The Chosen EP.18 โฮลี่ฮ็อคสีเงิน : เมื่อเด็กมัธยมแบ่งเวลามาเขียนนิยาย จนมีรายได้ตั้งแต่ ม.4

จากเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่เคยมีความเชื่อว่า เรียนจบ ทำงานแล้ว ถึงจะมีเงินเดือน วันนี้เธอเขียนนิยายออนไลน์ จนมีรายได้พิเศษตั้งแต่ยังเรียนอยู่แค่ชั้น ม.4 เท่านั้น!

ตอนนี้เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ชอบอ่านนิยายตั้งแต่ยังเด็ก ได้เติบโตเป็นนักเขียนสาววัย 18 ปีที่กำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในเร็วๆ นี้แล้วค่ะ แม้ว่า ‘แพม’ หรือนักเขียนนามปากกา ‘โฮลี่ฮ็อคสีเงิน’ จะเลือกเรียนคณะที่ไม่เกี่ยวกับสายงานด้านการเขียนเลยแม้แต่น้อย แต่เธอก็ยังยืนยันว่า ทุกอาชีพสามารถเขียนนิยายได้ เพราะเธอพิสูจน์ด้วยตัวเองมาแล้วนั่นเองค่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อหกปีก่อน ตอนที่แพมยังเรียนอยู่ชั้นม. 1 เธอชื่นชอบการอ่านนิยายมากๆ  อ่านนิยายบนแอปเด็กดีทุกวัน จนเมื่อสามปีก่อนตอนที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.4 เธออยากลองเขียนนิยายของตัวเองดูบ้าง และอยากจะลองหารายได้เสริมจากการเขียนนิยายดู เธอจึงเริ่มเขียนนิยายออนไลน์เป็นครั้งแรก และเมื่อเขียนนิยายเรื่องแรกจบเธอก็ไม่ได้ตัดสินใจขายนิยายทันที เพราะเธอยังไม่มั่นใจในฝีมือของตัวเอง และอยากจะฝึกฝนการเขียนให้มากขึ้น ถึงขั้นซื้อหนังสือคำศัพท์มาช่วยในการเขียนนิยายกันเลย 

พอค้นพบว่าการเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกที่ทำแล้วสนุก เธอก็เลยแบ่งเวลาว่างหลังเลิกเรียนมาเขียนนิยายให้บ่อยขึ้น ซึ่งแพมเล่าว่าตัวเธอเองเขียนนิยายเก็บสต็อกไว้ทุกวัน เพราะไม่อยากให้นักอ่านรอนาน จากนั้นก็วางแผนอัปนิยายทุกวันวันละ 1-2 ตอน ด้วยเทคนิคนี้ทำให้นักอ่านเข้ามาติดตามนิยายของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าจะลองขายนิยายออนไลน์บนเว็บเด็กดีดูบ้าง  

หลังจากที่แพมเปิดขายนิยายออนไลน์ เธอก็มีค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ จากการสนับสนุนของนักอ่านอย่างไม่คาดคิด ยิ่งเธอเปิดขายนิยายเรื่อง ‘อ๋อ...นั่นบ้านผมเอง’ นิยายเรื่องล่าสุดที่ยังเขียนไม่จบ และเปิดขายแบบตอนอ่านล่วงหน้าดู ปรากฎว่ามีนักอ่านเข้ามาสนับสนุนนิยายเกินกว่าที่คาดไว้มาก 

ทำให้เด็กสาวในวัยมัธยมสามารถแบ่งปันรายได้ให้กับครอบครัว และมีเงินเก็บตั้งแต่ยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายอีกด้วย 

จุดเริ่มต้นคือตั้งใจเขียนนิยาย 
หารายได้ระหว่างเรียน

ก่อนมาแต่งนิยายก็คือเราชอบอ่านนิยายมากค่ะ เราเป็นนักอ่านมาก่อนประมาณม.1 ถึง ม.3 ค่ะ ชอบอ่านแนวแฟนตาซี จีนโบราณ กำลังภายใน พวกแนวรักไม่ค่อยอ่านเท่าไหร่ พอชอบอ่านปุ๊บก็ไปเจอนิยายเรื่องอื่นที่ขัดใจเรานิดหนึ่งก็เลยแต่งเองดีกว่า ก็อ่านมาเยอะเลยค่ะ เก็บคำศัพท์มาแล้วก็เริ่มแต่ง 

เราเริ่มเขียนนิยายตอน ม.4 ถึงม. 6 ถ้ารวมปีนี้ก็สามปีค่ะ แต่ว่าตอนเริ่มแต่งช่วงแรกๆ วันหนึ่งแต่งได้ตอนเดียวเองค่ะ อีกห้าวันต่อมาค่อยมาแต่งเพิ่ม เพราะว่าตอนนั้นเรายังไม่ได้จริงจังมากค่ะ แต่งๆ ไปก่อนฝึกฝีมือ พอเห็นว่าคนเริ่มอ่านเยอะ ก็เลยลองดูว่าในเด็กดี เขามีขายอะไรหรือเปล่า 

เราเห็นว่าเด็กดีเขามีฟังก์ชั่นขายนิยาย แล้วเราก็อยากได้เงินจากตรงนั้นบ้าง เราก็ลองขายดูบ้างเผื่อจะได้ อยากได้เงินค่ะ หารายได้พิเศษ (หัวเราะ)

แบ่งเวลาเขียนนิยายทุกวัน
ไม่เหนื่อย แถมมีนิยายตุนไว้

ถามว่าเขียนนิยายยากไหมก็ยากค่ะ แต่เพราะเราอ่านมาก่อน เราก็จะรู้ว่าการแต่งนิยาย การเกลาสำนวน เขียนสำนวนเป็นยังไง แต่ว่าไม่ได้ลอกคนอื่นมานะคะ เราก็เขียนในแบบของตัวเองด้วย การอ่านช่วยได้เยอะมากค่ะ 

ช่วงที่เราแบ่งเวลามาเขียน ก็ตอนอยู่บ้าน แล้วก็ตอนกลางคืนค่ะ ปกติเป็นพวกหัวเล่นตอนกลางคืนมากกว่า เขียนนิยายในห้องเรียนไม่ได้เลยค่ะ เพราะว่ามันคิดไม่ออก พอเลิกเรียนเราก็กลับบ้าน กินข้าวแล้วก็ไปนั่งหน้าคอมเล่นเกม ระหว่างรอเกมโหลด ก็อาจจะแต่งนิยายไป เปิดเพลงไป แต่ถ้าบางวันไม่ว่าง เราก็จะมีตอนนิยายที่เราแต่งสต๊อกไว้เยอะๆ เราก็เอามาตั้งเวลาลงไว้ แล้ววันไหนที่ไม่ได้แต่ง วันต่อมาเราก็จะแต่งเพิ่มทดไปอีก ทำแบบนี้วนไป

ตอนนั้นแม่ก็ไม่รู้ว่าเราเขียนนิยาย คิดแค่ว่า ‘ทำอะไรอ่ะ’ ก้มหน้าก้มตา ดึกๆ ดื่นๆ ตีหนึ่งตีสองอะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ว่าหรอกค่ะ เพราะว่าเรามีรายได้ แต่งไป แต่งไปโลด (หัวเราะ)

ลองขายนิยายออนไลน์
หารายได้ระหว่างเรียน

ตอนนิยายเรื่องแรกก็คือเราแต่งให้คนอ่านไปก่อน เพราะว่าเราไม่กล้าขาย เราไม่มั่นใจในฝีมือตัวเองมากกว่าตอนนั้น ส่วนแต่งนิยายเรื่องที่สองก็คิดหนักอยู่เหมือนกันค่ะว่าจะขายดีไหม ขายดีรึเปล่า สุดท้ายกดขาย ตอนนั้นไม่ได้คาดหวังมากค่ะ ขอเดือนหนึ่งซัก 100-200 บาทก็พอ ขอเป็นรายได้พิเศษสักนิดหนึ่ง 

เรื่องแรกรายได้ก็ถือว่าดีค่ะ จำได้ลางๆ ว่า เปิดเด็กดีทุก 1 นาที ดูว่ามีคนซื้อหรือยัง ซื้อหนึ่งคนกรี๊ดหนึ่งครั้ง (หัวเราะ) แล้วก็วิ่งแจ้นเอาโทรศัพท์ไปหาเพื่อนบอกว่า ขายได้แล้วๆ วิ่งไปโชว์เพื่อนเลย อยากอวด แล้วแบบเห็นยอดแต่ละทีก็จะ โอ้โห ก็กรี๊ดหลายรอบอยู่นะ ทำท่าแปลกๆ บ้าง แม่เห็น แม่ก็มองว่าเราทำอะไร (หัวเราะ)

ส่วนนิยายเรื่องล่าสุด เราก็ไม่คิดว่าจะมีคนซื้อ เราขายแบบตอนล่วงหน้า ก็คิดว่าจะมีคนซื้อซักสองสามคน 10-20 คน อะไรแบบนี้ ไม่ได้คิดว่านักอ่านจะซื้อเยอะหรือเปล่า คือตอนแรกอยากลองใช้ฟังก์ชั่นตัวนี้ดูเพราะเห็นเปิดให้อ่านล่วงหน้า ก็ไม่คิดว่านักอ่านจะซื้อเยอะเหมือนกัน เพราะนิยายเราเป็นแบบสบายๆ เดินช้าๆ อืดๆ เหมือนเต่า 

ก็รู้สึกว่า ไหลมาเทมา มีเงินค่ะ (หัวเราะ) รายได้ส่วนหนึ่งก็ให้แม่ ให้ตา ให้ยาย รายได้อีกส่วนหนึ่งเราก็เก็บไว้ เผื่อวันเกิดเราจะได้ซื้อของขวัญให้ตัวเองได้บ้างค่ะ 

พิสูจน์แล้วว่าทุกคน..
สามารถเขียนนิยายได้

มาเขียนนิยายเหมือนได้เปิดโลกใหม่ค่ะ ตอนแรกเรามีความคิดว่า เราเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เราต้องทำงาน โตมาถึงจะมีเงิน มีเงินเดือน อะไรแบบนี้ ไม่คิดว่าตัวเองอายุแค่นี้ แล้วแต่งนิยายขาย เราจะมีเงินเดือน มีรายได้ มันก็ทำให้เราภูมิใจค่ะ 

รอบบ้านตอนนี้ก็คือรู้แล้วว่าเราแต่งนิยายหาเงินนะ (หัวเราะ) ออกไปไหนก็มีคนมาถามว่า ‘แต่งนิยายเหรอ’ เราก็ไม่รู้เรื่อง ว่าไปรู้กันมาจากไหน จนมา อ๋อ ครอบครัวเรานี่เอง แม่ก็ภูมิใจค่ะ ภูมิใจในตัวลูก ตายายก็เอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง เอาไปขิง ว่าหลานฉันทำได้นะ พอคนอื่นเขารู้ก็ไปคุยกับหลานตัวเองว่าแต่งดูไหม (หัวเราะ)

เชื่อไหมว่าตอนที่แพมบอกกับเราว่า อยากลองเขียนนิยายหารายได้ดูบ้าง เราถามกลับเธอทันทีว่า รู้ได้ยังไงว่าการเขียนนิยายจะสร้างรายได้ให้เราได้  เธอบอกว่า เห็นเว็บเด็กดีมีฟังก์ชั่นขายนิยาย เธอก็เลยคิดว่าอาจจะหารายได้จากตรงนี้ได้บ้าง  

จากความตั้งใจเล็กๆ ของเด็กหญิงนักอ่านในวันนั้น  ทำให้เราได้เห็นเรื่องราวดีๆ ของนักเขียนวัยเรียนคนหนึ่ง ที่ขยันอดทน ฝึกฝนตัวเอง และมีวินัยกับตัวเองมากๆ  จนทำให้นักอ่านยินดีสนับสนุนนิยายของเธอจนกลายเป็นรายได้ที่สามารถแบ่งปันให้กับครอบครัวของเธอได้

และทั้งหมดนี้คือเรื่องราวของ ‘แพม’ หรือ ‘โฮลี่ฮ็อคสีเงิน’ นักเขียนวัยเรียนที่เราอยากนำเรื่องราวของเธอมาเป็นแรงบันดาลใจดีๆ ให้กับนักอยากเขียนทุกคนในวันนี้กันค่ะ ^^

พี่แนนนี่เพน 

อ่านนิยายของ ‘โฮลี่ฮ็อคสีเงิน’

• อ๋อ...นั่นบ้านผมเอง  
• เมื่อผมสามารถใช้ระบบเกมส์ได้