ เลยยย
ช่วงที่ชอบใครสักคน คือมันเป็นความรู้สึกที่กะทันหันมาก ของเรามันเป็นแบบเหมือนศรปักอกเลยค่ะ หัวใจเต้นแรง ตอนนั้นมองไปที่เขาคนเดียว เป็นความรู้สึกแบบถูกชะตา อยากพูดคุยรู้จักเขาให้มากขึ้น ตอนนั้นเราไปสืบเรื่องราวของเขาจากคนรอบข้าง ไปดักรอที่ๆเขาชอบไป ตีเนียนเข้าไปในชีวิตเขา จนเขาเริ่มเห็นเราบ่อยขึ้น จนได้คุยกันรู้จักกันค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
ความรักทำให้ใจเต้นเเรงเป็นอะไรที่โรเเมนติกมาก ๆ เลยค่ะ >< น่ารักกก
โมเมนต์แอบชอบคือตอนนั้น คือ แอบชอบเพื่อนค่ะ ตอนนั้นมีเพื่อนผู้ชายมาชอบเรา ความจริงเราก็ชอบด้วย แต่ปากหนักมาก สุดท้ายเขาก็เลยไปชอบคนอื่นหลังจากที่ตามจีบเรามานาน แต่เราก็แอบชอบเขาอยู่แต่ไม่กล้าบอก จนถึงตอนนี้ถึงอยากบอกก็บอกไม่ได้แล้ว เพราะเจ้าตัวเสียชีวิตไปแล้ว ทุกวันนี้ก็คงคิดถึงอยู่ คิดถึงแล้วใจหายตลอด มันตรสตรึงเพราะมันเหมือนรักแรกของเรา มันเลยลืมยากมาก
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ เป็นรักเเรกเเละเป็นโมเมนต์ที่ถูกเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป <3
อืมมมมม ตอบยากแหะ :) เราเคยแอบชอบผู้ชายนักกีฬาคนหนึ่งค่ะ แต่อยู่คนละโรงเรียนนะ ส่วนที่รู้จักกันได้อย่างไรก็.....จุ๊ๆ เป็นความลับจ้า ;) เขาเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่เล่นกีฬาเก่งนะ เป็นมิตรกับทุกคน ชอบทำให้เรายิ้มเสมอ(ที่จริงก็ทำกับทุกคนแหละ....มั้งนะ) หน้าตาไม่ถึงกับหล่อมาก เขาก็มักจะอยู่ข้างเราไม่ว่าจะตอนเราทุกข์ สุข คอยเป็นกำลังใจให้เวลาเราถ้อ ฯลฯ แรกๆก็เฉยๆเห็นเป็นแค่เพื่อนชายคนหนึ่ง พอเวลานานๆเข้าก็เริ่มคิดถึง เริ่มอยากเจอ เริ่มเขิน ใจเต้นเเรง ต่างๆนานา เราถึงรู้สึกว่าเราชอบเขาแล้วแหละ จนอยู่มาวันหนึ่งเขาต้องย้ายไปต่างประเทศกับครอบครัว เราถึงกับช็อคอยู่พักหนึ่ง แล้วก็เริ่มคิดกับตัวเองว่า
'เราควรบอกเขาไปไหมนะ ถ้าเขาปฏิเสธทุกอย่างก็คงจบ แล้วถ้าเขาชอบเราล่ะ....จะกลายเป็นว่าเรารั้งเขาไว้รึเปล่านะ เขาจะได้เจอโลกใหม่ สังคมใหม่แท้ๆ'
สุดท้ายเราก็ไม่ได้บอกเขาไป เพราะเราไม่มีความกล้าพอ เรากลัวจะเสียเขาไป ถ้าบอกไปทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม เราจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว แม้แต่ความกล้าที่จะเริ่มเรายังไม่มี ไม่กล้าไปส่งที่สนามบินด้วยซ้ำ ยอมแพ้ตั้งแต่ต้น ไม่อยากรั้งเขาไว้ ให้เขาเจอคนที่ดีกว่าเรา หลายคนอาจจะมองว่ามันเป็นแค่นิยายด้วยซ้ำ เพราะว่ามันโลกสวยไป บอกไว้เลยว่า คุณไม่เคยชอบใครมากแบบเรา ไม่ได้เป็นเรา จึงคิดว่ามันเว่อร์ไป โลกสวย มโน ไว้คุณชอบใครมากๆแบบเรา เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง :)
ปล.ตอนนี้ยังติดต่อกันอยู่นะ เขาเองก็กลับมาประเทศไทยอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่เห็นเขามีแฟนมีคนที่ชอบสักที พอเราได้มาอ่านนิยายของ vampire rose โดยเฉพาะเรื่องหนังสือเรื่องเสร็จนายจนได้ผู้ชายสายรุก แล้วเราก็มีกำลังใจขึ้น เราคงต้อง'รุก'เขาบ้างแล้วล่ะ ;) เราให้เวลามาเยอะละ
ปล.2 หวังว่ายังทันนะ
"ขอบคุณนะคะ VAMPIRE ROSE ในทุกๆเรื่อง :) "
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
สะดุดมากตรงผู้ชายเป็นนักกีฬาด้วย >< (เเพ้ทางมาก 55555) งื้อออ ดีใจที่ตะเองอ่านเรื่องนี้เเล้วมีกำลังใจขึ้นน๊า บางทีเขาอาจจะรอเราอยู่ก็ได้ค่ะ ขอให้ความรักของตะเองสดใสเเละสมหวังนะคะ /// ไรท์เองก็ต้องขอบคุณคนอ่านที่น่ารักเหมือนกันค่ะ ^^ ที่เอ็นดูทั้งไรท์เเละลูกชายของไรท์ 
เราเชื่อว่าโดยธรรมชาติ
หัวใจของผู้หญิงเปราะบางและอ่อนไหวค่ะ
เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่ปลื้มคนง่าย
และค่อนข้างปลื้มคนบ่อยค่ะ
สมัยเรียน ป.ตรี ที่ ม.เอกชนแห่งหนึ่ง
เรารับจ้างทำพาร์ทไทม์ในร้านสะดวกซื้อ
ประมาณหนึ่งปีได้ค่ะ
ทั้งที่ตัวเองเรียนค่อนข้างหนัก
ตอนแรกทำได้ประมาณเดือนหนึ่ง
ก็แพลนว่าจะลาออกเพราะบริหารเวลาไม่ได้จริงๆ
พอประมาณปลายๆ เดือนเราก็บังเอิญเจอผู้ชายคนนึง
เขาเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย เรียกเอกภาษาญี่ปุ่น
เป็นคนที่ยิ้มน่ารักมาก ฟันสวยมาก ยิ้มมีเสน่ห์มาก
เราก็เลยอยู่ต่อยาวๆ เผลอไปแปปเดียวก็ผ่านไปหนึ่งปีค่ะ
เราจะรับจ๊อบช่วงเย็น
คือจะทำงานตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงสี่ทุ่มครึ่ง
เขาเป็นลูกค้าตอนสี่ทุ่มครึ่งค่ะ
พอเราใกล้ๆ จะกลับ เขาก็จะแวะมาหาซื้อของกิน
หลังจากบริการเขาเสร็จก็จะเป็นเวลาเลิกงานของเราพอดี
ตั้งแต่วันแรกที่เจอเขา
เขาก็กลายเป็นลูกค้าคนสุดท้ายของเรามาตลอด
ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าเรายังเรียนอยู่
ตามประสาค่ะ คนส่วนใหญ่มักมองพนักงานร้านสะดวกซื้อในแง่ร้าย
วันหนึ่งเราบังเอิญเจอกันในมหาลัย
ตรงจุดรอรถรางที่คนค่อนข้างเยอะ
พอรถมาเผอิญว่าที่นั่งเต็มค่ะ เขาเป็นคนได้ที่นั่งสุดท้าย
แต่เขาเสียสละมันให้เรา
บอกเลยว่าประทับใจมาก
หลังจากนั้นสองเดือน (นับจากที่เจอกันในร้านสะดวกซื้อ)
เราก็เริ่มสนิทกันค่ะ
ถ้าเขามาซื้อของเขาจะคิดเงินกับเราตลอด
ต่อให้เราไม่ว่างเขาก็รอค่ะ
ในช่วงที่คิดตังค์ให้เขาคือช่วงที่เราจะได้คุยกันเล็กๆ น้อยๆ
แรกๆ ก็ถามว่าคนเยอะไหม ขายดีหรือเปล่า เลิกงานกี่ทุ่ม
พอหลังๆ ก็จะเริ่มเจาะลึกมากขึ้น (แบบสนิทขึ้น)
แรกๆ เราก็แค่ปลื้มเขา ปลื้มที่เขายิ้มสวย และไม่หยิ่ง
แต่หลังๆ มันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น มันจะก้ำกึ่งระหว่างปลื้มกับแอบชอบ
ที่บอกว่าก้ำกึ่ง
เพราะว่าเราจะใจเต้นแรงมากเวลาที่เจอกัน
แบบมือสั่น จนบางทีก็ไม่อยากคิดตังค์ให้เขา (แบบมือสั่นจริงๆ กลัวเขาจะเห็น)
คอยแต่มองหาเขา พอสี่ทุ่มปุปจะกระวนกระวาย
คอยแต่จะชะเง้อมองว่าคืนนี้เขาจะมาไหม
พอเขาไม่มาก็นอยด์เป็นหมาง่อยกันเลยทีเดียว
แต่มีคืนหนึ่งเขามาแวะมาซื้อถุงยาง
แล้วก็มาคิดตังค์กับเราค่ะ
เราเลยคิดว่าเขาน่าจะมีแฟนแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้นก็ใจเสีย แต่ไม่ได้เสียใจค่ะ
เราเองก็แปลกใจว่าทำไมเราถึงไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับเหตุการณ์นี้
ประมาณว่านอยด์แหละนิดๆ แต่ไม่ถึงขั้นฮาร์ทเฟลเลียค่ะ (ฮา ศัพท์บอกคณะมาก)
เลยต้องถามตัวเองว่าเราคิดยังไงกับเขากันแน่
ใช้เวลาถามตัวเองหลายเดือนเหมือนกันค่ะ
ผลที่ได้คือเราชอบเขา แต่ไม่ได้อยากครอบครอง
ความรู้สึกมันเลยก้ำกึ่งระหว่างปลื้มกับแอบชอบ
เขาจะคบใคร รักใคร เป็นเรื่องของเขา
ความรู้สึกของเขา และเป็นความสุขของเขา เราไม่ขัดข้อง
แต่เราชอบเขา อยากเจอเขา อยากเห็นเขายิ้ม
มันเป็นเรื่องของเราค่ะ คือความสุขของเรา
เพราะงั้นเราเลยนอยด์เวลาเขาไม่แวะมา
แต่ลั้ลล๊าแม้เขาจะมาแล้วซื้อถุงยางอนามัย
มันก็เป็นความรู้สึกแปลกๆ นะคะ
ตอนนั้นมันมีความสุขแบบแปลกๆ
มีความสุขที่ได้เฝ้ารอ ได้แอบมอง ได้คุยกันเล็กๆ น้อยๆ
จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งปีค่ะ เราเรียนจบพอดี
เลยลาออก
ตอนนี้ก็ไม่ได้เจอเขาแล้ว แม้ตอนกลับไปมหาลัยจะแวะไปที่ร้านบ้าง
เพื่อรอเจอเขาแต่ก็ไม่ค่อยเจอหรอกค่ะ
แต่ก็ยังมีความสุขอยู่ดีที่ได้แวะไปหา
มีความสุขที่ได้คาดหวังว่าน่าจะเจอเขา
มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ ค่ะ
จนกระทั่งทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่ (ฮา)
ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ารัก ๆ นะคะ
ชอบตรงตอนที่บอกว่าเขามักจะมาคิดเงินกับเราเสมอ เป็นโมเมนต์ที่น่าเก็บไว้ในความทรงจำมากเลยค่ะ >< ความรักไม่ค่อยมีกฏเเน่นอนเนอะ5555 เเต่ความรักก็มักทำให้เรายิ้มได้เเละมีความสุขเสมอ 
โมเม้นท์แอบชอบใครสักคนเหรอ? อืม... ยากแฮะ แอบชอบเยอะมากจนไม่รู้จะเลือกคนไหนดี นกก็เยอะมากเช่นกัน5555 เอาคนนี้แล้วกันเนอะ คนนี้เราเจอเค้าครั้งแรกตอนสอบโอเน็ตม.6 ตอนนั้นเราสมัครสอบที่โรงเรียนเค้า เจอเค้าครั้งแรกเราสะดุดตามาก จนแอบเดินตามเค้าไปด้วย55555 จนรู้ว่าเราสอบห้องเดียวกัน ตอนเย็นเราก็ตามเค้าไปแต่ไม่ทัน แง วันสอบวันสุดท้ายเราพยายามรวบรวมความกล้าจะไปทักเค้า แต่ก็ป็อดค่ะ สุดท้ายก็ไม่ได้ทักอยู่ดี แต่เราแอบถ่ายรูปเค้ามาด้วยนะ วิ่งตามไปถ่ายเกือบไม่ทันแหนะในห้องสอบเราก็นั่งนับแถวและที่นั่งเค้าเพื่อจะดูในใบเซ็นชื่อว่าเค้าชื่ออะไร พอรู้ปั๊ปก็เอาไปเสิร์ชหาเฟสเค้า แต่ก็หาไม่เจอ สุดท้ายก็ไปหาชื่อเค้าในรายชื่อนักเรียนม.6โรงเรียนเค้า พอดีแม่เราสอนก็ที่นั่นเราเลยสามารถหาได้ ฉลาดปะล้าาา จนเจอว่าเค้าอยู่ห้องอะไรก็แอบไปถามแม่ว่าห้องนี้อยู่สีอะไร สรุปคือสีม่วงค่ะ ตอนนั้นเราก็ยังหาเฟสเค้าไม่เจออยู่ดีจนเริ่มท้อแล้ว แต่เหมือนพระเจ้าจะเห็นใจส่งรุ่นน้องที่อยู่สีเดียวกับเค้าแอดเรามา เราก็รีบรับแอดสิคะรอไร ก็ไปส่องในเฟสน้องจนเจอเฟสเค้า ทำใจอยู่หลายวันกว่าจะกล้าแอดไป ตอนแอดไปก็ลุ้นว่าเค้าจะรับแอดเรามั้ย สุดท้ายเค้าก็รับแอดค่ะ เราก็ไปส่องหน้าเฟสเค้า เค้ามีแฟนแล้วอ่ะ เราก็เลยไม่กล้าเข้าไปยุ่งด้วย จนวันหนึ่งเราไปเที่ยวถนนคนเดินกับแม่ เจอเค้าอีกแล้ว เจอบ่อยเหลือเกิน แต่เค้ามากับแฟนอ่ะ เจ็บปวดเหลือเกิ้น
หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็ทะเลาะกับแฟนรุนแรงจนเลิกกัน เราเห็นเค้าดราม่าบ่อยมาก อยากเข้าไปปลอบใจนะ แต่ก็ไม่กล้าอีกแล้ว จนเวลาผ่านไปจนเราขึ้นปี1ก็มีวันหนึ่งเค้าเข้ามาทักเรา เค้าเข้ามาทักเราเว้ย เราไม่ได้ตาฝากไปใช่มั้ย คือดีใจมาก ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ เราก็คุยๆกันไปสักพัก คือเค้าน่ารักมากอ่ะ เค้ามาโพสต์หน้าทามไลน์เราบ่อยมาก จนแม่เราผิดสังเกตุ แม่แอดเค้าไปจร้าาาา เค้าทักมาถามเราเลยแม่เธอใช่มั้ย แอดมาทำไมอ่ะ เรากลัวนะ แล้วยังถามอีกว่าใช่ครูที่โรงเรียนเก่าเรามั้ย ก็คุยๆกันเรื่องแม่ นางก็เล่าเรื่องแม่เราให้ฟัง โอ้ยตลกอ่ะ มีความเผาแม่เราอีก คนบร้าาา แต่คุยกันไปเรื่อยๆเราก็รู้สึกว่าเค้าไม่ใช่แบบที่เราต้องการ เราก็พยายามปลีกตัวออกมา ถ้าย้อนเวลากลับไปเราจะไม่ทำแบบนั้นแน่ เสียใจมาก เหมือนเราตัดสินใจผิดพลาดมาก เค้าก็เลยเงียบหายไปจากชีวิตเรา จนตอนนี้เราเหมือนคนไม่รู้จักกันอ่ะ เราตามไปไลค์เฟสเค้า เค้าก็ไม่ไลค์กลับ เค้าไม่มาโพสต์หน้าทามไลน์ ไม่มาอ่อย ไม่มาหยอดเราแล้วก็เหมือนขาดอะไรไปในชีวิต เหมือนไม่มีเค้าแล้วเรารู้สึกเหงา แอบเสียดายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่ไม่ว่าวันนี้จะเป็นยังไงเราก็ตัดสินใจไปแล้ว เราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว เค้าจะอยู่ในใจเราเสมอ.. You always have my heart
ประกาศผลแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมกิจกรรมจ้า