เชื่อว่าใครที่เคยมีประสบการณ์แอบรักข้างเดียว น่าจะเข้าใจดีว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหน ยิ่งถ้าอีกฝ่ายไม่รักไม่มีใจให้เราแม้แต่นิดเดียว มันยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดเป็นทวีคูณ นี่คือความรู้สึกที่สัมผัสได้จากการอ่านนิยายเรื่อง “ดวงใจข้า” โดย “หลี่หง” ตั้งแต่บทนำเลยทีเดียว ลี่เหยาถิง นางเอก หลงรัก เหอหย่งหมิง พระเอก หมดหัวใจจนยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อคนที่รัก น่าเสียดาย… ที่รักครั้งนี้เป็นรักข้างเดียว อีกฝ่ายไม่ได้คิดแบบเดียวกัน ลี่เหยาถิงจึงต้องพบกับประสบการณ์เจ็บปวดแสนสาหัสชนิดที่พี่หญิงอ่านแล้วบีบหัวใจ น้ำตาคลอ ประทับใจจนอดรนทนไม่ไหวหยิบนิยายเรื่องนี้มาแนะนำ ผ่านข้อสรุป 5 ประเด็นต้องเจอ หากอ่านนิยายเรื่อง “ดวงใจข้า” ด้านล่างนี้เลยค่ะ

ครั้งหนึ่งเขาตามืดบอด จึงไม่เห็นนางที่รักเขาอยู่ในสายตา

แต่เมื่อวันนี้เขารักนางแล้วจนหมดใจ

ใครหน้าไหน เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น!





 

          หากชอบพระเอก นางเอกเก่งเทพ ฉลาดล้ำ รู้เท่าทันแผนกาจร้ายทุกขั้นตอน... เสียใจด้วยค่ะ หาไม่ได้จากพระนางในเรื่องนี้จ้า เหอหย่งหมิง พระเอกพลาดท่าเสียทีในเรื่องความรักเข้าเต็มๆ เขาโดนคนที่รักวางแผนโกหกหลอกลวง จนทำให้เผลอทำร้ายนางเอกของเราจนเกือบเสียชีวิต กว่าจะรู้ความจริงก็เกือบจะเสียคนที่รักเขาที่สุดในชีวิตไป!

          นิยายที่มีตัวละครไม่เก่งรอบด้านแบบนี้ มีข้อดีตรงทำให้เรา สัมผัสความเป็นมนุษย์ ของตัวละครได้ชัดเจนค่ะ พระเอกและนางเอกของเรามีทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง ชัดเจน ไม่มีแบบดีที่สุดหรือเลวที่สุด แต่เหมือนเป็นตัวละครกลางๆ สีเทาๆ อ่านแล้วก็ชวนให้อินไปกับเนื้อหาได้ง่ายๆ เหมือนกำลังแอบฟังความรักของเพื่อนในมหาวิทยาลัยเลยค่ะ 
 

          ว่ากันว่า...จุดเริ่มต้นของการแต่งงานก็คือความรัก แต่น้องๆ เคยคิดไหมว่าหากงานแต่งงานที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้เริ่มต้นจากความรักล่ะ ถ้าคู่บ่าวสาวไม่มีความรักให้แก่กัน ชีวิตคู่หลังจากนั้นจะเป็นอย่างไร สำหรับนิยาย “ดวงใจข้า” ผลออกมาคือความเย็นชาระหว่างกันค่ะ แม้ ลี่เหยาถิง จะพยายามเข้าหา เหอหย่งหมิง เจ้าบ่าวของตนเพียงไร สิ่งที่เธอได้รับกลับมาก็มีแต่ความเย็นชา ไม่ใส่ใจ อ่านแล้วเจ็บจี๊ดใจมากๆ เลยค่ะ

          ความจริงแล้ว พล็อตแบบนี้มีให้อ่านเยอะมากในเด็กดีจนตอนแรกพี่หญิงก็แอบลังเลว่า… จะซ้ำกับเรื่องอื่นๆ ไหม แต่ไม่เลยค่ะ นักเขียนหลี่หงถ่ายทอดเนื้อหาออกมาได้ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนจริงๆ เหมือนที่มีคำกล่าวว่า ถ้านักเขียนคนไหนเก่งจริง แม้จะเป็นพล็อตซ้ำแบบเดิม เขาก็จะเขียนออกมาได้ในแบบของตัวเอง และทำให้คนอ่านฟินได้ นักเขียนเรื่องนี้เอาอยู่ค่ะ
 

          จุดเด่นของพล็อตบังคับแต่งงาน มักจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่ไม่เห็นด้วย และแสดงอาการรังเกียจ ไม่พอใจอีกฝ่ายออกมาอย่างชัดเจน จนทำให้ฝ่ายที่โดนกระทำเจ็บปวด ทุกข์ทรมานใจ สำหรับเรื่องนี้ เหอหย่งหมิง พระเอกของเรื่องมีคนรักของตัวเองอยู่ก่อนแล้ว พอโดนบังคับให้แต่งงาน เขาก็เลยแสดงออกแบบสุดโต่ง ส่งผลต่อหัวใจของนางเอกอย่างรุนแรง ชนิดที่คนอ่านอย่างพี่หญิงน้ำตาคลอตามได้ตลอดเรื่อง

          ใครชอบงานดราม่า งานที่อ่านแล้วจี๊ดๆ หัวใจ เรื่องนี้ตอบโจทย์ค่ะ อ่านแล้วเตรียมทิชชูด่วนๆ น้ำตามาแน่นอน
 

 

          ลี่เหยาถิง นางเอกต้องมาทนกับการที่พระเอกไม่รัก แต่ที่น่าเศร้ากว่าคือ ทุกอย่างเกิดจากการแก้แค้นและอิจฉาริษยา ซึ่งตัวการของเรื่อง ดันมาเป็นเพื่อนรักของนางเอกเสียอีก เพ่ยจี เป็นเพื่อนของ ลี่เหยาถิง ตั้งแต่สมัยวัยเยาว์ แถมยังมักแสดงออกด้วยท่าทีอ่อนโยนจริงใจ ที่ไหนได้ ลึกลงในใจ มันเต็มไปด้วยเล่ห์กล แผนการต่างๆ และความต้องการทำร้ายทำลายชีวิตของคนที่ดีต่อตัวเอง ถ้าใครเคยโดนเพื่อนหักหลัง โดนที่ไว้ใจทำร้าย อ่านเรื่องนี้แล้วจะต้องสงสารและเข้าใจ ลี่เหยาถิง แบบสุดๆ 

          พล็อตดราม่าแบบนี้ ได้รับความนิยมในเด็กดีอยู่ตลอดค่ะ สังเกตจากหมวดนิยายที่ติดท็อปได้ มีนิยายแนวนี้ขึ้นท็อปอยู่เป็นประจำ ถ้าใครชอบนิยายที่บรรยายอารมณ์ตัวละครอย่างลึกซึ้ง มีการเชื่อมโยงเหตุและผล ทำให้เราเข้าใจที่มาที่ไปของการกระทำที่เกิดขึ้นได้ แนะนำเรื่องนี้ค่ะ 

          ช่วงเริ่มต้นของนิยาย “ดวงใจข้า” อาจจะดราม่าและเจ็บปวดมากจนทำให้คนอ่านแทบอยากปาของใส่พระเอก หรือไม่ก็บุกเข้าไปในนิยาย จะได้ตะโกนกรอกหูให้รู้สักทีว่า อย่าไปเชื่อนางร้ายๆๆๆๆๆ ยายนั่นโกหก นางเอกไม่ผิด ฯลฯ ฯลฯ 

          ทว่าพออ่านไปสักพักเนื้อหาก็จะเดินเข้าสู่จุดเปลี่ยนที่ทำให้ความสัมพันธ์ของพระนางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากตอนแรกที่นางเอกเป็นฝ่ายที่เข้าหาพระเอกอยู่ฝ่ายเดียว คราวนี้ก็มาถึงตาที่พระเอกต้องตามจีบนางเอกบ้างแล้ว ซึ่งขอบอกเลยว่าพอพระเอกเริ่มเปลี่ยนบุคลิกเท่านั้นแหละ อารมณ์ของเรื่องก็เปลี่ยนไปเป็นหวานเกินเบอร์ น้ำตาลในเลือดพุ่งสูงปรี๊ดจนคนอ่านงงว่าพระเอกนี่ “ไบโพลาร์” รึเปล่าเนี่ย บทจะรักก็รักสุดๆ บทจะเกลียดก็เกลียดสุดๆ แต่เราก็อดใจอ่อนยอมให้เขาไม่ได้ เพราะความน่ารักในตอนปลายนี่แหละค่ะ 

          พี่หญิงขอนิยามให้ความรักระหว่างพระนางในเรื่องนี้ว่าเหมือนกับขนม “ลูกอมเปรี้ยวจี๊ด” ก็แล้วกันค่ะ กินครั้งแรกอาจให้ความรู้สึกเปรี้ยวเข็ดฟันจนอยากคายทิ้ง (ในที่นี้อาจเป็นรสขม) แต่พอเราไม่ยอมแพ้อดทนอมไปเรื่อยๆ ก็จะสัมผัสได้ถึงความหวานจับใจที่เมื่อเอามารวมกับความเปรี้ยวในตอนแรกแล้ว จะให้ความรู้สึกที่พอดีจนน่าแปลกใจนั่นเองค่ะ เชื่อว่าแม้พระเอกจะมีบทร้ายที่ทำให้เราน้ำตาซึม แต่เมื่อเขาหวาน เราก็อดไม่ได้ที่จะรักเขาอย่างจับใจเช่นกัน ใครชอบนิยายแนวพระเอกปากร้าย แนะนำแรงๆ เลยค่ะ
 

พี่หญิง