สุโก้ยเดส！รีวิวชีวิตเด็กทุนมงฉบับบ้านนอกญี่ปุ่น เรียน FoodSci + จบไปทำงานในญี่ปุ่นต่อทันที

สวัสดีค่ะชาว Dek-D ถ้าพูดถึงอาหารจากแดนอาทิตย์อุทัย ก็นับว่าชื่อเสียงส่องมาถึงบ้านเราเต็มๆ เหมือนกันนะคะ บางคนอาจจะเคยพรีออเดอร์ ซื้อจากร้านค้า หรือหาโอกาสจองตั๋วบินไปตระเวนชิมถึงที่ เบื้องหลังภาพความสำเร็จนี้ก็คือการที่รัฐบาลญี่ปุ่นเน้นพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศ ควบคู่กับการส่งเสริมอุตสาหกรรมที่สะท้อนวัฒนธรรมได้ อีกทั้งอุตสาหกรรมกลุ่มอาหารสำเร็จรูปยังเติบโตเร็ว อันเป็นผลจากวิถีชีวิตแบบเร่งรีบของคนในประเทศ

และวันนี้เราจะพาไปเปิดโลกการเรียนต่อและวัฒนธรรมด้านอาหาร จากประสบการณ์ของ "พี่จ๋า"  บัณฑิต FoodTech จุฬาฯ ที่เริ่มต้นเรียนภาษาญี่ปุ่นก่อนบิน แล้วได้ทุนเต็มจำนวน หรือ “ทุนมง” (Monbukagakusho) ไปเรียนต่อ ป.โท สาขา Food Science ภายใต้คณะเกษตรที่ Kagawa University ทั้งเรียนเป็นภาษาญี่ปุ่นล้วน แคมปัสก็อยู่ในจังหวัดทางชนบทที่แทบไม่มีคนพูดอังกฤษเลย และที่ชาเลนจ์อีกคือการเรียนในโปรแกรมพิเศษที่เทรนนักศึกษาพร้อมทำงานในประเทศญี่ปุ่นหลังเรียนจบทันที จะน่าสนใจขนาดไหน ตามมาอ่านและดูคลิปเพลินๆ กันเลยค่ะ~

จุดเริ่มต้น
เมื่อแอลกอฮอล์พาฉันมาที่นี่~

สวัสดีค่า ชื่อจ๋านะคะ เรียนจบ ป.ตรี จากภาควิชาเทคโนโลยีทางอาหาร (FoodTech) คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เหตุผลที่เข้าคณะนี้เพราะมีแพสชันกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อยากศึกษากรรมวิธีการผลิตพวกเบียร์ไวน์แบบจริงจัง พอปี 3 ที่ต้องฝึกงาน 3 เดือน เลยอยากฝึกสิ่งที่ตัวเองสนใจ 

...แต่เด็กมหาลัยไทยทำเหล้าเบียร์ไม่ได้~

แล้วพอดีอาจารย์ในภาค offer ให้เราได้ไปฝึกงานด้าน Food BioTechnology ทำโปรเจ็กต์เกี่ยวกับเชื้อจุลินทรีย์ที่จังหวัดนีงาตะ (Niigata) ที่มาที่ไปคือประเทศญี่ปุ่นมีระบบให้คนทำวิจัยเพื่อคืนความรู้สู่ประเทศ หมายความว่าถ้าบริษัทต้องการเงินสนับสนุนจากรัฐบาล หลังจากได้เงินสนับสนุนไปแล้วก็ต้องทำงานวิจัยคืนสู่ประเทศ อย่างบริษัทอาหารก็จะทำแล็บเพื่อคืนความรู้สู่เกษตรกร ประมาณนี้ค่ะ ^^ แล้วที่ญี่ปุ่นอาหารหมักยังดังมากด้วย อย่าง มิโซะ นัตโตะ เหล้าสาเก หรือเบียร์คราฟต์ที่ตอนนั้นเริ่มบูมแล้ว 

ยิ่งตอนไปถึงเราสนุกกับการทำแล็บมากกก ถ้าตอน ป.ตรี เค้าจะบอกขั้นตอน 1, 2, 3, 4… ถ้าทำตามจะได้ผลแบบนี้นะ แต่ตอนฝึกงานจะมีแค่โจทย์ให้เราหาวิธีทำเพื่อให้ได้ตามบรีฟ เฮ้ย ชอบ ได้คิดเองทำเองหมดเลย อาจจะมีปัญหาบ้างตรงที่เราไม่เคยเรียนญี่ปุ่นมาก่อน ส่วนฝั่งเค้าอังกฤษไม่แข็ง แต่ก็มีวิธีสื่อสารให้เข้าใจตรงกันได้

จากก่อนฝึกงานที่ไม่ได้มีแพสชันเกี่ยวกับญี่ปุ่น ก็กลับมาพร้อมความประทับใจและคิดอยากเรียน ป.โท เพื่อต่อยอดความรู้เรื่องการหมัก (Food Fermentation) เลยมองหา ม.ที่เปิดสอนภาคที่สนใจในญี่ปุ่น รีเสิร์ชข้อมูลเยอะมากว่าอาจารย์ทำหัวข้อวิจัยแนวไหนบ้าง เพราะ ป.โท จะเน้นทำแล็บ นอกนั้นก็ดูเรื่องสภาพแวดล้อมกับอากาศว่าเราอยู่ได้มั้ย

. . . . . . 

เดินหน้าสมัครทุนรัฐบาลญี่ปุ่น
เรียนต่อ FoodSci และโปรแกรมสุดพิเศษ

ทุนวิจัย ป.โท จะครอบคลุมทั้งค่าธรรมเนียมการสมัคร ค่าเรียนตลอดหลักสูตร ค่าตั๋วไป-กลับประเทศญี่ปุ่น กับค่าใช้จ่ายแต่ละเดือน สามารถยื่นได้ 2 ทางคือ Embassy Track สถานทูตจะคัดเลือกผู้สมัครจากประเทศไทยก่อน ถ้าผ่านเราจะได้เลือกมหาวิทยาลัยต่อ กับอีกแบบคือ University Track *เราสมัครแบบนี้ เริ่มจากไปติดต่อ ม.ก่อนว่าจะสมัครทุน MEXT แล้วเขาจะไปดำเนินการต่อกับทางทุน 

สำคัญมาก! ก่อนถึงวันหมดเขตส่งใบสมัคร นอกจากติดต่อออฟฟิศของภาคที่เราจะสมัครแล้ว เราควรติดต่อหา Professor (= อาจารย์ที่อยากให้เป็นที่ปรึกษาหัวข้อวิจัย ป.โท) เพื่อแนะนำตัวและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะทำก่อน ไม่งั้นโอกาสตอบรับที่มหาวิทยาลัยตอบรับเข้าเรียนจะต่ำมาก อย่าลืมเตรียมศึกษาข้อมูลให้พร้อมที่สุด ไม่ควรถามสิ่งที่เค้ามีเขียนไว้อยู่แล้วค่ะ

ในกรณีของมหาวิทยาลัยจ๋า ในใบสมัครเรียนจะมีช่องให้ติ๊กเลือกว่าเราสนใจสมัครทุน MEXT และอีกช่องคือ Career Development Program (CDP) ตอนนั้นเราสมัครทั้งทุนและโปรแกรมนี้เลย สำหรับคนที่สมัครโปรแกรม CDP จะได้เรียนเพิ่มจากหลักสูตร FoodSci อีกเพื่อเตรียมพร้อมทำงานในอุตสาหกรรมนี้ที่ญี่ปุ่น เช่น Business Japanese, Japanese Culture, Food Hygiene ฯลฯ ข้อกำหนดคือต้องสอบ JLPT N2 ผ่านก่อนจบ และหลังเรียนจบต้องเซ็นสัญญาทำงานที่ญี่ปุ่นทันที // โปรแกรมนี้พิเศษมากก มีคอนเนกชันกับหลายบริษัทด้วย เดี๋ยวจะมารีวิวพร้อมพาร์ตการทำงานหลังเรียนจบนะคะ

ดูคลิปรีวิวการเตรียมตัวสมัครทุนด้านล่างนี้เลย!

. . . . . . 

เพราะว่าเราเรียนโปรแกรมพิเศษ
ทุกอย่างจึงพิเศษ!

ปกติเราเป็นคนชอบความท้าทาย  คติประจำใจคือไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้
แต่พอมาอยู่ญี่ปุ่นก็เริ่มคิดว่า เอ๊ะ หรือสิ่งนั้นคือภาษาญี่ปุ่นวะะะ

ถ้าเรียน ป.โท โปรแกรมอื่นๆ จะเรียนเป็นภาษาอังกฤษ แต่โปรแกรม CDP ทำขึ้นสำหรับคนที่อยากทำงานต่อในญี่ปุ่น ภาษาญี่ปุ่นจึงสำคัญมาก!! ก่อนเปิดเทอมจะต้องพก JLPT N4 มาด้วย เราก็ถูๆ ไถๆ อ่านเองครึ่งนึง ลงคอร์สเล็กน้อยเพื่อเสริมความเข้าใจ

พอไปถึงญี่ปุ่นวันแรก ใครพูดอะไรมาก็ตอบไม่ได้เลยค่า การสอนและชีททุกอย่างเป็นภาษาญี่ปุ่น ไหนจะอยู่จังหวัดคนไม่ค่อยมีคนพูดภาษาอังกฤษอีก เรียนด้วยใช้ชีวิตด้วย work hard จนร้องไห้เลยตอนนั้น ท้อแบบอยากกลับบ้านนนน

ด่านแรกที่เจอคือ ทางโปรแกรม CDP กำหนดว่าเราต้องสอบ N3 ผ่านภายในเดือน 12 ตอนบินไปเดือน 10 เรายังไม่รู้คันจิอะไรเลย อ่านไม่ออก พอไปสอบเดือน 12 ก็ขาด 2 คะแนน เสียใจหนักมากเพราะตั้งความหวังไว้สูง ส่วนนึงเพราะเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นด้วย แต่ลองคิดอีกมุม “อีกแค่ 2 คะแนนเอง ก็ไม่แย่มั้ย” เอาวะสู้ใหม่! แข่งกับตัวเอง แล้วสักพักก็เห็นว่าพัฒนาการเราดีขึ้นเรื่อยๆ พอสอบอีกรอบก็ผ่าน!

จากนั้นชาเลนจ์ตัวเองต่อว่าอยากได้เกิน 120 คะแนน (ถ้าผ่านคือ 90 คะแนน) ปรากฏว่าได้ 146 โอ้ววว ลุยต่อสิ แล้วล่าสุดก็เพิ่งผ่าน N2 มา แล้วเดี๋ยวเร็วๆ นี้จะสอบ N1 แล้วค่ะ~

วิธีเรียนภาษาของเราก็คือออ

1. หาแพสชันให้เจอ ทำไมเราถึงอยากทำได้? ถ้าเราเองคืออยาก survived อยากทำงานและพูดให้ได้
2. ค่อยๆ หาวิธีเรียนที่เหมาะกับเรา การอ่านหนังสือมันง่วงสำหรับเรา แต่รู้ตัวว่าชอบพูด เลยไปลงคลาสพูดออนไลน์กับคนญี่ปุ่นวันละ 15 นาทีแทน เฮ้ย สนุก!! ได้ศัพท์ใหม่ๆ ตลอด พออยู่ตัวเราก็เริ่มมาอ่านหนังสือ เอาศัพท์มาใส่แอป Flashcard Quizlet นั่งเล่น ทำทุกอย่างให้สนุกและง่ายขึ้น

. . . . . . 

เรียนแคมปัสเกษตรที่จังหวัด Kagawa
สูดอากาศบริสุทธิ์ คุณภาพชีวิตเลิศ

คณะ Agriculture ของ Kagawa University จะเป็นแคมปัสแยกมาอยู่ชนบท แต่ให้ฟีลที่รับรองเลยว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี! มีไร่เกษตรในคณะเป็นของตัวเอง เครื่องมือครบ หรือถ้าใครจะทำวิจัยเชื่อมโยงกับฟิลด์สุขภาพแล้วต้องการเครื่องมือที่คณะเราไม่มี ก็ข้ามไปทำแล็บที่แคมปัสคณะแพทย์ได้ อาจารย์ใจดีและรู้จักกันหมด

ตอนอยู่ไทยเราเกิดและโตที่กรุงเทพ พอมาเจอสภาพแวดล้อมจากหน้ามือเป็นหลังมือยังชอบมาก แม้ Kawaga จะเป็นจังหวัดที่เล็กที่สุดก็จริงแต่ความเจริญเข้าถึง มีรถบัสและห้างร้านครบ ชาวบ้านน่ารักและใจดี เวลาเราเดินผ่านก็ “สวัสดีตอนเช้า” “วันนี้อากาศดีนะ~” น่ารักและใจดีมากกกก บรรยากาศรอบๆ ก็เงียบสงบไม่มีอะไรมารบกวนเลย

บางวันถ้ามีเวลาก็จะไปปั่นจักรยาน ปีนเขา เดินเล่นสวนสาธารณะ (ญี่ปุ่นมีภูเขาเยอะ) และข้อดีอีกอย่างของ Kagawa คือไม่ค่อยมีแผ่นดินไหว ถึงมีก็ซ่าแบบสั่นๆ เล็กๆ มีหิมะตกแต่ไม่มาก มีทุกอย่างแต่แบบกลางๆ ไม่มากเวอร์ 

**ด้วยความที่อยู่บ้านนอกญี่ปุ่น ทุกอย่างจะถูกลงแบบไม่น่าเชื่อ ถ้าเทียบกับเมืองหลวงหรือเมืองใหญ่ๆ เช่น โตเกียว เกียวโต ก็ถือว่าประหยัดได้เยอะเลยค่ะ มีเงินเก็บไว้ไปเที่ยว ><

. . . . . . 

วิชาสนุกๆ เพียบ
และ ป.โท จะเน้นทำแล็บเป็นหลัก

เล่าก่อนว่าที่ประเทศญี่ปุ่นคนรวยมักจะเป็นคนที่มีที่ดินทำการเกษตร ดูแลกิจการไร่นาของตัวเอง ซึ่งภาค Food Science ก็อยู่ภายใต้คณะ Agriculture และเลือกลง CDP ได้ เพื่อนที่เรียนด้วยกันมีหลายชาติ เช่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย เวียดนาม เม็กซิโก จีน ฮ่องกง ไทย ฯลฯ

วิชาเรียนจะอยู่ในขอบข่ายของ Food Science แต่ลึกขึ้น แนะนำว่าควรมีพื้นฐาน Food มาก่อนบ้าง เพราะอย่าลืมว่าต้องเจอภาษาญี่ปุ่นด้วย ╥﹏╥ เท่าที่สังเกตเพื่อนที่ข้ามฟิลด์มาจะต้อง work hard พอสมควรเลยค่ะ ส่วนเราจบ ป.ตรี Food Tech ก็เลยมีเนื้อหาบางส่วนสัมพันธ์กัน

ตัวอย่างวิชาเรียน

“ความปลอดภัยทางอาหาร” (Food Hygiene) เป็นวิชาที่เปิดโลกสุดๆ เพราะด้วยปัจจัยเรื่องที่ตั้งทำให้ไทยกับญี่ปุ่นมีข้อจำกัดบางอย่างต่างกัน เช่น เชื้อจุลินทรีย์บางชนิดไม่มีในไทยแต่มีในญี่ปุ่น หรือบางวิธีที่คนไทยใช้อาจทำไม่ได้ในประเทศญี่ปุ่น เป็นต้น เราจะได้เรียนรู้ในมุมของประเทศญี่ปุ่น เพราะเค้าต้องการเตรียมพร้อมให้เราไปทำงานในอุตสาหกรรมญี่ปุ่นนั่นเอง (Wow!) ความท้าทายคือศัพท์เฉพาะเยอะ เราเลยไปเช็กก่อนว่าวีคนี้จะได้เรียนอะไร แล้วไปอ่านกับหาความหมายมาก่อนล่วงหน้า

“ธุรกิจญี่ปุ่น” (Japanese Business) เป็นหนึ่งในวิชาโปรแกรม CDP เค้าจะให้เราประยุกต์ Food Science กับ Business ลองคิดผลิตภัณฑ์ขึ้นมานำเสนอ แล้วอาจารย์จะคอมเมนต์ให้เราพัฒนาต่อ ตอนนั้นเราทำเป็น project โอนิกิริพวกไส้ลาบหรือไส้มัสมั่นงี้ จับมา mix กัน

ตอนเรียนจะมีทั้งวิชาที่เชิญคนจากบริษัทใหญ่ๆ มาบรรยาย เช่น บริษัทผลิตเนย อาหารแช่แข็ง ฯลฯ ช่วยให้เห็นภาพว่าสิ่งที่เรียนประยุกต์กับโลกการทำงานได้จริง รวมถึงมีวิชาที่ให้ไปดูโรงงานผลิตถึงที่ด้วย อาจารย์มีคอนแทคเยอะมากกกตั้งแต่อาหารแช่แข็ง โชยุ สารปรุงแต่งอาหาร ซอส ฯลฯ *ประเทศญี่ปุ่นจะดังเรื่องอาหารแช่แข็งเพราะคนใช้วิถีชีวิตแบบเร่งรีบ เค้าเลยมุ่งพัฒนาด้านนี้เร็ว แช่ยังไงให้ได้คุณภาพเท่าเดิม

(ไปดูภาพกีฬามันส์ๆ ในคลิปนี้เลยยยย!)

เกือบทุกวิชาจะให้ทำ Report หลังเรียนจบคลาส ยกเว้นวิชา “วัฒนธรรมการทำงาน” ที่มีสอบปฏิบัติ วิชานี้ทั้งสนุกและทำให้รู้สึกว่า เฮ้ย ต้องขนาดนี้เลยเหรอ!! เราจะได้เรียนเจาะลึกตั้งแต่ความคิดของคนญี่ปุ่นที่มีต่องานและข้อปฏิบัติที่ควรรู้ (Do & Don’t) เช่น การโค้งคำนับมีกี่ระดับ เวลาแลกนามบัตรกับคนญี่ปุ่นต้องทำยังไงบ้าง เราไม่ควรจะรับมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าทันที ต้องทำท่า appreciated หน่อย อ่านชื่อและตำแหน่งเพื่อให้วางตัวกับเขาได้ถูก เป็นต้น รวมถึงมีสอนวิธีปฏิบัติตัวตอนไปสัมภาษณ์งาน เช่น ต้องแต่งตัวแบบนี้ เคาะประตู 3 ครั้ง ฯลฯ เวลาสอบก็อาจจำลองสถานการณ์สัมภาษณ์งานจริง เคาะประตูให้เค้าดูไรงี้ 555

**โปรแกรม CDP อาจารย์จะเคร่งเรื่องมารยาทเป็นพิเศษ เพราะเค้าต้องการเตรียมพร้อมเราไปทำงานกับคนญี่ปุ่น แค่กระดกน้ำก็โดนดุแล้ว

. . . . . . 

เล่าชีวิตชาวแล็บ & โปรเจ็กต์แสนสนุก
ปีนขึ้นเขาไปเก็บใบชา~

เราทำโปรเจ็กต์เรื่อง “Awa-bancha” ชาหมักท้องถิ่นที่ผลิตโดยชาวบ้านจังหวัดโทคุชิมะ (Tokushima:徳島) ใกล้กับ Kagawa ยังคงวนเวียนกับเครื่องดื่มและการหมักเพราะคิดว่าต่อยอดงานด้านที่เราสนใจได้ ซึ่งเราเองมาเจอสังคมแล็บที่อบอุ่นสุดๆ อาจารย์ที่ปรึกษาใจดี ดูแลนักเรียนจนเหมือนเป็นผู้ปกครอง เพื่อนในแล็บก็น่ารัก ทุกคนเป็นคนญี่ปุ่นหมดเลยค่ะ

นอกจากทำวิจัยกับเขียนเปเปอร์ อาจารย์ที่ปรึกษาพานักเรียนในแล็บทั้งหมดไปลงพื้นที่จริงเมื่อเดือนสิงหาคม 2564 อย่างเราไปเก็บชามาทำวิจัย เพื่อนคนอื่นอาจเก็บตัวอย่างดิน หาเชื้อจุลินทรีย์ ฯลฯ ตามหัวข้อที่ตัวเองทำ ตกดึกก็นอนค้างคืนที่ฟาร์มเหมือนออกทริป ตอนนั้นเจอชาวบ้านพูดภาษาถิ่นรัวๆ ผ่านมาได้เพราะอาจารย์ช่วยเลยค่ะ 5555 สนุกๆ แต่ต้องแพลนทุกอย่างให้เป๊ะ เพราะถ้าพลาดจะไม่มีตัวอย่างให้เก็บแล้วนะ~ เขาหมักชากันแค่ปีละครั้ง

เล่าเพิ่มเติมคือในโปรแกรมจะมีอาจารย์ที่แบ่งกันดูแลงานวิจัยของเรา 3 ด้านคือ วิทยาศาสตร์, ธุรกิจ และ ภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเราจะมีเรียนวิชาภาษาญี่ปุ่น 1-2 ตัวอยู่แล้ว (แบ่งตามเลเวล JLPT ฟัง-พูด-อ่าน-เขียน) ในเทอมแรกต้องเขียนแผนวิจัย 1 ครั้งส่งให้อาจารย์ญี่ปุ่นดูเพื่อคอมเมนต์แล้วปรับแก้ต่อค่ะ ซึ่งความยากของภาษาญี่ปุ่นคือมีภาษาพูดกับภาษาเขียน เป็นคำเดิมแค่เปลี่ยนรูปกับ Tense แต่ที่เปลี่ยนจนไม่เหลือเค้าเดิมเลยคือภาษาสุภาพ ปกติจะมีใช้ตอนเขียนอีเมล

. . . . . . 

เล่าเรื่องการหางานที่ญี่ปุ่น
และความดีงามของโปรแกรม CDP

อ้างอิงประสบการณ์เรียนในโปรแกรม Career Development Program (CDP) ของปีเรา** ข้อกำหนดคือต้องสอบผ่าน JLPT N2 ก่อนเรียนจบ สมมติว่าธีสิสเสร็จแต่ยังสอบภาษาไม่ผ่านก็ต้องสอบวนไปจนกว่าจะผ่าน ที่สำคัญคือต้องเซ็นสัญญาทำงานที่ประเทศญี่ปุ่นหลังเรียนจบ แต่ไม่ได้กำหนดตำแหน่งและระยะเวลาทำงาน

หางานที่ไหน?

1. เว็บสมัครงานสำหรับชาวต่างชาติ
2. ระบบหางาน (Job Hunting) ทุกบริษัทที่ญี่ปุ่นจะเปิดรับสมัครช่วงเดือน 3-4 พร้อมกันผ่านแอปฯ ชื่อ Mynavi  マイナビ หน้าตาแบบภาพด้านล่างนี้~ ถ้าคนต่างชาติสมัครก็ต้องทำตามระบบและเจอกระบวนการเหมือนกับคนญี่ปุ่น โดยทั่วไปคือเริ่มจากส่ง Entry Sheet มี 2-3 คำถาม ใส่ความคิดเห็นของเราลงไป ถ้าผ่านรอบแรกจะได้เข้ารอบ 2 ส่ง Resume (มีกำหนดรูปแบบมาให้ตายตัว) จากนั้นอาจจะได้สัมภาษณ์กับ HR ตามด้วยสัมภาษณ์กับหัวหน้างาน ฯลฯ ส่วนใหญ่จะ process เยอะคล้ายๆ กัน

3. **ข้อดีของ CDP คือโปรแกรมมีความร่วมมือกับบริษัทหลายแห่ง เช่น ปีนี้บริษัท…อาจบอกว่าต้องการเด็ก Kagawa CDP จำนวน…คน ถ้าสมัครแล้วสัมภาษณ์ผ่านก็สามารถเลือกเข้าไปทำงานที่นั่นได้ ไม่บังคับ แต่เหมือนเป็นทางเลือกที่ช่วยให้ได้งานง่ายกว่า

คนญี่ปุ่นหางานกันตอนไหน?

ช่วง 1 ปีก่อนเรียนจบ เช่น ตอนเรียน ป.ตรี ปีสาม หรือตอนจบ ป.โท ปีแรก แต่ละคนก็จะสมัครกัน 10-20 บริษัท ซีเรียสมากๆ และเป็นวัฒนธรรมที่คนไม่นิยมมี gap year และไม่ชอบทำอะไรแตกต่างจากคนอื่นในสังคมด้วย 

. . . . . . 

แชร์ประสบการณ์หางานของเราเอง
สมัครกี่ที่? ได้งานที่ไหน?

สมัครไป 5 ที่ มีทั้งสมัครบริษัทที่ co กับโปรแกรม, สมัครตามระบบ Job Hunting และมีสมัครเว็บหางานของเด็กต่างชาติ เจอมาหมดแล้วววการสัมภาษณ์ ใส่สูท เคาะประตู 3 ครั้ง 5555 เรื่องวัฒนธรรมแต่ละที่จะซีเรียสมากน้อยต่างกันนะคะ

สุดท้ายเราก็ได้เข้ามาทำงานบริษัทเกี่ยวกับแอลกอฮอล์แห่งหนึ่งในเกียวโต กว่าจะได้งานนี้จะมีด่าน Entry Sheet, Resume, สัมภาษณ์, Internship, ทัวร์บริษัท ถ้าผ่านจะเข้าสู่ขั้นตอน Training (ถ้าเป็นที่​ญี่ปุ่น Internship คือการไปศึกษาดูงานที่บริษัท อาจสั้นแค่ 1 วันหรือครึ่งวันก็ได้ แต่ถ้า Training คือการเตรียมพร้อมก่อนทำงาน ระยะเวลาขึ้นอยู่กับบริษัท)

เราตัดสินใจเลือกบริษัทที่ไม่ใหญ่มาก เพราะอยากโตไปกับบริษัท บวกกับเจ้าของเป็นคนอังกฤษ มีความอินเตอร์ในระบบการทำงาน แต่ยังอยู่ในประเทศญี่ปุ่น ทำงานกับคนญี่ปุ่น ก็เลยเป็นความลงตัวสุดยอด เจอบรรยากาศทำงานจริงจังและเปิดกว้าง สวัสดิการดี ไม่คุยเรื่องงานหลังเลิกงานหรือในไลน์ส่วนตัว และสามารถเลิกงานตรงเวลาได้โดยไม่ต้องรอหัวหน้ากลับก่อน อยู่ที่นี่เรามีโอกาสได้ใช้ทั้งภาษาญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษเลยค่ะ

ส่วนเรื่องเนื้องาน ย้อนไปสมัยทำแล็บอาจใช้แค่ 10ml ถ้วยตวงคิ้วท์ๆ พอเจอการทำงานจริงเค้าผลิตครั้งละเป็นพันๆ ลิตร ต้องยก หมุนวาล์ว ผสม ฯลฯ ใช้ทั้งแรงทั้งสมองแต่ตอบโจทย์มาก เพราะผ่านการเรียนเลกเชอร์แล้วได้มาทำจริง ถึงจะหนักแต่ได้รู้สิ่งที่เกิดขึ้นทุกกระบวนการผลิต ที่สำคัญคือเขาจะกำหนด Achievement ให้พนักงานทุกปี เช่น ปีแรกเรียนรู้งาน ปีสองได้มีส่วนร่วมในผลิตภัณฑ์ใหม่ ฯลฯ ทำให้รู้สึกท้าทายและมีจุดหมายอยู่ตลอด

. . . . . . 

ปิดท้ายด้วยเกร็ดเล็กๆ
(บอกเล่าความญี่ปุ่นที่เคยเจอมา)

1. 

คนญี่ปุ่นจะมีรูปแบบการเขียนอีเมลของเค้า เช่น สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ดูแลกันมาตลอด ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณที่ยุ่ง วันนี้อากาศดี ฯลฯ ต้องใช้ภาษาสุภาพและเป็นอีกขั้นที่แม้แต่คนญี่ปุ่นบางคนอาจยังไม่รู้ ปกติทั้งเราและเค้าก็จะเปิดเน็ตมาก็อปเอาค่า 5555 

2. 

คนญี่ปุ่นหลายคนจะระวังไม่ให้อีกฝ่ายเสียหน้า โดยการใช้วิธี “ละ” สิ่งที่ต้องการบอกจริงๆ สมมติถ้าอยากเตือนข้างห้องให้ช่วยเบาเสียงหน่อย เค้าอาจจะถามว่า “เอ้อ ช่วงนี้ทำงานหนักเหรออ ผมเหมือนได้ยินเสียงเหมือนคุณกำลังทำงานเลย” หรืออย่างวันวาเลนไทน์ คนญี่ปุ่นจะให้ขนมกัน แต่ถ้าเกิดชอบเธอ ก็จะให้ 2 ชิ้น // ฝากไว้ให้คิด 5555555 กำกวมๆ

มีประสบการณ์ตรงครั้งนึงตอนเราประชุม intern ออนไลน์ คนในบริษัทพูดแต่เค้าไม่ได้เปิดไมค์ พอดีมีอาจารย์คนญี่ปุ่นอยู่ในห้องด้วย เค้าเลยพูดขึ้นมาว่า “เอ่อ ขอโทษนะครับ เหมือนกับผมไม่ค่อยได้ยินว่ามีเสียงของไมค์ออกมามั้ย ช่วยเช็กให้หน่อยได้มั้ยครับ” แปลว่าช่วยเปิดไมค์หน่อย 

(เพื่อนในแล็บเราเป็นคนญี่ปุ่นหมดเลย! เราเคยบอกเพื่อนในแล็บด้วยว่าไม่ต้องอ้อมนะ พูดตรงๆ ได้เลย เพราะลำพังแค่ภาษาญี่ปุ่นเราก็ไม่ค่อยจะเข้าใจอยู่แล้วววว)

3.

คนญี่ปุ่นจะไม่ถามเรื่องส่วนตัวกันเลย สมมติมีเพื่อนคนนึงไม่มาแล็บแล้วเราไปติดประโยคทักทายแบบคนไทย “เฮ้ยย เค้าเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไม่มาหลายวันแล้ว” คนอื่นในแล็บอาจตอบกลับมาแค่ว่า “เค้ามีธุระของเค้า” ดังนั้นอยากให้ระวัง ต้องมั่นใจมากพอว่าเค้าอยากจะแชร์เรื่องส่วนตัวจริงๆ ถ้าจะชวนใครคุยแนะนำให้เริ่มด้วยเรื่องทั่วไป อาหาร ดินฟ้าอากาศ หรืออาจถามว่าคำนี้ภาษาญี่ปุ่นพูดว่าอะไรก็ได้

4.

คนญี่ปุ่นที่เราเจอจะไม่ค่อยตอบแชต ตอบแชตช้ามากกเพราะเค้ามีกิจกรรมในชีวิตประจำวันที่น่าดึงดูดกว่าการเล่นโทรศัพท์นั่นเองค่ะ~