Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ชีวิตห้าเดือนครึ่งที่โรงเรียนเหม็นๆแห่งนึงในอเมริกา

ตั้งกระทู้ใหม่
หวัดดี เราชื่อ สุพิชชา เพื่อนที่นี่เรียกว่าลอนดอน เราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ที่อเมริกา? ทำไมใครๆก็อยากมาแลกเปลี่ยนที่อเมริกา? คือจริงๆในความคิดส่วนตัวคืออเมริกาเขาใช้ภาษาอังกฤษใช่ป้ะแล้วมันเป็นภาษาที่คนทั่วโลกเขาใช้สื่อสารกันแล้วทำไมไม่ไปประเทศอื่น?แคนาดา?ออสเตรเลีย? หรือประเทศอื่น คือเราเคยไปประเทศแคนาดามาแล้วไปเดือนกว่าแล้วคือชอบแต่ว่าก็อยากลองไปประเทศอื่นดูบ้าง อเมริกาก็ใช้ภาษาอังกฤษเหมือนกันและอีกอย่างอเมริกามันมีวัฒนธรรมที่หลายหลาย ในแต่ละรัฐก็ไม่เหมือนกันอย่างกับอยู่คนละประเทศแม้แต่ภูมิประเทศยังไม่เหมือนกันเลย


เราได้โฮสเป็นซิงเกิ้ลมัมซึ่งนางไม่มีลูก ตอนแรกแม่ก็บอกว่าเปลี่ยนไหมลูกเพราะเขาอยู่คนเดียวเราอาจจะเหงา
 แต่เราก็แบบลองเสี่ยงๆดูเพราะว่าถ้ามันซิงเกิ้ลมัมแล้วไม่มีลูกเขาคงมีเวลาให้เรามากกว่าอยู่ครอบครัวใหญ่ เราอยู่รัฐนิวเม็กซิโกใครๆก็งงว่ามีรัฐนี้อยู่ด้วยหรอคิดว่ามันคือเม็กซิโกเพราะส่วนใหญ่คนก็คิดงั้น ก็เลยของกูเกิ้ลดูแล้วแบบลองดูยูทูปเผื่อนักเรียนคนอื่นๆเคยทำคลิปไว้ปรากฏว่าไม่มีสิ่งที่เห็นมีแต่UFO คือไร5555 ส่วนเรื่องโฮสซึ่งเราก็ตอบรับไปตอนวันบินไฟล์ทก็ไม่คอนเฟิร์มเลยต้องเลื่อนบินไปอีก7วัน ประมาณสองอาทิตย์ต่อมาก็ได้อีเมลล์ส่งมาว่าโฮสรับนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกคนนึงเป็นคนเยอรมันแต่ว่านางมาอยู่แค่5เดือนซึ่งอย่างน้อยก็มีเพื่อนหละว้ะ คือนางก็ตื่นเต้นมากที่เราจะได้เจอกัน เราส่งข้อความหากันหลายวันก่อนที่เราจะเดินทางเพราะนางมาถึงก่อนเรา


เดือนแรกทุกอย่างมันก็ดีมาก ช่วงสองอาทิตย์แรกก็เริ่มปรับตัวได้ โฮสก็พาไปเที่ยวรอบๆ
 เริ่มมีเพื่อนที่โรงเรียนและก็เริ่มสนิทกัน เราไม่ได้อยู่high schoolเหมือนนักเรียนแลกเปลี่ยนทั่วๆไป เราได้มาอยู่charter school ซึ่งมันคล้ายๆกึ่งรัฐกึ่งเอกชนแต่เรียนฟรี แล้วรรนั้นมันก็เกี่ยวกับพวกมีเดียและศิลปะ ซึ่งส่วนตัวก็คิดว่าน่าสนใจดี ทุกอย่างมันก็เริ่มลงตัวในช่วงเดือนแรก เริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้นแล้วก็รู้จักคนมากขึ้น เริ่มปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรม ที่รรมีนักเรียนแลกเปลี่ยน 13 คน จากนักเรียนร้อยคนหรืออาจจะน้อยกว่านั้น รวมmiddle schoolกับhigh schoolแล้วนะ คือแบบชั่วแรกๆก็รู้จักนักเรียนแลกเปลี่ยนทุกคนเลยอ้ะเพราะพวกเราเผชิญอยู่ในสถานะการณ์เดียวกันเพราะแบบคนที่รรไม่ค่อยจะเป็นมิตรซักเท่าไหร่แบบไม่ใช่แบบที่คิดไว้ คือพวกนักเรียนแลกเปลี่ยนก็ค่อนข้างสนิทกันมากบางทีก็แบบไปเที่ยวด้วยกันอะไรประมาณนี้ พอช่วงหลังๆก็เหมือนออกห่างกันมากกว่าเดิม แต่ที่สนิทๆกันก็มีอยู่ 3-4 คน


ประมาณเดือนกว่าๆ
คนที่เป็นโฮสซิสเราอ้ะก็อยากปลี่ยนรรเพราะมันค่อนข้างแย่ทั้งเรื่องเรียนและนักเรียนและครู คนที่โรงเรียนก็ค่อนข้างที่จะเหม็นเพราะเหมือนไม่เคยอาบน้ำแบบเหม็นจริงๆแบบไม่อาบน้ำหัวไม่สระ ประมาณว่าอาบน้ำอาทิตย์ละครั้งหรือน้อยกว่านั้นเพราะดูจากน้ำมันบนหัวและกลิ่นตัวแล้วแบบสุดๆ และการเรียนที่รรค่อนข้างอ่อนแล้วนางก็ไม่ได้หัวศิลป์สักเท่าไห่รแล้วรรก็ไม่ค่อยสะอาดซักเท่าไหร่แต่ก็ย้ายไม่ได้เพราะเหตุผลบางอย่าง นางก็ทนอยู่ต่อไปแต่ว่านางอยู่แค่5เดือน ซึ่งก็โชคดีไปเพราะเราอยู่10เดือน ของโครงการเขามีแบบไปเที่ยวก็เลยไปแต่ว่าเสียตังนะ ทริปแรกก็ไปแกรนด์แคนยอนที่Arizona ซึ่งเรากับโฮสซิสก็ไปทริปนั้นก็เจอนักเรียนเปลี่ยนหลายคน แต่ส่วนใหญ่เราก็ถูกคอกับนักเรียนแลกเปลี่ยนเยอรมันในทริปซึ่งก็ไม่รู้ทำไม บางทีก็คิดว่ารู้จักคนเยอรมันมากกว่าคนอเมริกา5555 คือทริปก็สนุกดีพักอยู่กลางเขาไร้ไวไฟ5555 แต่ก็อยู่รอด


หลังจากกลับมาไม่นานก็วันเกิดเรา โฮสซิสคนเยอรมันก็ทำเซอร์ไพร์วันเกิด นางลงทุนตื่นเช้าเพื่อนมาเตรียมของเซอร์ไพร์วันเกิดเราก่อนพวกเราไปรร นางทำเค้กแบบเยอรมันให้ซึ่งมันก็อร่อยดีและก็ไม่เคยกินมาก่อนพอไปถึงรรเพื่อนก็เอาของขวัญมาให้แล้วโฮสแม่ของเพื่อนก็ทำเค้กกล้วยหอมมาให้เยอะเลยเพราะเราชอบมากคือมันอร่อยจริงๆอ้ะ แล้ววันนั้นคือเรามีสอบPSATซึ่งเราก็เลือกจะสอบเอง รรไม่ได้บังคับซึ่งมันก็ยากและสมองก็เกือบจะระเบิดเลยทีเดียว
 แล้ววันอาทิตย์นั้นเราก็จัดงานวันเกิดที่บ้านส่วนใหญ่ก็ชวนนักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการแล้วเพื่อนก็ทำเค้กมาให้ซึ่งมันอร่อยแล้วก็ดีใจเล็กๆเพราะมันคือฝีมือที่เพื่อนมันทำเอง 3วันต่อมาโฮสก็มีปัญหากับเค้าและโฮสซิสคนเยอรมันจนขนาดที่co-ordinator(เรียกย่อๆว่าโค)คือคนของโครงการที่ดูแลพวกเค้าต้องมาเอาเค้าสองคนออกจากบ้านหลังนั้นเพราะโฮสน่ากลัวมากตอนนั้น แล้วเค้าพึ่งรู้ว่าโฮสมีปัญหาทางจิต ซึ่งคิดว่าน่ากลัวไหม? ฮืมมมถามได้โคตรน่ากลัว วันนั้นเหมือนโฮสเป็นบ้า ซึ่งเราก็มาอยู่บ้านโคประมาณสองอาทิตย์ได้ แล้วโคก็หาโฮสให้พวกเค้าสองคนแต่เราได้อยู่คนละครอบครัวกัน โคหาโฮสใหม่ให้เค้าได้แล้ว แต่โคบอกว่าอยากโฮสเค้าแต่โคก็ให้เค้าเลือก ซึ่งเค้าก็เลือกครอบครัวโคเพราะลูกชายสามคน เอ้ยยย ไม่ใช่ละ5555 เพราะว่าพวกเราเข้ากันได้ดี ตอนนี้โคก็เป็นโฮสเราแล้ว ซึ่งเขามีลูกชาย3คนและก็มีนักเรียนแลกเปลี่ยนผู้ชายคนเยอรมันอีกคน เยอรมันอีกละ?!?55555 ซึ่งพวกเขาก็ต้อนรับเค้าดีมาก ตอนแรกไม่มีห้องนอนให้แต่พวกเขาก็เสียสละห้องทำงานของโฮสมัมแล้วก็ตกแต่งทาสีทุกอย่างแล้วก็ซื้อเตียงมาให้ พวกเราทุกคนทำห้องนี้วันนึงเต็มๆซึ่งเหนื่อยมากเพราะต้องย้ายของทุกอย่าง


พอย้ายโฮสใหม่ทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเยอะมากๆเพราะมีทั้งหมด7คนในบ้านซึ่งมันก็ไม่เงียบเหงา เวลาว่างๆก็ไปกวนลูกโฮสซึ่งก็สนุกไงแกล้งฝรั่ง5555ไม่ใช่อะไรโดนแกล้งกลับ
 ตอนนี้อยู่มาได้ 5 เดือนครึ่งแล้วซึ่งก็ไม่รู้ว่าอยู่มาได้ไงโคตรนาน พยายามไม่คิดถึงบ้านเพราะอยากใช้เวลาที่นี่ให้คุ่มค่าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งตอนนี้พึ่งย้ายรรมาอยู่รรใหม่ซึ่งเป็นรรอันดับ10ที่ดีที่สุดในรัฐแล้วคือเรียนยากแล้วงานก็เยอะมากบางทีก็รู้สึกว่าเยอะกว่าไทยแต่ก็นะ...อาจจะมาเขียนต่อมั้ง...

ฝากช่องยูทูปของเราด้วยน้าา: https://www.youtube.com/channel/UC5dt1M_Lqn0U1XpDPU0vYEg

 

แสดงความคิดเห็น

>

6 ความคิดเห็น

Mamiar 2 ก.พ. 60 เวลา 13:03 น. 1-1

ปล.จขกท.ใช้กล้องอะไรคะ ภาพสวยมากกก เยี่ยม

0
snartnampong 29 ม.ค. 60 เวลา 00:05 น. 4-1

ได้ทุนที่โครงการช่วยนิดนึงค่ะ เรามาจากโครงการA&D ก็ต้องแรกเราต้องส่งใบสมัครไปก่อนหลังและเขาจะมีให้เราเลือกศูนย์สอบแล้วก็เขาจะมีวันกำหนดมาให้ แล้วเขาก็จะให้เราไปสอบวันนั้น ข้อสอบก็จะเป็นฟังอ่านเขียนและก็บทสนทนา และรอบสุดท้ายก็จะเป็นสัมภาษณ์และอีกประมาณสองอาทิตย์เขาก็ประกาศผล ถ้าเราได้คะแนนดีเขาอาจจะมีทุนให้ แต่ถ้าเราได้ที่1เราจะได้ไปฟรีคะ ก็ลองทำข้อสอบทั่วๆไปเยอะๆมันช่วยได้ค่ะ

0
snartnampong 29 ม.ค. 60 เวลา 00:09 น. 5-1

ข้อสอบมันก็จะเป็นแนวฟังอ่านเขียนและก็บทสนทนาและก็ถ้าเราผ่านก็จะมีสอบสัมภาษณ์ ของโครงการเราA&Dมีสอบสัมภาษณ์ทั้งกับคนไทยแล้วก็คนต่างชาติ ข้อสอบก็เป็นเหมือนแนววัดระดับภาษาอังกฤษทั่วๆไป ถ้าอยากซ้อมลองทำก็ลองไปหาซื้อแบบฝึกหัดทั่วๆไปมันช่วยได้ไม่มากก็น้อยค่ะ มันช่วยให้เราคุ้นชินกับข้อสอบมากขึ้นด้วย

0