เรื่องเล่าMRT (When I encountered a rude foreigner)

ตั้งกระทู้ใหม่

Today on my way home something so upsetting happened to me. I was in the mrt and it was super crowded like usual. However, I found One shortest queue so I went to stand there before a woman infront of me told me that this wasn't the end on the queue. I was still confuse looking toward the direction she was somewhat pointed and about to walk away. Then suddenly a really angry 'farang' abruptly shouted at me 'gu-ma-gorn' (กูมาก่อน) which mean I was f**king here first. He also called me silly and other words which I didn't mind as much (I was already shock.) I considered that very very rude because I am quite a sensitive person and I personally found it inappropriate to say something rude to a stranger. I was angry and also surprised. It happend so quickly that all I did was shouted back at him 'I didn't know that there was a queue here!'. It was not really lound though, I still wanna keep my manner. He was looking at his phone ignoring me but I heard him said quietly 'Fine'. I walked away because I couldn't stand him anymore and queue up for another line. When I got in the train I stay as far from him as possible and began to read my book. Somehow my anger was replaced with sadness, I couldn't focus on any of the word at all. I keep thinking about what happened and how bad I felt. I tried to continue reading but I still couldn't. I never had any stranger shouted at me before, not in a rude way. What upset me the most was that I myself was being angry and embarrassed even if I have done nothing wrong. A way home for me is usually full of joys because I often help people along the way, I felt positive about myself everyday going home. But today this 'falang' have just made the rest of my day a total disaster. I might over exaggerating things in my head and being a drama queen, I cried on the train. It was a very embarrassing thing to do in public but I couldn't help it. One really nice guy offer me tissue but I refused (I was being in the stage of mental breakdown, I didn't even say thank you! Sorry

). Well, one of the reasons I wrote this is because I was frustrated but along the way I started to think things over again. I realised that this experience taught me a life lesson about reality; sometime people can be cruel and I need to get over it ( and not to cry!!

). Other reason is that I wanted to get this message across to all foreigners and even Thai. I wanted everyone to realised from my experience that words can also cause harm to people. Even if you didn't mean it, it can still hurt somebody's feelings. So please everyone keep in mind of this facts. Don't be rude and control your temper in public! Also I forgive you the one that hurt my feelings real bad. I know you might not meant it and anger overwhelmed you...but please be polite to people next time, I would appreciate it a lot. I have no intension to create any negative stereotype toward foreigners nor to cause any contraversy but rather to express my feeling about what happened

. Thank you for staying with me till the end! I hope I didn't bored you with all my drama♥️

เรื่องเกิดขึ้นระหว่างเรากลับบ้านค่ะ เรามาต่อรถที่MRT สุขุมวิทเเล้วคนเยอะมาก เราก็พยายามหาแถวที่สั้นที่สุด เราก็เห็นอยู่เเถวนึงติดๆเสาตรงบรรไดเลื่อนอะ เเบบดูมีคนน้อยสุดเราเลยไปยืน เราเห็นฝรั่งคนนึงกับเเฟนเค้ายืนเยืองๆ เราก็นึกว่าค้าต่อของอีกเเถวนึง เเล้วพี่ผู้หญิงที่ยืนข้างหน้าเค้าเห็นเลยหันมาบอกเราว่าปลายเเถวไม่ใช่ตรงนี้ (พอดีแถวมันม้วนแล้วเราไม่เห็น) เราก็เลยมองตามที่พี่เค้าบอกกำลังจะย้ายเเถว อยู่ดีๆ ฝรั่งคนที่ยืนอยู่ก่อนเเล้ว ก็หันมาพุดใส่เราว่า "กูมาก่อน" เราตกใจมากอะ เเบบไม่เคยมีใครที่ไม่รู้จักมากพุดหยาบคายใส่เเบบนี้ เเล้วนางก็ดูเเบบเก๋ามากอะพูดอังกฤษว่าเราว่า silly เเล้วก้อะไรอีกไม่รุ้ไม่ได้ใส่ใจเพราะเราโกรธมาก เราที่กำลังเอ๋อๆ พอฟังนางพูดเเล้วมันขึ้นมากอะ เราก็ตอบไปเป็นภาษาอังกฤษว่า ไม่รู้ว่ามีคิวอยู่ตรงนี้ มองนางเเรงมาก แบบเราโกรธมากๆอะ ปกติไม่สู้คนเท่าไหร่เเต่รู้สึกเหมือนถูกดูถูกมากกว่าโดนเข้าใจผิด เลยเเบบขึ้นเสียง นางก็หลบตาไปดูมือถือตัวเองเเล้วก็พูดเบาๆว่า "Fine" ประมานว่า งั้นก็โอเคร เเต่ไม่ขอโทดที่พูดหยาบคายใส่เรา เราก็เหลืออดอะ อยากจะตอกกลับมากกว่านั้นเเต่มันจบเเล้วก็คือจบ ไม่อยากมีเรื่องให้วุ่นวาย เราเลยไปต่อเเถวใหม่ เเล้วพอเข้ารถไฟเราก็เดือนไปกลางๆขบวน จะได้ไม่ต้องเห็นฝรั่งคนนั้น เราปกติชอบอ่านหนังสือในรถไฟเราก็หยิบขึ้นมาอ่าน เเต่สมองนี้ไม่ไปกับคำเลยอะ คิดเเต่เรื่องที่เจอ เรารู้สึกเเย่มากๆอะ เราเป็นคนค่อนข้าง sensitive อะิบายไม่ถูกเลยอะ เราคิดอะไรต่ออะไรเต็มไปหมดเลยอะ เราเลยไม่อ่านต่อ เเต่พอคิดเยอะๆ เเล้วน้ำตามันก็ไหล รู้สึกว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย อายก็อายคนอื่นก็มอง ในใจก็คิดว่าทำไมกูดราม่าต้องขนาดนี้ 555 เราเองก็คิดว่าไม่เห็นต้องร้องไห้เลยเรื่องเเค่นี้เอง เเต่อารมมันพาไปจิงๆ มาคิดเเล้วตอนนี้ก็ขำๆ มีพี่ผู้ชายคนนึงยื่นทิชชู่มาให้เเต่เราก้ไม่ได้รับมาใช้ ตอนนี้อยากจะขอบคุนมาก แต่ไม่ทันเเล้ว 555 ถ้าพี่เปิดมาเจอก็ขอบคุนด้วยนะคะ ยังไงก็เถอะ ที่เขียนโดยรวมก็เพื่อระบายอารมเนี่ยเเหละ เเต่จิงๆ ก้อยากเป็นข้อคิดให้หลายๆคนเหมือนกันว่า คำพูดของคนเราก็เหมือนดาบสองคม มันสามารถทำร้ายจิตใจของคนอีกคนนึงได้ เพราะชะนั้นหากจะพูดอะไรกับใครก็ขอให้เพื่อนๆคิดดีๆก่อน เพราะหากเป็นเราที่ถูกกระทำเราเองก็คงจะไม่ชอบ พวกเราทุกคนจึงควรเอาใจเค้ามาใส่ใจเราด้วยเสมอ และที่สำคัญที่สุดคือการให้อภัย ตอนนี้พอเรามาคิดๆดูเเล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นก็ทำให้เรารับรู้ว่าจริงๆเเล้วเรายังอ่อนต่อโลกมาก มันทำให้เราได้รู้ว่าบางครั้งคนเราก็สามารถใจร้ายได้ เเละเราก็ควรปล่อยมันไป ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจมาก เราขอขอบคุนทุกคนมากๆที่อ่านจนจบ หวังว่าทุกคนจะได้อะไรดีๆจากประการณ์ของเรานะ ขอบคุนค่าาา

Y_fin 17 มิ.ย. 60 เวลา 11:57 น.

524

views

เรื่องเล่าMRT (When I encountered a rude foreigner)

รายชื่อผู้ถูกใจกระทู้นี้ คน

แสดงความคิดเห็น

บทความที่คนนิยมอ่านต่อ