คำโปรย

“...ตัวข้านั้นหาเชี่ยวชาญในศาสตร์อาคมมนตรา
...ตัวข้านั้นมิได้เก่งกาจในการศึกดั่งเช่นเทพสงคราม
...ตัวข้าหาได้ทรงปัญญารอบรู้จัดเจนโลกา

...ตัวข้าหาใช่ว่าจะยึดถือทำนองคลองธรรมเป็นที่ตั้ง
...แต่ข้าเชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าสิ่งที่ข้าทอดทิ้งไว้ ณ เบื้องหลัง
...สิ่งเหล่านั้นจะเปลี่ยนแปลงทุกสรรพสิ่งบนผืนแผ่นดินนี้ไปตลอดกาล”

แนะนำนิยาย

         Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์ เป็นนิยายแฟนตาซีเวทมนตร์ข้ามมิติที่มีพล็อตน่าสนใจมากๆ เพราะตัวเอกของเรื่องนี้ไม่ได้เป็นคนธรรมดาในยุคปัจจุบันทั่วไป แต่ “ชิวหลง” เป็นคนจากโลกยุทธภพที่ต้องข้ามมิติไปยังโลกเวทมนตร์อย่างไม่ทันตั้งตัวเพราะคัมภีร์ยุทธโบราณเล่มหนึ่ง! เมื่อจอมยุทธ์ที่ใช้วิชากำลังภายในเป็นอาวุธต้องไปปะทะกับจอมเวทที่ถนัดปล่อยพลังเวทมนตร์เข้าสู้… การต่อสู้ของสองฝ่ายนี้จะเป็นยังไง แค่คิดก็น่าลุ้นแล้ว ยิ่งมาประกอบกับความลับเรื่องพลังเวทมนตร์ที่จู่ๆ ชิวหลงก็ใช้ได้ขึ้นมาอีก ก็ยิ่งทำให้อ่านแล้วต้องตื่นเต้นร่วมลุ้นเป็นกำลังใจให้ชิวหลงค้นพบความลับ และประสบความสำเร็จในการต่อสู้ไปทุกฉากทุกตอนเลย

ตัวอย่างเนื้อหาบางตอน

“คัมภีร์วณิพกพเนจรจร”
คือต้นเหตุของทุกสิ่ง

        จุดเริ่มต้นของการข้ามโลกของ “ชิวหลง” เกิดเพราะการสร้างเรื่องของเจ้าตัวโดยแท้ คิดดูสิ แทนที่จะใช้ชีวิตเรียบง่าย เดินทางผจญภัย หรือเก็บตัวฝึกวิชาเหมือนจอมยุทธ์คนอื่นๆ แต่พระเอกของเรากลับอยู่เฉยไม่ได้ ต้องหาเรื่องเดือดร้อนด้วยการวางแผนเข้าไปในตระกูลผู้ฝึกยุทธชื่อดังแล้วขโมย “คัมภีร์วณิพกพเนจรจร” คัมภีร์เก่าแก่ประจำตระกูลอีกฝ่ายมา เป็นเหตุให้โดนไล่ล่า และถึงแม้ว่าในท้ายที่สุดแล้วชิวหลงจะสามารถเข้าชนะนักสู้ฝ่ายตรงข้ามได้ แต่ความซวยของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น เพราะทันทีที่เปิดคัมภีร์ขึ้น คัมภีร์วณิพกพเนจรจรก็สำแดงอิทธิฤทธิ์พาพระเอกของเราบินข้ามโลกมาปรากฏตัวในโลกใหม่ต่อหน้าต่อตาของ “อารัน” เด็กหนุ่มอายุใกล้เคียงกันที่กำลังปิ้งเนื้อย่างกินอยู่กลางป่าใหญ่เลยทีเดียว //สงสารอารันกำลังจะกินข้าวแท้ๆ ต้องมาเจอชิวหลงที่จู่ๆ ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แถมเจอหน้าปุ๊บก็ยังมาขอแบ่งอาหารปั๊บอีกต่างหาก!

ตัวอย่างเนื้อหาบางตอน

จากโลกจอมยุทธ
ต้องมาเริ่มต้นใหม่ในโลกเวทมนตร์

         แต่ก็ถือว่าในโชคร้ายก็ยังมีโชคดีค่ะ เพราะคนที่ชิวหลงเจอคนแรกคือ “อารัน” เด็กหนุ่มที่ถึงแม้จะดูลึกลับไปนิด ซ่อนคมไปหน่อย แต่ก็มีน้ำใจให้ชิวหลงไม่น้อย เขาไม่เพียงแบ่งเนื้อย่าง (มื้อเย็นที่ชิวหลงโผล่มาขัดจังหวะการกิน) ให้เท่านั้น อารันยังแนะนำให้ชิวหลงรู้ด้วยว่าโลกที่เขาหลุดมาอยู่นี้ คือ “อิซซูมีล” เป็นโลกที่ประกอบด้วย 5 ทวีปใหญ่ๆ ด้วยกัน ได้แก่…

...ไอช่า...
ดินแดนแห่งเวทมนตร์

...อีเดน...
ดินแดนแห่งธรรมชาติที่อยู่ของเผ่าพันธ์ุแปลกๆ ต่างๆ
อย่างเอลฟ์ และเซนทอร์ที่อาศัยอยู่ในดินแดนนี้

...ซูหมิง... 
ดินแดนแห่งการสงครามที่มีสภาพใกล้เคียง
กับโลกยุทธภพของชิวหลงมากที่สุดบาเยนไฮด์
ดินแดนแห่งเทคโนโลยี

...ทริสทาน...
ดินแดนแห่งความมืด
ที่อยู่ของจอมมารและเหล่าปีศาจร้าย

        และดินแดนที่ชิวหลงข้ามมิติมานี้ก็คือ… ไอช่า ดินแดนแห่งเวทมนตร์นั่นเองค่ะ และเมื่อชิวหลงได้รู้ความจริงแล้วว่าตนไม่ได้อยู่ในโลกเดิมอีกต่อไป เขาก็วางแผนที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยปรึกษากับเพื่อนคนแรกอย่าง “อารัน” จนได้ผลสรุปออกมาว่าควรปกปิดความลับเรื่องที่ชิวหลงเป็นคนจากต่างโลกเอาไว้ให้มิด เพราะการข้ามมิติไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ที่คนธรรมดาจะจัดการได้ การเปิดเผยจะนำพาเรื่องร้ายมามากกว่าดี ชิวหลงจึงต้องแฝงตัวโดยการใช้ชื่อใหม่ “โนอาร์” นับจากนี้เป็นต้นไป

ตัวอย่างเนื้อหาบางตอน

โนอาร์ เด็กหนุ่มจากต่างมิติ
ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้

        หลังจากตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ โนอาร์ก็ตัดสินใจที่จะร่วมเดินทางไปเข้าเรียนที่อวาลอน สถาบันการศึกษาเวทมนตร์อันดับหนึ่งของเมืองอิลเทร่า ดินแดนของผู้ใช้มนตรา แต่ใครเลยจะรู้ว่าการเข้าเรียนที่นี่จะทำให้ความลับของโนอาร์ที่เก็บซ่อนไว้ต้องเปิดเผยออกมา ทั้งยังทำให้ได้รู้ความจริงอีกว่าการที่เขาสามารถใช้เวทมนตร์ได้ ไม่ใช่เรื่องปกติ เพราะขนาดคนในดินแดนไอช่าเอง ถ้าไม่ได้มีเชื้อสายผู้ใช้เวทมนตร์มาก่อน ก็หาได้น้อยมากจริงๆ ที่คนทั่วไปจะมีเวทมนตร์  โนอาร์จึงกลายเป็นตัวประหลาดที่เพื่อนๆ ลงมติว่าจะต้องไขความลับของความสามารถนี้ให้ได้ ซึ่งความลับนี้จะเปิดเผยเอาตอนไหนก็เป็นอีกหนึ่งปมสำคัญที่น่าติดตามพอๆ กับเทคนิคการเอาตัวรอดของโนอาร์ในโลกเวทมนตร์เลยค่ะ แต่เอ… อ่านๆ ไปแล้วพี่หญิงก็สัมผัสได้นะคะว่าการข้ามโลกของโนอาร์จะต้องไม่ใช่ความบังเอิญและมีความเป็นมาที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ แต่ความลับที่ซ่อนอยู่จะเป็นอะไรนั้น อยากรู้ต้องคลิกเข้าไปอ่านเลยจ้า

ตัวอย่างเนื้อหาบางตอน

        หลังจากอ่านนิยายเรื่องนี้จบ พี่หญิงชอบคำพูดหนึ่งที่เพื่อนในกลุ่มพูดกับโนอาร์มากๆ เลย… ลองนึกดูว่าจุดเด่นของนายคืออะไร แล้วนายก็จะเห็นเส้นทางที่ควรเดินเอง…ฟังแล้วก็แอบเห็นด้วยกับพูดนี้เบาๆ นะคะ เพราะคนทุกคนต่างก็มีความถนัด และความสามารถที่ไม่เหมือนกัน ถ้าเราเอาแต่นำตัวเองไปเปรียบเทียบกันคนอื่นๆ โดยไม่มองเลยว่าสิ่งนั้นใส่สิ่งที่ตนชอบหรือถนัดจริงๆ หรือเปล่า จนกดตัวเองให้ตกต่ำลง แล้วเอามาเครียด คิดว่าตนไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้ กลายเป็นความสับสนวุ่นวาย กระทั่งทำให้เรามองไม่เห็นทางเดินที่เป็นของเราจริงๆ (คิดดูซิว่าการที่คนเราจะเก่งทั้งวิทยาศาสตร์และศิลปะไปพร้อมๆ กันมันก็เป็นเรื่องที่ยากใช่ไหมล่ะ) ก็เหมือนกับสถานการณ์ในนิยายที่ “โนอาร์” เอาแต่คิดมากเรื่องที่ตนใช้เวทมนตร์ไม่เก่งเหมือนเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ จนทำให้เกือบสอบตก โดยที่ลืมคิดไปเลยว่าสิ่งที่เขาถนัดมากที่สุดไม่ใช่เวทมนตร์ แต่เป็นวิทยายุทธการต่อสู้ต่างหาก แถมที่สำคัญเขายังเก่งมากอีกด้วย!  

        ดังนั้นก่อนจากกันไปพี่หญิงก็ขอฝากไว้สั้นๆ นะคะว่าคนเราแต่ละคนล้วนมีข้อดีข้อด้อยแตกต่างกันไป เราไม่ควรเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครจนทำให้คุณค่าของตัวเองลดลงนะคะ คิดถึงจุดเด่นของตัวเราเองเข้าไว้ แล้วมุ่งมั่นพัฒนาสิ่งนั้นต่อไป แล้วเราก็จะเห็นเส้นทางที่เป็นของเราในสักวันค่ะ

สุดท้ายนี้ พี่หญิงขอลาไปก่อน เจอกันใหม่ครั้งหน้า สวัสดีค่ะ
พี่หญิง
Illustration by Sukanya Ketchaiyo