“เมษาริน” เผยนิยายรักสุดฟินอิงจากชีวิตรักใกล้ตัว!?

สวัสดีค่ะ น้อง ๆ ชาวเด็กดีทุกคน วันนี้พี่จะพาน้อง ๆ มารู้จักกับนักเขียนฉายา ‘เจ้าแม่นิยายรัก’ ที่มีผลงานยอดฮิตอย่างเรื่อง ‘รักริมขอบฟ้า’ กันค่ะ บอกเลยว่าเธอคนนี้คลั่งไคล้นิยายรักมาก ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ จนเกิดแพชชันอยากเขียนนิยายรักของตัวเองขึ้นมาบ้าง แต่ใครจะคิดว่านิยายรักที่เธอเขียนเพราะอยากคลายเครียดจากงานประจำ จะปังจนทำให้เราได้รู้จักเธอในฐานะนักเขียนนามปากกา ‘เมษาริน’ นั่นเองค่ะ

เสียงตอบรับจากแฟน ๆ ที่มีต่อรักริมขอบฟ้านั้น ได้สร้างขวัญกำลังใจให้เธออยากจะเขียนนิยายต่อไปเรื่อย ๆ ทำให้สามปีที่ผ่านมานี้เธอออกผลงานอย่างต่อเนื่องไม่มีสะดุด และนำเรื่องราวความรักรอบตัวมาแบ่งปันผ่านนิยายของเธอเสมอ จนปัจจุบันนี้เธอมีผลงานนิยายรักมากถึง 8 เรื่องแล้ว

ฟังแล้วน่าอิจฉาจังเลยนะคะ ชอบอ่านนิยายรักแล้วยังกลายเป็นนักเขียนนิยายรักชื่อดังอีก แต่ เอ๊ะ ! เธอทำยังไงกันแน่นะ ให้ได้รับฉายา ‘เจ้าแม่นิยายรัก’ มา เรามาส่องชีวิตนักเขียนสุดว้าวของ เมษาริน ไปพร้อม ๆ กันดีกว่าค่ะ ดูซิว่าอะไรที่ทำให้เธอได้รับความนิยมขนาดนี้

เมษาริน เผย ! นิยายรักสุดฟินอิงจากชีวิตรักใกล้ตัว

สวัสดีค่ะ ‘เมษาริน’ นะคะ นามปากกานี้มีที่มาจากเดือนเกิด เมษารินเกิดเดือนเมษายน เป็นวันหนึ่งในฤดูร้อนที่มีฝนตก อีกอย่างคือ ‘เมษาริน’ เป็นชื่อนางเอกเรื่อง ‘สะพานแสงคำ’ ของปิยะพร ศักดิ์เกษมนักเขียนในดวงใจด้วยค่ะ

แต่งนิยายเรื่องแรกเพราะ..
อยากระบายความเครียด

ช่วงนี้นอกจากเป็นนักเขียน ก็ทำงานประจำควบคู่ไปด้วยค่ะ พี่มาเริ่มเขียนจริง ๆ จัง ๆ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว การเขียนนิยายเป็นความฝันเลยค่ะ ตอนเด็กๆ นอกจากชอบอ่านก็ชอบเขียนนี่แหละค่ะ นอกจากเขียนเรียงความส่งประกวด ก็เขียนนิยายให้เพื่อนๆ ในห้องอ่าน แต่เขียนไม่จบนะคะ 555

นิยายเรื่องแรกเลยมาจากความกดดันตอนทำงาน ไม่มีช่องทางระบายก็เลยลองเขียนนิยายดู ไม่วางแผนอะไรทั้งนั้น เขียนไปอัปลงเว็บไป เรียกว่าเขียนในหน้าแอปเลยจะดีกว่า เขียนจบก็ลงนิยายเลย อัปลงเว็บเลย ตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องผลตอบรับเลยค่ะ แต่ทำอย่างนั้นแค่เรื่องแรกเรื่องเดียวนะคะ พอเขียนเรื่องแรกจบก็คิดว่า เออ...เราก็เขียนได้นะ

พอมาเริ่มเขียนเรื่องที่ 2 ซึ่งแน่นอนว่าผ่านการวางแผน วางพล็อตมาแล้ว นิยายเรื่อง ‘รักริมขอบฟ้า’ เลยเป็นปรากฏการณ์ที่เกินความคาดหมายมาก ๆ เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่สร้างชื่อให้เมษารินเลยค่ะ

พอมองย้อนกลับไปตั้งแต่วันที่เขียนเรื่องแรกจบก็ผ่านมาสามปีแล้ว พบว่าตัวเองสนุกกับการเขียนนิยายมาก ชอบมาก รักมาก เป้าหมายตอนนี้คืออยากให้คนอ่านสนุก มีความสุขกับนิยายของเมษารินค่ะ

เขียนนิยายครั้งแรก
ก็ลำบากเหมือนกันนะ

ถ้าถามว่าเขียนนิยายยากไหม พี่บอกเลย ยากค่ะ อย่างแรกเลยคือเรื่องเวลา เมษารินทำงานประจำซึ่งต้องเข้าเป็นกะเหนื่อยบ้าง ง่วงบ้าง เพราะฉะนั้นชีวิตในแต่ละวันจึงไม่เหมือนกัน ถ้าเข้ากะเช้าก็ไปทำงานก่อน กลับบ้านมาเขียนช่วงหัวค่ำ แต่ถ้าเข้ากะบ่ายก็จะตื่นเช้ามาเขียน

พอเรามาเริ่มเขียนจริงจังก็พบว่าชอบมาก จากเดิมพี่เขียนเพราะอยากคลายเครียดจากงานประจำ แต่ตอนนี้เขียนนิยายเครียดกว่าแล้วค่ะ 555 เพราะคิดเยอะ พี่อยากให้นักอ่านได้อ่านเรื่องสนุก ๆ ภาษาที่อ่านลื่นไหล และได้อะไรบางอย่างจากนิยายของพี่

แต่พี่โชคดีที่เป็นคนชอบอ่านหนังสือ เป็นนักอ่านมานานมาก ถ้าจำไม่ผิดตั้งแต่ช่วงประถมปลาย ๆ อ่านนิยายเล่มละ 10 บาทของแม่ เรื่องย่อละคร ขายหัวเราะ การ์ตูนญี่ปุ่น นิตยสาร แล้วมาเริ่มอ่านนิยายจริงๆ จังๆ ช่วงม.ปลาย อีกทีหนึ่งค่ะ นักเขียนที่พี่ชอบก็มี ปิยะพร ศักดิ์เกษม งามพรรณ เวชชาชีวะ และ เจ. เค. โรว์ลิง ส่วนออนไลน์ก็มีอ่านบ้าง ปกติพี่ชอบอ่านเรื่องที่จบแล้วค่ะ ในเด็กดีนี่อ่านมาตั้งแต่เริ่มมีแอปพลิเคชันเลย ถ้าถามว่าตามอ่านของใครเป็นพิเศษ นับจากที่กด favorite เยอะสุดคงเป็นพี่อ้น ภัสรสาค่ะ

สำหรับเมษารินการอ่านเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนเลยค่ะ พอเราอ่านมาเยอะ เลยช่วยเรื่องเขียนได้รอบด้าน 360 องศา ทั้งสำนวนภาษา คลังคำ การเล่าเรื่อง และอารมณ์ความรู้สึก

ชอบอ่านนิยายรักมาก
ขอแต่งเรื่องรักของตัวเองบ้าง!

ส่วนที่มาเขียนนิยายรัก เพราะว่าพี่ชอบอ่านนิยายรักก็เลยเน้นเขียนแนวนี้ค่ะ ความรักเป็นเรื่องใกล้ตัว เข้าถึงง่าย พี่ชอบความรู้สึกตอนอ่านนิยายรักจบแล้วเหลือความน่ารัก อิ่มเอม และซาบซึ้ง ทำให้อยากเขียนนิยายรักเป็นของตัวเองบ้าง

แล้วเกือบทุกเรื่องที่เขียนพี่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องรักใกล้ตัวด้วย ความรักมีหลายรูปแบบ ถ้าได้อ่านงานของ ‘เมษาริน’ จะสังเกตว่านอกจากความรักของหนุ่มสาว ยังมีความรักระหว่างครอบครัว พี่น้อง และเพื่อนค่ะ พี่มองว่าความรักเป็นพลังงานด้านดี เป็นความปรารถดีที่มีให้ผู้อื่น ไม่จำเป็นต้องความรักของหนุ่มสาว อาจจะเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เรามีให้คนรอบข้าง ทรงพลังไม่ต่างกันเลยค่ะ

สำหรับพี่การเขียนนิยายรักต้องให้ความสำคัญกับความสมจริงค่ะ ส่วนตัวพี่จะเขียนนิยายรักบนพื้นฐานของจริง เล่าความสัมพันธ์ธรรมดาๆ สามัญ แบบที่เจอะเจอพระนางได้ในสังคมจริงๆ ถ้าเข้าถึงง่าย คิดตามได้ ก็ ‘อิน’ ได้ไม่ยากค่ะ

เมื่อเจ้าแม่นิยายรัก
แต่งนิยายรักช่วงโควิด

พี่โชคดีตรงที่งานประจำของพี่ได้พบปะกับผู้คนมากมาย เรียกได้ว่ามีวัตถุดิบในเรื่องความหลากหลายของคาแรกเตอร์ เยอะสุด ๆ เลยค่ะ

ช่วงโควิดที่ผ่านมาพี่เป็นกลุ่มแรก ๆ ที่ได้รับผลกระทบเลยค่ะ เพราะงานประจำที่ทำเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ได้รับผลกระทบอย่างหนักในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา ทำให้พี่จำเป็นต้องหยุดทำงานประจำหลายครั้งมาก พี่เลยนำสถานการณ์ช่วงนั้นมาเขียนนิยายที่มีฉากหลังเป็นสถานการณ์โควิด ในนิยายเรื่อง ‘ฝนกลางฟ้า’ ค่ะ

เรื่องนี้พี่เปลี่ยนนามปากกาเป็น ‘ภัสสรุตา’ เพราะเริ่มต้นไม่เหมือนเรื่องอื่น คือเขียนด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดและสิ้นหวัง ช่วงแรกทิศทางของเรื่องค่อนข้างคลุมเครือ ก็เลยไม่อยากเขียนในนามเมษาริน แม้ตอนเขียนจะสิ้นหวังแต่ยังไงก็ชอบสุขนิยม

นิยายเรื่องนี้พี่แต่งให้คาแรกเตอร์พระเอกกับนางเอกแตกต่างกันมาก ๆ แต่ก็รักกันได้ ส่วนตัวพี่ชอบเรื่องความต่าง พระนางเรื่องนี้บุคลิกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญเท่าๆ กับความรักความเข้าใจคือ ทัศนคติ ต่อให้พระนางฐานะเท่าเทียมกัน ถ้าทัศนคติขัดแย้งกันก็ไปกันไม่ได้แน่ๆ ในนิยายเรื่อง ฝนกลางฟ้า พี่สร้างฝนขึ้นมาก่อนค่ะ เป็นคาแรกเตอร์ที่ยากมาก ก็เลยสร้างผู้ชายง่ายๆ มาบาลานซ์เรื่อง และเพื่อไม่ให้เขียนยากจนเกินไป 555 พี่คิดว่าเพราะแบบนี้เลยทำให้นักอ่านชอบ และกลายเป็นจุดเด่นของพี่

ส่วนนิยายเรื่องใหม่ที่พี่กำลังเขียน เป็นแนวรักซึ้งกินใจค่ะ เป็นนิยายซีรีส์ชุด หนังสือรุ่นที่เขียนร่วมกับนักเขียนอีก 4 ท่าน ชื่อเรื่อง ‘Faded Memory ภาพสีจางกับบางความทรงจำ’ ค่ะ ลองไปติดตามอ่านกันได้นะคะว่า คาแรกเตอร์ของนิยายเรื่องนี้จะเป็นยังไง ละมุนแค่ไหน

เคยแต่งนิยายไม่จบ
แต่สุดท้ายก็กลับมาได้เพราะ..

ช่วงนี้นอกจากเขียนนิยายกับทำงานประจำวัน พี่ยังมีงานอดิเรกคือระบายสี ปลูกต้นไม้ ตอนนี้กำลังเห่อกุหลาบค่ะ ก็จะทุ่มเวลาดูแลค่อนข้างเยอะ ทำให้พี่หายเครียดและหายจากการตันได้ดีเลยค่ะ

เมื่อไรที่พี่คิดไม่ออกจะหยุดเขียนเลย ไม่ฝืน ไม่พยายามอะไรทั้งนั้น จะหาอย่างอื่นทำ ไปเที่ยวต่างจังหวัด ดูซีรีส์ ฟังเพลง หรืออ่านหนังสือ พร้อมแล้วก็กลับมาเขียนต่อค่ะ เพราะพี่เป็นคนชอบเขียนนิยายให้เรื่องไหลไปตามคาแรกเตอร์ อารมณ์ ความคิด ความรู้สึกของตัวละคร พี่คิดว่าตัวละครจะกำเนิดทิศทางเรื่องได้ แต่ก็ไม่ใช่ไม่วางพล็อตนะคะ แต่วางไว้หลวมๆ มีหนึ่ง สาม เจ็ด และสิบ แต่ระหว่างทางนิยมด้นสดค่ะ รายละเอียดเปลี่ยนตลอดเวลา อาการตันเกิดขึ้นแน่นอนค่ะ

สำหรับพี่ 3 สิ่งที่พี่มีมาตลอดตั้งแต่เริ่มเขียนนิยายคือ จินตนาการ แรงบันดาลใจ สุดท้ายคือแพสชันค่ะ สองอย่างแรกจะไม่มีความความหมายเลยถ้าขาด ‘ความกระหายอยาก’ เมษารินเคยเขียนนิยายไม่จบมาก่อนเหมือนกันค่ะ บางครั้งก็คิดไม่ออก บางทีก็ท้อแท้ แต่ให้คิดว่าเราทำสิ่งนี้เพื่ออะไร เพราะชอบ เพราะกระหายอยาก ดึงแพสชันออกมาค่ะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนเด็กดีทุกคนนะคะ

เป็นอย่างไรกันบ้างคะ กับเรื่องราว ‘เมษาริน’ เจ้าแม่นิยายรักที่ได้รับแรงบันดาลจากเรื่องราวความรักรอบตัวของเธอ จะเห็นได้ว่าเมษารินเป็นคนชื่นชอบนิยายรักมากเลยล่ะค่ะ เธอเลยดึงเอาความรักรอบๆ ตัวเธอมาเป็นแพชชั่นได้น่าสนใจมากๆ ไม่แปลกใจเลยที่นักอ่านจะอินนิยายรักที่เธอเขียน

น้อง ๆ คนไหนที่อยากเขียนนิยายดูบ้าง ก็ลองเอาเรื่องใกล้ๆ ตัวมาเริ่มต้นเขียนนิยายได้นะคะ เมษารินเองก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จตั้งแต่เรื่องแรก อย่าเพิ่งท้อและยอมแพ้กันนะคะ ขอแค่เราตั้งใจ มีแพชชั่น รักในสิ่งที่ทำ ไม่ว่าจะเหนื่อยยากแค่ไหนก็ผ่านไปได้ !!! มาลองทำในสิ่งรักกันค่ะ

เริ่มต้นเขียนนิยาย

พี่เบียร์

ช่องทางการติดตาม

เฟซบุ๊กแฟนเพจ เมษาริน

ผลงาน

พี่เบียร์ - Columnist หายใจเข้าเป็นนิยาย หายใจออกเป็นซีรีส์ หล่อเลี้ยงชีวิตด้วยวรรณกรรม

“เมษาริน” เผยนิยายรักสุดฟินอิงจากชีวิตรักใกล้ตัว!?