แอดติด พาเครียด #ขอพื้นที่ระบาย

เป็นคนติดพ่อติดบ้านใช่มั้ยคะ?
เธอมีสิทธิ์เลือกหมดนั่นแหละค่ะ แต่ต้องถามก่อนว่าถ้าเธอเลือกเอกชน ที่บ้านจะสู้ไหวมั้ย?
ถ้าเธอเลือกมน. ถึงจะไกลบ้าน แต่ก็ยังกลับบ้านได้ไม่ใช่หรอคะ?
และไม่ใช่ว่าจะได้กลับทุกอาทิตย์เสมอไป ใครจะรู้คะถ้าหากวันนึงเธอชินกับชีวิตแบบนี้เธออาจจะกลับบ้านน้อยลงก็ได้

หัดใช้ชีวิตไกลบ้านมันโหดร้ายก็จริงนะคะ แต่การทำงานเธออาจจะได้ไปที่ๆไกลกว่านี้ เพราะงั้นนี่คือการฝึกที่สมเหตุสมผลค่ะ
สู้ๆค่ะ มหาลัยมันก็เป็นคนทุกคน โฮมซิกเนี่ย

จขกท เหมือนเราเลยเราก็ติดม.นเรศวร  เราเป็นคนสมุทรสาครพ่อแม่เราก็จะไม่ให้ไปเรียนที่นั้นเพราะมันไกล แต่เราก็เรียนเอกชนไม่ได้เพราะจ่ายค่าเทอมไม่ไหว ตอนนี้เครียดหนักเลยค่
ปล.เป็นกำลังใจให้จขกทนะคะสู้สู้ค่ะ

ขออนุญาตเชียร์ม.นเรศวรค่ะ
เราเข้าใจความรู้สึกของคนไกลบ้านนะ เพราะบ้านเราก็ไกลจากมหาลัยประมาณ 6-700 กิโล
ฐานะที่บ้านก็ไม่ดีพอที่จะกลับบ้านได้บ่อยๆ เราได้กลับเทอมละไม่เกิน 2 ครั้งแถมได้อยู่บ้านไม่เกินสองอาทิตย์สักครั้งค่ะ
แต่เรารู้สึก 
แลกกับการได้เรียนในสิ่งที่ชอบ ได้ลองออกมามีชีวิตแบบใหม่ที่ไม่เคยใช้
เรารู้สึกคุ้มค่ะ
ถามว่าคิดถึงที่บ้าน คิดถึงครอบครัวไหม
คิดถึงมาก อยากกลับบ้านทุกอาทิตย์ อิจฉาคนบ้านใกล้ๆมาก
แต่เราก็ฮึบตลอด เรามาเรียนนะ 
เมื่อเราเรียนจบเราค่อยกลับไปอยู่ใกล้ๆเค้าก็ได้ เราเอาใบปริญญาไปฝากเค้า
เราได้ทำงาน ในเรียนในสิ่งที่ชอบ

เรามองว่ามันดีค่ะ : )

เราก็เป็นคนนึงนะคะที่เราแอดได้  แต่คณะที่เราแอดได้วิทยาเขตนั้นค่าเทอมแพงกว่ามอเอกชนอีกคะ แถมไกลจากบ้านเรามากกก เราเลยคิดว่าเราจะสละสิทธิ์คะ แอบคิดนะคะว่าพ่อจะผิดหวังรึป่าว แต่เราก็จะลองคุยกับพ่อดูคะ และเราก็มีแค่พ่อคนเดียวเหมือนกันคะ  เราก็เคยพลาดตอนเสียแม่ไปเหมือนกันคะ
ที่เราเลือกโหวต ม.ที่แพงแต่ได้อยู่ใกล้ครอบครัว มันก็เพราะว่าเราเคยพลาดละเลยคนที่เรารักมาแล้วอ่ะคะ  เราเลยโหวตคำตอบนี้ คือเป็นความคิดส่วนตัวนะคะ

ถ้าความคิดของเราไม่ตรงกับใครเราก็ต้องขออภัยด้วยน่า    แอบกลัวโดนว่าเบาๆ เพราะผลโหวตๆอันแรกหมดเบย