คุยกับ 'วี' หนุ่ม รปภ. สุดขยันที่สานฝันจนสอบติดสัตวแพทย์จุฬาฯ!

        สวัสดีค่ะชาว   Dek-D  พบกับคอลัมน์ "เด็กพลังบวก" ที่จะพาน้องๆ ไปค้นหาแรงบันดาลใจจากวัยรุ่นเจ๋งๆ ที่ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และทำกิจกรรมเพื่อตัวเองและสังคมกันค่ะ
 

        หนึ่งในข่าวแง่มุมดีๆ ที่คนชื่นชมและแชร์ต่อกันเยอะมากในโซเชียล คือ หนุ่มวัยรุ่นที่ใช้เวลา 2 เดือนช่วงรอผลสอบ ไปสมัครงานเป็น รปภ. ที่บริษัทชัยภูมิ โปร์การ์ด ประจำวัดเจดีย์หลวงวิหาร ซึ่งเมื่อผลสอบประกาศออกมาแล้ว เจ้าตัวก็ถึงกับน้ำตาคลอเลยค่ะ  เพราะตนมีรายชื่อในผู้สอบติดคณะสัตวแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (ติดรอบ 2 โครงการจุฬาฯ-ชนบท) เดี๋ยววันนี้เราจะพาไปรู้จักและฟังเรื่องราวชีวิตของเขาทั้งเรื่องการเรียนและการทำงาน รปภ. ว่าท้าทายและได้เปิดโลกมากขนาดไหน!

เห็นคนเก่งแล้วรู้สึกต้องพยายามขึ้น
 

         "สวัสดีครับ ชื่อ 'วี' วีรพงศ์ แซ่หาญ อายุ 18 ปี จบจากโรงเรียนท่าวังผาพิทยาคม จ.น่านครับ ^^"   ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับที่เข้าใกล้ความฝันอีก 1 ขั้น  ว่าแต่เหตุผลอะไรที่ทำให้เราอยากเรียนคณะนี้?   "ตอน ม.6 ผมนั่งคิดหลายวันว่าตัวเองมีความสุขกับอะไรมากที่สุด แล้วนึกขึ้นได้ว่าผมชอบเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่อายุ 11 เคยเลี้ยงหมู เป็ด ไก่ สุนัข แล้วผูกพันกับมันมาก สร้างบ้านสร้างกรงให้เป็ดด้วย แล้วห้ามคนที่บ้านจับสัตว์เลี้ยงผมไปฆ่าเด็ดขาดเลย ถ้าเกิดขึ้นจะสะเทือนใจมากๆ"
 

 

         "ส่วนเรื่องการเตรียมสอบ ผมจริงจังกับ TCAS ตั้งแต่ช่วง ม.5 ขึ้น ม.6 เพราะได้ไปค่ายติวที่เชียงใหม่ประมาณ 1 เดือน แล้วเจอคนเก่งๆ เยอะมาก เลยรู้สึกว่าตัวเองต้องพยายามขึ้นนะ  พอกลับมาเลยอ่านหนังสืออย่างหนัก ทำข้อสอบเก่า ซื้อคอร์สออนไลน์มาเรียน เวลาโรงเรียนมีติวก็ไปตลอดครับ ส่วนตัวจะชอบทำสรุปซ้ำๆ อ่าน 2-3 รอบ อัปเดตข้อมูลเพิ่มเรื่อยๆ ตัวที่ผมสอบจะมี 9 วิชาสามัญ, GAT PAT, ONET และวิชาเรียนต่อแพทย์ สำหรับผมคิดว่า 9 วิชาสามัญยากสุดครับ"

         เขาเล่าวิธีแบ่งเวลาในแต่ละวันให้ฟังว่า "ผมเรียนห้อง GIFTED หยุดวันอาทิตย์วันเดียว เลิกเรียน 4 โมงกลับมาอาบน้ำกินข้าว เปิดยูทูบกับอ่านหนังสือที่ซื้อมาบ้าง แต่ไม่หักโหมนะครับ ถ้าวันไหนนอนดึกถึงตี 2 แสดงว่ามีดูหนังดูซีรี่ส์ด้วย 555 เทคนิคที่อยากฝากถึงน้องๆ คือ อ่านแล้วจำคอนเซ็ปต์ของบทให้ได้ ไฮไลต์แล้วจดไว้ จะช่วยให้ใช้เวลาอ่านน้อยลง ที่สำคัญต้องสม่ำเสมอ ตั้งไว้ว่าต้องอ่านจบกี่หน้ากี่บทก็ทำให้ได้ อย่าผัดวันประกันพรุ่งครับ"

 

       ปกติเรามักจะเคยเจอคนแชร์ประสบการณ์ทำงานพาร์ตไทม์พวกโรงอาหารหรือโรงหนัง แต่วันนี้เราจะพาไปเปิดมุมการทำงานของพนักงานรักษาความปลอดภัยบ้าง บอกเลยว่างานนี้มีอะไรมากกว่าที่คิด    "พอเขาประกาศคะแนน กสพท. ประมาณ 1 อาทิตย์ก็เริ่มหางานครับ ผมถามเพื่อนว่ามีงานอะไรให้ทำบ้าง สุดท้ายก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานที่เชียงใหม่แนะนำให้มาทำงาน รปภ. รายได้หลักหมื่นต่อเดือนครับ ตอนนั้นเราขอแค่ได้เงิน ไม่เกี่ยงงานเลย นอกจากอยากหาเงินใช้ตอนเรียน ก็คืออยากเซอร์ไพรซ์ซื้อตั๋วเครื่องบินพาคุณแม่เที่ยวกรุงเทพฯ ด้วย ตอนนี้ก็จองตั๋วให้คุณแม่เรียบร้อยแล้วครับ^^"

        "งานของผมคือดูรถและชาวต่างชาติเป็นหลัก ทำงานวันละ 12 ชม. ตั้งแต่ 7.00 - 19.00 น. ไม่มีวันหยุด ช่วง 3 วันแรกเขาจะให้ฝึกงานก่อน สอนโบกรถ แจกบัตรรับบัตร เรียนรู้เรื่องกฎระเบียบต่างๆ รถจอดได้นานแค่ไหน ถ้าเกินเวลาต้องปรับเท่าไหร่ และต้องสื่อสารกับชาวต่างชาติ เช่น ต้องแต่งกายให้สุภาพ โดยผมจะประจำที่จุดรับบัตร จุดจอดรถข้างใน จุดรับบัตรข้างหลังสุด เปลี่ยนกับเพื่อนบ้างแบบ 2-3 วันครั้ง"

 

       เขาเล่าตัวอย่างเคสที่เจอว่า "ถ้าเป็นเคสของหายจะเจอประมาณ 2-3 ครั้งต่อสัปดาห์ครับ  เราก็ต้องถามว่าไปไหนมาบ้าง ไปเปิดกล้องวงจรปิด ติดต่อสำนักงานเพื่อขอดูกล้อง บางวันเจอฝรั่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา แล้วพูดรัวเร็วบอกว่ากระเป่าเงินหาย เราก็ไปช่วยหาจนเจอครับ ส่วนใหญ่เขาจะเข้าใจว่าโดนขโมย ซึ่งจริงๆ ก็มีบางเคสนะที่ของหายสาบสูญไปเลย"

       "ตอนมาทำแรกๆ ไม่เบื่อนะ หลังๆ อาจมีบ้าง 555 ผมรู้สึกตื่นเต้นเพราะแต่ละวันเราได้เจอกับคนต่างชาติทั้งจีนและฝรั่งที่น่ารักๆ ตลกๆ ถ้าเป็นคนจีนจะยิ้มแย้ม เฟรนด์ลี่ คุยกันด้วยภาษาท่าทาง พยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เราพูด ถ้าเขาบอกจะไปห้องน้ำ ก็ทำท่าล้างมือหรือท่าปวดท้องให้เราดู  รู้สึกน่ารักมากๆ ส่วนฝรั่งเขาก็สุภาพๆ พยายามพูดภาษาไทย และเคร่งครัดกับกฎ"

       แสดงว่าเราเองก็แอบเก่งภาษาอังกฤษด้วยเหมือนกันนะเนี่ย?  "จริงๆ ผมได้ระดับปานกลางครับ ตอนเด็กเราศึกษาแล้วรู้สึกว่าถ้าพูดได้จะเท่มากเลยนะ เวลาว่างๆ จะฝึกด้วยการท่องศัพท์กับฟังเพลงภาษาอังกฤษครับ  จริงๆ การมาทำงาน รปภ. ที่ผมทำต้องสื่อสารกับคนต่างชาติ ทำให้ได้เรียนรู้ทั้งภาษาและวัฒนธรรมด้วยเหมือนกัน  เวลานักท่องเที่ยวจะมาถามทางแล้วเราตอบ เขาก็จะยิ้มๆ ชมว่าเราพูดอังกฤษโอเคนะ ฝรั่งส่วนใหญ่จะเฟรนด์ลี่มากครับ ถ้าเรากล้าคุยกับเขา เขาจะคุยกับเราเหมือนเป็นเพื่อนเลย แล้วมีคนเคยบอกเราด้วยว่า  เขาชอบประเทศไทย รู้สึกท้าทายและตื่นเต้นที่ได้มาศึกษาวัฒนธรรมที่นี่"
 

 

ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองและเข้าใจเรื่องความสุข
 

        บทบาท รปภ. ของวีจะสิ้นสุดลงวันที่ 17 พ.ค. และเดินทางกลับบ้านวันที่ 18 พ.ค. จากการทำงานมา 2 เดือน เรารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเองยังไงบ้าง? "ผมได้เรียนรู้การใช้ชีวิตหลายอย่าง กล้าเข้าหาคนอื่นมากขึ้น และพูดเสียงดังขึ้นครับ  ปกติเราค่อนข้างขี้อาย ไม่ค่อยพูด พูดก็เสียงเบามาก ไม่ค่อยยิ้มแย้มด้วย"

        แล้วจากการได้พูดคุยกับเพื่อน รปภ. มานาน วีก็ได้เปิดมุมมองเรื่องความสุขในชีวิต "เราได้เห็นว่าทัศนคติและวิธีการไปถึงเป้าหมายของผมและเพื่อนแตกต่างกัน  และเราไม่สามารถเปรียบเทียบได้ว่าแบบไหนดีกว่า  เช่น บางคนอยากจบสูงๆ มีงานทำ แต่เพื่อนผมจะคิดว่าไม่ต้องจบสูงก็หางานได้ งานไหนก็ได้ขอแค่มั่นคง แล้ววางเป้าหมายไว้ว่าอยากได้บ้าน   ซึ่งเขาก็มีความสุขมากๆ กับชีวิตตอนนี้  เขาเล่าให้ผมฟังว่า ตั้งแต่จบ ม.3 เขาไม่เคยขอเงินพ่อแม่สักบาท อยู่ได้ด้วยตัวเอง ซื้อรถได้ เช่าหอเอง"

 

ทิ้งท้ายด้วยคำขอบคุณและกำลังใจ
 

        สุดท้ายนี้เราอยากฝากอะไรถึงผู้อ่านบ้าง? "อย่างแรกเลยคืออยากขอบคุณทุกคนครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีคนมาแสดงความยินดีกับผมเยอะขนาดนี้ ดีใจมากๆ ไม่รู้จะพูดยังไง ขอฝากถึงคนที่กำลังท้อ มีปัญหาในชีวิต ขอให้เขาค่อยๆ หาหนทาง หาโอกาสให้ตัวเอง ทุกอย่างมีทางออกเสมอครับ"

 

        ตลอดการพูดคุยเราสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงซื่อๆ ที่เล่าเรื่องอย่างตรงไปตรงมา และรับรู้ได้ถึงทัศนคติที่ดีมากของเขา ทำเอาคนฟังรู้สึกมีความสุขและได้เปิดโลกจากเรื่องราวเหล่านั้นไปด้วย  สำหรับน้องๆ ชาว Dek-D คนไหนที่อยากลองทำงานเพื่อหาประสบการณ์ชีวิตแบบนี้บ้าง พี่ขอเชียร์เต็มที่เลยค่ะ แต่อย่าลืมคำนึงเรื่องความปลอดภัย และต้องฝึกการบริหารเวลาให้ดี พี่เชื่อว่าการลงสนามทำงานจริงจะช่วยเพื่มโอกาสให้เราค้นหาตัวเองเจอได้เร็วขึ้นด้วยค่ะ เอาใจช่วยทุกคนนะคะ ^^