เริ่มท้อ!! จากคนเรียนเก่งที่สุด กลายเป็นโง่ที่สุด....

สู้ๆๆๆ พยายามและตั้งใจ ต้องทำได้อยู่แล้วว

ขอบคุณมากนะคะ กำลังใจคนแรกของกระทู้

สู้ๆ จ้า

เรื่องเคยเก่งนี่เราไม่เคยเป็นน่ะ เกรดสองนี่ชิวๆ ของเรา 5555 เพราะฉะนั้นเราแนะนำอะไรไม่ได้ นอกจาก สู้ๆ นะ เพราะถ้าตั้งใจ ผลลัพธ์มันจะออกมาในที่สุดอะ ตั้งใจเรียนไปเถอะ เดี๋ยวผลมันจะรู้เมื่อต้องแอดมิชชั่น เกรดเนี้ย มันแทบไม่ใช่เครื่องการันตีในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยล่ะ

ไม่ต้องอายหรอก เอาแค่ไม่ต่ำกว่า 3.2 ก็พอแล้ว

ถ้ามันต่ำกว่านั้นหละคะ 5555

ถ้าตั้งใจจริงๆ แล้วต่ำกว่านั้นจริงๆ ก็ช่างแม่มมมมมันค่ะ

บอกเลยว่าเกรดมันไม่ได้ทำให้ชีวิตตกต่ำ แต่ตัวเราจะไร้สีสัน ถ้ามัวแต่กังวลเรื่องมันค่ะ



ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดด โคตรคมอะ //คิดเอง เออเอง

ฮ่าๆๆๆ อุ้ย!เลือดไหลซิบๆ แม่มคมจิงๆ555
ขอบคุณนะคะสู้เว้ย!!!!

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ก่อนอื่นอยากจะแนะนำให้น้องหัดนั่งสมาธิค่ะ เพราะอะไรนะหรือ ก็เพราะคนที่สวดมนต์และทำสมาธิ จะเป็นคนที่มีปัญหาและส่งผลต่อการเป็นคนที่เรียนเก่งด้วยค่ะ ฟันธงล้านเปอร์เซน สำหรับคนที่ปฎิบัติจริง ทำจริง ต่อเนื่องเท่านั้น 

เป็นคนเรียนกลางๆค่ะ เรื่อยๆ สมัยม 1 ได้แค่ 3.3 เอง แต่นั่งสมาธิทุกเช้าตอนเข้าแถวเสาธง และสวดมนต์ ม 2 4.00 เลยค่ะ หลังจากนั้นก็ขึ้นบ้างลงบ้าง ไม่เคยต่ำกว่า 3.6 เลย ปตรี ปฏิบัติธรรมเคร่งกว่าเดิม สอบเข้าจุฬาได้ค่ะ  จบเกียรตินิยม ด้วย ปัจจุบันสอบทุนต่างประเทศที่อเมริกาได้ ยังคงได้ 4.00 ค่ะ  ที่กล่าวมานี้ไม่ได้ต้องการอวดอะไรเลย แต่อยากจะบอกให้น้องรู้ว่า การมีสติ ไม่จริงจังกับชีวิตมากว่าจะต้องได้ 4.00 แต่หันมาฝึกสติ จะช่วยให้น้องมีสมาธิในการจำสูง ไม่เครียด และสมองพัฒนาได้ดีค่ะ

พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้ว เป็นหนทางเดียวเท่านั้นที่การทำแล้วจะส่งผลให้คนผู้นั้นมีปัญญา ทำได้จริง น้องก็จะได้ผลลัพธ์ของชีวิตจริงตามที่เล่ามาค่ะ ได้มาโดยมิได้เจตตา ได้มาเพราะสนุกกับมันมากกว่าจะต้องเป็นเกรดเท่านี้ ทั้งชีวิตไม่เคยเรียนพิเศษค่ะ (ปัจจัยภายนอกเหล่านี้ไม่มีผลต่อชีวิต เพราะความจำระดับสั้น ไปสอบ ไม่ยืนยาว ใช่ไม่ได้จริงและเสียเงินทอง ลำบากบุพการี หากน้องฝึกสมาธิดีแล้ว อะไรก็ง่ายไปหมด จำได้หมด ใช้เวลาไม่นาน ลองปฏิบัติดูนะคะ ยังไม่สาย)

ยึดหลักพุธศาสนาในชีวิต ไม่มีคำว่าผิดหวังค่ะ เพราะเราจะไม่หวังกับเรื่องเปลือกนอกอย่างการเรียนเหล่านี้อีกเมื่อรู้ทันความทุกข์ทางโลก แต่จะดำเนินชีวิตไปเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเท่านั้น ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ คิดบวกให้กำลังใจตนเอง แม้จะล้มลุกหลายครั้ง ขันติบารมี เคยได้ยินคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า ตราบใดที่ยังไม่ถูกมีดผ่ากลางครึ่งตัว เมื่อนั้นยังมิเรียกว่าทรมานอย่างแท้จริง 

หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะคะ

ฟิลเหมือนเราเลย เคยลงไป 3.4 อึ้งมาก
แล้วก็จบมาด้วย 3.8 แต่ไม่ใช่ท้อปห้องนะ ออกจะกลางๆด้วยซ้ำ
ตอนได้เกรด มัธย นี้คือรู้สึกง่ายดาย
พอข้ามหาลัยเท่านั้นล่ะ สองเป๊ะๆ เอฟโผล่ ด้อคโผล่ 
สัตว์ทุกตัวโผล่ นอกจากพวกแมลง
จบมาได้แบบเฉียดๆ

เอาน่าอย่าเครียด มหาลัยโหดกว่านี้ อีก

สำหรับเรา เราว่าคะเเนน ประมาณนี้ก้เยอะเเล้วน้ะค่ะ

ก้อย่างที่เจ้าของกระทู้บอกนั้นเเหละค่ะ ล้มบ้าง พรุ่งนี้เอาใหม่น้ะค่ะ

สู้ๆๆค่ะ

เราก็ท้อเหมือน จขกทเลย ตอนประถามเราที่1,2ตลอด เกรด 4 นี่สบายๆ
พอม.1 เทอม 1 เราได้เกรด 1.53 จ้า T_T ติด 0 อีก 3 ตัว พอเทอม 2 ไม่มีศูนย์ละ ได้เกรด 2.53 ตอนนี้ม.2แล้วรอๆว่าเกรดจะดีหรือต่ำลง555555555
สู้ๆนะคะ จขกท

สู้ๆน้า ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็พยายามศึกษาเอาเอง
หาจากในกูลเกิ้ล เรียนเองเพิ่มเติม
ตอนม.ต้นเกรด3.7-8 พอขึ้นม.ปลายก็เหลือแค่3.5กว่า555
แต่ก็ภูมิใจนะเพราะ3.5 นี้มันได้มาเพราะความพยายามยิ่งกว่าพยายามซะอีก

พี่เข้าใจนะ พี่เคยผ่านมาเหมือนกัน ได้เกรด 3.7-3.8 ตลอด จนขึ้นมอปลาย
เกรดเหยียบ 2 ครั้งแรกในชีวิต อย่าคิดว่าตัวเองเก่งเลยนะคะ
ในโลกนี้ยังมีคนเก่งกว่าเราอีกมากมาย ทำให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุดก็พอค่ะ สู้ๆนะคะ :)

ผลมันอยู่ที่การกระทำของเรา ทำยังไงก็ได้อย่างนั้นค่ะ ^^

เราอยู่กับชีวิตขึ้นๆลงๆค่ะ ช่วงอนุบาลก็เรียนดีค่ะ เคยได้ยินว่าอ่านได้เร็วกว่าเพื่อนรุ่นๆเดียวกัน พอประถมต้นค่อนเป็นขาลงค่ะ เพราะย้ายโรงเรียนด้วยมั้ง แต่พอประถมปลายก็กลับมาดีอีก ตอนนั้นคือค่อนข้างพีคเพราะเป็นไม่กี่คนในห้องที่สอบ รร.รัฐดีๆได้ แล้วพอม.ต้นเราเบื่อกับการแข่งขันเลยออกแนววัยต่อต้านก็เลยดรอปลงไปอีก จากเกรดสามปลายๆ(ไม่สี่ล้วนเพราะพละ T^T) ลงมาเหลือประมาณสามต้นๆ แล้วพอขึ้นม.ปลายเราก็รู้สึกว่า ไม่ได้และ เกรดแม่งโคตรจะมีผลต่อการเข้ามหาลัยเลยกลับมาที่สามจุดแปด แล้วก็ถึงจุดพีคอีกครั้งที่สามารถสอบรับตรงเข้ามหาลัยดีๆได้ และหลังจากเข้ามหาลัยมาสามปีแล้วเรายังไม่เคยได้สัมผัสกับเกรดเฉลี่ยสามเลย จากที่ร่ายยาวมาทั้งหมดก็แค่จะบอกว่าชีวิตมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเกรดหรอกค่ะ มันก็ขึ้นๆลงๆไปตามสภาพแหละ

สู้ๆนะคะ เราก็เป็นคล้ายๆกันกับ จขกท. นั่นแหละค่ะ
ตอนม.ต้นได้ 3.7-3.8 ตลอด พอขึ้นม.ปลายมา ได้อยู่ประมาณ 3.1-3.4
แล้วพอเกรดเทอมสุดท้ายของม.6 ออก ขุ่นพระ...!! 2.7X !!!
จำได้ว่าวันนั้นกลับบ้านไปไม่ได้บอกใครที่บ้านเลยว่าได้เกรดเท่าไหร่ ไม่งั้นคงโดนด่าหูชาแน่ๆ //จากคนที่เคยเรียนได้ 3 ขึ้นตลอด ตกลงมาเหลือ 2 เป็นอะไรที่น่าหวาดเสียวว่าจะโดนเฉ่งแน่ๆ

ปัจจุบันนี้เราเพิ่งแอดติดมหาลัยด้วยเกรด 3.1 กว่าๆค่ะ //รอดมาได้ไงก็ไม่รู้

จขกท. อย่าท้อค่ะ เป็นกำลังใจให้ ท้อได้แต่ห้ามถอย พยายามให้ถึงที่สุด แล้วจะรู้ว่าผลจากการพยายามมันจะมีอะไรดีๆตามมาเสมอ

สู้ๆนะคะ :)

อย่าเครียดไปเลย เราเหมือนกัน ตอน ป.1-ป.6 ได้ 4.00 ตลอด พอเริ่มขึ้นมัธยม ได้แค่สอง ตอนนั้นช็อกมากร้องไห้เลย แต่หลังๆชิน ขึ้นมอปลายยิ่งเข้าไปใหญ่ ถ้าเราพยายามแล้วก็ไม่เป็นไรหรอก แค่เราพยายามรักษาระดับไม่ให้มันตกลงไปอีกก็พอ

เราก็เป็นเหมือนเธอเลย เราฉลาดมากตอนเด็กๆเป็นที่ต้นๆของห้อง ตอนนี้อยู่ม..ปลาย เป็นที่ท้ายๆของห้อง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ทั้งที่เราต้ั้งใจเรียนมาโดยตลอด ไม่เคยโดดเรียนเลยสักครั้งเดียว ท้อเหมือนกันนะ เข้าใจความรู้สึก อายด้วย แต่ก็ต้องพยายามต่อไปนะ สู้ๆค่ะ

อยากทราบว่า จขกท อยุจังหวัดไหนจุง เพื่อเรารุจักกัน คือสภาพไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่ เรียนฟิสิกส์รุเรื่องมั้ง ไม่รุเรื่องมั้ง เคมียิ่งแล้วใหญ่ ทำได้ แต่ไม่รุว่าจะเอาไปสอบยังไง งงตึบ แล้วข้อสอบ อัตนัยทุกวิชา แม้แต่ พระพุทธ ประวัติ และ สังคม เหอะๆ ทราบค่ะว่าอยากให้เรียนเก่งแต่บางที การเรียนมากไป ก็ทำให้เด็กเครียดได้น่ะค่ะ อยากเล่าให้ จขกท ฟังมากว่า ตอนม.ต้นอ่ะเรามั่นใจมากเลยว่าเกรดต้องได้ 3 ขึ้น แต่คือเกรดออกมา 2.87 T^T แทบร้อง แต่เทอมถัดมาก็ดีขึ้นนิดหน่อยได้ 3.08 ดีใจมว๊ากก พอขึ้นม.ปลาย แบบว่า ซัมเมอร์เราก้อเข้าใจที่อ.สอนอ่ะแหละ แต่พอเรียนจริงๆมันต้องเริ่มเนื้อหาใหม่ด้วยเลยรู้สึกเหมือนคนโง่ที่สุดในห้องตอนนี้เลยสปี๊ดเต็มที่ สอบพร้อมกับ จขกท อ่ะแหละ สายวิทย์เหมือนกัน สู้ๆค่ะ 

สู้ๆนะ
เราก็เป็นเหมือนกัน เเต่พอเข้ามหาลัยเเล้วกว่าจะได้เกรดเเต่ละตัวมันยิ่งยากว่า ตอนมัธยมสักอีก ทั้งก็ทำคะเเนนได้ดีนะ เเต่เกรดออกมา น้ำตาตกในทุกที 
เมื่อก่อนตอนมอปลายขอ 3.5 up ตอนนี้ของ 3 ขึ้นก็พอ ปัจุจบันก็ยังไม่ได้เลย
มันเศร้า เฮ้อ