รวมมาให้แล้ว 7 เทคนิคเด็ดมากที่นักเขียนรุ่นพี่อยากบอกต่อ

รวมมาให้แล้ว 7 เทคนิคเด็ดมากที่นักเขียนรุ่นพี่อยากบอกต่อ
 

การเป็นนักเขียนมือใหม่ ไม่ใช่เรื่องง่ายเราทุกคนรู้ดี สำหรับนักเขียนดังๆ ที่ผ่านความเจ็บปวดมาก่อน ต่างก็รู้ว่าช่วงสร้างเนื้อสร้างตัวนั้น ยากและเหนื่อยแค่ไหน วันนี้แอดมินจึงได้รวบรวมเอา 7 เทคนิคเด็ดมากๆ จากปากคำบอกเล่าของนักเขียนหลายๆ คนมาบอกกล่าวกันค่ะ หวังว่านักเขียนมือใหม่ทุกคนจะอ่านและนำไปปรับใช้กับตัวเองได้ เพื่ออนาคตการเขียนที่ดีของตัวเองค่ะ 
 

เทคนิคที่ 1 

ทุกอย่างเริ่มด้วยข้อเท็จจริงที่ง่ายที่สุด ถ้าไม่แบ่งเวลามาเขียนก็คงไม่มีคำแนะนำไหนช่วยคุณได้ นักเขียนทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าปัญหาหลักคือ การจัดการเวลา ทุกคนมีเวลาเท่ากันหมด อย่าพูดว่าไม่มีเวลา สิ่งที่คนอยากเป็นนักเขียนควรทำมากๆ คือ ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง และเอาเวลามาเขียนเป็นอย่างแรก แน่ละ เรามีอุปสรรคในชีวิตมากมาย อยากทำอะไรอีกหลายร้อยพันอย่าง แต่ถ้าอยากเขียนหนังสือ เราควรกำหนดช่วงเวลาที่ชัดเจนไปเลย เช่น สองชั่วโมงนี้จะไม่ทำอย่างอื่นนอกจากเขียน เขียนและเขียน ถ้าหากว่าทำได้ นิยายต้องจบแน่นอน 
 

นักเขียนทุกคนรู้ดีว่า ประโยคเปิดนั้นสำคัญมาก เช่นเดียวกับบทแรกของนิยาย มันอาจดึงดูดความสนใจของคนอ่านได้ทันที หรือไม่ก็ทำลายความสนใจ ทำให้เลิกอ่านไปเลย ไม่ว่ายังไงก็ควรให้ความสำคัญกับการเขียนประโยคแรก ย่อหน้าแรก หรือบทแรก ประโยคแรกนั้นส่งผลกระทบอย่างยิ่งใหญ่ แม้แต่สตีเฟ่น คิงเอง ถึงกับบอกว่า บางทีก็ใช้เวลาหลายต่อหลายเดือนคิดประโยคเปิดประโยคแรกในนิยาย (โดยเขาเขียนบทอื่นๆ ก่อน) สำหรับนักเขียนบางคน ประโยคแรกเหมือนตัวปลดล็อก ทำให้เขียนนิยายได้ราบรื่น บางคนถ้าคิดประโยคเปิดไม่ออก ก็เขียนไม่ออกไปทั้งเรื่อง 

การเป็นนักเขียน เราควรกำหนดแต่ละบทเอาไว้ก่อน ต่อให้จะเป็นการเขียนแบบด้นสด ไม่ได้วางพล็อตไว้ ก่อนจะเขียนในแต่ละบทก็ต้องกำหนดเค้าโครงเอาไว้ด้วยว่าบทนี้จะเล่าเรื่องอะไร การวางแผนเอาไว้จะช่วยให้คุณสามารถเขียนได้ตามกำหนดเวลา แต่อาจจะเว้นที่ว่างเอาไว้เผื่อเสริมเติมพล็อตลงไปได้ จะได้ทำให้คุณเซอร์ไพรซ์ได้ตลอดเวลา ไม่ใช่เขียนเป็นเส้นตรงจนน่าเบื่อ ถ้าคุณไม่วางหัวแต่ละบทไว้ มันอาจจะเหมือนขับรถไปตามทางมืดมน มองไม่เห็นเส้นทาง ไม่รู้ว่าสองข้างทางคืออะไร ถนนสายไหน อากาศอย่างไร มันดูสับสนและหลงทาง ดังนั้น ควรหาหัวบทเอาไว้ จะได้ช่วยให้คุณมีทิศทางการเขียนที่ชัดเจน 

พูดง่ายกว่าทำมาก การเขียนนิยายให้มีเลือดเนื้อนั้นเป็นคำพูดที่ตีความได้ยาก สำหรับนักเขียนหลายๆ คน การทำให้ตัวอักษรมีชีวิตชีวาได้นั้นเป็นเรื่องยากมาก พล็อตเรื่องจะเป็นอย่างไรก็ได้ เขียนให้ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ได้ แต่เมื่อลงมือเขียนจริง สำนวนภาษาสำคัญที่สุด เช่นเดียวกับจังหวะการเล่าเรื่อง บางคนเล่าเรื่องทื่อๆ จาก 1 ไปถึง 10 แต่กลับใช้ภาษาที่ดี เขียนได้น่าดึงดูดใจและสนุกมาก ทั้งหมดนี้เป็นศิลปะ ขึ้นอยู่กับการเล่าเรื่อง การใส่ชีวิตชีวาลงในเนื้อเรื่องจะจับใจคนอ่าน ทำให้คนอ่านอยากอ่านเรื่องของเราจนจบ
 

หลายคนชอบพูดว่าการเขียนนิยายไม่ยาก แต่ถ้าเป็นนักเขียนจริงๆ ทุกคนย่อมรู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด อาจไม่ยากจนเกินไป แต่คงไม่เหมาะกับคำว่าง่ายอย่างแน่นอน คุณควรเขียนด้วยความรัก ด้วยชีวิตและจิตใจที่มี ใส่ทุกๆ ความรู้สึก กลั่นอารมณ์ลงไปในเนื้อเรื่อง เมื่อเขียนด้วยความตั้งใจและเต็มที่กับมัน ก็จะทำให้งานของคุณมีเสน่ห์และน่าติดตามมากๆ 
 

ถ้าอยากเป็นนักเขียน เนื้อเรื่องของคุณต้องชัดเจน เส้นเรื่องต้องแน่น ไม่ใช่เซไปเซมา เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา นักเขียนทุกคนควรมีแกนหลักของเรื่องที่ชัดเจน และเขียนไปตามแกนหลักนั้น อาจจะมีเฉๆ ออกไปบ้าง แต่ต้องไม่เปลี่ยนแบบหน้ามือเป็นหลังมือ ยิ่งเนื้อเรื่องของคุณมีความชัดเจนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้คนอ่านชื่นชอบและทึ่งกับนิยายของคุณมากเท่านั้น 

ไม่ว่าจะทำอาชีพอะไร สิ่งสำคัญคือทำด้วยใจรัก ถ้าหากเขียนไปเครียดไป ผลงานก็จะตึงเครียดและไม่มีความสุขไปด้วย ดังนั้น เมื่อต้องเขียนอยากให้เขียนด้วยความสุขและสนุกกับมันเสมอ พยายามสร้างความแตกต่าง หรือทำอะไรที่เป็นตัวเอง เขียนสิ่งที่ตัวเองชอบและพอใจ ไม่ใช่เขียนตามกระแส หรือเขียนเพราะได้ใบสั่ง เขียนในแบบที่ควรเขียน เขียนด้วยความหวังเสมอ ความสุขของอาชีพนักเขียนคือ คุณเขียนอะไรก็ได้ขอแค่ให้มีคนอ่าน ไม่มีกฎข้อบังคับอะไร คุณสามารถใช้จินตนาการได้อย่างอิสระ ขอเพียงมีคนยอมรับและอ่านงานของคุณ แค่นั้นคุณก็ประสบความสำเร็จในแบบของตัวเองแล้ว

ทีมงานนักเขียนเด็กดี