เหตุผลของการออกเดินทาง

ตั้งกระทู้ใหม่

มีหลายคนถามเราว่า “เรียนจบแล้วทำงานอะไร” ในขณะที่เราใกล้จะเรียนจบแล้ว ตอนแรกเราก็ตอบไปว่าคงทำงานที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเพราะเราชอบภาษาอังกฤษ บทสนทนาก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แล้วก็มีบางคนถามเรากลับมาอีกครั้งหนึ่งว่า “ถามจริงๆเรียนจบแล้วอยากทำอะไร” ด้วยน้ำเสียงจริงจัง เราจึงตอบกับไปว่า “สิ่งที่เราอยากทำจริงๆ คือการออกเดินทางเที่ยวคนเดียว” เราเชื่อว่าคนที่ได้ยินที่เราพูดคงแปลกใจกับเรามากเพราะคนเราต้องทำงานหาเงิน จะเที่ยวอย่างเดียวไม่ได้ การเที่ยวคือการเสียตัง แล้วยิ่งเป็นผู้หญิงเที่ยวคนเดียวยิ่งอันตราย แล้วจะมีคำถามอีกว่าทำไมถึงอยากเที่ยว เราพยามอธิบายให้ทุกคนเข้าใจว่าทำไมเราถึงชอบออกไปท่องเที่ยว เหตุผลตอนแรกมันอาจจะแต่เรารู้เบื่อกับการใช้ชีวิตของเราในตอนนั้น เลยอยากออกไปทำอะไรใหม่ๆที่ท้าทาย แต่สิ่งที่เราได้รับมันมากมายกว่านั้น การเดินทางทำให้เรามีความคิดที่เปลี่ยนไป เรากลับมานั่งคิดทบทวนอีกครั้งเหตุที่เราออกเดินทางคืออะไร

เพื่อเรียนรู้

เราต้อการที่จะเรียนรู้บ้างสิ่งบ้างอย่างเกี่ยวกับการใช้ชีวิต ที่เราไม่เคยได้รับในห้องเรียน ตอนเป็นเด็กเราคิดว่าตลอดว่าการศึกษาจะทำให้เราโตขึ้น แต่พอมาถึงทุกวันนี้ไม่ใช่แบบที่เราคิดเลย เราย้อนกลับไปคิดหลายๆเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต วันที่เราเศร้าและไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต วันที่ตื่นมาแล้วไม่อยากจะทำอะไร อะไรที่ทำให้เราผ่านสิ่งเหล่านั้นมาได้ เราได้มีโอกาสกลับไปโรงเรียนเก่า ไปพูดคุยกับครูที่เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่เราเรียนจบมัธยม เค้าบอกว่าเราโตขึ้นจากเมื่อก่อนมาก มันทำให้เราคิดได้ว่าการเดินทางทำให้ความคิดเราเปลี่ยนไปไม่ให้การเรียนในห้องเรียน

เพื่อรู้สึก

เราไม่ได้หมายความว่าการอยู่ในที่ของตัวเองแล้วเราจะไม่สามารถมีความรู้สึกลึกๆของตัวเอง แต่เมื่อเราเดินทางมันมีพลังอะไรบ้างอย่างที่เพิ่มขึ้นสูง ในช่วงปิดเทอมฤดูหนาวเราออกเดินไปที่เวียดนาม สถานที่ที่เราอยากไปก็คือ Sapa เมืองชนบทที่ล้อมรอบไปด้วยภูเขาและนาขั้นบันได ที่อยู่ห่างจากฮานอยประมาณ 6 ชั่วโมง เราเลือกที่จะไปเดิน trekking โดยมีไกด์พื้นเมืองเป็นคนนำทาง ทางที่เราเดินมีทั้งยากง่ายสลับกันไป วันนั้นเราไปเกิดฝนตกแล้วถนนซึ่งเป็นถนนดินแดง เราทั้งเหนื่อยและเคลื่อนล้มเพราะถนนที่เป็นอุปสรรค์ ไกด์ก็จะค่อยพยุงเราตลอด ค่อยถามว่าไหวไหม ให้เค้าโทรบอกสามีมารับหรือเปล่า แต่เราก็ปฏิเสธตลอดว่าเราไหว สุดท้ายเราก็ไปถึงจุดหมายของเราก็คือบ้านของไกด์ที่เราจะพักวันนั้น โดยใช้เวลา 6 ชั่งโมง ในครั้งนั้นมันทำให้เราฝึกที่จะเอาชัยใจตัวเอง เอาชัยนะความเหนื่อยล้า มันทำให้เราภูมิใจในตัวเองว่าเราทำสำเสร็จ ภูมิใจกับสิ่งที่เราทำ ถึงแม้สิ่งนั้นจะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

บางครั้งเราแค่ต้องการสารอะดรีนาลีนสักเล็กน้อยถึงแม้จะหมายถึงวันที่ทำอะไรแตกต่าง

เพื่อพบเจอผู้คน

เราชอบที่จะพบปะและพูดคุยกับคนใหม่ๆเกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมาของเราและเค้า ในระหว่างเดินทาง แน่นว่าเราต่างที่มา ต่างวัฒนธรรม ต่างความคิด ยอมมีสิ่งที่แตกต่าง ทำให้เราได้เรารู้มุมมองการใช้ชีวิตใหม่ๆ ใช่ว่ าเราจะเจอแต่ต่างชาติอย่างเดียวเราก็เจอคนไทยเหมือนกัน ตอนที่เราไปเวียดนาม เราซื้อทัวร์ One day trip ไป ฮาลองเบย์ พอไปถึงเราตกใจมากที่คนในรถมีแต่คนเอเชีย ตอนแรกเราคิดว่าน่าจะหลากหลายเชื้อชาติมากกว่านี้นั้นก็ทำให้เราเจอกับครอบครัวคนไทยที่น่ารักมากๆ ชวนเราไปเรานั่งโต๊ะกินข้าวด้วยกัน ทำให้วันนั้นเราไม่โดดเดี่ยว เพราะทุกคนที่ไปในวันนั้นก็ต่างไปคู่หรือกลุ่มทั้งนั้น มีแต่เราที่ไปคนเดียว

เพื่อรู้จักตัวเอง

เราไม่คิดว่าการเดินทางคือการหาตัวเองเพราะคนที่รู้จักตัวเราเองมากที่สุดก็คือตัวเราเอง และเราก็ไม่คิดว่าการเดินทางคือการหนีตัวเองได้ สิ่งที่เราได้รับคือการรู้จักตัวเองเพิ่มมากขึ้น ได้รู้ว่าเราเองก็มีมุมนี้เหมือนกันนะ รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เราเป็นคนพูดน้อย แต่บ้างครั้งการเที่ยวคนเดียวมันทำให้เราเหงามากๆ เรารู้สึกอยากเล่าสิ่งที่เราพบเจอวันนี้ให้ใครสักคนฟัง ทุกครั้งที่เราออกเดินทางเราจะพักที่โฮตเทล เราจะไปนั่งตั้ง Common area ที่ทุกคนจะไปนั่งพักผ่อนและพูดคูยเรื่องราวต่าง ทำให้เรารู้จริงๆเราก็มีมุมที่ชอบพูดเรื่องราวของเราให้คนอื่นฟัง

เป็นคนแปลกหน้า

เป็นความรู้สึกไม่มีใครรู้จักเราเลย เราเป็นตัวของตัวเรา ทำในสิ่งที่อยากทำโดยไม่สนว่าใครจะมองเรายังไง เราอายหรือเปล่า เพราะเรารู้ว่าเค้าคงจำเราไม่ได้ เราคงไม่ได้เจอกันอีก เราชอบตรงไม่มีใครมาตัดสินว่าเราจะเป็นไง เราชอบถามเพื่อนเราว่า เราเป็นคนอย่างไง เพราะเราอยากรู้ในมุมมองของเพื่อนว่าเพื่อนมองเราเป็นคนยังไงคำตอบแรกที่เพื่อนหลายคนตอบคือ เราเป็นคนเงียบและนิ่ง นี้คงเป็นเหตุผลที่เราไม่เคยคุยกับใครนอกจากเพื่อนในกลุ่มเราเอง แต่พอเราเดินทางไม่มีใครรู้จักกันมาก่อน บางครั้งก็จะมีคนเข้ามาคุยกับเรา หรือบางครั้งเราก็กล้าที่เข้าไปคุยกับเค้าก่อนเพราเราอยากรู้เรื่องราวการเดินทางของเค้า จากแต่ก่อนเราเป็นคนขี้อายมาก ยิ่งคนแปลกหน้าเรายิ่งไม่กล้าทักทายก่อน มันทำให้เราไม่กลัวคนและกล้าที่จะทำความรู้จักกับคนอื่นๆ พอได้รู้จักผู้คนเพิ่มมากขึ้นก็ย้อนกลับข้อที่ 3 ทำให้เราได้เรียนรู้มุมมองใหม่มากขึ้น

จบแล้วหวังว่าจะชอบกันนะค่ะ

แล้วอะไรคือเหตุผลการออกเดินทางทุกคนเอามาแชร์กันได้ค่ะ

ฝากเพจด้วยนะค่ะ เป็นเพจเกี่ยวกับสิ่งที่เราเรียนรู้จากการท่องเที่ยว
FB : My Curious Journe

Mycuriousjourney 21 ส.ค. 62 เวลา 06:48 น.

306

views

เหตุผลของการออกเดินทาง

รายชื่อผู้ถูกใจกระทู้นี้ คน

แสดงความคิดเห็น

บทความที่คนนิยมอ่านต่อ