จากใจคนโง่ภาษาอังกฤษแต่อยากเรียนศิลปศาสตร์เอกอังกฤษ

พี่นี่ก็อย่างเราเลย
So idiot ค่ะ 555+ 
พี่เริ่มชอบภาษาอังกฤษตอนม.5 เพราะอาจารย์จากห้องพิเศษมาสอน
อาจารย์เค้าจบจากมหาวิทยาลัยดังๆที่นึงในอังกฤษ เกียรตินิยมอันดับ 2
พี่จำไม่ได้ว่าที่ไหนนะ แต่อาจารย์เป็นครูสอนภาษาอังกฤษคนแรก
ที่ทำให้พี่จะศัพท์อังกฤษที่ครูแกพูดได้ เป็นคนจุดประกาย พี่อยากเก่งแบบครู
มามอ.5 เทอมสอง เล่นเกมๆนึง มันเป็นเกมที่คนไทยเล่นน้อยมาก
พิมพ์ไทยไม่ได้ วันแรกที่พี่เล่นฝรั่งทักมาพี่งงมากๆเลย ตอบไม่ได้แปลไม่ได้
ลนลานลบเกมทิ้งไป 2 รอบ ก่อนตัดสินใจลองเล่นยาวดู
ซึ่งเพื่อนในเฟซพี่บางคนมาจากเกมนี้ และผ่านไปแค่เดือนกว่าๆ
รู้สึก(มโน)ว่าภาษาอังกฤษพี่โอเคขึ้น ได้ศัพท์มาหลายคำ
พอขึ้นม.6 เป็นคนเดียวที่สอบภาษาอังกฤษผ่านทั้งเทอม 1 และเทอม 2
แต่ผ่านแบบคะแนนคาบเส้น แต่พี่ได้คะแนนเยอะตรงที่ reading & writing
ตอบได้ตรงคำตอบตามที่ถาม มันมีข้อนึงที่ถามว่า
ใครสมควรถูกฉีดวัคซีน ซึ่งมันถามเป็นภาษาอังกฤษนะ
พี่ก็ตอบว่า The person who got bite
แต่เพื่อนพี่แทบทั้งห้องพากันตอบว่า Doctor บางคนตอบ Animals
ซึ่งเรื่องที่พูดมันเกี่ยวกับพิษสุนัขบ้า หรือเชื้อโรคที่สามารถติดมาได้จากสัตว์ป่า
จริงๆภาษาอังกฤษมันไม่ยากนะถ้าใจเราชอบ และสนุกไปกับมั่นเนี่ย
พี่ว่าไม่จำเป็นต้องไปเสียเงินเรียนเสริมก็เก่งได้
เรื่องเรียนเสริมเรียนพิเศษเนี่ย พี่ไม่เคยเรียนเลยจริงๆ กลัวเสียเงินพ่อแม่เปล่าๆ
มันสอนอะไรที่ไม่ได้มากไปกว่าที่รู้มาจากการเรียนหรอก
อยากได้มากกว่าต้องค้นหาเอง ดีที่สุด เรียนคือเรียนมันคือการอยู่ในกรอบนะ
อะไรอยู่นอกกรอบ เราต้องคนหาดูเอง