ม.6 แล้วหรอ...
ตั้งกระทู้ใหม่
วันนี้ที่เราเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาอาจเกิดจากความฟุ้นซ่านจากการกักตัวอยู่บ้านก็อาจจะว่าได้ครับ555
เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ วันนี้เนี่ยหลังจากที่เราอ่านหนังสือ เรียนครอสออนไลน์ เพื่อเตรียมสอบในปี64นี้เราก็ได้นึกๆไปนึกๆมา เห้ย ปีนี้กูม.6แล้วนี่หว่า ปีที่แล้วยังอยู่บ้านนอนดูNetflixอยู่เลย ปิดเทอมนี้ทำให้เราตระหนักได้ว่า เราเริ่มโตขึ้นจริงๆแล้ว เรารุ้สึกเหมือนว่าเวลาที่ผ่านๆมา มันม่ได้แค้ทำให้เรามีประสบการณ์ที่มากขึ้น แตต่ทันยังบอกว่า เวลาของเราก็กำลังหมดไปเช่นกัน ปีนี้หลังจากจบม.5 เมื่อสิ้นเดือน เราก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ โดยไม่่มีคนมาคอยกำชับ ไม่รู้ดีหรือร้าย Covid-19ระบาดซะงั้น ทำให้ต้องกักตัวอยู่บ้าน แทนที่จะได้ไปเรียนที่สถาบันกวดวิชา ก็ต้องอยู๋แต่บ้าน แต่อย่างไรก็ตา เราก้พยายามที่จะเรียน และมีวินัยกับชีวิตให้มากที่สุด เราทำแพลนเนอร์ และพยายามทำตามเป้าหนทายที่ตั้งไว้อย่างเต็มที่ ที่ผ่านมาตอนม.ต้น เราเคยติดเกมมาก เล่นเกมคอมพิวเตอร์กับเพื่อนทุกวัน ทุกคืน เรามักจะรำคาญเวลาที่แม่ชอบเข้ามาถูบ้านในห้องนอนที่เราเล่นคอมอยู่ หรือ เวลาที่ท่านให้ลงไปกินข้่วพร้อมหน้ากันที่ห้องกินข้าว แต่.. ทุกวันนนี้ทุกครั้งที่เราเรียนหนังสืออยู่บนห้องและได้ยินเสียงปังตอของแม่ ปังๆๆๆๆๆ น้าตาของเราไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ เราเคยบ่นกับตัวเองว่า เรียนอยู่บ้าน จะไปเอาแรงผลักดันที่ไหนมาเรียนว้ะ ในตอนนี้ ผมเจอ แรงผลักดันนั้นแล้วล่ะ นั่นก็คือ พ่อที่ออกไปทำงานทาเงินมาให้ครอบครัวใช้จ่ายทุกวัน แม่ที่พร้อมจะทำกับข้าวให้กินทุกครั้งี่เราบ่นว่า หิว ทั่านทั้งสอง สละเงินทองมากมาย เพื่อซื้ออนาคตให้เราโดยการสนับสนุนเรื่องการเรียนในทุกด้าน ถ้าเราขอพอแม่ซื้อหนังสือ แบบฝึกหัด หรือครอสเรียน ถึงแม่ว่าราคามันจะต่อนข้างแพงมาก พ่อแม่ก็พร้อมที่จะควักให้เราเสมอ
สุดท้ายนี้ก็คือ เราคิดว่านี่แหละคือเหตุผลท่สำคัญเลย ที่เราจะต้องสอบติดคณะที่เราหวังไว่ให้ได้
คำว่า แพ้ จะต้องถูกลบออกไป เพราะกูจะต้องสอบติดให้ได้โว้ยยยยยยยยยยย!
ไปอ่านหนังสือต่อละ แอบมาพิมแก้ฟุงซ่านนิสนึง5555
CharliePeth
5 เม.ย. 63 เวลา 18:02 น.
495
views
แสดงความคิดเห็น