สโมสรนักศึกษา มช. พาทัวร์ "ประเพณีรับน้องรถไฟ" จากหัวลำโพง - เชียงใหม่ สุขใจตลอดทาง!

      ว่าแต่กิจกรรมนี้มีดีที่ตรงไหน? หรือจะแอบมีดราม่าซ่อนอยู่เบื้องหลังหรือไม่? คนที่ตอบคำถามคาใจเหล่านี้ได้ดีที่สุดก็ต้องเป็นผู้จัดกิจกรรมค่ะ ว่าแล้วก็ขอเบิกตัวน้องๆ จากสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ให้มาพูดคุยกันสักหน่อย งานนี้นำทีมโดย....       
 

    

เป็นที่ทราบกันดีว่า "รับน้องรถไฟ" คือหนึ่งในไฮไลท์ของกิจกรรมนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (มช.) ที่ถ่ายทอดกันมาแบบรุ่นสู่รุ่นสู่รุ่นกว่า 50 ปีมาแล้ว ซึ่งถ้าจะนับแบบอายุคนแล้ว ประเพณีที่ว่านี้เก่าแก่เข้าวัยกลางคนอยู่เหมือนกันนะคะ

     

         

น้องๆ สโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ได้อธิบายรูปแบบการจัดกิจกรรมรับน้องรถไฟให้เห็นภาพว่า

     

"การเดินทางของน้องๆ เฟรชชี่ จะเริ่มต้นที่สถานีรถไฟหัวลำโพง รถไฟชั้น 3 ในเวลา 15.15 น. ผ่านสถานีรถไฟลพบุรี สถานีรถไฟนครสวรรค์ สถานีรถไฟพิษณุโลก สถานีรถไฟลำปาง และถึงจุดหมายที่สถานีรถไฟเชียงใหม่ในเวลา 6.20 น. ของวันรุ่งขึ้น โดยระหว่างการเดินทางครั้งนี้จะไม่มีใครได้หลับ เพราะเราจะปลุกน้องๆ ด้วยเพลงสันทนาการ ให้ทุกคนมาเต้นร้องเพลงกันมันส์ๆ เป็นความสุขที่ไม่ทำให้เสียดายเวลานอนเลย" ทุกคนช่วยกันเล่าด้วยความภาคภูมิใจ

    

      

    

แม้การสัมภาษณ์เพิ่งเริ่มขึ้นไม่นาน แต่พี่ส้มเชื่อว่าหลายคนคงมองเห็นสิ่งที่เป็นกิมมิคของกิจกรรมนักศึกษา มช. ว่าสถานศึกษาแห่งนี้ได้บ่มเพาะบุคลากรของชาติที่มีความคิดสร้างสรรค์ และในขณะเดียวกันยังได้สร้างสังคมที่อบอุ่นและแน่นแฟ้นของชาว มช. ที่ยั่งยืนมากว่าห้าสิบปี ว่าแต่อะไรคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวความสัมพันธ์ไว้ได้ล่ะ?

    

    

พอยิงคำถามนี้ไป เพื่อนๆ ก็ต่างช่วยกันผลักดันให้น้องแกงตูนผู้เป็นพ่องานได้ขายของสักหน่อย "สำหรับพวกเราชาว มช. ที่เคยเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องรถไฟหรือแม้แต่ตัวแกงตูนเอง จำได้เลยว่าตอนที่ตัวเองรู้ว่าติด มช. รู้สึกดีใจมาก และด้วยความที่เราเป็นคนเชียงรายและไม่เคยนั่งรถไฟมาก่อน เลยลองมาเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องรถไฟดู ขึ้นรถทัวร์มาหัวลำโพง ในใจตอนนั้นคิดแค่ว่ามานั่งรถไฟกลับไปเชียงใหม่นั่นแหละ แต่มันไม่ใช่เลย เราได้เจอรุ่นพี่ศิษย์เก่าที่เห็นแล้วรู้สึก โอ้โห! บางคนรหัส 03 อายุแบบบรมครู แต่ไม่เรียกตัวเองว่าลุง ป้า ใช้คำว่าพี่ บางคนมีชื่อเสียง เป็นผู้บริหารระดับประเทศก็มี ก็ยังมาส่งพวกเราขึ้นรถไฟ

ในใจคิดว่าทำไมเขาต้องมาทำอะไรให้เราขนาดนี้ ไม่เอาเวลาไปทำงานทำการกันเหรอ? แต่พวกเขายินดีมาต้อนรับน้องใหม่อย่างพวกเรา มาส่งต่อความรัก ความอบอุ่นไปสู่ลูกช้างเชือกใหม่ด้วยตัวเขาเอง ได้บอกเล่าว่าพี่เขาก็จบ มช. นะ ซึ่งมันเป็นกิมมิคที่เราจะได้เห็น จนเรียกได้ว่าเป็นเสน่ห์ของกิจกรรมนี้เลยก็ว่าได้"

   

   

แหม่.. ขนาดว่าพี่ส้มไม่ได้เป็นศิษย์เก่า มช. แต่พอได้ฟังเรื่องราวความประทับใจของเหล่าลูกช้างแล้วก็อดไม่ได้ที่จะปลื้มใจตามไปด้วย เพราะการต้อนรับอย่างอบอุ่น ย่อมเป็นการสร้างความประทับใจและช่วยให้น้องๆ นักศึกษาใหม่ได้มีกำลังใจในการปรับตัวเข้ากับสังคมที่จะหล่อหลอมให้โตเป็นผู้ใหญ่ และอุ่นใจว่าการใช้ชีวิตไกลบ้านจะไม่เงียบเหงา เพราะมีทั้งเพื่อนๆ และรุ่นพี่ที่น่ารักคอยดูแลอยู่นั่นเอง ^^

      

      

        

ยิ่งพูดคุยเจาะลึกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เราได้เห็นความมุ่งมั่น ตั้งใจ และสายสัมพันธ์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ได้ชัดเจนมากขึ้นทุกทีนะคะ ไหนๆ ก็อยู่กับทีมนักศึกษาผู้จัดกิจกรรมแล้ว คงต้องขอรบกวนเจ้าภาพให้พาชาว Dek-D.com ไปทัวร์สักหน่อย...

    

น้องทีมงานแต่ละฝ่ายช่วยกันอธิบายรายละเอียดต่างๆ ที่พวกเขาช่วยกันคิดขึ้นมาเพื่อน้องปีหนึ่งโดยเฉพาะว่า "จากธีมจุดเริ่มต้นของความสุข เราก็ตีโจทย์เข้าไปว่าความสุขมักเกิดจากความสัมพันธ์ ความประทับใจที่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาเป็นลูกช้าง เราอยากให้น้องๆ ได้ผ่อนคลาย เพราะพวกเขาต้องเปลี่ยนผ่านจากเด็กมัธยม มาใช้ชีวิตในสังคมมหา'ลัย ปีหนึ่งเป็นช่วงวัยที่สดใส เราเลยใส่ใจกับรายละเอียดต่างๆ ให้สดใสมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นลูกโป่ง สีเสื้อ การตกแต่งสถานที่ ให้น้องเฟรชสุดๆ มีเพลงสันทนาการมันส์ๆ ให้น้องๆ ได้มีรอยยิ้มตลอดทาง"

   

"สำหรับกิจกรรมรับน้องรถไฟปี 60 นี้ ใช้พลังกายพลังใจเยอะจริงๆ แต่ก็ไม่เหนื่อยเกินความสามารถของพวกเรา เพราะเราไม่ได้จัดการกันเพียงลำพัง ซึ่งต้องขอขอบคุณรุ่นพี่ศิษย์เก่าที่คอยให้คำปรึกษา คอยแนะแนวทางแก้ไขปัญหาให้กับเราตั้งแต่เริ่มเตรียมงาน และต้องขอบคุณไปถึงสมาคมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่คอยสนับสนุนเรื่องอาหาร ถุงยังชีพ ที่ปีนี้จัดเต็มมาก" ทุกคนกล่าวอย่างซาบซึ้ง

    

     

      

แม้ว่าประเพณีรับน้องรถไฟ จะเป็นเอกลักษณ์ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และจัดมาเพื่อรับขวัญลูกช้างเชือกใหม่โดยเฉพาะ แต่เบื้องหลังของกิจกรรมสุดอบอุ่นนี้ ไม่ได้มีแค่ชาว มช. เท่านั้น เพราะมีการผูกสัมพันธ์ที่แน้นแฟ้นไว้กับเพื่อนต่างมหา'ลัยด้วยล่ะ

   

     

น้องๆ ทีมงานได้เล่าถึงความประทับใจในตัวเพื่อนต่างสถาบันว่า "เราได้รับความร่วมมือที่ถือเป็นน้ำใจระหว่างเพื่อนนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่จัดเครื่องเสียงมาอำนวยความสะดวกพวกเราชาว มช. และที่พวกเราจะจำไม่ลืมเลยคือเหตุการณ์คืนก่อนเริ่มกิจกรรมรับน้องรถไฟที่หัวลำโพง ความพีคอยู่ที่ไวนิลที่เราปรินท์มามีขนาดไม่พอดีกับเวที พอติดแล้วลอยเลยจ้า คือมันก็มืดแล้ว เราเป็นเด็กต่างจังหวัดกันก็ไม่รู้ว่าร้านไวนิลแถวนี้อยู่ตรงไหนบ้าง จังหวะนั้นนึกอะไรไม่ออก แกงตูนเลยโทร. หาเพื่อนที่จุฬาฯ ว่าเกิดปัญหานี้ ทำยังไงดี  แถวจุฬาฯ มีร้านปรินท์มั้ย ระหว่างที่เรากำลังเครียด เพื่อนที่จุฬาฯ กลับชิลล์มาก บอกให้พวกเราใจเย็นๆ แค่ส่งไฟล์มา เดี๋ยวเขาจัดการให้ แล้วเราก็ได้ป้ายไวนิลที่พอดีกับเวทีแบบทันเวลา ต้องขอบคุณมากๆ จริงๆ"

    

    

      

การทำงานใหญ่ขนาดนี้ ถ้าจะบอกว่าไม่มีปัญหา ทุกอย่างราบรื่นไร้ที่ติ 100% ก็คงจะเป็นการรับน้องธีมโลกสวยด้วยทุ่งลาเวนเดอร์แล้วล่ะค่ะ เพราะว่ากิจกรรมที่ต้องมีการประสานงานกับหลายฝ่าย และต้องบริหารค่าใช้จ่ายให้คุ้มค่ามากที่สุดแบบนี้ ย่อมมีอุปสรรคเป็นธรรมด๊า(เสียงสูง) แต่ทว่าน้องๆ สโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ก็ได้ช่วยกันฟันฝ่ามาได้ แถมยังได้ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ทำให้พวกเขาสตรองขึ้นอีกเป็นเท่าตัว!!!

    

    

น้องๆ ทีมสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่เปิดใจว่า "ปัญหาหลักๆ คือเรื่องของทีม สโมฯ แต่ละรุ่นจะต้องมีการหาทีมนักศึกษาที่จะเข้ามาทำงานตรงนี้ก่อน รับน้องรถไฟถือเป็นงานวัดใจ เป็นงานแรก ที่ทุกคนต้องเชื่อใจกัน มีความเคารพซึ่งกันและกัน ผู้นำเองก็ไม่ได้มีสิทธิ์มีเสียงในการเป็นผู้สั่งและให้คนมาเชื่อเรา แต่ทุกคนต้องรวมพลังทางความคิด ร่วมมือกัน การรวมคนนี่แหละเป็นสิ่งที่ยาก เป็นอุปสรรคแรกที่เราทุกคนต้องฝ่าไปให้ได้ แล้วเราจะมีทีมที่เข้มแข็งและพร้อมจะผ่านทุกปัญหาที่จะเข้ามาอีกได้อย่างสวยงาม ด้วยกระบวนการคิดที่วางแผนตั้งแต่จุดเริ่มต้นถึงจุดสิ้นสุดที่เราทุกคนสามารถมองภาพออกได้ ซึ่งเราใช้วิธีเปิดใจ เบรนสตอร์ม พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน เพื่อเปลี่ยนผ่านเข้าสู่ความเชื่อใจกัน" 

    

ก่อนจะพูดคุยกันในประเด็นถัดไป พี่ส้มก็แอบถามแนวทางการพัฒนากิจกรรมรับน้องรถไฟในอนาคตมาคร่าวๆ ซึ่งนับเป็นข่าวที่ดีมากค่ะเพราะทีมน้องๆ สโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ก็ได้มีการปรึกษากันเรื่องการเปลี่ยนรถไฟที่ใช้โดยสารให้สะดวกสบายขึ้นในปีต่อๆ ไป ไม่แน่นะว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ลูกช้างเชือกใหม่จะได้นั่งรถไฟตู้แอร์กันแล้วก็ได้ ^^

     

    

   

ตะลุยเบื้องหลังของประเพณีรับน้องรถไฟกันซะจนทะลุปรุโปร่งแบบนี้ ชักอยากรู้แล้วล่ะสิว่าคนที่เข้าร่วมกิจกรรมเขาจะได้สัมผัสถึงความสุขที่พี่ๆ มอบให้ หรือมีเหตุผลอะไรถึงเลือกมาเข้าร่วมกิจกรรมนี้?

        

น้องเอิท น้องธัญญ่า น้องแบงค์ น้องแก้ว น้องพริก น้องนัท และน้องเคน ได้เล่าให้ทีมงานฟังว่า...   

    

      

และแล้วการสนทนาที่เต็มความสุขและความอบอุ่นกับชาว มช. ก็ได้ดำเนินมาถึงช่วงส่งท้าย เพื่อให้บรรดาพี่น้องร่วมสถาบันได้พากันเดินทางไปยังจังหวัดเชียงใหม่ ที่ตั้งของมหาวิทยาลัยในฝันที่พวกเขาสามารถเอื้อมถึงได้แล้ว แต่ก่อนจะจากกันไป ลูกช้างรุ่นพี่ก็ได้ฝากกำลังใจดีๆ มาให้ว่าที่ "ลูกช้างเชือกต่อไป" ไว้ด้วยนะ...