เรียนต่อสิงคโปร์ ยากง่าย ความเป็นอยู่ การเรียนการสอนเป็นยังไง จะมาแชร์ให้รู้กัน
ตั้งกระทู้ใหม่
อย่างแรกที่ทุกคนนึกถึงสำหรับการมาเรียนต่อที่สิงคโปร์ก็คือ การศึกษาใช่ไหมคะ เราขอไม่เปรียบเทียบว่าการศึกษาของไทยกับของสิงคโปร์ว่าอันไหนดีว่า แต่จะมาเขียนถึงข้อแตกต่างและสิ่งที่เหมือนกัน ทั้งที่ได้เจอด้วยตัวเอง และที่ฟัง/หาข้อมูลมานะคะ ถ้าพูดถึงนักเรียนที่ไทยก็จะนึกถึง เด็กวัยรุ่นใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนแต่เช้ากลับบ้านดึกหลังเรียนเสร็จ บ้างก็มีกิจกรรมหรือเรียนพิเศษสินะคะ ที่สิงคโปร์ก็ไม่แตกต่างกันเลยค่ะ ทั้งเรียนและกิจกรรมจัดเต็มมาก ถึงแม้กิจกรรมจะไม่ได้เยอะเหมือนที่ไทยเพราะไม่ได้มีวันสำคัญเยอะ แต่ก็หนักพอตัวเลยค่ะ ถึงจะเรียนแค่4ปีก็เถอะเพราะที่นี่มัธยมจบที่ม.4ค่ะ แต่ใครที่นึกจะมาหาความสบายจากที่นี่พับเก็บไปได้เลยค่ะ เพราะแค่จะสอบเข้ามาเรียนก็พอสมควรเลยค่ะ เพราะเป็นโรงเรียนรัฐบาล แต่ถ้าเป็นโรงเรียนเอกชนก็จะมีความยากง่ายต่างกันออกไปค่ะ มีเพื่อนคนนึงที่เรียนด้วยกัน เป็นคนจีน สอบเข้าถึง5ครั้งเลยค่ะ กว่าจะผ่าน แถมแค่ค่าสอบก็เป็นหมื่นแล้ว แถมยังต้องเตรียมตัวก่อนสอบอีกเป็นเดือนๆ เพราะอย่างนี้การที่จะตัดสินใจจะมาเรียนก็ควรต้องคิดให้ถี่ถ้วน ถามตัวเองว่าพร้อมจริงๆหรือยัง แต่ถ้าตัดสินใจแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่ จะถอยมันก็ยากแล้วค่ะ อันนี้ต้องคิดให้ดีจริงๆ แต่เมื่อมาแล้วถามตัวเองว่าคุ้มไหม เราว่าคุ้มนะ กับประสบการณ์ที่ได้มา
มาต่อกันที่เรื่องการเรียนการสอนและการสอบนะคะ(ฮา) มานี่ก็หนีมันไม่พ้นจริงๆค่ะ ที่นี่ถ้าเป็นโรงเรียนรัฐ ส่วนมากก็จะเริ่มเรียนที่ประมาณ7โมงกว่าและแน่นอนว่ามีการเข้าแถวเคารพธงชาติค่ะ555 แต่ไม่ต้องกลัวแดดร้อนหรือฝนตกนะคะ เพราะที่นี่ตอนเช้าแดดไม่ร้อนเลย และถ้าฝนตกปรอยๆก็จะย้ายเด็กไปเข้าแถวต่อในที่ร่มทันที(ไม่ยกเลิกนะ) แล้วก็จะเลิกเรียนประมาณ1-2โมงกว่า แล้วแต่วันค่ะ ส่วนวันศุกร์จะเลิกเร็วอยู่ที่เที่ยงกว่าๆค่ะ ใครที่คิดว่าดีจังเลย คุณคิดผิดค่ะ เพราะที่โรงเรียนจะมีกิจกรรมบังคับที่ส่งผลต่อคะแนนO-Level(การสอบใหญ่หลังจบมอสี่) เป็นกิจกรรมตามความชอบที่เรียกว่าCCA แบ่งออกเป็น3ประเภทใหญ่ๆ ก็จะมี Performing arts(พวกการแสดง เช่นเต้น,ร้องเพลงประสานเสียงและการแสดง) ,Sports(กีฬา เช่นแบต,บาสและฟุตบอล),Uniform groups(ลูกเสือเนตรนารี) กิจกรรมพวกนี่จะมีสองวันในหนึ่งสัปดาห์ เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งจะกินเวลาตั้งแต่เลิกเรียนถึง 4-6โมงเลยทีเดียว ถึงจะแค่สองวันแต่ก็เหนื่อยไม่ใช่น้องเพราะเราต้องจริงจังกับมันมากๆเพราะมันส่งผลต่อคะแนนค่ะ กิจกรรมพวกนี้จะลามมาถึงช่วงปิดเทอมด้วยเลยค่ะ แต่เราโดดกลับไทยตลอดนะ555
ที่สิงคโปรจะมีแบ่งนักเรียนเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆค่ะ เรียกว่า Express (เรียน4ปี) และ Normal (เรียน5ปี) ถึงจะต่างกันแค่ปีเดียว แต่การเรียนการสอนแล้วการสอบต่างกันมากค่ะ ถ้าอธิบายคงยาวมากๆ รายละเอียดคงต้องยกไปคราวหน้านะคะ แต่เราขอแนะนำสั้นๆสำหรับคนที่คิดว่าถ้าไม่ได้4ปีเอา5ปีก็ยังดี ว่าอย่าเลยค่ะ มันต่างกันเยอะพอสมควร เอาเป็นว่าเรียนที่ไทยดีกว่ามาเรียนNormalถึงสิงคโปรค่ะ แต่มันก็สามารถย้ายกันได้นะคะ สำหรับคนที่ติดNormalจะสามารถย้ายมาExpressได้ ถ้าคะแนนถึงเกณท์ค่ะ
ส่วนเรื่องครู ครูที่นี่ค่อนค่างเฟรนลี่ จะไม่มีการตีเด็กหรือดุด่า(แบบแรงๆ)แน่นอนค่ะ แต่ถ้าทำผิดครูก็จะว่ากล่าวตักเตือนตามปกติค่ะ แน่นอนว่าครูก็มีหลายแบบค่ะ ครูหัวโบราณก็ยังมีบ้าง แต่ครูที่นี่ส่วนใหญ่จะแคร์นักเรียนมากนะคะ ไม่ว่าออกมาในรูปแบบไหน เค้าก็พยายามให้นักเรียนได้ดีจริงๆ อย่างครูเรา เพื่อนคนไหนที่คะแนนไม่ค่อยดี เค้าก็จะพยายามหาคะแนนมาช่วย(คะแนนจริงๆ ที่มีเหตุผลนะ) อย่างน้อยแค่ผ่านก็ยังดี และครูที่อายุไม่เยอะก็มีมากค่ะ ครูที่หัวทันสมัยมีเยอะมากๆค่ะ ครูจะคอยให้คำปรึกษาตลอด เราก็ได้ครูประจำชั้นช่วยตัดสินใจหลายอย่างเพราะเราก็สนิดกันครูพอสนควรเลยค่ะ แต่ความช่วยเหลือจะมาแค่เฉพาะเวลาเราขอ ถ้าไม่ขอไม่บอกครูเค้าก็ไม่รู้น้า
ส่วนเรื่องเพื่อนนี่ถือว่าเป็นส่วนใหญ่ในชีวิตนักเรียนเลยนะ มาเรียนที่นี่ถึงนักเรียนต่างชาติจะเยอะ แต่ก็ถือว่าไม่มากจากนักเรียนทั้งหมด ห้องๆนึงจะมีคน30กว่าคน นักเรียนต่างชาติก็จะมีอยู่ประปราย ประมาณ2-5คนแล้วแต่ห้องค่ะ ห้องเรามีทั้งคนจีน,คนอินเดีย,คนฮ่องกง แล้วก็คนมาเลเชียค่ะ ถึงจะมีเด็กต่างชาติเยอะแต่การขลุกอยู่แต่กลับชาวต่างชาติด้วยกันไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลยค่ะ เพราะเป้าหมายที่เรามาเรียนคือภาษาอังกฤษ ถ้าโชคดีอาจจะได้อยู่กับคนไทยด้วยกัน แต่คุยไทยอย่างเดียวก็ไม่โอเคนะ ต้องคุยกับเพื่อนๆคนอื่นด้วยค่ะ หาเพื่อนสิงคโปรมาคุยด้วย รับรองภาษาอังกฤษจะพัฐนาขึ้นแน่นอนค่ะ แต่การหาเพื่อนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งแรกที่คนส่วนใหญ่กังวลคือเรื่องสำเนียงค่ะ บางคนก็กลัวว่าเพื่อนจะเหยียดสำเนียง เรื่องนี้ขอบอกเลยว่าหนีไม่พ้นค่ะ มีแน่ๆที่เพื่อนจะมาทักท้วงว่า เราพูดแปลกๆหรือสำเนียงไม่เหมือนเค้า เราก็เคยเจอบ้างตอนเข้าใหม่ๆ แต่เพื่อนๆจะคอยช่วยเหลือเราค่ะ ไม่นานคำพูดพวกนี้ก็จะหายไปเหมือนไม่เคยมีเลยค่ะ แค่เราไม่กลัวที่จะพูดผิด ไม่คอยมาคิดว่าคนอื่นจะคิดอะไรกับตัวเอง ตอนนี้ก็พูดกับเพื่อนปกติเลยค่ะ ล้อครูบ้าง แกล้งกันบ้าง นี่มีคนทักว่าเป็นnativeหรือเปล่า ด้วยความที่หน้าตาเราออกจีนหน่อยๆด้วยค่ะ บางที่ซื้อของก็จะโดนพูดจีนไฟแลปใส่ ก็ถือว่าเป็นสีสันของชีวิตไป ไม่ต้องกังวลเรื่องเพื่อนค่ะ ถ้าทุกคนปรับตัวเข้าหากันสักพักก็จูนกันติดแล้วค่ะ
ครั้งนี้ขอจบแต่นี้ก่อนนะคะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ไว้คราวหน้าจะมาเขียนถึงเรื่องการสอบเข้า วิชาการ เรื่องหอพักและเรื่องยิบย่อยหลายๆอย่างที่เพื่อนๆหรือผู้ปกครองอยากรู้นะคะ ใครสนใจอยากจะมาเรียนต่อและอยากสอบถามเรื่องชีวิตหรืออยากได้คำแนะนำก็ติดต่อหลังไมค์หรือในคอมเม้นมาได้นะคะ จะตอบคำให้ตรงๆจากประสบการแบบไม่ขายของค่ะ555
papi0912
1 ธ.ค. 60 เวลา 20:38 น.
4,891
views
2 ความคิดเห็น
ถ้า จขกท. ยังเรียนอยู่ที่นั่นนะครับ อยากให้ไปลองหาตัวคนที่ถูกbullyใน รร. แล้วสอบถามเค้าดูทีครับว่ามันเป็นยังไงบ้างครับ แล้วมีเยอะมากน้อยแค่ไหนสำหรับในโรงเรียนของประเทศนี้ครับ อ่านการ์ตูนฝั่งเอเชียในประเทศที่พัฒนาแล้วมาเยอะพอตัวและมีเนื้อหาที่สื่อถึงสภาพการรังแกกันใน รร.รัฐ(หรือเอกชน)ซะเยอะครับ แต่ในสิงคโปร์ไม่ค่อยจะรู้เลยเพราะสื่อบ้านเค้ามันไม่ค่อยมีเอกลักษณ์แบบเกาหลีหรือญี่ปุ่นอ่ะนะ
เป็นไปได้ถ้าว่างๆ จขกท.ลองเอามาเขียนกระทุ้เล่าสู่กันฟังทีนะครับว่าการกลั่นแกล้งกันที่นี่เท่าที่เจอมามันหนักขนาดไหนครับ? แล้วออกแนวยังไงบ้างครับ?
ปล.ครูที่สิงคโปร์เค้าสอนเป็นจีนหรืออังกฤษครับ? แล้วสำเนียงนี่ฟังรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหนครับ? เป็นสำเนียงแบบsinglishมั้ยหรือว่าเค้าพูดให้เหมือนสำเนียงฝั่งตะวันตกให้มากที่สุดครับ?
อยากทราบว่ายังเรียนอยู่สิงคโปร์อยู่ไหมค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ว่าจะเอาลูกไปเรียนต่อ ติดที่ภาษาไม่ได้เลย พอจะมีหรือรู้จักครูติวพิเศษที่พูดไทยได้แนะนำไหมคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?