Aus-Boy พิชิตรักร้ายล่าหัวใจยัยจอมดื้อ : ใครจะคิดว่าการไปเรียนแลกเปลี่ยนจะทำให้เราได้พบรักแท้!

 

 

            สวัสดีค่ะ ชาวนิยายเด็กดีทุกคน ช่วงเวลาปิดเทอมหน้าร้อนที่ทุกคนรอคอยใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว น้องๆ มีแพลนอะไรเป็นพิเศษบ้างไหมเอ่ย มีใครแอบสนใจโครงการเรียนแลกเปลี่ยนบ้างไหมคะ ถ้าสนใจ แต่ว่ายังตัดสินใจเลือกประเทศไม่ได้ ขอแนะนำที่นี่เลยค่ะ “ออสเตรเลีย” ประเทศแลกเปลี่ยนที่ทำให้ “มิชา” นางเอกจากเรื่อง  Aus-Boy พิชิตรักร้ายล่าหัวใจยัยจอมดื้อ ได้เจอกับหนุ่มออสซี่สุดหล่อที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นตึกตักตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตากัน!

...อิ่มเอมไปกับหนุ่มออสซี่สุดน่ารัก
  ที่จะทำให้หัวใจเราเบิกบาน...
 

Aus-Boy พิชิตรักร้ายล่าหัวใจยัยจอมดื้อ
ผู้แต่ง : May112
หมวด : ฟรีสไตล์/รักหวานแหวว
จำนวน : 17 ตอน (จบ)   


 

 

            ว้าว~ สนามบินซิดนีย์นี่มันช่างกว้างขวางใหญ่โต สาวไทยตัวเล็กน่ารักอย่างฉันนี่ถึงกับตะลึงไปเลย  มองไปรอบกายก็มีแต่ชาวต่างชาติผมทอง วัฒนธรรมก็ต่างจากบ้านเรา ต่อไปนี้ฉันคงต้องพยายามทำตัวให้ชินแล้วล่ะ แม้ว่าจะคิดถึงบ้านเกิดแต่เพื่ออนาคตแล้วก็ต้องยอมล่ะนะ ไม่ใช่ใครนึกอยากได้ทุนเรียนฟรีก็ได้ซะเมื่อไหร่

           แต่เพียงแค่รอเปลี่ยนเครื่องไปบริสเบนก็เกิดเรื่องเข้าจนได้ เพราะอยู่ๆ ก็มีหนุ่มออสซี่หน้าตาดีมากกก~ เข้ามาคุยด้วย เขากระซิบบอกว่ามันเป็นแค่เกมแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดข้างแก้ม แต่ก่อนที่จะมีอะไรมากกว่านั้น แฟนหมอนั่นก็โผล่เข้ามา จากนั้นก็ทั้งวีนทั้งเหวี่ยงใส่สุดฤทธิ์ ลางร้ายมาเยือนแต่หัววันแบบนี้ ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่รอดปลอดภัยไปตลอดหนึ่งปีหรือเปล่า

 

แนะนำนิยาย
 

           อย่างที่ได้เกริ่นไปแล้วว่า “Aus-Boy พิชิตรักร้ายล่าหัวใจยัยจอมดื้อ” เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในออสเตรเลีย ดังนั้นเพื่อให้เราสัมผัสบรรยากาศของเรื่องนี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ก่อนอ่านขอแนะนำให้น้องๆ ลองหลับตา แล้วจินตนาการว่ากำลังขึ้นเครื่องเพื่อไปเรียนแลกเปลี่ยนพร้อมๆ กับ “มิชา” นางเอกของเรื่อง ตอนนี้เรากำลังหยุดพักเครื่องที่สนามบินซิดนีย์ และกำลังเลือกโปสการ์ดที่ระลึกให้กับ “N” เพื่อนทางจดหมายชาวออสเตรเลียของตัวเองอยู่… แต่แล้วทันใดนั้น ก็มีหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาขอจูบ แล้วแฟนของเขาก็ตามเข้ามาวีนหาเรื่อง จนต้องอับอายขายหน้าคนทั้งสนามบิน!

            แถมที่สำคัญเรื่องนี้มันจบไม่สวยเอาเสียเลย เพราะ “ดอมินิก” และ “เวเนเซีย” คู่กรณีของเรื่องดันเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่มิชากำลังจะไปแลกเปลี่ยนพอดี นางเอกของเราจึงต้องเผชิญหน้ากับปัญหาการถูกกลั่นแกล้ง และความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่ไม่คุ้นเคย

            อ่านแล้วก็อดเห็นใจมิชาไม่ได้ เพราะการไปใช้ชีวิตในต่างประเทศคนเดียวนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ วันนี้เลยแอบเก็บข้อมูลจากนิยายมาฝากน้องๆ ทุกคนที่กำลังไปแลกเปลี่ยนในต่างประเทศสักนิดว่า… ไปแล้วจะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบไหนบ้างกัน?
 

ตัวอย่างเนื้อหา

 

คู่มือไปแลกเปลี่ยนฉบับ มิชา Aus-Boy

ภาษาอังกฤษที่ดูโปรในโรงเรียน
อาจเปลี่ยนเป็นเด็กน้อย เมื่อเจอของจริง!

            ภาษาอังกฤษของเราที่ว่าแน่ก็ต้องแพ้ให้เจ้าของภาษาตัวจริงค่ะ แม้ว่ามิชาจะอ่านเก่ง เขียนเก่ง แต่เธอก็มีปัญหาด้านการสื่อสาร เพราะไม่เคยฝึกพูดหรือลองออกเสียงมาก่อน ตอนอยู่เมืองไทย มิชามั่นใจทักษะของตัวเองสุดๆ แต่พอต้องมาลงสนามจริงๆ กลับลิ้นแข็งไปเสียเฉยๆ ปัญหาของมิชาก็คงเหมือนเด็กไทยที่เก่งแกรมมาร์ แต่ไม่เก่งบทสนทนาทุกคน นั่นคือ “ฟังออกแต่นึกคำพูดออกมาไม่ได้” กว่าจะเริ่มปรับตัวได้ เวลาก็ผ่านไปสักพักเลยล่ะค่ะ

            เรื่องความแตกต่างของภาษานี้มีฉากหนึ่งที่อ่านแล้วรับรองว่าขำแน่นอน! เพราะคำบางคำแค่ออกเสียงผิด ชีวิตก็เปลี่ยนได้จริงๆ มีตอนหนึ่งที่มิชาไปเที่ยวแล้วพยายามสั่ง “ข้าวหน้าปลาหมึก ไม่เอาหนวด” แล้วทีนี้มิชาออกเสียงผิด ออกเสียง “หนวดปลาหมึก (tentacle)” เป็น “อัณฑะ (testicle)” จนทำให้ประโยคที่เอ่ยออกมากลายเป็น  ‘ฉันขอข้าวหน้าปลาหมึก ไม่เอาลูกอัณฑะนะคะ’ แทน สร้างความขบขันไปทั้งร้านอาหารเลยค่ะ (เพื่อนที่ไปด้วยกัน รู้ก็ยังไม่ช่วยแก้ให้ เอาแต่หัวเราะอยู่ได้ สงสารมิชาที่ต้องสั่งอะไรแปลกๆ ไปแบบไม่รู้ตัว )
 

โฮสต์แฟมิลี่นั้นสำคัญ
เพราะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดการศึกษา

            โฮสต์แฟมิลี่ คือบ้านที่เราจะต้องไปอาศัยอยู่ด้วยตลอดการศึกษาที่ไปแลกเปลี่ยน ดังนั้นมันจึงเป็นอีกปัจจัยที่ต้องให้ความสำคัญมากๆ เพราะถ้าเราเข้ากับโฮสต์ไม่ได้ นั่นก็แปลว่าชีวิตตลอดระยะเวลาที่ไปแลกเปลี่ยนจะต้องลำบากแน่ๆ เหมือนกับมิชาที่ต้องอยู่ร่วมบ้านกับโฮสต์แฟมิลี่อย่างอึดอัดในช่วงแรกๆ เพราะลูกสาวของบ้านอย่าง “เดน่า” ดันไม่ถูกชะตากับเธอเอาซะเลย จนกระทั่งตอนหลังที่ทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้นั่นล่ะ มิชาถึงสามารถใช้ชีวิตในบ้านได้อย่างสงบสุขจริงๆ เสียที

ตัวอย่างเนื้อหา

 

 การเข้าหาเพื่อนคือการสร้างมิตรที่ดี
ถ้ามัวแต่ขี้อาย อาจต้องอยู่คนเดียว

            เมื่อต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่ใหม่ๆ การผูกมิตรกับคนรอบข้าง นับว่าเป็นการสร้างมิตรภาพที่ดีอย่างหนึ่ง เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้น เราก็อาจจะเป็นเหมือนกับ “มิชา” นางเอกของเรื่องที่มัวแต่ขี้อาย ไม่กล้าเข้าหาคนอื่น เพราะเอาแต่คิดว่าการเข้าไปคุยกับพวกผู้หญิงเรื่องแฟชั่นไม่ใช่ทาง ส่วนเพื่อนผู้ชายในห้องก็น่ากลัวเกินไป ทำให้สุดท้ายแล้วมิชาต้องอยู่คนเดียว และเมื่อมีเรื่องเดือดร้อนก็ไม่มีใครยินดีที่จะช่วยเหลือเธอจริงๆ เลยสักคน
 

ตัวอย่างเนื้อหา

 

            “มิชา” นางเอกเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นเด็กเรียนเก่งที่เก็บตัวและหวาดกลัวต่อความเปลี่ยนแปลง แถมยังไม่กล้าพูด ไม่กล้าสู้คนอีกด้วย พอโดนกลั่นแกล้งก็ไม่ตอบโต้ แต่กลับไปแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ นั่นคือพยายามอยู่ห่างจาก “ดอมินิก” พระเอกแทน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่ เพราะ “ดอมินิก” ก็ไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด ทั้งๆ ที่มิชาพยายามหนีห่าง “ป๋าดอม” (ดอมชื่อย่อของดอมินิก) แต่เขาก็ยังขยันพาตัวเองมาอยู่ใกล้ๆ แถมยังประกาศจีบอย่างเต็มตัว จนทำให้มิชาหนีไปไหนไม่รอดอีกด้วย

 

ตัวอย่างเนื้อหา

 

            ความน่าสนใจของเรื่องนี้ นอกจากประสบการณ์การแลกเปลี่ยนระหว่างประเทศที่นักเขียนหยิบยกมาพูดถึงแล้ว ยังเป็นเรื่องของการนำเอาลักษณะ “พล็อตนิยาย” แนว “จดหมาย” มาเป็นปมสำคัญในเรื่องด้วย ซึ่งถ้าบอกก็จะกลายเป็นสปอยล์เสียหมด ฉะนั้นแล้วก็อยากให้น้องๆ ได้ลองเข้าไปอ่านกันดู

            แต่ที่แน่ๆ มันกลับมาเป็นเสน่ห์เล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้เราอดคิดถึงสมัยก่อนที่มีการแลกเปลี่ยนมิตรภาพผ่านจดหมายกัน แบบที่เขาเรียกว่า “เพนเฟรนด์” (ใครทันนี่บอกอายุเลยจ้า) ใครที่เข้าร่วมชมรมก็จะสามารถเลือกคนที่เราถูกชะตาด้วยได้ แล้วก็ส่งโปสการ์ดหรือจดหมายหากัน สื่อสารกัน บางคนนี่สนิทกันจนมาเยี่ยมบ้านเลยนะ เป็นมิตรภาพที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ ความสัมพันธ์ของมิชากับดอมินิก นางเอกและพระเอกในเรื่องนี้ก็เป็นแบบนั้นเลย ^ ^
 

สุดท้ายนี้ พี่หญิงต้องขอลาไปก่อน เจอกันใหม่ครั้งหน้า สวัสดีค่ะ