GPA 2.90 ทะยานสู่ 3.80
ตั้งกระทู้ใหม่
ขอแยกออกเป็น Chapter นะคะ จะได้เข้าใจง่าย เราเล่าเรื่องค่อนข้างปนกันและออกเลยเถิดไปไกลมาก....
Chapter 1 : เด็กประถมโรงเรียนวัดสู่โรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่(ไม่ใหญ่มากค่ะ แต่สพฐ.บอกใหญ่ก็ใหญ่ค่ะ)
เราเป็นเด็กเรียนค่อนข้างดีคนหนึ่งในชั้นเรียนในสมัยประถม เลยสอบเข้าโรงเรียนที่คิดว่าเดินทางสะดวก แต่ค่อนข้างไกลจากบ้าน เราสอบเข้าโรงเรียนนี้กับเพื่อนอีก3คนค่ะ(ไม่รวมเรา)มีเอ บี ซี(นามสมมุติ) เรา เอและบีสอบติด ส่วนซีไม่ติดค่ะ ม.1 ก็จะมีปรับพื้นฐานและสอบเลือกห้องหลังปรับพื้นฐานเสร็จ ผลออกมาว่าเราได้อยู่ห้อง4 ส่วนเพื่อนอีกสองคนอยู่ห้องเดียวกันคือห้อง6 เราแอบเสียใจค่ะ เราเข้ากับคนอื่นยาก ไม่ค่อยพูด อยากอยู่กับเพื่อนมากกว่า ครูบอกว่าห้องเลขเยอะๆเป็นห้องเด็กที่หัวดีๆ เราเลยโดนเพื่อนล้อ จนครูทุกคนที่เข้ามาสอนเฉลยว่า "พวกเธอรู้ไหมว่าตัวเองเป็นห้องคิงส์" เรากับเพื่อนทั้งห้องอึ้ง เพราะคิดว่าความสามารถตัวเองไม่น่ามาได้ขนาดนี้
Chapter 2 : การเรียนในโรงเรียน
เทอมแรกเราเรียนได้ 3.4 ค่ะ เรียนๆเล่นๆ ขี้เกียจส่งงานนิสัยแบบตอนประถมเลยค่ะ เราได้ลำดับที่26ของห้อง(มี50) สายชั้นได้ 40 กว่าๆนี่แหละค่ะ(บอกแล้วไม่เก่ง)(จาก460กว่าคน) เทอมที่2 เพื่อนฮึดเรียนกันมาก เราก็ยังเรียนแบบเดิมของเรา เราหล่นไปลำดับที่32ของห้อง 100กว่าๆของสายชั้น พ่อเริ่มเครียดกับเรา(พ่อเราซีเรียสเรื่องเรียนมากๆค่ะ)
Chapter 3 : Gamer
เราเริ่มติดเกมตอนม.1เทอม2ค่ะ มีเพื่อนในห้องมาชวนเล่น เราเลยติดไปกับเขา(ปกติก็คอเกมอยู่แล้ว) เราติดมากจนทำให้เกรดม.2เทอม1ของเราหล่นไปอยู่ที่3.1 เรายังพอใจในตัวเองนะคะ เพราะยังจับ3ได้อยู่ แต่พ่อเราไม่พอใจมากๆ เลยคุยกับแม่หาวิธีให้เราออกจากคอม จนแม่เราซ่อนคอมหนีเรา(คอมฯตั้งโต๊ะนะคะไม่ใช่แลปทอป) แต่เราก็หาเจอตลอด จนแม่เราซ่อนไว้ในห้องนอนแม่เราเอง ล็อคห้องไว้ เราสะเดาะกุญแจได้ค่ะ แม่เราเลยเอาไปไว้ที่บ้านป้าห่างกันราวๆ12-13กิโลเมตร เราตามขี่รถจยย.ตามไปเอาค่ะ ใช่ค่ะ เพื่อเกมเราทำได้ แต่เรื่องเรียนไม่ได้แบบนี้หรอกค่ะ555555 เราสะเดาะห้องแม่เราบ่อยจนแม่เราเปลี่ยนลูกบิดหนีเราค่ะ555555 อันนี้สะเดาะไม่ได้แล้วค่ะ แต่เขาก็ไม่เอาคอมหนีเรา แต่สับคัตเอาท์ไฟแทนค่ะ(ใช่ค่ะ สุดๆไปเลยค่ะ)หรือไม่ก็ปิดเลาท์เตอร์อินเตอร์เน็ตบ้านค่ะ ไฟท์กับแม่สนุกมากค่ะ(ขำแห้ง) จนเทอมที่2เกรดเราออกมา2.9เราโอเคนะคะ แต่พ่อเราไม่โอเคมากๆค่ะ ปปาสมุดเกรดเราลงกับพื้นแล้วก็ต่อว่าเรา เราร้องไห้ทั้งเทอมเลยค่ะ แล้วทะเลาะกับพ่อแม่จนเป็นเรื่องใหญ่โต อยากหนีออกจากบ้าน คิดแพลนไว้เต็มไปหมดแต่ทำไม่ได้
Chapter 4 : พี่ใหญ่ม.ต้นสู่การเป็นนักเรียนม.ปลาย
ความจริงแล้วเราชอบคณิตฯมากๆเลยค่ะ แต่เรามาตกม้าตายตอนม.2ที่เราติดเกม จนเราไม่เรียน ไม่ทำการบ้าน ไม่ทำแบบฝึกหัด จนสอบตก สอบแก้ก็ไม่ผ่าน แต่บอกไว้ก่อนนะคะ เราไม่เคยติด0/ร/มส ค่ะ(คะแนนกลุ่มช่วยดึงเราไว้ค่ะ ไปเป็นภาระเพื่อน) ม.3เราเริ่มจริงจังกับการเรียน แต่ก็ชอบแอบเล่นในเวลาเรียน โดนยึดทรศ.บ่อยมาก หนังสือการ์ตูนด้วย ม.3เทอม1เราได้เกรด3.1ค่ะ ดีใจมากๆ แต่พ่อเราก็ไม่พอใจเหมือนเดิมค่ะ พอจบเทอมสุดท้ายม.3เทอม2เราได้3.3 จบ6เทอมมาด้วย3.2เฉลี่ยโดยรวม ดีมากๆค่ะ เราอยากต่อรร.อื่นมากๆ แต่พ่อเราก็บ่นว่าค่าใช้จ่ายมันจะเพิ่มขึ้น เราเลยต่อที่เดิม เราเรื่องสายการเรียนแบบไม่ปรึกษาพ่อแม่ค่ะ เราเลือกเองเลย เพราะเราอยากเรียน เราเรียนสายภาษาค่ะ เราสามารถยื่นวิทย์-คณิตฯได้ แต่เราไม่ยื่น เพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่ไหว แต่พ่อเราไม่พอใจเหมือนเดิมค่ะ เขาถามเราว่า "สายภาษานี่เรียนไปทำอะไร" มันได้เยอะแยะค่ะ แต่ไม่ตอบ
Chapter 5 : ม.ปลาย
ห้องเราผสมกับภาษาอื่นค่ะ เพราะว่าเปิดทดลองรุ่นแรก รร.ไม่กล้าเปิดเต็มห้อง เราเริ่มต้นใหม่จากม.ปลายเลยค่ะ(แต่ยังเล่นเกมแบบเดิม) สายเรามีคนเรียนน้อยค่ะคู่แข่งเลยไม่เยอะ ส่วนใหญ่เพื่อนๆห้องคิงส์ตอนม.ต้นเข้าวิทย์กันเกือบหมด ไม่ก็ไปต่อ รร.อื่นกัน เราเริ่มจริงจังกับการเรียนม.ปลายมากๆ(มากกว่าม.3เยอะเลยค่ะ) แต่เกรดก็ไม่มาก เพราะตอนนั้นเรายังติดเล่นเกมเหมือนม.ต้น เกรดเราได้3.3แต่เราได้ที่1ของแผนค่ะ(เพื่อนในแผนน้อยอย่างที่บอกไปค่ะ) เทอมที่2เราได้3.5แต่ได้ที่2ค่ะ แพ้เพื่อนไปนิดเดียว
Chapter 6 : อันนี้ของจริงไม่จิงโจ้
เราเริ่มคิดถึงมหาลัยค่ะ เรามีเป้าหมายของเราแล้วคือเราอยากเข้ามหาลัยดังของประเทศ(ท็อปนะคะอยากเข้าอยู่ค่ะฬแต่ไม่ไหว) เราฮึดเรียนมากตอนม.5เทอม1เรียนแม้กระทั้งวิชาที่ไม่ชอบ เราเริ่มกลายเป็นคนที่ห่วงการเรียนมากๆ แต่ยังเล่นเกมอยู่นะคะ เกมคือห่างไม่ได้ค่ะ จนวันที่เกรดออกมาเราร้องไห้กลางห้องเรียนค่ะ เราได้ 3.8 เราดีใจมากๆ เราไม่คิดว่ามัธยมเราจะได้สัมผัสเกรดที่สูงขนาดนี้ คุณครูเริ่มจำเราได้ คุณครูชอบผลงานที่เราทำ ดีค่ะตอนนั้น เราได้เป็นตัวแทนไปแข่งนอกโรงเรียน ได้รางวัลบ้าง ไม่ได้บ้าง
--พักเบรกตอบคำถามเพื่อนๆ--
มีคนสงสัยว่าเกมก็เล่น(เล่นแบบติดงอมแงมนอนเช้าอ่ะค่ะ) แล้วเรียนยังไงได้เกรดขนาดนี้ เราหลังเลิกเรียนเสร็จเราจะมานั่งทำการบ้านก่อนเลยค่ะ ถ้าง่ายๆก็ไม่เกินชั่วโมงสองชั่วโมง ถ้าแบบเป็นชิ้นเป็นอันก็คือทำ(แต่ไม่เสร็จ)แล้วแบ่งทำวันอื่น เพราะต้องแบ่งเวลาให้เกมด้วยค่ะ555555555 เราติดเกมแต่เราไม่ทิ้งเรียนนะคะ พ่อเราเริ่มโอเคกับเรามากขึ้น เพราะเราพิสูจน์ให้เขาได้เห็นแล้วว่า "เกมไม่ได้ทำให้เราเรียนแย่ลงค่ะ แต่ความใส่ใจของเราต่างหากที่มีมากพอให้กับการเรียนไหม"
Last Chapter : เกียรติบัตร
ระหว่างที่เราเรียนเราก็แข่งขันวิชาการไปด้วย เก็บเกียรติบัตรหวังติดมหาลัยรอบที่1 เราได้มามากพอสมควร พอที่จะยื่นแล้วติด แต่คณะ/สาขา เราไม่เปิดให้ยื่น เราเลยไม่ได้ยื่น จะยื่นสาขาอื่นก็กลัว เพราะไม่เกี่ยวอะไรกับคณะเขาเลย เราเลยตัดสินใจไม่ยื่น แล้วรอต่อไป ครูกับเพื่อนเสียดายแทนเรามาก เพราะเราควรจะยื่น แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราชอบรอ รอเก่งงง
ก๊อกๆ เราอยากบอก
พ่อเราเคยถามเราว่าทำไมวิชานี้ถึงได้เกรดเท่านี้ เราบอกไปว่าเราไม่ชอบ พ่อเราตอบว่าไม่ชอบไม่ได้ เราก็ถามกลับไปแล้วทำไมไม่ชอบไม่ได้ ก็มันไม่ชอบคือไม่ชอบ แต่พ่อเราก็ไม่ให้คำตอบเรากลับมา จนเราค้นพบคำตอบนั้นแล้วค่ะ "เคยไหมคะที่เราไม่ชอบวิชาหนึ่งจนเรียนแย่ แต่อย่าลืมใส่ใจให้วิชานั้นด้วยนะคะ เพราะมันคือทางในอนาคตของเรา"
เราเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ อาจจะเป็นเทอมสุดท้าย หรือยังมีอีกหลายเทอม ถ้าเราเชื่อว่าเราทำได้ เราก็ทำได้ -คำว่าเทอมหน้าเอาจริงล่ะ งัดมันออกมา!!!!
CECiLia_Tslt
21 พ.ค. 63 เวลา 20:41 น.
893
views
แสดงความคิดเห็น