ราชาธิราช
มะกะโท เป็นตัวละครในวรรณคดีเรื่องราชาธิราช เป็นปฐมกษัตริย์แห่งเมืองเมาะตะมะ เกิดที่เมืองสะเทิม มีบิดาเป็นไทย มารดาเป็นมอญ เป็นนักผจญภัย เมื่อพม่าปราบกบฏพวกมอญ มะกะโทได้หนีมาอยู่กรุงสุโขทัย เข้ารับราชการกับพ่อขุนรามคำแหง และได้เป็นนายกองช้าง ต่อมาประมาณปี พ.ศ. ๑๘๒๓ มะกะโทได้พาพระราชธิดาของพ่อขุนรามคำแหงหนีไปเมาะตะมะ มะกะโทได้เกลี้ยกล่อมเจ้าเมืองเมาะตะมะให้เป็นกบฏ ในขณะที่พม่ากำลังรบติดพันกับพวกมองโกล แต่เจ้าเมืองเป็นคนนิยมพม่าจึงไม่ยอม มะกะโทได้ฆ่าเจ้าเมืองแล้วประกาศตัวเป็นกษัตริย์แห่งเมาะตะมะ ทรงพระนามว่า “วาเรรุ” ซึ่งแปลว่า “กษัตริย์ที่หล่นมาจากฟ้า”
มะกะโทเป็นกษัตริย์ที่มีพระปรีชาสามารถ ทั้งด้านการต่างประเทศและการทหาร ทรงปกครองอาณาจักรมอญในพม่าตอนล่าง ช่วงการล่มสลายของอาณาจักรพุกามจนปลดแอกจากพม่าได้ มะกะโททรงครองราชสมบัตินาน 20 ปี สิ้นพระชนม์ในปี พ.ศ. ๑๘๔๗
มะกะโทมีบทบาทสำคัญในการสถาปนาอาณาจักรเมาะตะมะให้เป็นมหาอำนาจในดินแดนพม่าตอนล่าง พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่กล้าหาญและชาญฉลาด ทรงสามารถรวบรวมผู้คนจากหลายเผ่าพันธุ์มารวมกันเป็นอาณาจักรที่เข้มแข็ง พระองค์ยังทรงส่งเสริมการติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ ทำให้อาณาจักรเมาะตะมะเจริญรุ่งเรืองขึ้นอย่างมาก
เรื่องราวของมะกะโทได้รับการเล่าขานในวรรณคดีไทยและพม่าหลายเรื่อง เช่น ราชาธิราช มหาราชวงศ์ และพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา พระองค์เป็นวีรบุรุษของชาวมอญและชาวไทย ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้สถาปนาอาณาจักรเมาะตะมะให้เป็นมหาอำนาจในดินแดนพม่าตอนล่าง
แสดงความคิดเห็น