เธอผู้ขายวิญญาณมาเแต่งนิยายจนมีเงินแสนใน 1 เดือน | The Chosen EP. 34 LingFeng

• เอ๋ย หรือ LingFeng ผู้เขียน พฤกษาสวรรค์หวนคืน คือ พนักงานบริษัทที่อุทิศเวลาในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาให้กับการอ่านนิยายออนไลน์บนแอปนิยาย Dek-D
• เธออ่านนิยายจนอยากเขียนเรื่องราวของตัวเองดูบ้าง แต่ไม่รู้ว่าต้องเขียนยังไง เลยไปส่องในกลุ่มนักเขียนมือใหม่ เก็บรวบรวมเคล็ดลับและประสบการณ์ดีๆ มาเป็น “คัมภีร์สำหรับมือใหม่” แล้วลองเอามาปรับใช้จนปังตั้งแต่ 10 วันแรก
• ตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา เธอแต่งนิยายและอัปลงทุกวันจนมีตอนนิยายเกือบ 200 ตอน และมีรายได้หลักแสนภายใน 1 เดือน

“เอ๋ย” หรือ “LingFeng” ผู้เขียนนิยายเรื่อง “พฤกษาสวรรค์หวนคืน” ถึงกับชะงักกับคำถาม เราเจอกันผ่านทางหน้าจอ เป็นการสัมภาษณ์ผ่านวิดีโอคอลที่มีปัญหาจากสภาพแวดล้อมบ้าง แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการพูดคุย เธอคุยสนุก และมีเรื่องราวที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ ขัดกับครั้งแรกที่ชวนเธอมาสัมภาษณ์แล้วเธอตอบกลับมาว่า “เป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง”

เธอเปิดใจกับเราว่า ตัวเองเป็นคนจำพวกขายวิญญาณ เวลาชอบหรือสนุกกับอะไร มักจะทุ่มสุดตัว ให้เวลากับสิ่งที่ตัวเองชอบเสมอ ตอนที่ชอบทำขนมก็ลงมือทำทุกวัน ตอนที่ชอบอ่านนิยายก็อ่านทุกวัน จนรู้ตัวอีกทีเวลาก็ล่วงเลยมาถึง 3 ปีแล้ว และเมื่อจู่ๆ เธออยากเขียนนิยายของตัวเองขึ้นมาบ้าง ในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา เธอก็แทบจะขายวิญญาณให้กับการเขียนนิยายไปเลย และผลตอบแทนของการขายวิญญาณในครั้งนี้ คือ ฟีดแบ็กดีๆ และการสนับสนุนจากนักอ่าน ที่ทำให้เธอเหมือนได้โบนัสก้อนแรกที่มากกว่าเงินเดือนไปแล้วหลายเท่า 

“เราเรียนจบวิทยาศาสตร์การกีฬามาค่ะ ตอนที่เราเรียนจบ ไม่ได้สนใจเรื่องการเขียนนิยายเลย เราทำงานเลย เป็นทั้งหัวหน้างานในโรงงาน เซลล์ขายแว่นแบรนด์ญี่ปุ่น แล้วก็ตอนนี้มาเป็นพนักงานบริษัทเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ แต่หลังจากโควิดระบาดทางออฟฟิศก็เปลี่ยนให้มาทำแบบ Work from Home แทน ตอนนั้นว่างๆ พี่ชายก็ส่งนิยายมาให้เรื่องหนึ่งบอกว่านิยายเรื่องนี้สนุกนะ ก็เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราเข้าไปอ่านในแอปนิยาย Dek-D เลย”

“ตอนนั้นเราไปเจอกลุ่มนักเขียนหน้าใหม่ในเฟซบุ๊ก เราก็เลยลองเข้าไปอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย แล้วเขาก็คอยเชียร์อัปเราว่า เขียนสิ ถ้ารักในการเขียนก็เขียนเลย แล้วเหมือนนักเขียนทุกคนก็ต้องเหมือนเรียนรู้จากนักอ่าน เรียนรู้จากประสบการณ์ของตัวเอง เพราะไม่มีใครที่จะชำนาญตั้งแต่แรก เขียนแล้วแบบปังเลย มันก็มีน้อย แต่ในกลุ่มนั้นก็มีทั้งนักเขียนหน้าใหม่ และนักเขียนหน้าเก่า เหมือนผลงานเขาก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจขนาดนั้น แต่เขาก็ยังเขียนอยู่ เราก็เลยคิดว่า เอาวะ ลองดู”

“ก่อนหน้านี้ตอนที่มีเวลาว่างจากการทำงานประจำ เราเคยขายวิญญาณให้กับการหัดทำขนมมาก่อน คือทำเยอะมากช่วงเวิร์คฟอร์มโฮม หลังจากนั้นก็มาขายวิญญาณให้การอ่านนิยาย อ่านหนักเปย์หนักด้วย แล้วพอจะมาเขียนนิยายก็มีคุยกันกับแฟนกับพี่ชายว่า เขียนนิยายดีไหม จะอ่านไหม ก็คุยกันเล่นๆ เขาก็บอกเราว่า เขียนสิ อยากเขียนก็เขียน อยากทำก็ทำ แค่นั้นเอง”

“พอเราตัดสินใจว่าจะเขียนนิยาย คนรอบข้างเชียร์อัปเรามาก เราก็เลยลองๆ เขียน เหมือนเราเอาความชอบของตัวเองลงไปใส่ในนิยาย ความยุ่งยากที่เราคิดในตอนแรกว่าจะเขียนอะไร ยังไง มันเลยลดลง อย่างเราชอบขนม เราเคยทำขนมมา เราก็เลยรู้สึกว่า ถ้าเราใส่ความชอบขนมของเราลงไปในตัวเอก ทำให้ตัวเอกชอบขนมมากๆ แล้วเขาดันทะลุมิติจากยุคโบราณมายุคปัจจุบันที่มีขนมอร่อยๆ เยอะ จะเป็นยังไง ถ้าเขาอยากจะไปอยู่ในคอมมูนิตี้ที่มีคนชอบขนมเหมือนกัน เขาจะทำยังไง จะหาร้านขนมอร่อยจากไหน เราก็เลยจับตัวเอกให้มาหัดเล่นโซเชียล ให้ไปเข้ากลุ่มของคนรักขนม มันก็น่าจะน่ารักอีกแบบหนึ่ง ความพยายามของเด็กติดขนมมันก็น่าสนุกดี”

“ตอนนั้นเราเขียนได้ 20 กว่าตอนแล้ว เขาก็แนะนำว่าก็อัปลงไปสิ ลงวันละสองสามตอนก็ได้ เราเลยเริ่มอัปนิยายตั้งแต่วันที่ 21 กรกฎาคม 2565 แล้วในกลุ่มนักเขียนเขาก็จะบอกกันในกลุ่มว่า ถ้าจะอัปนิยายช่วงแรกๆ ต้องอัปเยอะนะ หลายตอน เขาจะได้มาอ่านทีเดียว เพราะถ้าสมมติเขาเห็นแค่ไม่กี่ตอน เขาจะยังไม่เข้ามาอ่านก็ได้ เราก็เลยอัปไปหลายตอนมาก ประมาณ 10 กว่าตอนในวันแรก ดูบ้าไหม (หัวเราะ) มันต้องออกตัวแรงหน่อย เขาบอกมาแบบนี้”

“ช่วงแรกๆ ก็จะมีคอมเมนต์นะว่าแบบนั้นดีกว่าไหม แบบนี้ดีกว่าไหม เราก็ขอบคุณทุกคนเลยค่ะ เพราะพอเรากลับไปอ่านเองจริงๆ ก็เป็นแบบที่นักอ่านว่ามา เขียนอะไรลงไปเนี่ย เราต้องขอบคุณนักอ่านมากๆ เราเข้าไปตอบทุกคอมเมนต์เลย ในช่วงแรกที่เขาบอกให้เราปรับปรุง เราบอกเดี๋ยวรีไรต์นะ เดี๋ยวปรับปรุงนะ คอมมูนิตี้นักอ่านเด็กดีน่ารักกับเรามากๆ ทำให้เรารู้สึกอยากทำในสิ่งที่เราชอบตรงนี้ ให้มันดีที่สุด ไม่ต้องมารู้สึกผิดหวังว่าเราไม่เต็มที่ หรือกั๊กความพยายามของตัวเอง”

“อย่างที่บอกว่า เราอัปนิยายวันที่ 21 กรกฎาคม 2565 แต่เหมือนนักอ่านเขาติดนิยายเรา จนเขาบอกว่ามีตอนอ่านล่วงหน้าก็ได้นะ เขาพร้อมเปย์นะ เราก็เลยตัดสินใจลองติดเหรียญตอนอ่านล่วงหน้าวันที่ 29 กรกฎาคม 2565 ประมาณช่วง 2 ทุ่ม ก็ติดไปเลย 6-8 ตอนนี่แหละ ตอนละ 2 คอยน์ แล้วเราก็เปิดให้อ่านฟรีทุกวัน วันละ 1 ตอน  แล้ววันนั้นคนเข้ามาอ่านก็คือยอดซื้อเยอะมาก” 

“คือมันเป็นรายได้ที่แทบจะมากกว่าเงินเดือนหลายเท่าเลย เยอะมาก เรารู้สึกว่ารายได้ตรงนี้มันเหมือนเป็นโบนัสในช่วงที่เราพยายามมาก่อนหน้านี้ ในช่วงที่เราขายวิญญาณแบบจริงจัง เราก็เลยรู้สึกว่าเนี่ย มันคือโบนัส มันเป็นเหมือนรายได้พิเศษที่เป็นกำลังใจ เป็นเงินก้อนแรกที่ได้มาโดยที่ เราไม่ต้องฝืนใจทำ แต่เป็นงานที่เรารักจริงๆ แล้วชอบมันจริงๆ  เราภูมิใจมาก มันเหมือนเราได้รับการยอมรับทางอ้อมจากนักอ่านว่าผลงานของเรามันควรค่าแก่การเสียเงินเข้ามาอ่าน”

“การจะเริ่มเป็นนักเขียนเราไม่รู้หรอกว่าคนอื่นเขาเป็นยังไง แต่สำหรับเรา เราเริ่มจากความชอบ พอมันเริ่มจากความชอบแล้วมันง่ายขึ้นทุกอย่างเลย เพราะเราจะสนุกกับมัน จะดีไม่ดีเดี๋ยวนักอ่านเขาก็จะฟีดแบ็กกลับมาหาเราเอง แล้วเราก็ค่อยปรับปรุงไปเรื่อยๆ เพราะระหว่างทางเราจะต้องใจกว้างมากๆ ใจกว้างกับตัวเอง ไม่กดดันตัวเองมากเกินไป ใจกว้างกับนักอ่านที่เขาฟีดแบ็กกลับมาว่าเขาต้องการสื่ออะไรกับเรา แล้วเราต้องรับฟัง ดีไม่ดียังไงเราพิจารณาเองได้ เราว่าแบบนี้ผลงานเราก็จะถูกปรับปรุงขึ้นเรื่อยๆ”

หากใครอยากลองเขียนนิยายของตัวเองดูบ้าง ลองเริ่มจากแนวนิยายที่ชอบ เขียนจากเรื่องใกล้ตัวหรือเรื่องที่เรารู้จักดีที่สุด แล้วเขียนเก็บไว้เยอะๆ จากนั้นลองมาอัปลงตามคัมภีร์มือใหม่ของนักเขียนคนนี้ดู อาจจะไม่ต้องถึงขั้นลงนิยาย 10 ตอนตั้งแต่วันแรกแบบที่นักเขียนคนนี้ทำก็ได้ เอาที่เราไหว แล้วหลังจากนั้นก็รอดูฟีดแบ็กจากนักอ่าน ปรับปรุงตามคำแนะนำดู เราเชื่อว่าทุกคนสามารถเขียนนิยายของตัวเองได้แน่นอน !