อ่านหนังสือในใจเขาอ่านกันยังไงครับ

จะต้องอธิบายว่ายังไงดีล่ะ 555 อ่านในใจก็คือกวาดสายตาอ่าน ใช้สมองประมวลผล ทำความเข้าใจความหมายของคำหรือประโยค ไม่ได้ใช้ลมหายใจอ่าน ถ้าใช้ลมหายใจอ่านมันจะเหนื่อยนะ เพราะมันต้องบังคับลมหายใจตลอดเวลาที่อ่าน ไม่ต่างกับการออกเสียงพูด

พี่อ่านในใจก็อ่านอ้าปากนะคะ แต่แค่ไม่มีเสียงพูด ปกติจะไว้อ่านกับตำราเรียนค่ะ เพราะมันจะจำได้ดีกว่าปกติ

แต่ถ้าอ่านนิยาย การ์ตูน อ่านข่าวในเว็บ ไม่ได้อ่านออกเสียงค่ะ ปิดปากสนิทเลย 55

มันเหมือนกับตอนเราฟังน่ะครับ รับมาอย่างเดียว เเต่ไม่ส่งออก

เหมือนเวลาเจอสาวที่ชอบแล้วไม่ได้พูดออกไปน่ะ

ถ้าคุณถามแล้วกลับมาอ่านคำตอบที่แต่ละคนตอบ นั่นแหละการอ่านในใจครับ

ไม่ใช่ค่ะ อ่านในใจคือไม่ใช้อวัยวะหายใจเลย กลั้นหายใจก็อ่านหนังสือได้ กินขนมดื่มน้ำไปอ่านไปก็ได้ ถ้าอ่านได้คล่อง มันจะเป็นสกิลที่เปิดstand by ไว้ตลอดต่อให้ไม่อยากรับรู้มันก็จะรับรู่อยู่ดี เช่น สปอยหนัง ต่อให้เราไม่อยากอ่านแต่ ถ้ามีคนเขียนแล้วมายื่นให้เห็น ก็จะรับรู้เอง

อันนี้เราสงสัย แล้วพวกคำสั้นๆ วลีสั้นๆพวกบนป้ายโฆษณา ป้ายบอกทางนี้ทำไงคะ ออกเสียงหมดเลยเหรอ แล้วใช้ชีวิตยังไงคะเนี่ย สมมุติอยู่บนแยก มี6-7ป้าย ชื่อถนนชื่อซอยในไทยก็ยาวๆทั้งนั้น เพราะถ้าคนปกติแยกนึงเขามองแว่บเดียว จะเข้าใจเกือบทั้งหมด ยกเว้นป้ายที่เล็ก หรืออยู่มุมไม่เห็นเอง เช่น เลี้ยงซ้ายผ่านตลอด,จอดหลังเส้นฯลฯ ไม่งั้นจะขับรถกันยังไง ตัดสินใจกันใช้เวลาไม่กี่วินาที หรืออย่างพวกหนังsound trackล่ะ ดูทั้งเรื่องแบบไม่ต้องกดหยุดได้ไหม หรืออ่านออกเสียงเหมือนกัน เพราะคนปกติเขาดูกันเรื่องสบายๆนะ ถ้าพวกอ่านคล่องๆไหวๆ ซีนเถียงกัน หรือพวกเพลงคาราโอเกะมีแต่ทำนอง ก็อ่านเนื้อร้องได้ทันนะ อ่านท่อนrap(ไม่ทุกเพลง) ก็อ่านทันด้วย

ลองปรึกษาแพทย์หรือยังคะ อาจจะเป็นความปกติของร่างกายก็ได้ มันมีความปกติทางด้านสมองที่ทำให้อ่านหนังสือไม่ได้อยู่นะ

เหมือนคิดในใจ ไม่ต้องใช้พลังงานอะไรนอกจากสายตามองตัวหนังสือ

ลองอ่านหนังสือที่เนื้อหาไม่เครียดมาก แบบพวกหนังสือการ์ตูนไรพวกเนี่ย บางทีเราเครียดมากๆ มันก็จะมีพึมพัมออกมาเหมือนกัน

แล้วก็ฝึกอ่านเยอะๆ เดี๋ยวก็อ่านเร็วขึ้น เมื่อก่อนเราก็อ่านช้ามากๆ พอเริ่มฝึกอ่านนิยาย อ่านของแจ่มใส ตอนมอต้น ก็อ่านเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้อ่านเร็วมากๆ ทุกวันนี้ดูซีรี่ย์อ่านซับแบบเร่งความเร็ว x1.5 ได้แล้วอะ สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้

ไม่รู้ว่าจขกท.ได้คำตอบรึยัง? อ่านในใจก็แบบว่าเราคุยกับตัวเองอ่ะคุยแบบไม่ฮึมฮัมไรเลยแต่คิดอยู่ในหัว ถ้าเจอประโยคก็อ่านแต่ไม่ต้องพูดออกมาแต่รู้นะว่าประโยคนั้นแปลว่าอะไร

เจ้าของกระทู้อายุเท่าไหร่ครับ? หรือไม่อย่างนั้นก็เรียนภาษาท่ีว่านี้มากี่ปีแล้ว? อ่านในใจนี่ไม่ใช่ว่าอ่านหนังสือออกก็ปุ๊บก็เป็นเลย จำได้ว่าสมัยเด็กเริ่มอ่านหนังสือออกคือคุณครูพาอ่านออกเสียงตอนป.1 หลังจากนั้นเวลาจะอ่านหนังสือต้องอ่านออกเสียงเพราะต้องประสมเสียงในหัวทีละพยางค์ ซึ่งหลังจากทำแบบนี้บ่อยๆ เข้าจนชำนาญมันถึงจะสามารถย่นกระบวนการได้เองในสมอง รู้สึกจะเริ่มอ่านในใจได้ตอน ป.3-4 ก็ประมาณ 2 ปี ตอนเริ่มเรียนภาษาที่ 3 อายุ 16 ปี อ่านในใจภาษาไทยได้แล้วคล่องแน่นอน แต่พอเริ่มภาษาใหม่ก็ต้องมาขยับปากหมุบหมิบอยู่ 2-3 ปีถึงจะอ่านในใจได้คล่อง ถ้าเจ้าของกระทู้ยังเพิ่งเริ่มฝึกภาษาได้ไม่นาน ก็อ่านออกเสียงขยับปากนั่นแหละครับไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาของตัวเองก็จะเป็นเอง

การอ่านในใจยากกว่าการรับข้อมูลด้่วยภาพ สังเกตเวลาเราอ่านการ์ตูน อ่านนิยาย อ่านซับหนัง เพราะมันสนุกเพราะเราชอบ เราอ่านมันโดยไม่รู้ตัวก็คืือเรารับข้อมูลมาประมวลผลในวินาทีที่เรากวาดสายตาอ่านแล้ว โดยมีภาพประกอบ ถ้านิยายภาพในหัวเราก็จะวาดไปเอง พวกที่บอกไม่ใช้ลมหายใจคือโคตรมั่วครับ การฝึกลมหายใจหรือฝึกสมาธิจนเชี่ยวชาญ พอคุณอ่านในใจโดย การควบคุมลมหายใจคือสมาธิครับ ถ้าอ่านข้อมูลที่ยากจะรับข้อมูลแปลเป็นภาพเช่น หนังสือเรียน ทฤษฎีต่างๆ สูตรต่างๆ คุณไม่มีสมาธิหรือไม่มีการควบคุมลมหายใจคุณก็ยากที่จะทำความเข้าใจ พูดง่ายๆ อ่านในใจคือรับข้อมูลแล้วประมวลผลวินาทีนั้นเลย เหมือนอ่านการ์ตูนเราอ่านไหลได้แบบสบายๆ ทำไมเราไม่มากังวลว่าเราอ่านออกเสียงในใจหรืออ่านเสียงก่องในหัวเพราะมันเป็นข้อมูลที่เราอยากรับเราจึงมีสมาธิกับมันง่ายๆ เอาง่ายๆ ครับอ่านหนังสือเยอะๆ ฝึกอ่านก็จะเข้าใจเองว่ามันเป็นยังไง มันจะไม่มีแบบเสียงในความคิดเลย เพราะอ่านปุ๊บจะวิเคราะห์เป็นสิ่งที่ทำให้เราข้อใจง่ายอย่างตัวอักษรมาเป็นภาพ กับอีกแบบคือการอ่านแล้วพูดกับตัวเองสำหรับอยู่คนเดียวคืออ่านเสร็จตั้งคำถาม-ตอบ กับตัวเองไปๆ มาๆ นี่ก็ดีครับ