(ผี) นางรำตามเฝ้า

            ปั้น เป็นผู้จัดการโรงงานน้ำแห่งหนึ่ง อายุประมาณสี่สิบกว่า รูปร่างล่ำสัน เป็นคนอัธยาศัยดี ปั้นก็แต่งงานแล้ว มีภรรยาที่น่ารัก แต่ว่าเริ่มมีเรื่องแปลกตรงที่มีคนเห็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ภรรยา ตามปั้นมาทำงานด้วยอยู่บ่อยๆ แต่ผู้หญิงคนนั้นมักจะแต่งตัวแปลกๆ

          เพราะตอนที่ปั้นนั่งทำงานอยู่ ฝนมันเงยหน้าขึ้นไปมองไปที่โต๊ะตรงข้ามที่ปั้นนั่งพิมพ์เอกสารอยู่ ก็เห็นผู้หญิงใส่ชุดนางรำ เสื้อสีเหลืองนุ่งผ้าถุงคล้ายชาวภูไท ซ้อนกับแกอยู่ ฝนพนักงานขายน้ำคิดว่าตัวเองเบลอเพราะเล่นเกมเยอะ เธอจึงขยี้ตาแล้วก็หันไปมองอีกก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว

          ฝนไม่กล้าบอกพี่ปั้นเพราะว่ากลัวผู้จัดการจะกลัว แต่ก็แอบสังเกตเหมือนกันว่า บางทีฝนเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มมองปั้นบ่อยๆ เหมือนคนที่รักห่วงใย แต่บางทีก็ดูเหมือนร้องนั่งร้องไห้อยู่

          ฝนค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะไม่ใช่คน และเคยเป็นแฟนเก่าหรือภรรยาในอดีตชาติของปั้นแน่นอนและยังตามมาคอยดูแลไม่ยอมไปไหน

          บางทีฝนก็สงสารผู้หญิงคนนั้นที่ยังวนเวียนตามห่วงตามหวง ไม่ยอมไปไหน

          วันหนึ่งปั้นกับฝนมีโอกาสได้เอาน้ำไปส่งลูกค้าด้วยกันในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ฝนไปเจรจาซื้อขายกับร้านค้าไว้

          ระหว่างที่คุยกันเพลินหัวเราะสนุกสนาน ฝนก็ดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงแต่งตัวคล้ายนางรำ นุ่งเสื้อสีเหลืองผ้าถุงผ้าฝ้ายอีก แต่คราวนี้รู้สึกว่าเธอจะจ้องฝนเขม็งอยู่

          ฝนรู้สึกเริ่มกลัวแล้วบรรยากาศในรถก็เปลี่ยนไปเป็นเย็นขึ้นจนต้องบอกพี่ปั้นว่าให้เบาแอร์ลงหน่อย ตอนนี้ฝนเริ่มนิ่งไม่กล้าพูดอะไรอีกถึงพี่ปั้นจะยิงมุกรัวๆก็ตาม

           มีเพียง เด็กยกน้ำที่นั่งมาเบาะหลังนั่งมาด้วย ที่ยังหัวเราะเพราะไม่รู้เรื่องอะไร แต่บังเอิญเมาท์กันเรื่องผู้หญิงที่เจ้านายพาปั้นไปเที่ยวเขาไม่ยอมเลิกรา มีแต่จะตามราวีจนทำให้ปั้นกลัวว่าภรรยาจะรู้เรื่อง ตอนนั้นฝนนี่นั่งเกร็ง เพราะว่ากลัววิญญาณนางรำจะโกรธฝน เธอเลยบอกว่า อยากให้เห็นใจผู้หญิงบ้าง

          พอถึงร้านค้าเด็กยกน้ำก็ยกน้ำลงไปส่งลูกค้าและเก็บเงินเรียบร้อย ฝนไม่กล้าขึ้นรถกับปั้นเพราะเห็นว่าผู้หญิงนางรำที่นั่งมาอยู่หน้าปั้นเขาทำหน้าบึ้งโกรธแค้นปั้น ฝนกลัวว่าตอนขับรถกลับจะกลับไม่ถึงโรงงงาน

          ปั้นขึ้นรถแล้วชวนฝนกับเด็กขนน้ำกลับ แต่ฝนบอกว่าหิวข้าว ชวนกินข้าวร้านตามสั่งข้างร้านลูกค้าก่อน ปั้นเลยยอมและก็งงว่าฝนหิวบ่อยจัง ตะกี้ก็เพิ่งกินมา จริงๆ แล้วฝนหาวิธีถ่วงเวลาคิดหาวิธีไม่ให้ปั้นขับรถ เพราะว่ากลัวว่าวิญญาณนางรำจะทำให้ปั้นเกิดอุบัติเหตุ

          ผ่านไปชั่วโมงนึงเจ้านายโทรมาตามให้รีบกลับเพราะว่ามีลูกค้าอีกเจ้านึงโทรมาตาม ฝนเลยต้องจำยอมขึ้นรถ และขอปั้นขับแทน ปั้แต่นไม่ยอมเพราะว่าเคยได้ยินว่าฝนถอยรถชนต้นไม้มา

          สุดท้ายเลยต้องยอมให้ปั้นขับ ฝนเปิดบทสวดมนต์ไปด้วยระหว่างทาง บางครั้งปั้นก็ดูเหมือนคนง่วง ขับเซไปมาจนทำให้ฝนร้องวี๊ดขึ้นมาและบอกให้ปั้นจอดรถข้างทางเพราะว่าเห็นวิญญาณนางรำเริ่มจะโกรธ พอจะบอกให้หยุดก็เห็นนางรำหันมาจ้องฝนเขม็ง

          นาทีนั้นฝนรู้สึกไม่ดีแล้ว  เธอตบหัวปั้น จนเด็กยกน้ำทำหน้าเหวอ

          ฝนเห็นชัดว่าวิญญาณนางรำจางหายไปเลย ปั้นได้สติแล้วก็หันมาด่าฝน พอปั้นขับเข้าโรงงานน้ำก็ลากฝนลงไปเคลียร์เรื่องตบหัวเขา

          พอเข้าไปที่ห้องของเจ้านายฝนก็ไม่รู้จะบอกยังไงดีเพราะว่าเรื่องของผีสางใครจะเชื่อ

          ท้ายที่สุดก็เลยยอมสารภาพความจริงไปว่าเห็นวิญญาณนางรำจะทำให้รถคว่ำเพราะโกรธที่ปั้นไปเที่ยวผู้หญิงกับเจ้านาย

          พอฝนพูดประโยคนี้จบเจ้านายกับปั้นนี่นิ่งไปพักใหญ่เลย เพราะว่าเมียแกเคยบอกเหมือนกันว่าเห็นปั้นมีผู้หญิงตามปั้นมา แต่เห็นไม่ชัด

          ทั้งคู่ก็เลยเริ่มเชื่อฝน แล้วก็พาไปทำบุญเพราะว่ากลัวว่าปั้นจะตายด้วยอุบัติเหตุและก็กลัวรถปิ๊คอัพที่ตัวเองเพิ่งถอยจะมามีปัญหา เลยให้ปั้นขับรถไปหาพระ

          ให้พระทำพิธีรดน้ำมนต์และให้ปั้นอธิฐานขออโหสิกรรมและถอนคำสัญญาที่จะเป็นคู่กันไปทุกชาติ   

ส่วนฝนเองหลังจากนั้นก็ได้รับโชค เอาเลขท้ายรถไปตีหวย และถูกรางวัล ในการตอบแทนที่ช่วยให้ปั้น ไม่ทำอะไรนอกลู่นอกทางอีก

          เหตุการณ์นี้ทำให้ปั้นและเจ้านาย ไม่กล้าจะพากันไปเที่ยวผู้หญิงอีก เพราะไม่รู้ว่าวิญญาณแฟนเก่าปั้นจะไปเกิดหรือยัง  หรือว่ายังตามหวงอยู่