สาวโรงงาน อ่านเยอะ เปย์หนัก ขอแต่งสักเรื่อง! “ซองแดงหนึ่งร้อยหยวน” ใช้เวลาช่วงติดโควิดมาแต่งนิยาย จนซื้อคอมใหม่ได้!

เบลล์ เล่าว่า ตัวเองเป็นสาวโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง เธอมักใช้เวลาว่างมาอ่านนิยายหลายพันตอน และในระหว่างที่อ่านนั้น เธอก็มักจะขัดใจกับเรื่องราวในนิยายบ่อยๆ ถึงขั้นลงมือเขียนพล็อตใหม่ลงบนกระดาษเอสี่เก็บไว้อ่านเองเลยทีเดียว

เรื่องราวของเธอในวันนี้ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจดีๆ ให้กับนักอ่าน และนักเขียนได้ไม่น้อย เพราะนี่คือ เรื่องราวของนักเขียนมือใหม่ ที่มีจุดเริ่มต้นง่ายๆ มาจากการเป็นนักอ่าน ตามมาดูกันว่าเธอมีวิธีคิดและวิธีเขียนนิยายอย่างไร 

สาวโรงงาน อ่านเยอะ เปย์หนัก ขอจัดสักเรื่อง ! 

ส่วนตัวแล้วเบลล์ก็เป็นนักอ่านสายเปย์มาก่อน เดือนๆ หนึ่ง เราเสียเงินตรงนี้หลายร้อยเลยล่ะค่ะ ฮ่าๆๆ… ส่วนตัวไม่เคยคิดฝันเลยค่ะว่าเราจะมาเป็นนักเขียน แต่มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตที่เราติดอ่านนิยายแปลจีนมากๆ อ่านแบบไม่หลับไม่นอน 1-2 พันตอน ก็พร้อมเปย์ค่ะ 

ด้วยความที่อ่านเยอะมากๆ มันเลยจะมีความหงุดหงิดเล็กน้อยเวลาตัวละครที่เราชอบเราติดตามไม่ได้ดั่งใจ เบลล์ก็เลยแก้ความวุ่นวายใจนั้นโดยการเขียนในสิ่งที่เราอยากให้เป็นขึ้นมา เป็นพล็อตง่ายๆ เพียงหน้ากระดาษเดียว กระดาษแผ่นนั้นถูกวางทิ้งไว้อยู่เป็นเดือนค่ะ กว่าจะหยิบมาเริ่มแต่งนิยายได้ก็ตอนที่ติดโควิด 19 เพราะว่างมากๆ ไม่ได้ทำงานเลยหยิบมาแต่งแล้วอัพลงเว็ปเด็กดีเล่นๆ ดูค่ะ ถ้านับจากนิยายเรื่องแรก ก็เข้าเดือนที่ 4 แล้วที่เริ่มต้นเขียนนิยายมา…  

ถ้าไม่ได้เป็นนักอ่านมาก่อน คงเขียนนิยายไม่ได้ !

การเป็นนักอ่านมาก่อนช่วยในเรื่องการเขียนได้มากเลยค่ะ ทั้งเรื่องคำศัพท์ สำนวน รูปประโยค รวมไปถึงความรู้รอบตัวที่สอดแทรกอยู่ภายในมากมาย ถ้าหากเบลล์ไม่ได้เป็นนักอ่านมาก่อน วันนี้เบลล์ก็คงเขียนนิยายไม่ได้ 

นิยายเรื่องแรกของเบลล์คือ “จางจิ่วหลินหยกวิเศษพลิกชะตา” เป็นเรื่องแรกที่เขียนและเป็นนิยายที่ติดท็อปเช่นเดียวกัน… ผลตอบรับของนิยายเรื่องนี้ก็ถือว่าดีเลยทีเดียวค่ะ ยอดวิวรวมๆ ตอนนี้ก็หลักแสนแล้ว ตอนนี้เบลล์พักอัพเรื่องนี้เอาไว้ก่อนเพราะทนรับคอมเมนต์แย่ๆ เกี่ยวกับตัวละครที่เรารักไม่ได้ แต่ว่าเบลล์ไม่ทิ้งนะคะ นิยายเรื่องนี้เบลล์จะกลับไปแต่งต่อแน่นอนเพราะว่ามันเป็นเรื่องแรกของเรา และเป็นเรื่องที่เรารักในตัวละครเลยแต่งขึ้นมาค่ะ

ตอนนี้นามปากกาที่ใช้อยู่ก็มีสองอันคือ “Tinkbellz” กับ “ซองแดงหนึ่งร้อยหยวน” ซึ่งเบลล์มองว่าสีแดงในความเป็นจีนหมายถึง ‘ความรวย, ความมงคล’ แล้วด้วยบุคคลิกของนางเอกในเรื่อง “ย้อนไปในยุค 80s กับระบบร้านค้าออนไลน์” ที่มักจะแก้ปัญหาด้วยเงิน เบลล์เลยมองว่านามปากกาซองแดงหนึ่งร้อยหยวนนั้นเหมาะกับเรื่องนี้มากๆ ค่ะ 

หลังจากลงนิยายไป ก็ต้องกล่าวได้เลยว่า ‘โอ้โห!!’ เพียงวันเดียวหลังจากลงนิยายไปเพียงแค่สองตอนก็เริ่มมีคนมาติดตามเป็นร้อยค่ะ คอมเมนต์เดือดมาก พอๆ กับยอดวิวเลยค่ะ เพราะเปิดมาตัวนางเอกก็ถูกซ้อมเลย รีดเดอร์น่าจะอินกับเนื้อเรื่องเอามากๆ จนทำให้มาเร่งเราให้ลงตอนต่อ

เราไม่เคยคิดว่าเราแต่งนิยายได้เลยจนกระทั้งวันที่นิยายเราติดท็อป… ความรู้สึกก็คือภูมิใจมากค่ะ ภาพแคปหน้าจอเกี่ยวกับยอดวิว ยอดกดไลค์แน่นโทรศัพท์ไปหมดเลยค่ะ ‘ก็คนมันภูมิใจอะเน๊อะ!! ^^’

ความขยันและความมีวินัยก็สำคัญไม่แพ้กัน !

สองสามเดือนที่ผ่านมาเป็นเดือนที่หนักสำหรับเบลล์อยู่เหมือนกันค่ะ เพราะต้องทำงานประจำไปด้วยแต่งนิยายไปด้วย อาจเพราะความไม่ได้มีตอนนิยายสต็อคไว้เลย ทำให้ตัวเราเองต้องแต่งนิยายใหม่ๆ สดๆ ทุกวัน 

ส่วนตัวเบลล์คิดว่าตั้งแต่มาเขียนนิยายชีวิตของเบลล์ก็เปลี่ยนไปเยอะมากเลยค่ะ… ใครบอกว่าการเขียนนิยายมันง่าย เบลล์ขอยกมือเถียงตรงนี้เลยค่ะ เพราะว่ากว่าจะแต่งนิยายออกมาได้แต่ละตอน เบลล์ใช้เวลามากกว่า 2-3 ชั่วโมงเสมอ ดังนั้นเราจะเสียเวลาพักผ่อนในส่วนนี้ไปเยอะเลยค่ะ แต่… เบลล์ก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดีนะคะ เพราะสิ่งที่เราเอาเวลาไปแลกมาคือความสุขในการแต่งนิยาย และเม็ดเงินค่าขนมค่ากาแฟเล็กๆ น้อยๆ นี่แหละค่ะ

เปย์คนอื่นมาตลอด จนวันที่ถูกเปย์ถึงเข้าใจว่าคำว่า นักอ่านสนับสนุน !

ตอนแรกที่แต่งนิยายไม่ได้มีความคิดจะติดเหรียญเลยค่ะ แต่เพราะมีนักอ่านบางคนที่มาชอบ มาติดตามผลงานเรา เขาแนะนำให้ติดเหรียญแล้วลงตอนเยอะๆ เขาพร้อมเปย์ เราเลยลองติดเหรียญดูค่ะ แล้วก็ไม่คิดว่ามันจะขายได้จริงๆ ด้วย แล้วเราเป็นนักอ่านมาก่อน จึงเข้าใจว่าในสังคมนักอ่านจะต้องมีนักอ่านสายฟรีรวมอยู่ในนั้นเหมือนกัน ทำให้เราทำข้อตกลงกับนักอ่านในเรื่องการเปิดตอนฟรีในช่วงเวลาหนึ่งก่อนจะกลับไปติดเหรียญค่ะ

ตอนนั้นเราแทบจะไม่ได้คาดหวังเลยค่ะ เพราะตัวเราเองก็ไม่ใช่นักเขียนอาชีพ การจะแต่งนิยายให้ถูกใจคนส่วนมากทำให้เกิดความกดดันค่ะ เราเลยเลือกที่จะไม่โฟกัสเรื่องเงินมากนัก แต่แรงสนับสนุนของนักอ่านเป็นแรงใจให้เราจริงๆ ค่ะ 

ตอนแรกก็คิดว่ารายได้ตรงนี้เป็นค่าขนมค่ากาแฟ เพราะเดือนแรกๆ ที่ลงขายนิยายเราได้เงินไม่ถึงพันบาทเลยด้วยซ้ำค่ะ พอมานิยายเรื่องที่สองไม่รู้เพราะความปังของนางเอก หรือเพราะความรวย นักอ่านที่ติดตามเลยเปย์จนในที่สุดเราก็ออกคอมพิวเตอร์ได้เครื่องหนึ่งค่ะ (ก่อนหน้านี้ใช้โทรศัพท์พิมพ์มาโดยตลอด จนเกือบจะมีปัญหานิ้วล็อคค่ะ ฮ่าๆ) ตอนนี้หลักๆ คือเงินในส่วนนี้เราเก็บเป็นเงินทุนสำรองไว้ค่ะ

อยากเป็นนักเขียน ก็แค่ลงมือทำอย่างสม่ำเสมอ !

ใครอยากเขียนนิยาย เริ่มเลยค่ะ ตั้งแต่ตอนนี้!! จิตนาการสำคัญกว่าความคิดค่ะ มัวแต่คิดระวังจะพลาดเส้นทางการเป็นนักเขียนเอาได้นะคะ!!

เบลล์มองว่านักเขียนก็คือนักเล่าเรื่องราว ซึ่งสิ่งที่สำคัญที่สุดของนักเขียนสำหรับเบลล์ก็คือ ความสม่ำเสมอค่ะ เราจะไม่สามารถเขียนนิยายได้เลยถ้าขาดความสม่ำเสมอ หากเราแต่งนิยายไม่สม่ำเสมอก็จะทำให้มีปัญหาในเรื่องการลืมรายละเอียดต่างๆ ที่เคยเขียนเอาไว้ด้วยค่ะ ดังนั้น หากทุกคนอยากจะเป็นนักเขียน ก็อยากจะฝากในเรื่องความสม่ำเสมอเอาไว้ด้วยนะคะ

สุดท้ายนี้ เบลล์อยากฝากทุกคนติดตาม “ซองแดงหนึ่งร้อยหยวน” ด้วยนะคะ… เพราะนิยายของเราราคาเป็นมิตรมากจริงๆ! เพียงตอนละ 1 บาทเท่านั้นเอง! รีบอ่านก่อนจบนะคะ เพราะจบแล้วจะไม่เห็นราคานี้แล้วค่ะ  รักรีดทุกคนค่า! <3

อ่านจบแล้ว ได้คำตอบกันแล้วใช่ไหมว่า ทำไมนักเขียนมือใหม่คนนี้ ถึงเขียนนิยายออกมาได้ปัง จนนักอ่านช่วยกันสนับสนุนมากมายขนาดนี้...

 หวังว่าเรื่องราวที่นักเขียนนำมาแชร์ในวันนี้ จะเป็นกำลังใจดีๆ ให้ชาวเด็กดีทุกคนได้นะคะ ^^

พี่แนนนี่เพน

อ่านนิยายของ “ซองแดงหนึ่งร้อยหยวน”

• ย้อนไปในยุค 80s กับระบบร้านค้าออนไลน์

ช่องทางติดตามนักเขียน

• Luksamon.tinkbell@gmail.com
• IG : tinkbellz