ความรักในวัยเรียน

ตั้งกระทู้ใหม่

(เขียนข้อความถึงคุณน้อง)
ปีที่แล้ว ประมาณเดือนกรกฎาคมพี่คบกับผญ.คนนึงนะงับ เหตุเกิดจากเขาบอกชอบพี่รอบที่ 5 แล้วมั้ง พี่ก็เลยตัดสินใจลองคบดูงับ ระหว่างที่คบแรกๆก็มีให้เกียรติกันมากเลยงับ มีความสุขมากๆ จนกระทั่งมกราคม สุขภาพจิตพี่มันแปลกๆ พี่ก็เลยตัดสินใจไปหาจิตแพทย์ ปรากฎว่าพี่เป็นภาวะซึมเศร้างับ แล้วพี่ก็เลยบอกกับแฟนพี่ไปว่า คุณ เราเป็นภาวะซึมเศร้านะ เราไม่อยากให้คุณทรมานแบบนี้เลยนะ “คุณจะเลิกกับเรามั้ย” เขาตอบกลับมาว่า “แล้วยังไง ใครจะพูดอะไรก็ชั่งเขาสิ เค้าอยู่กับคุณแล้วมีความสุขก็พอแล้ว ไม่ว่าคุณจะเป็นโรคอะไรก็ชั่งเค้าจะอยู่ข้างๆคุณเอง” เรามีความสุขมากที่เขาอยู่ข้างๆเรา เวลาก็ถึงตอนกุมภาพันธ์ เราได้ไปเข้าค่าย แพทย์ มศว. วันที่ปิดค่ายเรานัดกับเค้าประมาณว่า ”เออเนี่ยไปเดทกันนะ” นี่เป็นเดทแรกในชีวิตเราเลย เราได้ไปกินข้าวกับเค้า ได้เดินจับมือกัน ได้ไปซื้อของให้กำลังใจ สุดท้ายวันนั้น พ่อเรามารับที่สยาม แฟนเราให้แม่มาส่งเรา ระหว่างที่อยู่บนรถจำได้ว่า เขาจับมือเราแน่นมาก เราเลยจับมือเขากลับ แล้วเราก็พิมพ์ในแขทว่า เราจะไม่หายไปไหนหรอกนะ เราจะอยู่ข้างๆคุณเสมอ เขาก็ร้องไห้ออกมา เพราะว่าช่วงนั้นเหมือนจะทะเลาะกันบ่อยจนต่างฝ่ายต่างไม่มีความสุข หลังจากนั้นมันก็ใกล้สอบเตรียม[พี่จะซิ่วไปเตรียม] ที่นี้เขาก็ขอไปเที่ยวทะเล พี่ก็เห็นว่าเขาเป็นแฟนที่ดีคนนึงเลยนะ วันก่อนจะสอบเตรียมวันนึง พี่ก็อยากขอกำลังใจจากเค้า ก็โทรไปหา ปรากฎว่า เขากำลังอยู่พัทยา ทั้งๆที่โควิดกำลังระบาดแล้วก็เขาอยู่กับแฟนเพื่อนที่เป็นผช.พี่โกรธมาก[อับอายตัวเองมากๆเลยที่งี่เง่าขนาดนั้น] สุดท้ายก็ทะเลาะกันแล้วก็พี่ต้องยกเลิกการสอบเตรียมไปเลย เพราะสภาพจิตใจพี่มันไม่ไหวจริงๆ ตลอด 1 เดือนที่เลิกกับแฟน พี่ก็คงมูฟออนเป็นวงกลมทั้งๆที่ฟังเพลงปลุกใจก็แล้ว แต่มันก็โทษตัวเองไม่หยุดเลยว่า “ถ้าวันนั้นเราไม่ทะเลาะกัน วันนี้แกคงจะมีความสุขมากกว่านี้ใช่มั้ย” สุดท้ายแฟนเราบอกเหตุผลว่าทำไมถึงเลิกกับเรา เพราะว่าเขา ”ไม่มีความสุขที่จะอยู่กับเรา ตั้งแต่หลังปีใหม่ น่าจะเป็นเพราะว่าเราเป็นภาวะซึมเศร้าเราอารมณ์เหวี่ยงมากๆจนเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาบอกเลิกแหละ ที่นี้ก็พี่หนังสือวันละ 16 ชม. ประมาณ 2 สัปดาห์[ร่างกายแทบจะพัง] แล้วมีผญ.คนนึงทักมา ประมาณว่า “พี่ขยันจังเลยค่ะ” เราก็ขอบคุณนะงับ ก็กลายเป็นว่าได้คุยก่อนเรื่อยๆจนสุดท้ายเราจับได้ว่า เขาชอบเราแหละ เราก็บอกกับเขาว่า ตอนนี้เรายังไม่พร้อมเลย เราขออยู่กับตัวเองก่อนนะ สุดท้ายเขาก็ให้เวลาเรา แต่เราก็ดันไปชอบคนนึงที่เตรียม คือรอยยิ้มคนนั้นทำให้เราอยากจะก้าวต่อไปในชีวิตของเรา แต่เราก็โดนปฏิเสธแหละ ฮือออ สุดท้ายก็ขอคบกับคนที่บอกชอบเราไป คบกันได้ 4 เดือน 2 เกือนแรกทะเลาะกันบ่อยแบบวันต่อวัน ร้องไห้กันทุกวันเลย เพราะว่าพี่ยังมูฟออนจากแฟนเก่าไม่ค่อยจะได้งับ แล้วทีนี้พี่ก็พยายามลืม แต่เขาก็จะบอกเสมอว่าให้พี่กลับไปหาแฟนเก่าแหละ พี่ก็ทะเลาะกับเขาทุกรอบว่า เออเนี่ยทำไมแกต้องให้เรากลับไปหาแฟนเก่าอ่ะ เราอยากอยู่กับแกนะ ทำไมแกทำร้ายเราแบบนี้ จนดีขึ้นตอนมิถุนายน ประมาณตอนพฤษภาคม ถึง มิถุนายน พี่ทำโครงงานแข่ง เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่ก็ขอลาออกจากทีมไป เพราะว่า จะใช้เวลาอยู่กับแฟนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ระหว่างที่คบเขาก็จะชอบพูดถึงพี่รหัสตัวเองบ่อยๆ พี่ทะเลาะกับเขาประมาณกลางเดือนสิงหาคมที่ผ่านมางับ แล้วตอนนั้นพี่อยู่กับเพื่อน ทะเลาะกับเขา รู้เลยว่า เขาไม่รู้สึกอะไรแล้ว เขาบอกเลิกแบบเย็นชามากๆ วันนั้นพี่กลับบ้านไป พี่พิมพ์ไปเป็น ร้อยกว่าข้อความสุดท้าย เขาตอบกลับมาแค่ว่า ขอโทษ พี่ก็คิดนะว่า ขอโทษหรอ? สุดท้ายพี่เองก็โคตรจะเครียดเลย คิดอยากจะฆ่าตัวตายทุกๆวินาที แต่ก็ไม่ได้ทำหรอก จนกันยายนวันเกิดพี่ พี่ก็ทักไปหารุ่นพี่ที่โรงเรียนของแฟนเก่า ถามว่าเขาเป็นยังไงบ้าง เขาก็บอกเราว่า แกฟังเราดีๆนะ น้องเขามีแฟนใหม่ไปแล้ว น้ำตาของเรามันไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผลเลย เราโคตรเครียดจนสุดท้ายเราต้องปล่อยแฟนเก่าไปกับคนที่เขาคบแหละ เราตั้งคำถามมาตลอดนะว่า ทำไมแกถึงไม่เคยเห็นคุณค่าของความรักที่เราให้แกไปเลยนะ ทำไมแกถึงต้องทำแบบนี้ ที่เจ็บที่สุดคือ เรากับเขาตั้งเป้าหมายไว้เยอะมาก ทั้งเข้าแพทย์ จุฬาด้วยกัน ไปเที่ยวรอบโลกด้วยกัน ร้องเพลงด้วยกัน แต่งงานที่ทะเล ทั้งตั้งชื่อจริงลูก ชื่อเล่นลูก แล้วโรงเรียนที่จะให้ลูกเข้า จนสุดท้ายเรากลายเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง เราเอามีดเรามาขู่ตัวเองต่อหน้าพ่อตัวเอง แล้วเราร้องไห้ไม่หยุด ตอนนั้นเรารู้สึกแย่จริงๆนะ เหตุผลที่เราเป็นซึมเศร้ามันไม่ใช่แค่นี้หรอก ตอนป.1 พ่อกับแม่เราทะเลาะกันเป็นครั้งสุดท้ายให้เราเห็น สุดท้ายพ่อกับแม่ก็หย่าร้างกันต่อหน้าเรากับน้องสาวเรา ตอนป.5 เราแข่งคณิตสสวท. ได้เหรียญทองระดับภูมิภาคเขาให้ไปแข่งต่อที่กรุงเทพ คือเราไม่ได้ไปเพราะไม่กล้าบอกย่า สุดท้ายก็พลาดโอกาสที่จะยื่นเข้าโครงการพิเศษของโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ไป สุดท้ายทั้ง ม.3-4 ไม่ได้สอบทั้ง โรงเรียนสาธิต กำเนิดวิทย์ มหิดลวิทยานุสรณ์ และเตรียมอุดมศึกษาเพราะว่าเรื่องสภาพจิตใจนี่แหละ ตอนนี้พี่ก็แอบชอบคนที่อยู่เตรียม เขาเก่งมากเลย เป้าหมายพี่กับเขาคือ แพทย์ จุฬาแล้วก็เป็นผู้แทนประเทศไทยไปแข่งเคมีโอลิมปิก นั่นแหละสุดท้ายพี่ก็บอกกับตัวเองว่า พี่ต้องเป็นแฟนกับคนนี้ให้ได้ เขาคือความสุขเดียวที่พี่เหลืออยู่ ทีนี้เราก็ลองไปฟัง เสียง 11 (ปีแสง) มา อันนี้อ่ะ ของ Jetset'er ติดเพลงนี้มาก ประมาณว่า