คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิตก่อน
ตั้งกระทู้ใหม่
จาก หนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน
โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
วัดท่าซุง จ. อุทัยธานี
ตามที่หนังสือโบราณท่านเขียนไว้ "คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิต" สมัยหลวงพ่อปาน ท่านก็เขียนไว้ ท่านบอกว่าลอกมาจากตำรับตำรา ท่านบอกว่า คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิต คือ
๑) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นไฟ กองไฟ หรือดวงไฟ แสดงว่าคนนั้นตายแล้วตรงไปนรกทันที ไม่ผ่านสำนักพระยายมราช
๒) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นป่า จะเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน
๓) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นก้อนเนื้อ จะเกิดเป็นคน
๔) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล เช่นของที่เราเคยให้ทาน หรือวัดที่เราเคยทำบุญ พระที่เราเคยไหว้จะเป็นพระพุทธรูปก็ตาม พระสงฆ์ก็ตาม เป็นอันว่าสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศลอย่างนี้ ก็จะไปเกิดบนสวรรค์คือไปสู่สุคติ
ตามที่หลวงพ่อปานเขียนมาอย่างนี้ อาตมาไม่ใช่ต้องการพิสูจน์แต่ได้ไปประสบเข้าโดยคาดไม่ถึง นั่นก็คือมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อ "จวน" นามสกุลจำไม่ได้ อยู่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เวลานั้นสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ สมัยท่านจอมพลแปลก พิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี ได้เกณฑ์คนไปทำงานที่จังหวัดเพชรบูรณ์ ต้องการจะเอาคนงานทั้งหมดเป็นทหารต่อต้านญี่ปุ่น คุณจวนก็ไปทำงานที่นี่ด้วย เมื่อเลิกสงครามก็เลิกทำงาน กลับมาก็ปรากฏว่าเป็นโรคไข้ ต่อมาก็เป็นวัณโรคคือเป็นโรคฝีในท้อง เป็นโรคปอด
พอไปถึงคุณจวนก็อาการหนักจริงๆ หายใจช้าๆ แล้วก็เบาลงๆ อาตมาไปนั่งข้างๆ เรียกชื่อ "จวน จำฉันได้ไหม" ท่านเหลียวหน้ามาพยักหน้าตอบว่า "จำได้" เสียงเบามาก จึงถามเธอว่า "เวลานี้เห็นอะไรไหม ไม่ใช่เห็นฉัน มีภาพอะไรลอยข้างหน้าบ้าง"
ท่านก็ตอบว่า "เวลานี้มีภาพไฟลอยข้างหน้า"
ท่านก็แสดงอาการหวาดกลัวไฟมาก เมื่อฟังเท่านั้นก็ตกใจ คิดว่าท่าจะไม่ได้การแล้ว นิมิตอย่างนี้ถ้าเห็นตายแล้วไปนรกทันที
ก็คิดอะไรไม่ถูกจึงถามว่า "จวน ภาวนาว่า พุทโธ ได้ไหม"
เธอส่ายหน้าบอกว่า "คิดไม่ออก"
อาตมาจึงหันไปถามภรรยาท่านว่า "มีสตางค์ไหม"
เธอก็ตอบว่า "มี"
ก็เลยบอกว่า "ถ้ามีละก็ขอสัก ๒๐ บาทได้ไหม"
เธอก็นำธนบัตรใบละ ๒๐ บาทมาให้ อาตมาก็นำไปใส่มือจวน เอามือทั้งสองประกบกันในท่าพนมมือแล้วบอกว่า
"จวน เอาอย่างนี้นะ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง เราจะตาย หรือไม่ตายนั้นไม่มีความสำคัญ ตั้งใจทำบุญก็แล้วกันนะ เวลานี้ฉันมาพร้อมกับพระ ๔ องค์ ขอจวนตั้งใจชำระหนี้สงฆ์ ให้คิดว่าของต่างๆ ในวัดทั้งหลายที่มีพระสงฆ์ก็ดี หรือไม่มีพระสงฆ์ก็ดี เป็นวัดร้างมีพระพุทธรูปก็ดี หรือเป็นวัดร้างไม่มีพระพุทธรูปก็ดี หรือเป็นที่ธรณีสงฆ์ ไม่มีสภาพเป็นวัดก็ตาม เราไปนำอะไรมาจากที่นั่นก็ตาม จะเป็นของหนักก็ดี ของเบาก็ดี ของน้อยก็ตาม ของมากก็ตาม มีค่ามากก็ตาม มีค่าน้อยก็ตาม ขอชำระหนี้สงฆ์ด้วยเงิน ๒๐ บาท"
ท่านก็พูดเบาๆ ตามแล้วก็น้อมทำท่าผงกศีรษะนิดหน่อย ก็เลยบอกพระ ๔ องค์ว่า "คุณทั้งหลายถ้าเห็นชอบให้ สาธุ พร้อมกันนะ"
พระทั้งหลายก็ "สาธุ" พร้อมกัน พอพระสงฆ์สาธุพร้อมกัน รู้สึกว่าจิตใจของท่านสดชื่นขึ้นมามาก ถามว่า "จวน เวลานี้เห็นภาพอะไร ไฟหายไปแล้วหรือยัง"
ท่านก็ตอบ "ไฟหายไปแล้ว"
ถามว่า "เห็นภาพอะไร"
ท่านบอก "เห็นภาพพระประธานในพระอุโบสถวัดบางนมโค" เพราะว่าท่านเคยบวชที่วัดบางนมโคและก็ไปทำวัตรเป็นประจำ
ถามว่า "เห็นชัดไหม"
ท่านก็บอก "เห็นชัด อยู่ใกล้มาก"
เลยบอกว่า "จวน นึกในใจก็ได้นะ ออกเสียงมันจะเหนื่อย นึกภาวนาในใจว่า พุทโธ"
แทนที่ท่านจะนึกในใจกลับออกเสียงว่า "พุทโธๆ ๆ ๆ" เบาๆ ว่าไปสัก ๓-๔ ครั้ง รู้สึกว่าหายใจเบาลงแต่ว่ามีเสียงเล็กน้อย
ถามว่า "จวน เวลานี้เห็นพระไหม"
ท่านตอบว่า "เห็นพระ"
ถามว่า "ชัดขึ้นไหม"
ท่านก็ตอบว่า "ชัดเจนแจ่มใสมาก สุกสว่างใหญ่กว่าเดิมมาก"
เลยบอกว่า "ถ้าอย่างนั้น นึกถึงพระเป็นที่พึ่งนะ นึกถึงว่าเวลานี้เราอยู่กับพระพุทธเจ้า ภาพที่เห็นคือภาพพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านมาสงเคราะห์ จะหายจากโรค ถ้าจำเป็นต้องตายก็ไปสวรรค์"
ท่านยิ้มนิดหนึ่งแล้วบอกว่า "พอพูดจบก็มีวิมานลอยมาอยู่ข้างหน้า พระท่านก็ชี้บอกว่า วิมานนี้เป็นของเธอ"
จึงถามว่า "เวลานี้ต้องการอยู่บ้านหรือต้องการอยู่วิมาน"
ท่านก็ตอบเบาๆ ว่า "ต้องการวิมานครับ"
ก็ไม่ต้องรบกวนให้เหนื่อยต่อไปจึงบอกว่า "ตั้งใจไปวิมานนะ ภาวนาว่าพุทโธ"
ท่านก็ภาวนาเบาๆ ว่า "พุทโธๆ ๆ ๆ"
ในที่สุดก็เงียบไปพร้อมกับคำภาวนาและลมหายใจเข้าออก
รวมความว่าท่านตายคู่กับพุทโธ
เป็นอันว่า นิมิตเครื่องหมายมีจริง อาตมาพบมาเองหลายสิบราย และวิธีแก้ก็มีวิธีเดียวคือวิธีนี้ เพราะว่าเวลานั้นอย่างอื่นมันแก้กันไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินชำระหนี้สงฆ์ ถ้าบังเอิญเขาไม่เป็นหนี้สงฆ์ ก็เป็นสังฆทานและวิหารทาน รวมความว่าเป็นบุญใหญ่ที่เขาจะพึงได้รับ
เป็นอันว่ามนุษย์เราที่ตาย ทุกคนจะเห็นนิมิตก่อน แต่ว่านิมิตที่ดีและถูกตัดรอนเพราะกฎของกรรมก็มี.."
จิ้งจอกอสูร
17 ก.ย. 59 เวลา 10:57 น.
1,081
views
5 ความคิดเห็น
ลองตายดูซักครั้งก็รู้เองละครับ
สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้
)
)
อ่านๆคำบอกเล่าแล้ว...นํ้าตาไหล...รู้สึกอึดอัดทรมานมาก หายใจขัดๆคล้ายๆมีอะไรมาจุกคอ ต้องพยายามหายใจลึกๆยาวๆ และต้องพักการอ่านอยู่เป็นวรรคๆ ต้องทิ้งเวลาห่าง เพื่อการหายใจให้คล่องเพื่อการอ่านต่อ
คือ...มีความรู้สึกว่า...คำบอกเล่าที่คุณนำมาลงนี้นะคะมีผลต่อจิตใจได้จริงต่อความรู้สึกของเจ้าของเม้นต์นี้ค่ะ...รู้สึกว่าทรมาน แต่...เพราะอะไรจึงทรมานก็ไม่รู้ได้
ยิ่งมาถึงตรงนี้...นะคะ...เป็นอันว่า นิมิตเครื่องหมายมีจริง อาตมาพบมาเองหลายสิบราย และวิธีแก้ก็มีวิธีเดียวคือวิธีนี้ เพราะว่าเวลานั้นอย่างอื่นมันแก้กันไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินชำระหนี้สงฆ์ ถ้าบังเอิญเขาไม่เป็นหนี้สงฆ์ ก็เป็นสังฆทานและวิหารทาน รวมความว่าเป็นบุญใหญ่ที่เขาจะพึงได้รับ
อาการความรู้สึกดังกล่าวยิ่งประดังและรุนแรง(นํ้าตาแห่งความยินดี ยิ่งไหลทลัก รู้สึกราวกับได้รับอิสระจากความมืดมน)
เจ้าของเม้นต์นี้เชื่อว่า...การให้ หรือ การอุทิศทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด การให้ หรืออุทิศด้วยศรัทธา คือการสละ...(สละ ความเห็นแก่ตัว หรือสละกิเลส นั้นเอง)โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ...รวมๆ...คือเป็นการสร้างบุญกุศล นั้นก็เป็นความเชื่อ และความศรัทธาเช่นกันค่ะ
สาเหตุอาจจะเป็นเพราะว่า...เจ้าของเม้นต์นี้...เชื่อและศรัทธา...คำบอกเล่าทั้งหมดนี้นั้นคงเป็นสาเหตุ...ความเชื่อ ความศรัทธา เป็นอาการความรู้สึกส่วนบุคคลก็จริง แต่ทำไมนะ เพราะอะไร ใครๆบางคนเห็นได้ รู้สึกได้ เชื่อได้ ในเรื่องราว หรือเหตุการณ์ที่คล้ายกัน แม้หลายๆคนที่มีความเชื่อและศรัทธานี้ ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน
คือไม่สามารถก็อปไอเดียการบอกเล่าต่อกันได้...ในบางครั้ง...หลายคน หรือบางคน...เกิด เจริญวัย เติบโต อาศัย มีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันไปทั่วโลกนี้
หรือแม้บางคนต่างศาสนา ต่างภาษา แต่อาการเห็นได้ซึ่งเหตุการณ์ดังที่เจ้าของกระได้ยกมานี้นี้มีรูปแบบที่คล้ายกัน หรือเหมือนกัน ราวเหตุการณ์ที่เป็นเช่นธรรมชาติเดียวกันในคนที่สามารถเกิดขึ้นได้...
เจ้าของเม้นต์รู้สึกว่า...แปลกมาก หรือแปลกจัง...เลย (และ ต้องขออภัยด้วยกับอาการที่อาจจะฟินๆ อินๆมากไปกับเหตุการณ์ที่ได้อ่านนี้ค่ะ
มากระทู้นี้...ทำให้รู้สึกทรมานมากหลังการอ่าน...จบ
แต่เมื่อสงบสติอารมณ์ที่ทรมานนี้ได้กลับรู้สึกราวกับ...อยากเอ่ยขึ้นมาว่า...ดีใจ และขอบคุณ...ที่หลายคนกล้าบอกเล่า แบ่งปัน ความเชื่อความศรัทธาของตน...แม้จะเป็นความเชื่อ ความศรัทธาส่วนบุคคลก็ตามที
เพราะเรื่องราวเหล่านี้จะทำให้ลูกหลาน และชนรุ่นหลัง...ผู้ที่อาจจะมีประสบการณ์เช่นผู้คนเหล่านี้ หรือหลายๆคนได้แบ่งปัน บอกเล่าทิ้งไว้ให้เป็นที่พักพิงหรือที่พึงพาอันเป็นความเชื่อ...ในยามที่เขาทั้งหลายอาจจะสับสนต่อเหตุการณ์ ที่เขาได้พบเจอ...เช่นเหตุการณ์ดังกล่าว...นี้ จะได้มีโอกาสรู้ว่า...เหตุดังที่คุณนำมาเล่านี้...สามารถเกิดขึ้นได้กับหลายๆคน
ในขณะที่...แม้...วิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถช่วยหาหลักฐาน หรือช่วยอธิบายได้...
เจ้าของเม้นต์นี้อยากจะบอกว่า... โมทนาสาธุ...ด้วยกับกระทู้นี้ค่ะ
อ่านจบ...(รับคำบอกเล่าถึงเหตุการณ์เข้ามา...สู่จิตใจ...รับรู้...มีผลต่อความรูสึกได้จนนํ้าตาไหล แปลกจัง)
...เม้นต์ๆๆ พิมพ์ๆ(แต่เมื่อได้ระบายแล้ว...ยิ้มออก รู้สึก อิ่ม และปริ่มเข้ามาแทนที่ แปลกอีกเช่นกันสิ
เช็ดนํ้าตา(คลิ๊กๆ พิมพ์ๆ)...พร้อมอยากจะขอกล่าวคำว่า...เป็นกระทู้ที่ดีๆ (สำหรับคนที่เชื่อและศรัทธาในเรื่องนี้ค่ะ) ขอบคุณและโมทนาสาธุด้วยกับคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ
ปล. หากเจ้าของกระทู้รู้สึกว่าเม้นต์นี้... มากไป หรือ โอเว่อร์แอ็คติ้ง ต้องขออภัยด้วยค่ะ (สงสัยจะเป็นกรรมค่ะ)
เพิ่มเติมนะคะ อันนี้นำมาจาก ตายไม่สูญ แล้วไปไหน ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี ค่ะ
คนเราตายมาหลายภพชาติแล้วล่ะค่ะ วนเวียนอยู่ในสงสารวัฏ ไม่มีจบสิ้น
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?