เรียนทันตะหนักขนาดนั้นเลยหรอ

ทันตะ จะเครียดหนักมาก ตอนทำแล็บครับ ต้องใช้สายตาหนัก ฝีมือต้องปราณีต (ละเอียด)

ส่วนวิชาการ ก็ไม่แตกต่างจากหมอ แต่จะเรียนน้อยกว่าหน่อย แค่ครึ่งบน (ประมาณนั้น)

ที่ดีกว่าคือ ไม่ต้องอดนอน ราววอร์ด ทำชาร์ตผู้ป่วย และอยู่เวร (ตอนปี6-intern)

แต่ในขณะเดียวกัน คุณหมอที่ต้องตรวจเยี่ยมผู้ป่วย เดินไปตามตึก ตามวอร์ดต่าง ๆ

ก็ได้เดินไม่น้อย ซึ่งเป็นผลดีแอบแฝง ทำให้ลดความเครียดในทางด้านวิชาการลงด้วย

ยิ่งถ้าไม่ต้องอยู่เวรมากนัก ไม่เกิน 12 เวร (โชคดี รพ.มีหมอเพียงพอ) ก็พอจะพักผ่อน

ได้พอสมควร แค่นี้ก่อนนะครับ

ทั้งแพทย์กะทันตะก็เรียนหนักเหมือนกันจ้า แล้วก้อกดดันเหมือนกัน เพราะสอบกันเกือบทุกอาทิดเลย แต่ว่าพอปีสูงๆมันก้อจะต่างกันหน่อยเนอะ คืออย่างทันตะอ่ะ ต้องเริ่มทำแลป(คราฟฟัน) กันตั้งแต่ปี 2 เนอะ ซึ่งมันก้อคืองานละเอียดอ่ะ มันก้อเครียด บางทีงานไม่ผ่านก้อต้องทำใหม่อีก แต่อย่างแพทย์เขาก้อจะเน้นแบบทฤษฎีเยอะอ่ะ แบบอ่านเยอะ เรียนเยอะ ขนาดบางวิชาตอนปี 1 อ่ะทันตะกะแพทย์เรียนวิชาเดียวกัน (biochem-embryo) ทันตะยังเรียนไม่ลงลึกเท่าแพทย์เลย แต่โดยรวมนะพี่ว่ามันก้อหนักเหมือนกัน เครียดเหมือนกัน แต่ถ้าเราชอบนะ พี่ว่าเราผ่านมันได้แหละ อย่าไปเครียดล่วงหน้านะ ถึงเวลานั้นเราจะเรียนได้เองจ้าา ขอให้น้องขยันแล้วมาเปน นทพ ด้วยกันน้าา สู้ๆน้าาา

ปล.พี่เรียนทันตะจ้า~

เราเรียนทันตะแต่เราเองคิดว่าทันตะง่ายกว่าหมอเยอะนะ โดยเฉพาะช่วงคลีนิคของหมอ เห็นเขาทั้งต้องไปดูคนไข้พร้อมกับอ่านหนังสือเตรียมสอบไปด้วยในเวลาเดียวกัน เครียดแทนเลย

เห็นหัวข้อกระทู้แล้วต้องเข้ามาตอบ 55555

*** ยาวหน่อยนะคะ***

พี่เรียนอยู่ทันตะ ปี 6 มหาลัยหนึ่ง

ถามว่าเรียนหนักมั้ย

ขอตอบว่าแล้วแต่คนจะคิด แต่วิชาการหนักระดับนึง แต่ไม่น่าหนักเท่าพวกแพทย์ แต่จริงๆก็เทียบกันไม่ได้แหละ เพราะสุดท้ายเราเรียนคนละเรื่องกัน แต่อาจจะมีคล้ายๆบ้าง

แต่ถ้าถามว่าเครียดมั้ย บอกเลยว่าเครียด และน่าจะเครียดแน่ๆ แต่จะมากจะน้อยแล้วแต่แต่ละคนไป ส่วนใหญ่ตอนพรีคลินิก(ปี1-3) จะเครียดเรื่องเกรด และการปรับตัวในคณะ เพราะ การอ่านหนังสือสอบแต่ละที จริงจังเหมือนกับอ่านหนังสือเอ็นท์ใหม่ 55 แถมเพื่อนในรุ่นก็เก่งอีกต่างหาก รวมถึง งานแลป(งานฝีมือ)ที่จะต้องทำ ซึ่งต้องแก้จนกว่าจะส่งอาจารย์ผ่าน(แต่ถ้าใครเก่งก็จะไม่ค่อยต้องแก้เยอะ) แถมช่วงเดดไลน์ส่งงานก็จะเป็นช่วงเดียวกับช่วงสอบด้วย แต่ส่วนใหญ่ชีวิตที่เครียดมากๆจะเป็นช่วง ตอนเรียนคลินิก(ปี4-6) เป็นช่วงที่รักษาคนไข้จริงๆ เพราะ การเรียนช่วงนี้ มันไม่ได้ขึ้นกับปัจจัยของตัวเราเพียงอย่างเดียวเหมือนพรีคลินิกที่เกรดขึ้นตรงกับการสอบ ฝีมือทำงานแลป และความขยันของเราล้วนๆ แต่มันมีหลายอย่างที่ทำให้เครียดได้ เช่น เวลาเจอคนไข้ แต่ละหมอแต่ละคน ก็จะมีวิธีรักษาไม่เหมือนกัน คนนึงอาจจะอุดฟันก่อน หรืออีกคนอาจจะขูดหินปูน ซึ่งอันนี้มันเป็นศิลปะ ที่อยู่บนความรู้ของวิทยาศาสตร์ ทำให้มันจะไม่มีกฏอะไรที่ตายตัว มันสามารถพลิกแพลงได้ตลอดเวลา และใครที่ไม่เข้าใจจุดนี้ ก็จะเครียดได้  เราต้องเข้าใจว่ามันไม่มีอัไรแน่นอนและเรียนรู้ที่จะปรับตัว

รวมถึงการเรียนที่ต้องพึ่งปัจจัยอื่น เช่น เรื่องคนไข้ ชอบผิดนัด ไม่มาตามนัด ก็จะทำให้เราเสียเวลาและเสียคะแนนไปโดยเปล่าประโยชน์ แทนที่คาบนั้นจะได้งาน กลับต้องนั่งว่างๆแทน น้องอาจจะคิดว่าว่างก็ดีได้พัก แต่เวลาที่น้องเหลือจะได้ทำงานให้เสร็จเพื่อจะให้ถึงเกณฑ์เรียนจบของแต่ละปีก็จะน้อยลงเช่นกัน

อีกทั้งงานที่ได้ของแต่ละคนไม่เท่ากัน ความยากง่ายต่างกัน ลำกับดารทำงาน

การสื่อสารกับทั้พี่พนักงานในคณะ พี่ผู้ช่วย อาจารย์รวมถึงคนไข้ ซึ่งการสื่อสารที่ไม่ดีนิดเดียว ก็อาจทำให้เกิดปัญหาอื่นๆขึ้นมาได้ แล้วเราก็จะเครียดได้

และที่สำคัญ คือ การจัดการของตนเองต้องดี ทั้งจัดการกับคน จัดการเวลา จัดการความเครียด จัดการงานที่มีอยู่ในมือ ถ้าน้องจัดการเรื่องพวกนี้ไม่ได้ น้องก็อาจจะเครียดได้เหมือนกัน

สุดท้ายทุกคนมีความเครียดแหละ แต่มันอยู่ที่ว่าเราจะรับได้ขนาดไหน แล้วอย่างที่พี่บอกไป เราจัดการมันอย่างไร ไม่ใช่ว่าการเรียนคณะนี้ หรือ คณะอื่นจะทำให้ไม่เครียด

การปรับตัว การปรับมุมมอง ความคิด ทัศนคติของตัวเองต่อสิ่งๆหนึ่ง การได้คุยหรือระบายกับคนที่ไว้ใจ การผ่อนคลาย ทำกิจกรรมที่ชอบ การพักบ้าง การยิ้มและมีความสุขกับเรื่องเล็กๆในแต่ละวัน มันก็จะทำให้ความเครียด และความคิดเยอะของเราน้อยลงนะ

แต่ก็อยู่ที่น้องจะเลือกที่จะทำแล้วจ่ะ :')

พี่เชื่อว่าถ้าใจเราสู้ ไม่ว่าจะเรื่องเยอะแค่ไหน เครียดแค่ไหนก็ตาม มันก็จะผ่านมันมาได้ ไม่ทางใดก็ทางนึงนะ

พี่ก็ถือคตินี้ตลอดเวลาที่่เรียนมานั่นแหละ 5555 สู้ๆนะ

ื