จุดเริ่มต้นของความชุลมุนวุ่นวายภายในเรื่องได้เกิดขึ้นทันทีที่ ‘ปลาวาฬ’ ฟรีแลนซ์สาวย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านเช่าหลังใหม่ เธอได้มอบความรัก ความทุ่มเทให้กับบ้านหลังนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการตกแต่ง การจัดวางข้าวของโน่นนี่ ทุกอย่างล้วนเป็นระบบระเบียบแบบที่เธอชอบ จนกระทั่งเจ้าแมวอ้วนลายสลิดสีน้ำตาลที่น่าสงสารตัวหนึ่งได้ปรากฏตัว มันได้ทรยศหักหลังเธอที่อุส่ามอบความรักให้ด้วยการขโมยกระเป๋าเงินรูปปลาก่อนจะวิ่งหนีไป และนี่แหละที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้รู้จักกับเพื่อนพ้องของแมวอ้วนตัวนั้น อันได้แก่ ‘เสือ’ แมวสีส้มสลับขาวที่ตาบอดหนึ่งข้าง, นวล แมวสีขาวเพรียว ‘บูตะ’ หรือเจ้าลาย แมวอ้วนหัวขโมย และ ‘สยาม’ แมววิเชียรมาศสีขาวสะอาดสะอ้าน ที่มีตาสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้า

 

 

 

เมื่อมีคำสาป ก็ต้องมี ‘ยาแก้คำสาป’

         สิ่งที่สนุกที่สุดในมุมมองของพี่ก็อยู่ตรงนี้นี่แหละจ้ะ เพราะยาแก้คำสาปของสยามเป็นอะไรที่หายากมาก… ไม่ว่า ‘มิทเชล’ น้องสาวจะออกไปสรรหาบรรดาอาหารทั้งที่กินได้และกินไม่ได้ (แต่เขาต้องกิน!) ขนาดไหน มันก็ไม่สามารถลบล้างคำสาปของเขาได้เลย จนกระทั่งเขาและน้องสาวเริ่มเอะใจอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการปรากฏตัวของ ‘ปลาวาฬ’ เพราะทั้งคู่ต่างเชื่อว่ายาแก้คำสาปนั้นอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวของเธอ แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขากับน้องสาวคิดนั้นจะเป็นจริงไหม ปลาวาฬจะเป็นเป้าหมายที่เขาต้องพุ่งชนจริงๆ หรือเปล่า เราทุกคนจะได้ไปลุ้นกันต่อในเรื่อง! และต่อให้นักอ่านคนไหนจะไม่ได้เป็นชาวทาสแมว แต่พี่รับรองได้เลยว่าถ้าทุกคนได้อ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว จะกลายเป็นชาวทาสแมวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะนอกจากมนุษย์อย่างสยามกับปลาวาฬแล้ว ยังมีฉากน่ารักๆ ของเจ้าเหมียวมาให้เราได้เอ็นดูกันอีกด้วย เอาเป็นว่าอย่ามัวแต่รอกันอยู่เลย รีบพุ่งตัวไปอ่านกันเลยดีกว่า!

 

...ตัวอย่างเนื้อหาบางตอน...

         Save the Cat ผมหิว... ขอปลาทูหน่อย เป็นนิยายน่ารักๆ ที่เราสามารถอ่านกันได้เพลินๆ อ่านไปทุกคนจะตกหลุมรัก ‘สยาม’ กับแก๊งลูกสมุนของเขาขึ้นมา โดยเฉพาะ ‘บูตะ’ แมวอ้วนสื่อรัก ที่ต้องบอกเลยว่าถ้าเรื่องนี้ไม่มีบูตะ ความรักของพระเอก - นางเอกเราก็ไม่เกิดนาจา และนอกจากความสนุกที่เราจะได้จากการอ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว เรายังจะได้ความหิวเป็นของแถมกันอีกด้วย พี่แนะนำว่าระหว่างอ่านให้ไปหาข้าวคลุกปลาทูมานั่งกินด้วยสักจาน จะได้ดูสมจริง ไม่แน่นะเราอาจจะได้เจอบูตะ 2 ก็เป็นได้ (ส่วนสยามพี่ขอละไว้ให้ปลาวาฬนางเอกของเราคนเดียวก็แล้วกัน) และพี่ก็เชื่อว่าบทความวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ จะทำให้น้องๆ ทุกคนเกิดความอยากอ่านกันขึ้นมา อยากอ่านก็อ่านสิจ๊ะ ชักช้าระวังสยามจะโดนปลาวาฬคาบไปกิน เอ้ย ชักช้าระวังจะตามเรื่องราวความรักของพวกเขาไม่ทัน ถ้าอ่านแล้วคิดเห็นกันยังไง สามารถมาคอมเมนต์พูดคุยกันที่ด้านล่างนี้ได้ แล้วมาพบกับบทความวิจารณ์นิยายกันได้ใหม่ในสัปดาห์หน้า สำหรับวันนี้พี่ต้องลาไปแล้ว บ๊ายบายจ้า
 

พี่นัทตี้ :)