ถ้าไม่ได้สมัครสอบ Pre-Admission ของอะไรเลย เราจะสามารถสอบเข้ามหาลัยได้ไหมครับ

ถ้างั้นลองซิ่ว ไปหาอะไรทำที่เเบบใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำอ่ะ หรือ ไปอยู่สิ่งเเวดล้อมที่ใหม่ๆเลย อาจจะทำให้ตัวเธอ รู้จักตัวเองมากขึ้นก็ได้นะ

ส่วนที่วิชาที่เราชอบ เเต่ไม่ถนัด เราว่า ลองอยู่กับมันบ่อยๆ เช่น ไม่เก่งชีวะ เคมี ลองอ่าน ลองทำโจทย์ ก็อาจจะเก่งขึ้นก็ได้นะ เราเป็นกำลังใจให้ ขอให้เธอค้นพบตัวเองเจอเร็วๆนะ

ถ้ามีเป้าหมายและลองพยายามดูก็ยังดีกว่าไม่ลองลงมือทำอะไรเลยค่ะ ลองถามตัวเองดูว่าอยากใช้ชีวิตแบบไหน สนใจคณะอะไรค่ะ ลองหางานอดิเรกทำหรือเข้าเสวนาตามวิชาการแต่ละที่คณะจัดค่ะ จะได้ดูว่าเราชอบไหมพอเข้าไปฟังค่ะ

ลองทำตามที่ไแน์สไตน์บอกก็ได้ "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้" ลองหาข้อมูลงานแต่ละอย่างว่าต้องทำอะไรมั่ง แล้วลองจินตนาการว่าตัวเองต้องทำซ้ำๆอยู่งั้นจนเกษียณ

พี่ขอเเนะนำน้องนะว่า ถ้ายังไม่รู้ว่าตัวเองสนใจอาชีพไหนอยากเรียนคณะ/สาขาอะไร ลองคุยกับทางบ้านขอค้นหาตัวเอง1ปี 1ปีนี้น้องลองไปทำงานไปเที่ยวไปหาสิ่งใหม่ๆทำดู ถ้าทางบ้านตกลงเเละโอเคกับน้องนะ จิตวิทยาน้องศึกษาโครงสร้างหลักสูตรของมหาลัยที่น้องสนใจรึยังละ ลองศึกษาให้ดีก่อนนะ วิชาไหนอ่อนเราพัฒนาได้อยู่ที่เราจะลงมือทำรึป่าว ลองถามตัวเองก็ได้ในวิชาที่น้องชอบอะให้อยู่กับมันไปตลอดชีวิตการทำงานของน้องอันไหนตอบโจทย์สุดเป็นลำดับ ดูงานที่รองรับสาขานั้นๆด้วยละ พี่เองเป็นคนที่ชอบเยอะอยากเป็นเยอะก่อนเข้ามหาลัย พี่ก็ใช้วิธีนี้ละ พี่ชอบ กฎหมาย ประวัติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ วิทยาศาสตร์ คณะที่พี่เล็งเนี่ย จะมี นิติ กับ วนศาสตร์ (เพราะติดตามเรื่องของคุณสืบ นาคะเสถียร มาตลอด) เเต่สุดท้ายก็ลงที่นิติ เพราะ พี่อยู่กับมันได้ตลอดชีวิต งานที่รองรับเมื่อจบมาก็กว้างกว่า 8อันดับพี่เลยยื่นนิติทุกอันดับเลย ดังนั้นน้องต้องถามตัวเองดูถ้ายังไม่รู้ก็ไปค้นหาตัวเองเเต่อย่าเรียนตามเพื่อน อย่าเรียนตามที่พ่อเเม่ให้เรียน เพราะเวลามาเรียน น้องคือคนนั้งเรียนการเรียนอะไรที่ไม่ชอบมันจะหมดไฟง่ายมากเเละเหนื่อยมากๆ ขนาดพี่เรียนสิ่งที่ชอบคือกฎหมายกลับหอมาอย่างกับศพ เเละที่สำคัญดูด้วยว่าคณะที่เลือกงานที่รองรับมันอะมีขนาดไหนดูตลาดเเรงงานด้วยนะ

pre admission ไม่ได้มีความสำคัญอะไรมาก สมัครก็ได้ไม่สมัครก็ได้ ส่วนตัวพี่สอบปีที่แล้วพี่ลงสมัครสอบ pre admission อยู่และรู้สึกว่าข้อสอบก็ค่อนข้างดีสามารถแสดงผลได้พอสมควรผลค่อนข้างตรง

สำหรับคนที่สมัครสอบไปแล้วก็จะทำให้รู้ว่าตัวเองจะได้คะแนนอยู่ประมาณไหน ด้วยความที่การสอบ pre admission กับการสอบ admission จริงเวลาไม่ต่างกันมากทำให้เราไม่สามารถเพิ่มคะแนนใน admission จริงได้มากเท่าไหร่พี่จึงคิดว่ามันไม่มีผล

รอทำสอบ admission จริงเลยก็ได้แล้วเราก็จะรู้ผลคะแนนของเราเอง ถึงจะลง pre admission ก่อนมันก็จะได้ประมาณนี้แหละถึงเราจะรู้ก่อนเราก็จะแก้ไขอะไรยากแล้วยกเว้นว่าปีหน้าจะซิ่ว

ส่วนเรื่องความไม่รู้จักตัวเองใครๆก็เป็น ไม่จำเป็นต้องตีโพยตีพายว่าไม่รู้จักตัวเองไม่จำเป็นต้องไปให้ความสำคัญพี่คิดอย่างนี้นะ บางทีในใจแต่ละคนก็มีความเป็นคนโลเลคือจริงๆแล้วเราก็รู้ตัวเองอยู่ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไรแต่เพราะความโลเลในใจเราทำให้ไม่ชัดเจน

คือพี่อยากจะบอกว่าโอกาสเลือกมันมีมาตลอดชีวิตนั่นแหละ เลือกครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นการเลือกครั้งสุดท้ายในชีวิตแล้วไม่ต้องเลือกอีก ครั้งนี้ผ่านไปวันหลังมันก็จะมีปัญหาใหม่ๆมาให้เราเลือกอยู่ตลอดเวลาแล้วแถมหลายๆปัญหาเราสามารถเลือกใหม่ได้เพียงแต่มันอาจจะเสียเวลาเช่นว่า 1 วัน 1 เดือน 1 ปีหรือ 10 ปี แต่มันก็คือเลือกใหม่ได้

บางคนจนเรียนแพทย์จบแล้วเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ชอบเป็นแพทย์เลยไปเรียนนิติศาสตร์แล้วก็สอบได้เป็นผู้พิพากษาแบบนี้ก็มีคือชีวิตมันเลือกใหม่ได้ไม่จำเป็นต้องซีเรียสมากว่าไม่รู้ตัวเอง

เราก็แค่ถามตัวเองว่าเราควรจะเลือกอะไรดีที่เหมาะกับเราเลือกแล้วก็ทำมันให้เต็มที่ถ้ารู้สึกว่าไม่ถูกทางไม่ดีจะสู้ดูใหม่หรือจะเปลี่ยนเส้นทางก็ถามตัวเองให้แน่สุดท้ายแล้วเราสามารถตัดสินใจชีวิตตัวเราเองได้ทุกเรื่องแต่ระหว่างเรื่องจะทำให้ตัวเองเสียเวลาเพราะเวลาของคนเราแต่ละคนมีน้อยและมีค่ามาก