สาเหตุ​ของการเปลี่ยนแปลง

ตอนเด็ก ภาษีนำไปพัฒนาประเทศ

คนจริงที่เข้ามา ไม่สู้อาหารตาที่ห่างไกล

เคยมีคนเข้ามาแล้วทำให้รู้สึกอึดอัดในความสัมพันธ์

เลยรู้ว่า เราเหมาะกับการกริ๊ดผู้ชายในโปสเตอร์

ไม่ต้องรู้จักตัวตนทั้งหมด รู้แค่ส่วนดีๆ ก็พอ เอาแค่จรรโลงใจเท่านั้น

และเราจะกรี๊ดผู้ชายกี่คนก็ด้ายยยย จะบอกรักผู้ชายกี่คนก็ด้ายยยยยย

ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา

นับเป็นการเปลี่ยนแปลงทัศนคติเรื่องความรักได้มั้ยอ่ะ ^^

การเปลี่ยนแปลงเหรอครับ...เรื่องการมีแฟนมั้งฮะ

เมื่อ​ก่อนเห็นเพื่อนเขามีแฟนกัน แถมเราก็มีคนที่ชอบด้วย ก็อยากมีแฟนบ้าง แต่ก็ไม่ได้ไปขอเขา(คนที่ชอบ)​เป็นแฟน แค่มองอยู่ห่างๆ...แต่พอผ่านไปหลายๆปีก็เห็นเพื่อนที่เป็นแฟนกัน เขาเลิกกัน(หลายคู่เลยด้วย)​ ก็เลยคิดว่าถ้าต้องคบใครสักคนเพื่อรอวันเลิกกัน...ถ้าเป็นแบบนั้นก็ขอมองเขาอยู่ห่างๆดีกว่า

แต่ต่อมาก็รู้อีกว่า การชอบใคร...มันก็แค่ชอบ เดี๋ยวความรู้สึกแบบนั้นสักวันมันอาจจะเปลี่ยนไป ซึ่งความรู้สึกของผมก็เปลี่ยนจริงๆ

ปัจจุบันนี้เลยกลายเป็นคนที่วางตัวอยู่นอกวงและชอบจับชาวบ้านมาจิ้นกันมากกว่า 5555 แถมคู่ที่ผมจิ้นดันมีชายชายด้วย! ไม่รู้ว่าแปลกรึเปล่า(สำหรับผู้ชายที่จับเพื่อนเพศเดียวกันไปจิ้นกัน)

แต่ที่แน่ๆคือผมจิ้นคนที่แสดงซีรี่ส์ปรามาจารย์​ลัทธิมาร​(เรื่องนี้ผมดูอยู่พอดี)​ไปแล้วอ่ะ! เซียวจ้านxหวังอี้ป๋อ! //โบกป้ายไฟเบาๆ55555

*เม้นท์​ยาวเกินไปก็ต้องขออภัยด้วยครับ บังเอิญ​ช่วงนี้เก็บกดจากการสอบ เห้ออออ

เด็ก ๆ อยากมีบ้านสวย สวนสวย อยากเลี้ยงหมา ตอนนี้เห็นว่าภาระทั้งนั้นไม่รู้จะเอาไปทำอันใด อยู่หอ12ตารางเมตรสบายใจ 5555

เป็นคนไม่ค่อยโซเชียลเนทเวิร์คเท่าไหร่ มันก็จะมีจุดเปลี่ยนใหญ่ๆเช่น

อยากทำควิซรีบอร์นในเด็กดีมากกกกกก จนสมัครเฟซบุค

ชอบป่าท้อสิบลี้มาก จนเล่นทวิตเตอร์

ป่าท้อนี้ด้วยที่ทำให้เริ่มอ่านนิยายจีนจนผันตัวมาเขียน

ชอบปรมาจารย์ลัทธิมารมาก จนเล่นอินสตราแกรม

ก็กะว่าตามอวี้ป๋ออย่างเดียว ก็พอดีตามลิซ่าด้วยอะนะ55

ตอบมีสาระนิดหน่อย 55+

ตะก่อนเราจะชอบรู้สึกว่า เอ๊ะ ทำไมโชคร้ายจัง บ่อยๆ อย่างแบบ ทำไมต้องมาเจอคนเนี้ยด้วยโชคร้ายจัง

แต่พอฝึกงานครั้งนึง ต้องไปเยี่ยมบ้านคนป่วยที่ไม่สามารถไป รพ ได้ เป็นคนป่วยติดเตียงหรือไม่มีคนคอยดูแล

เลยรู้สึกว่า ชีวิตเราโคตรโชคดีเลย เราเกิดมาไม่ได้ยากจนนะ ไม่ได้ป่วยนะ เรามีโอกาสเรียนสูงขนาดนี้ อะไรแบบนี้

หลังจากนั้นก็ไม่เคยรู้สึกว่าโชคร้ายอีกเลย แต่จะแบบ พอเจออะไรไม่ดีก็จะรู้สึกว่า คนที่โชคร้ายกว่าเรามีอีกตั้งเยอะ ประมาณนี้

เราก็ติดซีรีย์เหมือนกันค่ะ :)

อารมณ์รอนี่ก็เหมือนกับจขกท.เลยค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดเกลียดวันหรอกนะ ก็แค่อยากให้่ผ่านไปแล้วถึงวันที่ฉายเร็วๆ 55

//ผู้งานดีค่ะ คงต้องลองไปดูมั่งแล้ว

ตอนเด็กๆ(10ขวบไม่เกิน13) คิดว่า นักการเมือง คือ'ฮีโร่'ค่ะ

ตอนฉันเด็กๆมันเป็นช่วงสมัยของ mydKbI ค่ะ แน่นอนตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไปมากค่ะ

ฮีโร่ตอนนี้ขอยกให้คุณ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ สุดหล่อค่ะ!!~ ฮีโร่ทั้งในหนังและในความเป็นจริง หล่อด้วยค่ะ

ชีวิตเรามีหักมุมหลายตอนทำให้ความคิดมันเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ จนตอนนี้ก็คิดว่าไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน

เรื่องที่เล่าอาจจะดราม่าหน่อยนะ

ตอนม.3 พ่อนอกใจแม่ เราจับได้ แล้วฟ้องแม่ พ่อผลักเราหัวกระแทกพื้นแล้วบอกว่าเราเป็นตัวทำให้ครอบครัวแตกแยก แล้วก็หายออกไปจากบ้าน กลับมาเดือนถัดไป ในช่วงระหว่างที่พ่อยังไม่กลับมา แม่เคยร้องไห้กับเราบอกว่า ถ้าแม่เป็นเรา แม่จะไม่ฟ้อง แม่จะปล่อยให้ตัวแม่รู้เอง

จากที่ตอนแรกเราคิดว่าตัวเองถูก กลายเป็นเริ่มคิดว่าตัวเองไม่น่าทำเลย ก็เริ่มโทษตัวเองหนัก

ต่อจากนั้นพอเราเริ่มป่วยพ่อก็พาเมียน้อย(ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเป็นเมียน้อย) มาแนะนำให้รู้จัก พอรู้ เราก็ไม่ได้โวยวาย แค่บอกพ่อว่าไม่ชอบ ไม่อยากเจอ พ่อก็ยังพามาเจอ เหมือนอยากบังคับให้เรายอมรับผญใหม่ของเขา ท้ายที่สุดเราอดไม่ไหวจนวีนแตก

ถือเป็น nervous breakdown ที่หนักที่สุดและทำให้เราหันมาเกลียดพ่ออย่างจริงจัง ไม่ได้มองว่าตัวเองผิดอีกต่อไป ที่แปลกใจคือต้องให้ลูกสติแตกก่อนเหรอถึงเพิ่งคิดได้ว่าทำกับครอบครัวไว้หนักขนาดไหน พ่อยอมเปลี่ยนในที่สุด แต่ไม่ยอมทิ้งผญใหม่

เราจำได้ว่าตัวเองด่าพ่อให้ทุกคนที่อยู่รอบตัวฟังอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะสนใจฟังหรือไม่สน แค่อย่างน้อยมันทำให้เราได้ระบายสิ่งที่มันเผาอยู่ในใจ

ต่อมาสิ่งที่เกิดขึ้นที่เปลี่ยนเราจากหงุดหงิดงุ่นง่านขี้โมโหอยู่ตลอดไปเป็นคนที่มองโลกอย่างตรงกับความเป็นจริงมากขึ้น คือคำพูดของคุณพ่อบาทหลวงในวันรื้อฟื้นศีลสมรสของพ่อกับแม่ มุมมองเหตุการณ์เลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นในชีวิต รวมถึงการกระทำของพ่อและผญคนนั้น กลายเป็นเรื่องที่เราเบื่อจะแคร์ทันทีด้วยหลายๆเหตุผล

1.ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ

2.ไม่มีมนุษย์คนไหนไม่เคยทำผิดพลาด

3.พ่อแม่เป็นมนุษย์ไม่ใช่เทพเจ้าที่มีอำนาจมหาศาลแก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง หลายครั้งพวกเขาก็แก้ปัญหาตัวเองไม่ได้

4.ครอบครัวเป็นเหมือนเรือลำหนึ่งที่มีสมาชิกอยู่เต็มเรือ ถ้าคนหนึ่งไม่มีความสามารถพอที่จะพายให้ดีได้ คนอื่นๆก็ต้องช่วยพายให้ดี เพื่อให้เรือแล่นไปได้ตลอดรอดฝั่ง

5.ไม่มีสุขใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าสุขที่ได้มาจากการให้อภัย

เพราะเมื่อคุณเริ่มให้อภัยได้เมื่อไหร่ ความเกลียดชังหายไปจากจิตใจได้ เดี๋ยวความสุขก็มา

นี่คือสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงของเรา "การชี้หน้าบอกว่าคนนั้นถูกคนนี้ผิดโดยไม่ทำอะไร มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย"

การเปลี่ยนแปลง!? ผมเกียจภาษาไทย(ไอ-ภาษาบ้านเกินเลยนะโว้ย!!) พอดีตอนเด็กคิดว่ามันยุ่งยากเกินไป อะไรไม่รู้เยอะไปหมด สุดท้ายมาเขียนนิยายเลย.....ช่างมันเถอะ 5555+