รู้สึกเบื่อชีวิตตัวเองมาก
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีคะเราชื่อ...อายุ14ปี เรื่องราวต่อจากนี้เป็นสิ่งที่เราเบื่อมากเรารู้สึกอยากตายด้วยซ้ำมันน่าเบื่อจนเราไม่อยากรู้สึกอะไร เราไม่ใช่เด็กมีปัญหาทางด้านครอบครัวหรอกนะ เราอยู่กับครอบครัวที่มีพ่อ,แม่,เราแต่พ่อเป็นพ่อเลี้ยงนะแม่บอกว่าเราไม่เคยเห็นพ่อหรอกเพราะเค้าแยกทางกันไปตั้งแต่เราพึ่งได้ขวบเอง พ่อแท้เราเป็นคนเเขกพม่ามั้งส่วนแม่เป็นคนไทย เราก็ไม่สวยผิวดำตัวสูงไม่สวยเลยแหละ เราไม่ชอบเลยที่ดำแบบนี้เราคิดว่าถ้าขาวสวยก็จะ-ได้ใช่มั้ยล่ะ มันคงดีถ้าเราจะยิ้ม อืม...
เราอยากตาย!! อีดำคนนี้มันไม่มีอะไรดีเลยอยากตาย,อยากตาย,อยากตาย เห้ออ
ที่มาตั้งกระทู้ก็ไม่ใช่ว่าอะไรมันจะดีขึ้นหรอกแค่เหมือนได้ระบายอะไรที่อยากพูดออกไป
เราเบื่อมากเลยทุกคนเราเป็นโรคซึมเศร้าหรอ
หรือเพราะเรามีปมด้อยมากนะ ตาย! เหตุผลง่ายๆเองสักวัน่อนเราจะฆ่าตัวตายเราจะมาบอกนะ คงไม่นานหรอกพ้นปีใหม่นี้ไปเราก็คงไม่อยู่แล้ว
ลาก่อนทุกคน....
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านละกันนะ กระทู้นี้จบแค่นี้แหละ ลาก่อน
5 ความคิดเห็น
คิดงี้ไม่ดีหรอก พยายามคิดในสิ่งที่ยังไม่ทำ คิดที่จะเสียดายซะ แล้วจะรู้ว่าชีวิตตัวเองยังมีอะไรอีกมากที่ต้องเจอ สู้ๆนะ
อย่าคิดสั้นค่ะ ชีวิตยังมีค่า คนกลุ่มที่ไม่เห็นค่าในตัวเราเขาก็ไม่ได้มีความสำคัญกับชีวิตเรา ไท่ได้ให้ข้าวให้น้ำกิน เรียนจบก็แยกย้าย จำไว้นะคะเรายังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมาก
พอกันเลยค่ะ
เบื่อ
หาอะไรทำสิคะ
ทำอะไรที่เราชอบ จะได้ไม่เบื่อไงคะ
เราเกิดมาทำไม
ต้องไปถามผู้ให้กำเนิดเรานะคะ
ที่บอกว่าไม่สวยเนี่ย ก็แค่ภายนอกค่ะ ภายใน ยังมีอะไรที่น่าค้นหาอีกเยอะแยะเลยค่ะ หาเรื่องที่สนใจหรือน่าสนใจก็ได้ค่ะ
เปลี่ยนความเห็นซะ
-คนที่เค้าคบกันที่นิสัยใจคอไม่มองแค่ภายนอกดำ ขาวก็มีมากอยู่
-เกิดเป็นคน อวัยวะครบสมบูรณ์ ต้องใช้บุญมาเกิดมากอยู่ ลองมองดูคนที่เค้าแย่กว่าเราสิ เค้ายังต้องมีชีวิต คนพิการเค้าก็ต้องเป็นแบบนั้นตลอดชีวิต แต่เค้าก็อยู่ได้
-เดี๋ยวเรียนจบ ทำงานหาเงินอะไรๆก็เปลี่ยนไป
-อารมณ์รู้สึกมันหลอกเราตลอดเวลา เปลี่ยนแปลงทุกขณะ บังคับมันไม่ได้ เพราะมันไม่ใ่ช่ของเรา ฝึกเจริญสติ เด๋วมันก็หายคิด ต้องอยู่เหนือค.รู้สึกให้ได้
เราก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้เลยค่ะ โดนล้อแบบนี้ตลอด เราคิดที่จะอยากตายบ่อยมากเพราะเราไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ไปเพื่อใคร ปัญหาเยอะ ทั้งครอบครัว พ่อกับแม่เรามีลูกติดกันทั้งคู่เลยค่ะแล้วพ่อก็ไม่ชอบลูกติดแม่เหมือนกับที่แม่เราก็ไม่ชอบลูกติดพ่อ คือต่างฝ่ายต่างสร้างอัคติต่อกันเอง มันทำให้เราอึดอัดมากเลยค่ะ ทั้งๆที่เราไม่เกี่ยวอะไรเลยด้วยซ้ำ มันทำให้เราอยากหนีไปไหนก็ได้ หายไปเลยยิ่งดี จนวันหนึ่งเราทนไม่ไหว เราเลยหยิบ
คัตเตอร์มากรีดข้อมือตัวเองค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ข้อมือนั้นมันยังเจ็บน้อยกว่าสิ่งที่เราเจออีก จากที่เรากรีดข้อมือแนวนอน(เป็นการทำร้ายตัวเองที่ยังไม่ถึงกันตาย)เราเลยกรีดเป็นแนวตั้งค่ะเพื่อหวังว่าให้โดนเส้นเลือดใหญ่เราจะได้ตายไปเลย แต่มันยังไม่ลึกพอตอนนี้บาดแผลหายแล้วค่ะคงเหลือไว้แค่รอยแผลเป็นที่เตือนเราไว้ สิ่งที่ทำให้เราไม่อยากตายก็คือ เราอยากรู้ค่ะว่าเมื่อเราโตขึ้นเราจะเป็นอย่างไร ทำอาชีพอะไร แม้เหตุผลมันอาจแปลกก็เถอะแต่มันช่วยเราได้จริงๆค่ะ เราแคร์ตัวเองมากขึ้นและเราจะแคร์แค่คนที่แคร์เราค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มเจอความต้องการมากขึ้น เราเลยตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จ กระทู้นี้ผ่านมาปีนึงแล้ว ไม่รู้ว่าเจ้าของกระทู้จะได้อ่านมั้ยนะคะ ถ้าได้อ่านเราก็อยากเป็นกำลังใจให้ค่ะ ลองใช้ใจมองความสุขทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาดูนะคะ ฟ้าหลังฝนมันช่างสวยงามจริงๆนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?