‘TheLittleFinger’ เพชรเม็ดงามแห่งวงการน้ำหมึก

สัมภาษณ์: ‘TheLittleFinger’ เพชรเม็ดงามแห่งวงการน้ำหมึก

 

เกี่ยวก้อยสัญญากับคนอ่านไปแล้วว่าจะสรรหาเพชรเม็ดงามแห่งวงการน้ำหมึกมาให้ทำความรู้จักอย่างใกล้ชิด ครั้งนี้เลยมาลงตัวที่ ‘ก้อย’ นักเขียนเจ้าของนามปากกา ‘TheLittleFinger’ ผู้ที่มีผลงานออกสู่สายตาผู้อ่านอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลา 9 ปี ซึ่งครั้งนี้พี่อรจะพาไปสัมผัสกับเรื่องราวส่วนตัว มุมมอง และทัศนะส่วนตน ที่ทำให้เธอคนนี้ประสบความสำเร็จได้ในวงการนักเขียน

TheLittleFinger: สวัสดีค่ะ ‘ก้อย’  TheLittleFinger ค่ะ
 

TheLittleFinger: สมัยก่อนก้อยเป็นคนชอบเล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน อ่านหนังสือ และชอบวาดภาพ ตอนเด็กๆ ที่ยังเขียนยาวๆ ไม่เป็นก็วาดเล่นพร้อมจินตนาการไปเรื่อย จนกระทั่งประมาณประถมเคยมีความคิดจะแต่งเรื่องสั้นเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมเข้าประกวดโครงการของบริษัทเอกชนอะไรสักอย่าง แต่ได้แค่ร่างๆ ไว้ แต่งได้แค่ไม่กี่ตอนก็ถอดใจไป ต่อมาพอเริ่มโตขึ้นก็ได้ลองอ่านนิยายแนวความรักวัยรุ่นของแจ่มใส สมัยนั้นคือนิยายแปลเกาหลีนั่นแหละ นักเขียนคือควียอนี พออ่านก็เกิดความคิดแบบ เฮ้ย... เรื่องทำนองนี้เราก็เคยๆ คิดพล็อตเหมือนกันนะ มันน่าจะเขียนได้นะ อะไรทำนองนั้น ประกอบกับเว็บฯ ของแจ่มใสมีเปิดคอลัมน์ 'แบ่งกันอ่าน' ก็เลยลองร่างพล็อตนิยายตัวเอง แล้วเขียนลงในแบ่งกันอ่านดู ผลตอบรับก็โอเคเลยนะ ช่วงนั้นแจ่มใสก็เป็นช่วงเปิดรับนักเขียนไทยที่เขียนแนวรักวัยรุ่นเหมือนกัน (ช่วงแรกๆ เลย) ก็เลยลองส่งไปบ้าง ปรากฏว่าได้ วันที่กองบก. ของแจ่มใสโทรติดต่อมาว่านิยายผ่านจะได้ตีพิมพ์นะคะ นี่คือเกือบกรี๊ดเหมือนกัน หน้าแป้นไปทั้งวัน จินตนาการไปก่อนละว่าหน้าปกนิยายของเราจะเป็นยังไงนะ จนกระทั่งนิยายตัวเองออกมาจริงๆ เห็นได้ตามร้านขายหนังสือชั้นนำไปทั่ว โอ้ย ตื่นเต้นค่ะ ซื้อเก็บเลย... เล่มนึง 555 อารมณ์ว่าเจิมเพื่อความเป็นสิริมงคลให้ตัวเอง จากนั้นก็เขียนมาเรื่อยๆ แล้วก็มีผลงานออกกับแจ่มใสมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันค่ะ รวมๆ ตอนนี้ก็เป็นนักเขียนของแจ่มใสมาได้ 9 ปีแล้ว (ตั้งแต่ปี 2549)
 

The Little Finger: อันนี้ให้เครดิตกับเด็กดีเลยค่ะ คือจริงๆ ตอนที่สมัครเด็กดีเพราะอยากลงนิยายที่นี่ในตอนนั้นคือ ตั้งใจจะใช้แค่ 'LittleFinger' ที่แปลว่า 'นิ้วก้อย' เหมือนชื่อเล่นของตัวเอง แต่! มันดันมีคนใช้ไปก่อนแล้วค่ะ สมัครด้วยชื่อนั้นไม่ได้ พอคิดอะไรไม่ออกเลยเติม 'the' เข้าไปดู แล้วปรากฏว่าสมัครชื่อนี้ได้ ก็เลยเลือกกลายเป็นนามปากกา 'TheLittleFinger' ที่ใช้มาจนถึงป่านนี้ค่ะ :)

(ไปเยี่ยม TheLittleFinger ได้แค่คลิกที่รูป)
 

The Little Finger: ถ้าเป็นเล่มโปรดของตัวเอง จริงๆ มีหลายเรื่อง เพราะเป็นคนชอบอ่านนิยายหลายแนวมาก ทั้งแนวรักวัยรุ่นแบบที่เขียนอยู่ก็ชอบ แนววิทยาศาสตร์ สืบสวน ระทึกขวัญ - จิตวิทยา (ไม่ใช่ผี) หรือแฟนตาซีก็ชอบ ถ้าถามว่าชอบเล่มไหนสุดคงตอบยาก แต่ขอเลือกเป็นซีรีย์ Harry Potter ดีกว่า เพราะความที่มันเป็นที่สุดของความคลาสสิก เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของนิยายแนวโรงเรียนเวทย์มนต์ของเหล่าพ่อมดแม่มดผู้มีเวทย์มนต์เลยก็ว่าได้ เชื่อว่าทุกคนที่อ่านแฮรี่ พอตเตอร์ จะรู้สึกเหมือนตัวเองถูกจุดประกายจินตนาการบางอย่าง พวกที่เป็นนักเขียนหรือนักอยากเขียนอยู่เดิมก็จะบังเกิดพล็อตแนวๆ นี้ขึ้นมาในหัวทำนองนั้น แต่ถ้าเป็นเซตที่ตัวเองเขียนจริงๆ ขอยกให้เป็นเซต Relationship ดีกว่า เพราะเป็นเซตที่ถือว่าแปลกใหม่มากสำหรับตัวเอง และมีน้อยมากในแนว JLS เนื่องจากออกแนวระทึกขวัญ จิตวิทยา สืบสวนหน่อยๆ อ่านแล้วจะรู้สึกเหมือนถูกบีบคั้นหัวใจ และเป็นเซตที่ตั้งใจเขียน และพยายามวางพล็อตให้แน่นที่สุดด้วย


 

The Little Finger: 'คนที่เรียบเรียงเรื่องราวในหัว ให้ออกมาเป็นตัวอักษร' ค่ะ :)
 

The Little Finger: ได้หนังสือค่ะ! ผิด! ไม่ใช่! ได้ถ่ายทอดความคิดของเราออกมาให้นักอ่านมากกว่าค่ะ การเขียนนิยายในฐานะนักเขียนที่ตีพิมพ์ออกมา หนึ่งในผลลัพธ์คือได้หนังสือ และได้ค่าลิขสิทธิ์ของมันก็จริงอยู่ แต่นอกเหนือจากนั้นคือการได้ถ่ายทอดความคิดของเราออกมาเป็นหนังสือ แล้วส่งต่อมันไปให้คนอ่าน เวลาที่หนังสือของเราออกไปแต่ละเล่มนี่คือแทบจะตั้งตารอฟีดแบคเลย อยากรู้ว่านักอ่านอ่านแล้วรู้สึกยังไงกับงานของเรา จุดประกายให้เขารึเปล่า เรียกน้ำตาของเขามั้ย ทำให้เขาเขินไปเลย หรือบีบหัวใจสุดๆ ฉากไหน หรือแม้กระทั่งว่ามีอะไรที่นักอ่านอยากให้เราเพิ่มเติมบ้างมั้ย อะไรทำนองนั้นค่ะ
 

The Little Finger: ถ้าเป็นเซตใหม่เลย ไม่อิงกับเซตเดิมที่เขียนอยู่ ก็มักนึกถึง 'ความแตกต่าง' ค่ะ เพราะความที่เขียนนิยายมาหลายเล่ม และนิยายแนววัยรุ่นในท้องตลาดก็มีมากมาย สิ่งที่คิดเสมอเวลาเปิดเซตใหม่คือ ความไม่จำเจ


 

The Little Finger: Writer Block ค่ะ เช่น รู้สึกไม่มีอารมณ์ร่วมกับนิยายที่เขียนเลย ว่างเปล่าสุดๆ ทำนองว่านั่งอยู่หน้าคอมฯ แต่ไม่รู้จะพิมพ์อะไร มันอึนๆ เบื่อๆ ไปหมด ทางแก้คือหลบไปพักชั่วคราวค่ะ อย่าพยายามไปบีบไปเค้นมันว่าฉันจะต้องพิมพ์ ฉันจะต้องเขียน เพราะมันจะยิ่งทำให้สมองเรามึนยิ่งกว่าเก่า555 ใช้วิธีหลบไปพัก แล้วมองหาอะไรที่น่าจะช่วยบิ้วอารมณ์ได้ เช่น ฟังเพลง ดูหนัง ดูเอ็มวี อ่านการ์ตูน หรือหาอะไรทำที่คิดว่าจะช่วยจุดประกายเราได้อีกหน แต่ทางที่ดีคือควรเป็นอะไรที่เข้ากับฟิลของนิยายที่เรากำลังเขียนค้างอยู่ ไม่ใช่เขียนแนววัยรุ่นมุ้งมิ้ง แต่หลบไปฟังเพลงแต่แนวหม่น ดราม่า ก็อาจจะเรียกฟิลคืนได้ยากนิด
 

The Little Finger: เป็นคนเขียนนิยายหลายแนวค่ะ เขียนได้ทั้งแนวมุ้งมิ้ง พระเอกน่ารักน่าตบ ชีวิตไฮสคูล แนวดาร์ก ระทึกขวัญ หรือแฟนตาซีก็ได้ เว้นแต่แนวตบจูบ พระเอกโหดหื่น อันนี้ไม่มีค่ะ เขียนไม่เป็น 555 แต่นักอ่านหลายคนจะบอกว่าชอบที่ก้อยมักจะจับเอาพล็อตของพวกเทพนิยายมายำให้เป็นนิยายก็มี อย่างเซต Anoter Side of Fairy Tale ที่เอาตัวร้ายของเทพนิยายมาเป็นตัวเอกแทน แล้วก็ปรับเปลี่ยนพล็อตเดิมของเทพนิยายให้กลายเป็นพล็อตใหม่แทน
 

The Little Finger: จริงๆ ไม่ได้เรตติ้งสูงมากมายนะ (ฮ่าาา) คงโชคดีที่มีนักอ่านฐานเดิมอยู่ ประกอบกับใช้การประชาสัมพันธ์ผ่านทางพวกโซเชียลเนตเวิร์ค อย่างเพจ FB แล้วก็ ทวิตเตอร์ของตัวเองน่ะค่ะ
 

TheLittleFinger: เซต Relationship เลยค่ะ เพราะเป็นแนวที่แปลกไปจากที่เคยๆ เขียนมาทั้งหมด และเป็นธีมเรื่องค่อนข้างแหวกกระแสมากๆ สำหรับแนว Jamsai Love Series ตอนที่เริ่มต้นจะเขียนเซตนี้คือคิดว่า เราอยากเขียนแนวที่มันดาร์กๆ สมจริงและสอนใจ ตัวละครในเรื่องทุกตัวเป็นสีเทาไปจนถึงเกือบดำเพราะเอาจริงๆ ในโลกเรามันก็เป็นแบบนั้น ธีมเรื่องจะออกแนวนิยายแปลแบบระทึกขวัญ - วัยรุ่นของต่างประเทศ เล่าถึงกลุ่มสาวๆ ดาวเด่นของมหาวิทยาลัยทั้งห้าคน ที่ถูกบุคคลลึกลับนามว่า 'S' เข้ามาปั่นป่วนในทุกความสัมพันธ์ของพวกเธอ ทั้งเพื่อนฝูง ความรัก และครอบครัว โดยไม่มีใครรู้เลยว่า 'S' คือใครและต้องการอะไรกันแน่ นิยายเซตนี้มีทั้งหมด 4 เล่ม (Brother Relation สัมพันธ์ลับผูกปมร้าย -  Sister Relation สัมพันธ์ร้ายซ่อนเงื่อนรัก – Friend Relation สัมพันธ์รักกับดักร้าย - End of Relation สัมพันธ์ร้ายคลายปมลับ) โดยเนื่องเรื่องดำเนินเรื่องต่อๆ กัน โดยเล่าผ่านแต่ละตัวละคร ก่อนขมวดปมจบในเล่มสุดท้าย ตอนวางพล็อตเสมือนคิดการใหญ่มาก ร่างเป็นข้อความยังไม่พอ ทำ mind map เพื่อกันสับสนอีกต่างหาก คิดไว้ล่วงหน้ากระทั่งชื่อไทยของเรื่องที่อ่านต่อเนื่องกันได้เป็นลูป (คำในท้ายชื่อเล่มแรก คล้องกับคำต้นๆ ของอีกเล่มหนึ่ง) สาบานว่าพอเขียนจนจบ และเล่มสุดท้ายคลอดออกมาเลยรู้สึกเหมือน เฮ้อออ ฉันส่งลูกรักถึงฝั่งแล้วนะ! ถึงกับเคยมีความคิดว่าถ้าฉันเกิดตายไปก่อนเขียนเล่มจบจะเป็นยังไงด้วยนะ 555

เซต Relationship 
 

TheLittleFinger: ก็ขอฝากผลงานของ TheLittleFinger เอาไว้ด้วยนะคะ และสำหรับนักอ่านที่อยากเป็นนักเขียน ขอบอกไว้เลยว่าอย่ารอช้าค่ะ ไม่มีใครเป็นนักเขียนได้ถ้าไม่ลงมือเขียน ถ้ากลัวว่าเราอาจเขียนแล้วภาษาไม่สวย อ่านไม่เข้าใจ ลองให้เพื่อนข้างๆ เราอ่านแล้วคอมเมนต์ให้ฟังก่อนก็ได้ หรือใครที่คิดว่าอยากเขียนแต่ไม่รู้จะเขียนยังไง ก็ลองอ่านดูก่อนค่ะ หาหนังสือมาอ่านเยอะๆ อยากลองเขียนแนวไหนก็หยิบแนวนั้นมาอ่านเลย อ่านให้เกิดประกายในหัวว่าเราอยากให้เรื่องของเราเป็นไปแบบไหน และอ่านเพื่อศึกษาด้วยว่าการเขียนที่ว่า คือเขียนแบบไหน เน้นว่าเพื่อศึกษานะคะ ไม่ใช่ก๊อปแปะ เพราะถ้าเราก๊อปแปะเมื่อไหร่ เราก็จะไม่มีทางพัฒนาฝีมือการเขียนของเราได้ และเราก็จะกลายเป็นนักก๊อปแปะแบบนั้นไปเรื่อยๆ ไม่มีวันเป็นนักเขียนที่ดีจริงๆ ได้เลยค่ะ :)
 

พูดคุยเปิดใจกันตามประสาพี่น้องไปแล้ว จะเห็นว่าเธอคนนี้ถ้าเรื่องงานเขียนแล้วแทบจะผ่านมาทุกแนว และด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมานี้เอง แว่วๆ ว่าจะมีเซอร์ไพรส์ในส่วนของกิจกรรมดีๆ ให้นักเขียน นักอ่านของเราได้มีส่วนร่วม ส่วนจะเป็นอะไรนั้นตอนนี้ยังบอกไม่ได้จริงๆ ค่ะ ต้องคอยตามลุ้นอย่างใกล้ชิดเอาเองไม่แน่อาจเป็นโครงการที่น้องๆ กำลังคิดถึงอยู่ก็ได้ ใครจะรู้


 

^________________^

พี่อร