เรียนไกลบ้าน คิดถึงบ้านจังเลย ผิดจากเมื่อก่อนที่อยากออกจากบ้านจะแย่
ตั้งกระทู้ใหม่
อยู่ปีสองแล้วไม่ค่อยว่าง
ตอนนี้คิดถึงแม่ที่คอยบ่อยให้ทำงานบ้าน คอยปลูกให้ตื่นเช้า
คิดถึงพ่อที่พูดมากจนเราหูชา คอยตีเราเวลาเราทำอะไรผิด
คิดถึงงน้องที่ตอนดูทีวีคอยถามว่าตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เราพูดเล่าจนแทบจะจบเรื่อง น้องไม่ต้องดูยังรู้เรื่องเลย
น้องเห็นเราเดาทางละครออกจึงถามเราตลอด จนเราต้องบอกให้เงียบแล้วดูเอง
คิดถึงครอบครัวที่คุยกันทีไรต้องมีเรื่องให้ผิดใจกันอยู่ตลอด แต่นั่นมันทำให้เห็นว่าเรารักกัน เราเปิดเผยต่อไป
ทำไงดี ความคิดถึงนี้มักจะผุดขึ้นมาในหัวเสมอเมื่อตอนที่เราเรียนไม่เข้าใจ อ่านหนังสือหนัก ซึ่งเป็นตอนที่เรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องมาทำอะไรอย่างนี้
2 ความคิดเห็น
ันเป็นเรื่องปกติ ที่เวลาเราเหนื่อย เราล้า เราจะคิดถึงคนที่เรารัก เราอยากให้เขามาช่วยรับฟังความเหนื่อยของเรา มันก็เป็นแบบนี้แหละชีวิต เดี๋ยวอยู่ ๆ ต่อไปก็จะชินขึ้น แต่บางคนกว่าจะชินก็โน้น ปีสี่พอดีเรียนจบ ตอนนั้นรีบเลย รีบไปหางานทำใกล้บ้าน 55555555555555555
เดี๋ยวพอหายเหนื่อย ทำงานได้เสร็จ อารมณ์แบบนี้ก็จะหายไปเอง มันก็สลับๆ กันไปแหละ
พี่เป็นเด็กตจว ชอบแสงสีเมืองกรุงมาก
พอซิ่วจากม.แถวตจว เลยมาออยู่ในกทม ห่างหมดทุกคน
ห่างเพื่อน ห่างบ้าน
ตอนอยู่บ้านเกลียดที่มีคนบ่น เกลียดคนที่มายุ่งกับเรา ไม่มีความเป็นส่วนตัว รำคาญเพื่อนที่ชอบมาหา
ตอนนี้ห่างบ้าน ไม่ได้ยินเสียงใคร อยู่คนเดียว มีแต่คนแปลกหน้ามาสี่ปี ไม่มีใครมายุ่ง ไม่ยุ่งกับใคร
ไม่ได้กลับบ้านนานละไม่มีตังค์กลับ รอทำงานก่อนจะกลับ ตอนนี้ยังไม่ได้ทำเลยไม่ค่อยมีเงินใช่
อยากกลับไปให้คนบ่นบ้าง เหงาจริงๆ
แต่ถ้าให้กลับไปถาวร คงไม่เอา๕๕๕๕
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?