เเปคำประพันธ์

ครั้นเวลาสายัณห์ตะวันลับ

เหมือนพลอยเพชรเม็ดมณีสีประไพ

อ้ายงูเห่าเจ้ากรรมตัวดำด้อย

ก็พ่นพิษฤทธิ์แรงแผลงเดชา

เจ้าปูนาตาพองมันร้องถาม

อ้ายงูเห่าเล่าเรื่องที่เคืองใจ

หิ้งห้อยจับลำพูดูไสว

แลวิไลยามมืดไม่จืดตา

เห็นหิ่งห้อยคุจดาวพราวพฤกษาดาวดาราหิ่งห้อยร่อยบรรลัย

เขาก่อความขุ่นเคืองเจ้าเรื่องไหน

มันสุกใสกว่าฉันเท่านั้นเอง