ขอวิธีแก้อาการโฟเบีย Phobia

ตั้งกระทู้ใหม่

[ส่วนใหญ่เป็นการระบาย หากขี้เกียจอ่านข้ามไปเลย]

เราเป็นอีกหนึ่งคนที่คิดว่าเป็นโรคนี้ มันอาจจะไม่รุนแรงมาก แต่เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้ เพราะเจอกับ 'มัน' ทีไร เราก็เสียอาการจนขั้นลนลาน

เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ค่อยกลัวอะไรน่าขยะแขยงที่ผู้ปกติเขากลัวกัน เช่น หนอน แมลงสาบ ตุ๊กแก จิ้งจก แต่ก็มีสัตว์ที่กลัวคือ งู และ สุนัข เพราะเคยมีประสบการณ์ไม่ดี เคยถูกหมากัด และเกือบถูกงูฉก แต่สิ่งเหล่านี้ยังไม่ได้ทำให้เรากลัวจนเสียอาการได้เท่ากับ 'มัน'

มันที่มาในหน้าฝน จุดเริ่มต้นคือวัยเด็กตอนอนุบาล มันทำให้เราเกลียดหน้าฝนไปด้วย หน้าฝนที่ทั้งเฉอะแฉะ ไปไหนก็ลำบาก และมี 'มัน' ให้เห็นเสมอ ๆ

มันที่ว่าคือ 'ฟ้าแลบ' ไม่ใช่ฟ้าร้องฟ้าผ่า แต่เป็นสายฟ้าจากฟ้าแลบที่ทำให้คนอย่างเรากลัวขนาดหนัก ปกติเราเลี่ยงโดยการอยู่ในอาคาร พอไม่เห็น มันก็โอเค เวลามีแสงแวบ ๆ แค่ผ่าน ๆ ทุกคนอาจแค่ตกใจ แต่เราเล่นใหญ่ขนาดปิดหู หลับตา ก้มตัวลง กลัวมากจริง ๆ ประดุจว่ามันเป็นสัตว์ดุร้ายที่จะกระโจนเข้ามาขย้ำ

ที่หนักสุดคือวันนี้สด ๆ ร้อน ๆ ตลอดสัปดาห์นี้ที่มอเรามีสอบไฟนอล และเป็นช่วงพายุเข้า ก็มีฟ้าแลบตามปกติ เราก็กลัวจนออกอาการจนคนรอบข้างเห็น เบื่อตัวเองมาก ไม่ชอบเลย ทั้งที่รู้ว่าโอกาสโดนฟ้าผ่าตายมันมีไม่มากนักหรอก แต่เราดันกลัวซะเว่อร์วัง

หลังสอบเสร็จ ฝนก็ตกจนซาไปครู่หนึ่ง มีฟ้าแลบอีกแล้ว แม้ไม่เห็นจะ ๆ แต่มันก็กลัวจนต้องหลับตาปิดหู ทั้งที่ฝนยังไม่หยุดตกสนิท แต่เรากลับตัดสินใจกลับหอ ใส่เสื้อกันฝนขับมอเตอร์ไซค์ฝ่าฝนกลับ ระหว่างทางนั้นเองมีแสงฟ้าแลบผ่าน ๆ ขับรถอยู่เกือบสะดุ้งเสียหลัก แต่ประคองสติไว้ ขับต่อ และแล้วก็มีสายฟ้าฟาดผ่ากลางท้องฟ้าเป็นเส้นสีขาววาบ วินาทีนั้นมันตกใจกลัวจนช็อกไปเลย ขับรถแบบนิ่งมาก เพราะเหมือนอึ้ง ๆ ไป สักพักก็อยากร้องไห้ ตัวสั่นไปหมด เริ่มหายใจไม่ออก จุกอกและชาไปทั้งตัว พยายามสะกดจิตตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ ไม่งั้นอาจเกิดอุบัติเหตุได้ แต่ฝนยังไม่ยอมปรานี เทลงมาห่าใหญ่ เอาเป็นว่าเราสะกดจิตตัวเองมากไปจนเผลอเลยทางเข้าหอ ต้องวกรถกลับมาอีก เวรกรรม -__-"

เราเพิ่งมาฉุกคิดได้เร็ว ๆ นี้ ว่าสาเหตุที่เรากลัวประกายไฟจากการเสียบปลั๊กเครื่องใช้ไฟฟ้า อาจจะมีส่วนเกี่ยวโยงกับการที่เรากลัวฟ้าแลบด้วย

เราเคยฝึกนะ ที่เขาว่าความกลัวจะหายได้ต้องกล้าเผชิญหน้ากับมัน เราก็นั่งดูรูปฟ้าแลบ ฟ้าผ่านี่แหละ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร ยกระดับไปดูวิดีโอก็ยัง...โอเคนะ แต่พอเจอกับของจริงแล้วมันไม่เหมือนกันเลย เหมือนสติมันหลุดไปหมด

เพื่อนคนไหนมีใครเป็นโฟเบียเหมือนที่เราเป็น หรือโฟเบียชนิดอื่นใดบ้างคะ แล้วมีวิธีการจัดการ รับมือ หรือทำให้หายจากอาการกลัวได้อย่างไร มาแชร์กันหน่อยนะ #^_^#