มีใครเสียดายโอกาสทางการเรียนที่เสียไปบ้างไหมคะ?

คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออกค่ะ แหะๆ คือเราเคยอยากเข้าศิลป์ฝรั่งเศสแต่พ่อแม่บังคับให้เข้าสายวิทย์ เราถนัดแค่เลขอะ วิทย์นี่ห่วยบรม เกรด 4 ล่าสุดตอนประถม ด้วยความที่พ่อแม่เราแอนตี้ศิลป์ภาษามากๆ ชนิดที่ว่ายกทั้งระบบสุริยะจักรวาลมาพูดก็เปลี่ยนความคิดพวกท่านไม่ได้ (ลองหลายครั้งแล้วค่ะ - -) เราเลยคิดว่า เรียนศิลป์คำนวณแล้วไปเรียนภาษาเพิ่มดีไหม แต่พวกท่านก็ไม่ให้ พอวันเลือกสายการเรียนมาถึง เราเลือกตามที่พวกท่านบอก ก่อนส่งฟอร์มลังเลนานมาก เปลี่ยนดีไหม ถ้าพ่อแม่รู้บ้านแตกแน่ แต่เราเป็นคนเรียนนะ ควรมีสิทธิ์เลือกเอง คิดอยู่พักใหญ่ แต่สุดท้ายเราก็ไม่มีความกล้าพอที่จะขัดใจพวกท่าน สรุปเราสอบติดสายวิทย์ค่ะ คะแนนถึงแต่ยังไม่ไปยืนยันสิทธิ์ ช่วงนั้นเตรียมอุดมเปิดสอบพอดี พ่อแม่ขอให้เราไปสอบสายวิทย์ เราขอสอบสายศิลป์นานมาก ก็ไม่อนุญาตเหมือนเดิม ตอนสอบ ทำเลขได้บางข้อ ดิ่งวิทย์รัวๆเลยค่ะ 5555 ไทยกับอังกฤษมั่นใจสุด ส่วนสังคมเดาเยอะ -x- ได้ที่ประมาณ 1,5XX ไม่ติดไม่เสียใจ แต่ที่เศร้าที่สุดคือ เพื่อนห้องเราทั้งที่เรียนพอๆกันและอ่อนกว่า สอบติดศิลป์คำนวณและศิลป์ภาษากันเยอะ (ห้องมี 35 คน และไม่ใช่ทุกคนที่สมัครเตรียมฯด้วย เป็นห้องคิงของห้องพิเศษ ม.ต้นค่ะ) มันทำให้เราคิดว่า เอ้อ ถ้าไปสอบสายศิลป์เราอาจติดก็ได้นะ ได้เรียนทางที่ชอบ แถมเป็นเตรียมอุดมด้วย ยังเสียใจมาจนถึงวันนี้ที่ไม่ยอมยืนหยัดเพื่อความฝันของตัวเอง สรุปเราต่อสายวิทย์ รร.เดิมค่ะ ไม่มีกะจิตกะใจเรียนเลย ร้องไห้ตลอด ตอนนี้หนีมาสอบเทียบละ จบมัธยมเร็วกว่าเพื่อน ชีวิตแฮปปี้ขึ้น เตรียมตัวเข้ามหา’ลัย แต่มันไม่ใช่ทางที่เราต้องการที่สุด ที่ต้องการจริงๆคือการได้เรียนศิลป์ฝรั่งเศสเตรียมฯต่างหาก ในเมื่อย้อนเวลาไม่ได้ก็ต้องโฟกัสกับปัจจุบัน แต่นึกถึงก็ยังเสียดายอยู่ ตอนนั้นเราทำทุกอย่างแล้ว ให้ครูช่วยพูด ให้ญาติช่วยพูด บอกว่าสายศิลป์จบไปต่อคณะอะไรได้บ้าง ทำอาชีพอะไรได้บ้าง พ่อแม่ก็ไม่แม้แต่จะเปิดใจ เอาวะ มันคงเป็นดวงซวยของเรา ไม่ก็เคยไปทำกรรมอะไรมามั้ง เห้อ มีแค่นี้แหละค่ะ ใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันหรือมีคำแนะนำอะไรก็แบ่งปันกันได้ ขอบคุณล่วงหน้าทุกความคิดเห็นเลยนะ ^0^